Franse presidentsverkiezingen

De Franse presidentsverkiezingen zijn opmerkelijk genoeg op een eclatante zege voor de socialist in liberale jas Macron uitgelopen. Tegenstander Marine Le Pen van het rechtse Front National moest genoegen nemen met een schamele 35%. Terwijl de Europese technocraten-elites juichten om lucht te geven aan hun verwaande superioriteitsgevoelens, fronsten veel Fransen de wenkbrauwen bij deze opmerkelijke royale uitslag in het voordeel van Macron.

Afb: F. Manugil via twitter.

Inwoners van onder meer de Allier, de Hérault, de Loire, de Savoie, Yvelines, Eure-et-Loir en de Ardèche maakten de afgelopen dagen namelijk melding van gescheurde stembiljetten. De beschadigingen maakten de biljetten onbruikbaar, waardoor het niet meer mogelijk was om ermee op Le Pen te stemmen. Naast de gescheurde stembiljetten buigt het Franse kiescollege zich ook over enkele brieven uit naam van burgemeesters die opriepen toch vooral op Macron te stemmen. Zij zouden daarvoor gebruik hebben gemaakt van officieel briefpapier van hun gemeente, wat verboden is. Gevoegd bij de weinig smaakvolle manier waarop de pers, evenals in de VS en Nederland, met de ‘rechtse’ kandidaat omgingen, lijkt de zege van Macron deels door intimidaties tot stand gekomen.

De stemmen op Macron kwamen volgens een onderzoek van Ipsos voor slechts 24% tot stand door diens standpunten en programma. Maar liefst 43 procent van de Franse Macron-stemmers gaf te kennen dat hun stem vooral als een stem tegen Le Pen moest gelden.  Dat laatste kan goed een gevolg zijn geweest van de impliciete perscampagne tegen ‘rechts’, maar laat straks niet minder mensen politiek in de kou staan. Ook de gewelddadige rellen door zich ‘antifascistisch’ noemende extreemlinkse groeperingen zullen het nodige hebben bijgedragen aan de twijfel over het uitbrengen van de ‘juiste’ stem. ‘Verkeerd’ stemmen zou immers nog meer geweld hebben kunnen veroorzaken.

De verkiezingsuitslag in Frankrijk kortom, is geen expliciete weergave van de werkelijke wensen van de gemiddelde Fransman, maar een keuze die door allerhande invloeden vrijwel is ontdaan van een duidelijke politieke richting. Dat fenomeen kennen wij in ons land ook: amper zijn de stembussen gesloten, of de verkiezingsprogramma’s kunnen al bij het oud-papier. ‘Coalitie-onderhandelingen’ zorgen er deskundig voor dat niets van wat de burger tijdens de verkiezingen aangaven in beleid wordt omgezet.

Over enkele maanden volgen de parlementsverkiezingen in Frankrijk. Daarin zal waarschijnlijk het Front National, die om begrijpelijke reden voor die tijd nog een andere naam wil kiezen, hogere ogen gooien dan deze voor hen teleurstellende presidentsverkiezing. Dan ook zal blijken of deze verkiezingen een correcte weergave van de werkelijke stemming in het land zijn geweest. Dat lijkt voorshands niet erg waarschijnlijk.