Het moet 20 juni j.l. een trieste dag geweest zijn voor de Democratische Partij. Alweer een nederlaag. Dit keer bij de Speciaal uitgeschreven verkiezing in Georgia. De partij die het al maanden heeft over externe ongeoorloofde beïnvloeding van een democratisch proces schiet zichzelf voortdurend in de voet.
Jon Ossof. Afb: screenshot CNN.
Jon Ossoff de Democratische kandidaat is een documentaire producent van 30 jaar die nog nooit een politieke functie heeft vervuld en niet eens in het betrokken verkiezingsdistrict woont. Hij is een Pelosi kandidaat die werd gesponsord door 7000 geldschieters uit ……Californië en New York, waardoor hij ongeveer 10 keer meer sponsorgeld van buiten de staat dan van sponsors uit de staat zelf ontving. Bij die sponsors een groot aantal liberale acteurs en actrices. Een bedrag van $ 30 miljoen. Zijn tegenspeler Karen Handel is een doorgewinterde politica die ettelijke politieke functies vervuld heeft en een aantal keren vergeefs een poging heeft gedaan een zetel in het Congres te veroveren. Zij had een luttele som van $ 4,5 miljoen in de beurs. Deze speciale verkiezing was de duurste in zijn soort die de USA heeft gekend.
Waarom is deze Republikeinse overwinning interessanter dan andere? Ten eerste omdat het de Democraten weer niet is gelukt om een “Rode Staat” zetel te kapen van de Republikeinen die na overwinningen in o.m. Zuid Carolina, Montana en Kansas op een zetelvoorsprong van 50 zetels (241 vs 192) zijn gekomen. De klap komt vermoedelijk des te harder aan, omdat een Republikeinse overwinning i.t.t. de drie andere staten verre van zeker was. Ten tweede: de hoge opkomst die historisch gezien meestal in Democratisch voordeel uitvalt, bleek nu echter in het voordeel van de Republikeinen te werken. De Democraten werden nu met hun eigen wapen verslagen. Ten derde: de speciale verkiezing was volgens de Democraten een lakmoestest voor het beleid van Trump. Zij noemden die zelfs een referendum voor of tegen Trumps to do and have done list. De Republikeinse kandidaat Karen Handel is anti-abortus, wil Obama care vervangen door een ander stelsel en eist een versterking van de landsgrenzen met Mexico en Canada om illegale immigratie en drugshandel tegen te gaan. Ten vierde: het blijkt dat berichtgeving over kandidaten en verkiezingsverloop over Twitter veel effectiever is dan via de traditionele media. Met Twitter wordt sneller een groter volume kiezers bereikt en beïnvloed.
Radeloos en redeloos vragen ze zich na de vier verkiezingen in Rode Staten af, waarom het maar niet lukt om zetels in rode staten van Trump land binnen te halen. Het Democratische beleid om middels een nieuw geschoten kompas richting Trump land te doen krimpen om in november 2017 een meerderheid in het Huis van Afgevaardigden te hebben, blijkt vooralsnog ineffectief te zijn. Morele overwinningen genoeg, maar die worden nog steeds niet vertaald in echte overwinningen, in zetels en dus tellen ze alleen in de hoofden van verstokte Democraten en anti-Trump media. Na deze nederlagen is het de Democraten wellicht duidelijk geworden at ze hun toon moeten aanpassen aan de behoefte van het Rode Staat electoraat.
Dat nieuwe Democratische beleid heeft twee belangrijke speerpunten. Het sponsoren van een Democratische kandidaat met geld van Democraten en Liberalen –Amerika breed- en de anti-Trump beeldvorming met de daaruit voortvloeiende hersenspoeling van de doorsnee burger. Democraten blijven Trump hardnekkig benaderen als een vergissing, als een idioot of als een cowboy. Als incompetent. Geholpen door de liberale media proberen de Democraten voortdurend de doorsnee Amerikaan ervan te overtuigen dat hun president een incompetente schuinsmarcheerder is, die handje plak speelt met de grootste bedreiging voor de vrijheid van Amerikanen. Juist de Russen. Maar er ontstaan breuklijnen in dat beleid.
Doordat het al maanden voortslepende onderzoek naar Trumps inner circle banden met Russische autoriteiten en ook Comey´s getuigenverklaring voor de Senaatscommissie nog steeds geen harde bewijzen oplevert, beginnen enkele Liberale autoriteiten en media vertegenwoordigers hun toon te matigen en te veranderen. Adam Schiff een Democratisch Congreslid en David Brooks een columnist van de New York Times (NYT) zijn de laatste Democraten die zich aansluiten bij de rij van Liberale sceptici.
Comey intussen plukt de wrange vruchten van zijn verklaring en het feit dat hij zijn memo´s nog steeds niet heeft overhandigd. Een voormalige NSA medewerker, Dennis Montgomery, heeft een aanklacht van tegen hem neergelegd bij de rechtbank. De klager verwijt Comey dat hij illegale praktijken heeft gebruikt om Amerikanen in de gaten te houden en daardoor hun wettelijke recht op privacy heeft geschonden. Als bewijs heeft Montgomery 600 miljoen geclassificeerde documenten op hard drives verzameld en op basis van die documenten beweert hij dat de Inlichtingen gemeenschap de rechten van ruim 20 miljoen Amerikanen heeft geschonden. Binnen die context meldde Judicial Watch dat de National Security Counsel (NSC) het verzoek om Susan Rices unmasking documenten en documenten over een vermoedelijke Russische betrokkenheid bij de Amerikaanse verkiezingen te overhandigen, naast zich heeft neergelegd. Het blijkt dat alle Obama documenten haastig zijn opgenomen in de archieven van de Obama bibliotheek. Die documenten kunnen pas na 5 jaar openbaar gemaakt worden. Gelukkig heeft Obama en in zijn spoor de Democratische partij niets te verbergen. Volgens Obama is er tijdens zijn regeerperiode geen enkel schandaal geweest.
Vooraanstaande Democraten roepen voortdurend dat ze het geld uit verkiezingen willen hebben; dat verkiezingen niet “gekocht” mogen worden. Uit de afgelopen verkiezingen is gebleken dat vooral het rijke liberale artiesten kartel een zetel in het Congres voor de Democratische Partij heeft willen kopen. Democraten hebben ook de mond vol van openheid en transparantie, maar verplaatsen bergen om schandalen verborgen te houden.
Liberaal het perfecte synoniem voor hypocriet.
Het doet mij goed dat het gezonde verstand het heeft gewonnen van onderbuik en morele verplichting.
Het doneren van het grote geld door de “Trump-haters” in Hollywood en Manhattan wordt gemotiveerd door hun blinde haat jegens een president die niet tot het Amerikaanse “ons soort mensen” behoort, integendeel. Die ‘progressieve’ negativiteit straalde Ossof dan ook uit, want hij had geen enkele positieve boodschap en geld is ook niet altijd de oplossing, zoals blijkt.
Dat gebrek aan een positieve visie spoort met het ontbreken van een bezielende potentiële leider voor de Dems; iedereen is Hillary spuugzat en de communistische dinosaurus Bernie Sanders wil zichzelf niet eens democraat noemen, terwijl een jongere generatie schittert door afwezigheid.
Dat de hypocriete Dems héél veel boter op hun hoofden hebben wordt steeds duidelijker: door de voor Susan Rice en Obama zo bezwarende documentatie van de NSC naar de Obama Library over te hevelen hebben de activisten de inzet verhoogd : Nu kan de gewone rechtsgang geen soulaas meer bieden.
Maar omdat het Congress en Trump de bevoegdheid hebben om e.e.a. via een subpoena te vorderen krijgt dit de politieke en strafrechtelijke impact van de spreekwoordelijke “double whammey”. Zij vragen erom en het is hen gegund (van harte).