Veiligheid heeft een beperkte versheiddatum

Het verdriet bij veel Engelse families is nauwelijks bezonken of non valeurs komen weer uit alle hoeken en gaten gekropen. Opnieuw geeft de publieke omroep in deze dagen een podium aan dwaallichten die als ervaringsdeskundigen elkaar verdringen op het scherm.

In Brussel komt de demissionaire Minister President met een reactie op de eis van de POTUS om de nationale Defensie bijdragen te verhogen, waarbij het duidelijk moet zijn dat de 2% de absolute ondergrens vertegenwoordigt. “Daar heeft hij een punt” zegt ons opperhoofd en het dedain voor de POTUS druipt van die reactie af.

Veiligheid voor de samenleving is een onderwerp waarover de politieke elite verenigd in een politiek kartel graag over wil roeptoeteren. Praten kost namelijk geen geld, niet nadenken over maatregelen kost geen energie en bij aanslagen is vooral het volk de dupe. Dat zijn de gedachtelijnen van  de verschillende kartels die Nederland rijk is. Kartels die overigens moeiteloos in elkaar vertand zijn en na een aanslag als in Manchester altijd met dezelfde platitudes en nonsens uitspraken in de media verschijnen. Hun opstelling heeft een gemeenschappelijke noemer die met de woorden “ als je een onbewaakte overweg overloopt en je negeert het gele of oranje knipperlicht, dan kan dat ook het einde van je aardse bestaan betekenen”. Ik gebruik een andere metafoor dan die mislukte politicus met zijn keukentrapje onlangs bij Pauw.

Wat moet je een hekel hebben aan mensen die buiten één van die elkaar bevruchtende kartels vallen, als je met zulke enormiteiten op het scherm of in een artikel op een van de websites van de gevestigde media durft te komen. Natuurlijk vergeten die experts van de koude grond dat je bij een overweg door naar rechts of links te kijken niet kan worden verrast door een aanstormende trein. Ook vergeten ze dat twee van de zes zintuigen wel goed moet zijn ontwikkeld om dat waarschuwingssignaal niet te horen of te zien. Tenslotte vergeten ze dat je een keus hebt om wel of niet de overweg te passeren ondanks het signaal en een aanstormende trein. Bij een islamitisch extremistische aanslag zijn die besluitmomenten en waarschuwingssignalen afwezig. In de achterliggende maanden heeft geen van die zelfmoord robots een waarschuwing gegeven, alarm signalen waren alleen herkenbaar als de bom was ontploft en de enige keuze die de slachtoffers hebben gemaakt is of ze wel of niet op dat tijdstip op de plaats van de aanslag wilden of moesten zijn.

Stuitend is die gespeelde onderkoelde houding wanneer het politieke, media en – laten we zeggen – Bekende Nederlander kartel hun mening over zo´n aanslag weergeeft. Arthur van Amerongen heeft in zijn 26 mei artikel op de website van HP De Tijd “Doorlopen mensen, wat stelt zo’n lullig aanslagje nou voor?” zijn ultieme walging voor mensen als Peter R. en Beatrice de G onder woorden gebracht. Onbegrijpelijk zijn ook de voordringers die steeds maar weer roepen dat een samenleving zich niet moet overgeven aan de angst want dat is precies wat die onnozele zelfmoord moslim wil. Ik ben benieuwd hoe die personen reageren als hen of een van hun naasten dat overkomt. Zijn ze dan ook niet bang, hebben ze dan geen angst? Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Maar zo´n uitspraak staat natuurlijk wel flink als je zelf of een van je familieleden niet tot een van de slachtoffers gerekend wordt.

Het meest stuitende is de demissionaire minister president die de bevolking tracht te mobiliseren tegen het islamitisch extremistische kwaad met teksten als wij zullen niet wijken voor terreur, wij moeten schouder aan schouder staan om het kwaad te bestrijden. Leden van de samenleving wijzen hem dan op het onvermogen van Nederlandse veiligheidsstructuren. Als je niet eens een doorsnee crimineel in de gevangenis kan houden of kan voorkomen dat een goedbedoelende TBS-er tijdens zijn onbegeleide verlof weer op het criminele pad gaat en tijdens een periode van drie dagen een spoor van ellende en onbegrip achterlaat, wie ben je dan om een angstige samenleving een hart onder de riem te steken?

Overigens moet je bij het plaatsen van kanttekeningen bij houding en uitspraken van leden van de diverse kartels wel heel creatief zijn om niet constant in herhaling te vallen. Was het niet die bekende criminelen bestrijder die met dikke tranen in zijn ogen naar de inspanningen van zijn dochter in Ghana stond te kijken. Tja Peter wat een ellende daar in Afrika. Dat had je zeker niet verwacht. En je presenteert je nog wel herhaaldelijk als de keiharde bink. Die precies weet wat een ander fout doet. O ja je constateerde daar dat alle blanken racisten zijn? Niet verwonderlijk dat die vredelievende Jihadisten het op die racistische blanke Europeanen gemunt hebben. Door die racistische instelling hebben die blanken geen recht op veiligheid, die moeten uit hun holen gejaagd worden en gedwongen worden om in de woestijnen van Afrika, China en Midden Oosten hun bestaan inhoud te geven.

Twee en twintig jaar geleden werd ik op de verjaardag van mijn echtgenote geconfronteerd met het dodelijke effect van een artillerie granaat in het centrum van een stad waar ruim 800 jonge mensen midden in een burgeroorlog de dag van de jeugd vierden. Er vielen op die donderdag 74 doden in de leeftijd van 3 tot 46 jaar, 5 jonge mensen die op het inslag punt stonden werden gevaporiseerd, 200 jonge mensen waren voor het leven getekend en 400 hadden het geluk om slechts een paar schrammen op te lopen. Die 74 hebben wij – behalve ik, mijn militaire en persoonlijke assistent – die mensen die als losse onderdelen in het mortuarium opgeslagen waren, de laatste eer bewezen, Alle 200 zwaargewonden hebben we bezocht. Alsof dat niet voldoende ellende was, konden we twee maanden later ruim 17.000 vrouwen, kinderen en bejaarden uit de open gevangenis in Srebrenica opvangen, registreren, voeden, kleden en een onderkomen geven. De geur van de dood en ellende blijft je altijd bij. Ik ben natuurlijk niet zo knalhard als Peter R.

Hoe Nederland tegen veiligheid aankijkt wordt het beste onder woorden gebracht door de krant van Wakker Nederland “Als Nederland echt werk wil maken van het halen van de NAVO-norm, zal een volgend kabinet 2,5 miljard euro extra moeten uittrekken voor defensie. Dat lijkt echter niet realistisch”. Niet realistisch? Het is om te huilen. Ik besef dat inbreuken op de veiligheid voor kartel leden die nooit de geur van de dood en ellende in de neus hebben gehad, een uitstekende gelegenheid is om hun tanende bekendheid weer op te poetsen. In de afgelopen twee jaar werd ik en velen met mij na iedere aanslag lastig gevallen met holle uitspraken van kartelleden en na iedere aanslag werd het me duidelijker dat die kartelleden geen benul hadden wat veiligheid voor de doorsnee burger betekent. Het werd me duidelijk dat ik voor de veiligheid van mijn familie op mezelf aangewezen ben en zeker niet afhankelijk moet worden van die platitude gebruikende nitwitten op het scherm en websites. Die praten, nemen geen maatregelen en denken dat het onheil altijd in de tuin naast hen zal gebeuren. Voor hen heeft veiligheid blijkbaar een beperkte versheiddatum.