Het is uitermate irritant dat de linkse Gutmensch (een pleonasme) de doorsnee burger doorlopend opdringt dat hij en zij zich moeten schamen voor de lichte huidskleur en het verleden. Voor de slavernij, voor de koloniale periode, voor de verzorgingsstaat voor de relatief goede welvaart.
Slavenmarkt Jemen, 13e eeuw. Afb: wikimedia, Public Domain.
Voor alle ontwikkelingen die onze huidige levensomstandigheden hebben gevormd. Opmerkelijk dat de islam in tegenstelling tot Christendom en Judaïsme door een soort immuniteitsverklaring niet beoordeeld en zeker niet veroordeeld mag worden op resp. voor de verschrikkingen die aanhangers van dat geloof de mensheid in de loop van de eeuwen hebben aangedaan. Uitgedrukt in een aantal termen dood, slavernij, knechting, identiteitsverlies en armoede.
Nog gekker wordt het als de linkse Gutmensch pretendeert beter te weten wat de islam voor ogen heeft, beweert een beter inzicht te hebben in Koranteksten en beter de heiligheden van de sharia weet te beschrijven dan personen die hun leven lang hebben moeten zuchten onder de knot van islamleiders. Die stellingname van de linkse Gutmensch bewijst de immense naïviteit voor beginselen en doelen van de islam en onderstreept tegelijkertijd de boze opzet om de westerse cultuur compleet te vernietigen. Het doet er blijkbaar niet toe dat inmiddels duizenden mensen van diverse huidskleur, culturele achtergrond en religieuze overtuiging in een van de Europese of Amerikaanse steden door de handen van de leden van die vreedzame religie zijn gestorven. Het doet er niet toe dat hun achterban, broer, zus, vader, moeder of een ander familielid blijvend moet treuren, omdat een of andere Allahu Akbar schreeuwende religieus dwaallicht zichzelf opblaast of m.b.v. machete, vuurwapen of auto de massa te lijf gaat. We mogen de dader niet meer benoemen, want i.t.t. de achterban van de slachtoffers mogen we niet stigmatiseren, mag de achterban van de dader niet nog meer lijden. Daarom is het altijd een verwarde man die de pijn bij die Europese en Amerikaanse mensen veroorzaakt. De linkse Gutmensch bedient zich van een dedain waarvan de misselijk makende geur tot in Tokio te ruiken is.
Merkwaardig en opmerkelijk dat de linkse Gutmensch moslim gezinnen, families, clans, stammen, volken die verschrikkingen nooit aanrekent, maar keer op keer die achterban in bescherming denkt te moeten nemen. Vanwege hun huidskleur, hun religie, hun armoede, hun gebrek aan toekomstperspectief. Die linkse Gutmensch die in relatieve voorspoed is opgegroeid en in een aangename vrijheid leeft dompelt zich voortdurend in policor denken en doen. Daardoor beschrijft hij of zij doorlopend een andere niet bestaande realiteit, draait herhaaldelijk de doorsnee burger bewust een rad voor de ogen en schept er blijkbaar genoegen in om de eigen cultuur, de eigen identiteit, het eigen besturingsbestel te discrimineren. Sterker te elimineren. Angstig negeren zij wat in de plaats komt voor die met bloed, zweet en tranen bevochten verworvenheden van de westerse democratie. Want in de nieuwe door velen van hen bejubelde heilstaat kunnen ze geen beroep meer doen op de vrijheid van religie, meningsuiting, vergadering en betoging en ook niet meer op de gelijkheid van de mens ongeacht sekse en geaardheid.
Een van mijn terecht ongeruste kennissen stuurde onlangs een interview van een van die in de ogen van de linkse Gutmensch bevoorrechte moslims naar mij toe. De centrale figuur in het interview is de Egyptische schrijver Hamed Abdel-Samad, een voormalige islamitische extremist (lid van de Moslim Broederschap) die zich nu concentreert op het uitdragen van seculiere beginselen. Deze ervaringsdeskundige keert zich in de Neue Zürcher Zeitung in woord en beeld ondubbelzinnig tegen het ignorante excuus dat Islamitisch geweld en Islam niets met elkaar van doen hebben Een aantal kernteksten wil ik de lezer van Sta-Pal niet ontzeggen:
De Koran is voor gelovigen een uitdrukkelijke opdracht tot geweld, een boek met ongelooflijke invloed omdat de teksten het laatste directe woord van God zouden zijn voor de mensheid. Met daarin een politieke opdracht, een juridisch manifest, een grondwet die voorschrijft hoe mensen moeten leven. Het zijn dus teksten uit de mond van een 7de eeuw primitieve, gewelddadige, niets en niemand ontziende krijgsheer, die ideeën uit het stenen tijdperk verkondigt aan een sterk tribaal georiënteerde grotendeels analfabetische samenleving, waarin gezin, familie, clan of stam centraal staan en doelen met geweld bereikt worden. Dus als God daar voor de laatste maal heeft gesproken, is dit voor zijn veelal zéér primitieve gelovigen een opdracht die met geweld moet worden uitgevoerd. Die ideeën worden in de meest pure – 7de eeuwse – vorm gematerialiseerd door IS en door de invloed van de Al-Saoed familie in een ietwat verlichtere vorm – beïnvloed door geselecteerde gebeurtenissen en ontwikkelingen in de tussenliggende veertien eeuwen – vertaald in de beginselen van het Wahhabisme...
In de Koran wordt de wereld opgedeeld in gelovigen en ongelovigen, ongelovigen worden vervloekt en moeten onderdrukt en in slavernij gedreven worden. De Islam gaat er van uit dat moslims een verheven groep zijn die vèr boven de rest van de mensheid staat. De betreffende tekst in de Koran luidt dan ook “Jullie zijn de beste gemeenschap die ooit voor de mensheid is voortgebracht. Daarom moeten wij andere niet-islamitische samenlevingen overwinnen opdat wij Gods opdracht vervullen. De Islam neigt ertoe zich in het privébestaan van mensen binnen te dringen. Als die inbreuk geen halt toegeroepen wordt is pure onderdrukking; waar de Islam de hoofdrol speelt in de wetgeving ( lees: Sharia) de volgende stap en verandert ieder land in een openlucht gevangenis.”
Het islamisme – de politieke vertaling van de Koran teksten – reflecteert die beginselen..Veel moslims zijn analfabeet, waardoor zij zich door Mullahs en Ayatollahs van alles wijs kunnen laten maken. Vaak zijn die geestelijke leiders zelf analfabeet en het gros kan als niet- Arabier niet eens Arabisch spreken en schrijven. Toch houden ze in bijvoorbeeld Indonesië, Iran en Pakistan de bevolking in een ijzeren greep. Als de doorsnee moslim wèl de Koran kan lezen wordt hij bedolven onder een 25 tal expliciete geboden om ongelovigen te doden of in slavernij te drijven, terwijl iedere vorm van respect of naastenliefde de Islam vreemd is. Te beginnen met de vrouwen.
Uit de bovenstaande teksten kan worden vastgesteld dat de vermenging van geloof, politiek, economie en wetgeving, het gen van de Koran is. Diens teksten benadrukken voortdurend dat de islam de enige religie met bestaansrecht, de moslim de übermensch en geweld bij voorkeur het instrument is om doelen te bereiken. Die achtergebleven en gemeten naar moderne maatstaven achterlijke normen en waarden worden gebruikt om het gedrag en de levensomstandigheden grondig te veranderen van mensen die leven in een wereld die in de achterliggende veertien eeuwen wel een intensieve transformatie heeft ondergaan. Een Islamitische hervorming is uitgesloten, omdat hervorming zou betekenen dat de islam zich voor het Westen openstelt en van het westen wil leren. Vanuit het islamitisch perspectief betekent dat overgave, de witte vlag hijsen. Dat is in tegenspraak met de verordening in de Koran dat de Islam moet zegevieren over het Westen om Gods opdracht te vervullen. Door vrede of goede samenwerking wordt Gods plan niet gerealiseerd.
Hamed Abdel-Samad zendt een krachtige boodschap naar de linkse Gutmensch, die de doorsnee burger allang heeft begrepen. Niet integratie, maar segregatie is het uitgangspunt van de islamitische migrant. Niet de westerse democratie en zijn instituties is het gewenste besturingsbestel, maar de tribale vorm van democratie waarin stamhoofd, stam, familie en sharia centrale rollen spelen. Niet overleg maar geweld is het gewenste instrument om politieke doelen te realiseren. Niet democratische begrippen als vrijheid en gelijkheid zijn principes waarop een samenleving wordt gebaseerd, maar fascistische uitgangspunten als racisme, discriminatie, onderdrukking en knechting. Niet eerlijkheid en realiteit staan op de voorgrond, maar misleiding en eigen waarheid. De zwakke plek is het gezin en de familie.
Projectie van die karakteristieken op daden en uitspraken van de linkse Gutmensch, maakt helder dat er verdacht veel overeenkomsten te ontdekken zijn met de beginselen die het islamisme wil uitdragen. Daardoor wordt het voor de rationele doorsnee burger ook duidelijk waarom de linkse Gutmensch de islamitische medemens, vaak tegen beter weten in, gepassioneerd beschermt en daden van het extremistische Allahu Akbar schreeuwende deel van de moslim gemeenschap voortdurend bagatelliseert door die toe te schrijven aan verwarde personen. Daarom vindt de linkse Gutmensch het verdedigbaar dat de eigen cultuur gestraft moet worden en de tribale cultuur van de islam de verworvenheden van die cultuur straffeloos mag vernietigen. Daarom deinst de linkse Gutmensch niet terug voor leugens, demoniseren en discriminatie van andersdenkenden. Naast het structureel verdraaien van de realiteit, zeg maar liegen, vertoont de doorsnee linkse Gutmensch een behoefte aan een verregaande zelfdestructie.
Eindelijk begrijp ik de linkse Gutmensch!
Toon Hermans zei ooit : ” er gaat een wereld van onbegrip voor mij open “