Er zijn momenten dat een lezer echt kan genieten van de directheid en spitsvondigheid van column schrijvers om een gebeurtenis terug te brengen naar waar het hoort: begrijpbaar en grijpbaar voor de doorsnee Nederlandse burger.
Ebru Umar. Afb: wikimedia
Geen gezwam in de ruimte, geen wollig taalgebruik en geen ontwijkende teksten. Als een van de best gelezen columnisten van Nederland kan en moet Ebru in het rijtje Nausicaa Marbe, Leon de Winter en Syb Winia geplaatst worden.
Op 17 juni openbaarde ze op de website www.metronieuws.nl haar visie op het lopende formatie proces en ze bracht aspecten te berde die het gros van de lezers van de artikelen van Sta-Pal wellicht in zijn of haar stille gedachten heeft horen opborrelen, maar nooit verder dan de huig van de mondholte is gekomen. In haar artikel “Tjeenk Willink roep die kleuters tot de orde” raakt ze de kern van de problematiek die het electoraat heeft met het verloop van het formatie proces en de houding van de huidige generatie politici.
Ebru vat die mislukte poging of wellicht pogingen in een aantal kernachtige termen resp. teksten samen. Zij start met de huidige partijleiders af te schilderen als kleuters. Dat slaat vooral op het onvermogen om over de eigen schaduw heen te stappen, eigen en partij belangen in de koelkast te zetten, het landsbelang de hoogste prioriteit te geven en aan het resultaat van de laatste verkiezingen inhoud te geven. De baby boomer generatie heeft geprobeerd om deze generatie de zwaarte van de verantwoordelijkheid voor een samenleving duidelijk te maken en bij te brengen. Gelet op de huidige kruippogingen van de partijleiders is dat in Nederland jammerlijk mislukt
Net als zij verbaas ik mij regelmatig over het feit dat een vertegenwoordiger van een partij die er even niet toedoet het roer in handen krijgt om het staatschip weer in de juiste kompasrichting te manoeuvreren. Herhaaldelijk wordt gewezen op de politieke merites van de persoon vertaald in de dikdoenerige term zwaargewicht. Nederland heeft blijkbaar geen andere zwaargewichten dan Tjeenk Willink en over de zwaarte van dat gewicht kun je gezien de opmerking van “vertegenwoordiger van een partij die er even niet toedoet” overigens ook strijden.
Ik verbaas me erover dat Tjeenk Willink de onbeschrijfelijke arrogantie heeft om de weg op te gaan waarvan zijn voorgangster heeft vastgesteld dat die vol zit met valkuilen en hindernissen en in feite door de afdeling weg en verkeer onbegaanbaar is verklaard. Als opvolger moet je behept zijn met een onverbiddelijke tunnelvisie of zoals het in grote ondernemingen en vooral de Krijgsmacht gebruikelijk is, te denken dat je stukken beter bent dan je voorganger en je het beter doet dan je opvolger. Als het heel scherp gesteld wordt, kan Tjeenk Willink van seksisme en discriminatie beschuldigd worden. Ebru drukt het in haar artikel als volgt uit “ik veracht (eerlijk is eerlijk) uw veronderstelling dat u wél zou lukken wat haar niet gelukt is. Het machismo en de hoogmoed dat vier mannen, te weten Mark Rutte, Sybrand Buma, Alexander Pechtold en Jesse Klaver wél naar u zouden luisteren en niet naar Edith Schippers, dat u deze vier mannen tot een kabinet zou kunnen terugonderhandelen, is stuitend”. Daar zit geen woord Papiamento tussen.
Verderop in haar artikel legt zij uit waarom Tjeenk Willing de politieke dwergen tot de orde moet roepen. En ze geeft de man mee dat miljoenen Nederlanders, ook degenen die niet op de PVV gestemd hebben, geen respect kunnen opbrengen voor de redenen die Rutte en Buma aandragen. Gelet op mijn vorige artikel “Van Mark aan Tjeenk” is het duidelijk dat ik en met mij meer Sta-Pal enthousiastelingen deel uitmaken van die categorie Nederlanders. Volgens Ebru is stelselmatige uitsluiting kinderachtig, een daad van een kind dat alleen wil spelen met kinderen die – laat ik het zo uitdrukken – met gelijkgeaarden wil spelen. Zij legt daarbij uit dat het verwijt aan het adres van Wilders dat hij bevolkingsgroepen beschimpt en beledigt, een kul argument is. Dat is het natuurlijk ook als de kleuterklas van Rutte hele segmenten van het electoraat en zelfs van de Nederlandse samenleving in de kou laat staan, in hun sop laat gaar koken. Of die segmenten zich beschimpt en beledigd voelen, wordt namelijk niet bepaald door Rutte c.s. maar door vertegenwoordigers van die segmenten. Zo´n houding bevestigt opnieuw het dedain van het politieke kartel.
Volgens Ebru beseffen Rutte c.s. niet eens dat zij ook – of harder gesteld – juist de oorzaak zijn dat democratische instituties ondergraven worden of wellicht al zijn. Dat zij door hun teksten, daden en plannen bevestigen dat in Nederland sprake is van een verregaande schijn democratie, waarin gedragsregels bepaald worden door de politieke oligarchie. Het stelselmatig uitsluiten van partijen waarvoor 1,5 miljoen Nederlanders hebben gekozen, onderstreept het gelijk van Wilders en het gevoel van veel Nederlanders. Wanneer het Tjeenk Willink inderdaad ernst is dat juist staatkundige instituties hun eigen morele codes moeten handhaven en die instituties belangrijker worden als de verscheidenheid van visies en opvattingen groter is, dan moet hij de partijleiders in het openbaar kapittelen voor de manier waarop zij zich gedragen tijdens deze formatiepogingen. Tot nu toe heeft hij dat niet gedaan en versterkt daardoor de indruk gevoelig te zijn voor wensen van twee partijleiders. Daarmee ondergraaft hij zijn eigen uitspraak en kiest Tjeenk Willink voor een subjectieve kompasrichting bij het formatie proces. In dat geval zou hij de opdracht terug moeten geven aan de Koning. Laat hij dat na dan hoeft de man voor mij nooit meer zulke hoogdravende teksten te schrijven in een rapportage over de Algemene Beschouwingen.
Tenslotte Ebru´s benadering van artikel 1 van de Grondwet en de verbinding met religie. Artikel 1 stelt dat iedere Nederlander gelijk is en de samenleving accepteert dat. In principe dan. De geschiedenis leert echter dat binnen een religieuze context niet iedereen gelijk is. De vele stromingen binnen bijvoorbeeld het Christendom en de Islam bevestigen dat en de manier waarop het Judaïsme, Christendom en Islam elkaar bejegenen is daar een ander voorbeeld van. Mensen worden met geweld gedwongen om zich te voegen naar de beginselen van een bepaalde religie of stroming binnen een religie. Personen die zich niet houden aan die regels worden hardhandig er aan herinnerd om zich aan te passen. Afvalligen kunnen zelfs gedood worden. Die uitingen zijn volgens mij niet echt in lijn met artikel 1. Bovendien worstelt een samenleving ook met semantische tegenstellingen. De een noemt een religie een geloofsrichting, de ander een ideologie en de spraakverwarring neemt vervolgens een enorme vlucht om het gelijk aan zijn of haar zijde te krijgen.
Naast de vrijheid van geloof is de scheiding van kerk en staat een tweede stelling die te pas en vooral te onpas bij discussies uit de stoffige map gehaald wordt. Mede door het steeds verder reikende en intensiever wordend policor denken en doen, lijkt dat een gepasseerd station te zijn. Dank zij de gepassioneerde inmenging van mensen die deel uitmaken van het electoraat en de partij van vooral PVDA, D66, SP, Groen Links en groeiende sympathisanten binnen de VVD en CDA. Geldstromen die uit de staatskas naar religieuze instellingen gaan, vervlechten staat en religie steeds sterker en mede door de schrikbarende opmars van de Islam binnen Westerse democratieën kan worden vastgesteld dat een belangrijk beginsel van het westers democratisch model door policor politici al naar het graf is gedragen. Dat beginsel moet alleen nog maar begraven worden in het graf van Montesquíeu.
Ebru sluit haar artikel als volgt af:
“de heren Rutte en Buma vertellen in hun brieven aan u waarom ze iets niet willen. Ik vertel u waarom zij iets juist moeten. Ze zijn geen kleuters meer, het wordt tijd dat ze zich bewust worden van hun taak: het dienen van de kiezer. Het dienen van Nederland. De heren in Den Haag gedragen zich als kleuters en verdienen tonnen. Het is uw taak om ze te vertellen dat ze volwassen zijn. En dat ze die tonnen moeten verdienen”
Waarvan akte.
Fijn dat een opvolgster van Pamela en Theo is opgestaan! Hou vol Ebru. We hebben een echt andere kijk nodig.
Nieuwe verkiezingen?