“Impede the ability to govern of those in power;make America´s leaders lose respect and legitimacy in the eyes of the people here and internationally…. make America ungovernable”.
Antifascisme is extreem fascisme?
Dat is de boodschap van een groep die zichzelf “Refuse Fascism” heeft gedoopt. De groep wordt zwaar gesponsord door Soros, een grote vakbondsorganisatie en wat kleinere sponsoren en gesteund door vertegenwoordigers van de extreem linkse vleugel van de Democratische partij zoals Maxine Waters en in hun spoor mediavazallen als CNN. Deze groep die er op uit is om de democratische verworvenheden die hun acties tegen de gevestigde orde mogelijk maken te vernietigen, organiseert een groot aantal demonstraties door geheel USA om hun doel te bereiken. De groep blijkt al maanden bezig te zijn met de organisatie van een groot aantal demonstraties op 4 november om nationaal een politieke crisis te veroorzaken die zijn weerga niet kent. Een jaar na het verkiezingsverlies van de Democratische partij.
Naast extreem linkse en extreem rechtse bewegingen is Refuse Fascism de derde beweging die zich vastbijt in het fascisme en je kunt je gelet op hun antidemocratische activiteiten afvragen of ze werkelijk geïnteresseerd zijn in de bestrijding van het fascisme. In het artikel “Wat we niet mogen lezen, zien en horen” is een tekstdeel besteed aan de karakteristieken van de Italiaanse invulling van fascisme en het valt op dat alle zelfbenoemde antifascistische bewegingen een of meerdere kenmerken van die oorspronkelijke invulling in hoofd en hart met zich meedragen.
Een van de opbouwende criticasters van mijn artikelen stuurde mij een aantal overwegingen toe die tot nadenken door de doorsnee volger zou moeten leiden. Voor hem is fascisme de historische grootste gemene deler (GGD in het klassieke algebra) van socialisme en communisme. Beide stromingen zijn volgens hem de sinistere ideologische voorportalen voor de klassieke fascisten uit het Interbellum van de vorige eeuw. Het is voor een vertegenwoordiger van een stroming of beweging ook niet noodzakelijk om te beantwoorden aan alle karakteristieken van het fascisme om als fascist bestempeld te worden. Umberto Eco, die het fascisme aan den lijve ondervonden heeft, schreef in 1995 het artikel “Eeuwig Fascisme” dat in de New York Review of Books is gepubliceerd. Hij – de ervaringsdeskundige bij uitstek – stelt dat niet al deze kenmerken tezamen per se tot een coherent systeem kunnen worden georganiseerd, maar dat slechts één daarvan al voldoet om het fascisme daaromheen te laten coaguleren.
Gemeenschappelijke kenmerken.
Wat verbindt die antidemocratische bewegingen? Machtsvertoon en gebruik van geweld zijn volgens die bewegingen acceptabel als dat is gericht op de omverwerping van de bestaande maatschappelijke orde. In het verlengde daarvan hebben ze geen enkel begrip voor slapheid en krachteloosheid. Zij streven alle naar volledige controle over het maatschappelijk leven en de sociale en culturele organisaties. Tegenkrachten hebben geen recht op vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vergadering en betoging. Alle bewegingen erkennen en onderstrepen dat binnen een samenleving segmenten zijn die als minderwaardig beschouwd kunnen en moeten worden. Wanneer die karakteristieken worden geprojecteerd op de manier waarop alle extreme bewegingen hun doel willen bereiken, is geen verrassing dat zij zich regelmatig bedienen van kreten als tegenspraak is verraad waardoor een gewogen discussie op basis van facts and figures bij voorbaat wordt kortgesloten.
Daarom is het niet verrassend dat straatgevechten ontstaan op plaatsen waar die antifascistische bewegingen hun eigen gelijk willen halen, waarbij het de laatste tijd er niet meer toe lijkt te doen of iemand lid van het linkse of rechtse kamp is. Per definitie heeft het individu dat aan de andere kant van de draad staat, ongelijk en moet hem of haar het spreken onmogelijk gemaakt worden. Vrijheid van meningsuiting, vergadering en betoging is het recht van de sterkste geworden en de media bepalen door hun selectief publicatie en uitzend beleid wie van die bewegingen of stromingen de echte voorvechter van de goede zaak is.
De achterliggende weken is de aandacht tijdelijk verschoven naar symbolen van de Confederatie. Plotseling hebben politici, atleten, wetenschappers en anchor men van informatieve programma´s enorme bezwaren tegen de aanwezigheid van standbeelden, grafzerken en straatnamen. Het symboliseert de groeiende hypocrisie van een deel van de Amerikaanse samenleving. Jarenlang eraan voorbij lopen en nu er vermoedelijk politiek gewin te halen is, meehuilen met de wolven in het bos. Vooral bij de Democraten valt die irritante hypocrisie steeds weer op, waarbij voortdurende de racisme en slavernij kaart wordt uitgespeeld.
De Amerikaanse uitvoering van Animal Farm.
Amerika dreigt langzaam af te glijden naar de samenleving die Orwell in zijn twee boeken 1984 en Animal Farm beschrijft. Een samenleving waarin de grote leider historische standbeelden laat slopen, geschiedschrijving op de brandstapel terecht komt en de gedachtepolitie alle individuele denkers liquideert. Wanneer dat is voltooid krijgt de fascistische leider de ruimte en tijd om de geschiedenis te herschrijven. Orwell beschreef dat model 70 jaar geleden in het perspectief van de moordpartijen van de fascist Stalin en het is pikant dat de extreme vleugel van de Democraten nu dezelfde gereedschapskist hanteert. Geruchten dat op de achtergrond Obama en Soros doende zijn om in de traditie van Saul Alinsky inhoud te geven aan de Deep State[1] worden steeds serieuzer.
De handel en wandel van Obama in de achterliggende 8 jaar wordt tegenwoordig door veel media websites voortdurend onder de loep genomen en wat er uitkomt, is niet al te best voor het imago van de door links luid bejubelde voormalige president. Het wordt steeds duidelijker dat hij conform de beginselen van Saul Alinsky bewust gestreefd heeft naar een tweedeling van de Amerikaanse samenleving en daar is hij gelet op de erfenis die hij voor zijn opvolger heeft achtergelaten aardig in geslaagd. Het is helder geworden dat achter die innemende lach een perfide geest schuilgaat. Een geest die nog steeds in het brandpunt van de belangstelling wil staan en er duidelijk moeite mee heeft dat zijn erfenis door zijn opvolger stap voor stap ontmanteld wordt.
Soros.
Bij het grote publiek blijkt Soros nog steeds een grote onbekende te zijn. Deze van origine Hongaarse miljardair met een vermogen van rond de $ 25 miljard is de voormalige stille kracht achter de Democratische Partij. Volgens experts een typisch voorbeeld van een verveelde miljardair die met behulp van zijn fortuin de wereld naar zijn hand wil zetten en het gif genaamd progressivisme in onze maatschappijen loslaat. Soros staat aan het hoofd van een hedge fonds[2], een particulier beleggingsfonds waaraan alleen geselecteerde zeer rijke personen deel kunnen nemen. In 1992 liet hij de Britse Nationale Bank ontploffen door tijdens een geldcrisis te speculeren met de waarde van het pond. Zijn actie leverde hem ruim $ 1 miljard op en kostte de Britse belastingbetaler 3 tot 4 miljard pond. Verscheidene politici van de Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties (ASEAN) beschuldigen Soros ervan deel uit te maken van een complot dat doelbewust hun economieën kapot heeft gemaakt.
Soros steunt vele honderden linkse en progressieve organisaties en pompt letterlijk miljarden dollars in die organisaties om overal ter wereld de progressieve sprookjeswereld in stand te houden. Een aantal van de belangrijkste zijn de Huffington Post, National Organization for Women, National Counsil of La Raza en zijn speciale project Obama. Naast Suikeroom is hij ook een notoire onruststoker die de door hem gefinancierde organisaties en individuen als instrumenten gebruikt om zijn progressieve doelen te realiseren.
Zowel binnen als buiten de USA heeft hij een rol gespeeld bij een aantal, bedenkelijke campagnes zoals de Bulldozer Revolutie, een volksopstand die resulteerde in de afzetting van Milosevic in 2000; Rozen Revolutie, een grootschalige volksopstand in Georgië die resulteerde in de val van Shevardnadze. Hij steunt de AKP partij van Erdogan en lobbyt actief voor een EU lidmaatschap van Turkije. Op 2 juni 2014 verklaarde Soros dat hij medeverantwoordelijk is voor het omverwerpen van de regering van Viktor Yanukovich in Oekraïne. Veel van de demonstranten tijdens de Euromaidan maakten deel uit van NGO’s die gefinancierd worden door de miljardair. Ook onderhoudt Soros banden met de nieuwe Oekraïense president Petro Poroshenko.
George Soros die zich afficheert als een filantroop, is in feite koud, meedogenloos en berekenend en is daarom een uitermate gevaarlijk individu. Hij gaat uiterst systematisch te werk en weet als geen ander hoe hij de regels kan omzeilen. Hij heeft connecties binnen de hoogste kringen van de wereldpolitiek. Landen die tegenstribbelen, kunnen rekenen op grootschalige demonstraties, een aanval op hun economie of in het ergste geval een machtsovername. Ook in Nederland en Brussel is zijn invloed voelbaar. George Soros heeft meer dan 90 projecten lopen die invloed uitoefenen op verkiezingsprogramma’s in de Eurozone. Soros heeft Europa gedestabiliseerd door massa immigratie te promoten. Hij spendeert letterlijk miljarden dollars om op de achtergrond invloed uit te oefenen op verkiezingsuitslagen.
In 2016 financierde hij pro-Clinton propaganda zoals Media Matters en ThinkProgress en er zijn bewijzen dat Soros financiële steun heeft geboden aan organisaties die anti-Trump-rellen aanstichtte en stemfraude zouden bevorderen. Het is duidelijk dat hij ook achter de Antifa en BLM rellen[3] zit en ernaar streeft om het duo Trump-Pence van de troon te stoten. In de USA stellen deskundigen zich dan ook de vraag of de rellen in Charlottesville toevallig op de verjaardag van Soros hebben plaatsgevonden.
De Sluier.
Extreem links en rechts breien de grauwe sluier die de USA dreigt te verstikken en aan de punten wordt de sluier stevig vastgehouden door Soros en zijn poulain Obama. Beiden lijken er baat bij te hebben dat het moeras in Washington voorlopig niet gedempt wordt. Het lijkt er op dat de Thrilla in Manilla tussen Ali en Frazier een stoeipartij is geweest in vergelijking met het bloedbad dat het tweede deel van 2017 Amerika in diepe rouw zal doen dompelen.
————————————————
[1] De term is afkomstig van Peter Dale Scott, een voormalige Canadese diplomaat die zich transformeerde in een literatuur professor. In zijn boek Deep Politicis uit 1974 beschrijft hij hoe clandestiene machtsbases die zich uitstrekken van geheime inlichtingen netwerken/structuren, criminele organisaties vanuit de onderwereld ontwikkelingen in de bovenwereld sturen en beheersen en speculatieve financiële structuren de voorwaarden hebben geschapen voor gebeurtenissen in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw zoals Watergate. In 2016 duidde Trump met de term op zijn elitaire vijanden. Tegenwoordig slaat de term op iedereen ter linker en rechter zijde die oproept tot de val van Trump.
[2] Hedgefondsen streven naar een hoog rendement door zeer risicovol te beleggen. Deze risico’s worden vervolgens op allerlei manieren ingedekt, bijvoorbeeld met waardepapieren en termijncontracten.
[3] Bevestigd is dat hij de Ferguson rellen heeft geïnitieerd, de grootste sponsor is van BLM.
Het artikel hierboven rept van ” een tweedeling van de Amerikaanse samenleving “.
Dit roept de vraag op : Hoe desperaat hebben de extreme Democraten onder en met Obama huisgehouden in de USA ? Het antwoord luidt, helaas : “héél desperaat, gezien de staat van ondermijning van onze westerse maatschappij”.
Een triest voorbeeld is illustratief : Afgelopen week werd een 4 jarig kleutertje in Californie uit haar Kindergarten klas weggestuurd door een politiek correcte lerares.
Wat was het geval? Haar nietsvermoedende buurjongetje was door zijn ‘progressieve’ ouders tot ‘transgender meisje’ gebombardeerd en moest nu ook anders aangesproken worden.
Beide kindjes, die elkaar al jaren kenden zoals zij nu eenmaal geboren zijn, begrepen hier uiteraard niets van maar het meiske, dat haar vriendje bij zijn eigen naam aansprak, werd prompt van school gestuurd door een ‘progressieve’ lerares die er geen been in zag om haar genadeloze maatschappijvisie op 4 jarige kindertjes los te laten die verondersteld werden om in haar bescherming de dag veilig door te brengen…
De positieve zijde van deze trieste medaille is dat de funeste invloed van de activist Obama nu werkt als een boomerang : hij heeft namelijk ook de Democratische partij volledig verscheurd en Trump gooit dagelijks juichend olie op dat vreugdevuur.
Men kan er gif op innemen dat in 2018 de Democraten zo een nog groter electoraal verlies zullen incasseren, waarvoor hun decadente iconen als Pelosi en Schumer de rekening gepresenteerd zullen krijgen. Dan breekt de hel los en gaan de rabiate ‘antifa-fascisten’ zich ook op de gematigde Democraten richten, totdat de hele decadente, politiek correcte beweging uit elkaar barst.
Hopelijk betekent dat ook een omslag bij ons en het begin van het einde van de narcistische Pechtold, de moreel corrupte Asscher en het marionetje Klaver met zijn crypto-communistische ‘puppet masters’ op de achtergrond.