Moe (2)

Misschien dat West-Europese politici en deskundigen de moeite eens kunnen nemen om het boek van Hirsi Ali te bestuderen. Bestuderen betekent in mijn optiek lezen, begrijpen en met de verworven kennis iets doen. Dat “er iets mee doen” heeft Hirsi Ali vertaald in een model om een verdere uitbreiding van het islamitisch extremisme in de westerse wereld te kunnen stoppen.

Dat model kan -met aanpassingen afgestemd op de karakteristieken van de betreffende samenleving- eenvoudig toegepast worden. Je moet overigens wel enige kennis en intelligentie bezitten om te begrijpen wat Hirsi Ali bedoelt met haar teksten. Mochten die 113 pagina´s in het Amerikaans Engels een te grote barrière zijn, dan kan voorshands worden volstaan met de managementsamenvatting. Blijkt dat nog teveel van het goede te zijn, dan kan de inhoud van dit artikeltje als leeswijzer dienen voor het boek “ The Challenge of Dawa”.

Ayaan Hirsi Ali. Afb: Flickr

Wat verstaat zij onder Dawa? Dat legt zij al in de managementsamenvatting uit met de volgende woorden “….. the American public urgently needs to be educated about both the ideology of political islam and the organizational infrastructure called dawa that islamists use to inspire, indoctrinate, recruit, finance, and mobilize those muslims whom they win over to their cause.”. Op de blz. 15-18 wordt uitgebreider op die term ingegaan. Wanneer deskundigen het er over eens kunnen worden dat de politieke islam of islamisme een ideologie is, dan omvat Dawa alle methodes, middelen en instrumenten die gebruikt kunnen worden om die ideologie te verspreiden. Door de nadruk op het humanitaire deel van die inspanningen te leggen, proberen westerse liberale structuren Dawa-inspanningen als een vorm van bekering aan hun samenleving te verkopen. Bewust negeren ze dat door het gewelddadige en gezagsondermijnende karakter die inspanningen weinig overeenkomsten vertonen met een poging om mensen d.m.v. argumenten over te halen zich tot de islam te bekeren.

Om niet-moslims te bekeren tot de islam en moslims ervan te overtuigen een extremere benadering van de islam te omarmen, passen islamisten een groot assortiment instrumenten toe die verder gaan dan de min of meer vreedzame bekeringsactiviteiten. Met resp. door de inzet van een gevarieerd assortiment instrumenten uit hun ideologische gereedschapskist moeten politieke instituties van een transparant en vrij samenlevingsmodel vervangen worden door een strikte doorvoering van de beginselen en principes van de shariawetgeving. Geweld wordt overigens zeker niet uitgesloten om niet-moslims en afvallige moslimleefgemeenschappen te dwingen hun dagelijkse bestaan naar de regels van de sharia in te vullen. Gebruikmakend van democratische vrijheden (m.n. de vrijheid van godsdienst, meningsuiting, onderwijs en vergadering), beschermd door de westerse uitvinding van mensenrechten en vaak ondersteund door liberaal georiënteerde organisaties en netwerken, moeten van binnenuit diezelfde vrijheden en mensenrechten geëlimineerd worden.

Wanneer een deskundige of politicus de moeite had genomen om de geschiedenis af te romen en nader te bestuderen, kan de manier waarop islamisten te werk gaan, nooit een verrassing zijn. Die methodiek verschilt niet veel van de manier waarop Hitler, Lenin, Mao[1] en Vo Nguyn Giap[2] erin geslaagd zijn om de respectievelijke samenlevingen naar hun hand te zetten. Allen gebruikten de macht van de massa en schuwden daarbij geweld niet. Islamisten hebben ongetwijfeld ook de principes goed bestudeerd die Al Zawahiri in zijn boek “Knights Under the Prophet’s Banner; The Al Qaeda Manifesto”(Fursan Taht Rayah Al-Nabi, 2001) heeft vastgelegd en in het verlengde liggen van de inspanningen van de eerder genoemde dwingelanden.

E.e.a. gaat als volgt. Goed georganiseerde groeperingen zoals de Moslimbroederschap beweren met klem dat zij de stem van alle moslims vertegenwoordigen en tegelijkertijd proberen ze de rol, resp. de invloed van moslimhervormers en dissidenten te marginaliseren en hen het zwijgen op te leggen. Zij proberen gelijkgezinden en bekeerde moslims te stimuleren huis en haard te verlaten en op pad te gaan naar kruisvaarders en afvallige moslimsamenlevingen. Vaak wordt dan gewezen op de hijra, de migratie van de profeet Mohammed van Mekka naar Medina. Het transformeren van de vrouw van mens naar broedmachine is een derde actie bedoeld om op demografisch gebied grote verschuivingen te veroorzaken. Door gebruik te maken van de vrijheid van onderwijs en religie blijkt het mentaal en moreel sturen van kinderen in eigen extreem islamitisch georiënteerde scholen en moskeeën zeer doeltreffend te zijn. Samen met de eerder genoemde activiteiten moeten progressieve politieke partijen en organisaties er van overtuigd worden om strevend naar een vreedzame co-existentie, eisen van islamisten te ondersteunen en in het politieke proces in te brengen

Islamisten hebben de beschreven acties na uitbundige analyse en evaluatie van de kwetsbare aspecten van kruisvaarderssamenlevingsmodellen vastgesteld en toegespitst op specifieke doelgroepen. In de VS richtten de islamisten zich aanvankelijk op Afro-Amerikanen in een gevangenispopulatie en op Latijnse en Indiaanse leefgemeenschappen. Inmiddels is het speerpunt verschoven naar infiltraties in liberale organisaties als Women’s March en Black Lives Matter. Nederland biedt door zijn doorgeschoten tolerantie, besluiteloze politici, machteloze veiligheidsstructuren, mild straffende rechterlijke macht en assertieve zieligheidindustrie ampele kansen voor een snelle en doeltreffende infiltratie door islamisten. Anders gezegd: na Zweden biedt Nederland een vruchtbare bodem voor de beschreven Dawa-activiteiten en projecterend op de huidige ontwikkelingen en gebeurtenissen, is die infiltratie al in alle hevigheid losgebarsten.

Hirsi Ali adviseert om die islamitische Dawa-dreiging op zeven gebieden – overheid, immigratie, justitie, toezicht. diplomatie en militair vermogen – volgtijdelijk maar het liefst gelijktijdig te bestrijden. Een effectieve toepassing vereist een optimale samenwerking van naar binnen en naar buiten gerichte veiligheidsorganen. Optimaal in termen van harmonisatie, synchronisatie en integratie van veiligheidsinspanningen met een grensoverschrijdende effectiviteit. Niet alleen vereist dat technologische en organisatorische inspanningen en budgetten om de kosten te dekken, maar is vooral afhankelijk van de westerse politieke bereidheid om een front te vormen en stevig door te pakken.

De politieke elite denkt dat het met de uitholling van onze democratie niet zo´n vaart loopt. Die is er van overtuigd dat alle andere culturen bereid zijn om te integreren in de Nederlandse samenleving en daarbij hun oorspronkelijke cultuur ondergeschikt willen maken. De beelden van juichende tweede en derde generatie moslims na de aanslagen in New York, Parijs, Madrid en Londen hebben bevestigd dat die wil zeker niet bij alle culturen aanwezig is. De beelden van gepassioneerde pro-Erdogan schreeuwende en met Turkse vlaggen zwaaiende derde en vierde generatie Nederturken[3] bewijzen opnieuw hun ongelijk. Een overwinning die mede is behaald door de steun van buiten Turkije levende West-Europese Turken, die wel willen leven in een democratie, maar voor een extreem islamitische dictatuur in hun thuisland Turkije stemmen. Ben benieuwd hoe de hazen lopen als Erdogan een referendum uitschrijft om steun voor de herinvoering van de doodstraf te krijgen.

De inspanningen die Hirsi Ali in haar boek adviseert, zijn bedoeld voor serieuze politici die wel een vuist willen maken tegen het oprukkende kwaad uit islamitische hoek. Voor een regelmatige lezer van de artikelen op de website van Sta-pal klinken die adviezen bekend in de oren. Gezien de lauwe politieke reactie op de walgelijke vertoningen na de eerder genoemde aanslagen en de uitslag van het Turkse referendum, betwijfel ik of een representatief deel van de politieke elite ooit de moeite heeft genomen die artikelen te lezen. In het verlengde van die opmerking twijfel ik aan de bereidheid van die politieke elite om het boek van Hirsi Ali te bestuderen en haar adviezen te vertalen in doeltreffende activiteiten om de Nederlandse samenleving te vrijwaren van de sluipende uitholling van onze met bloed, zweet en tranen verworven democratie. Zelfs de moord van Pim Fortuyn heeft die politieke elite niet tot doeltreffende acties kunnen verleiden. Dus waarom zou die nu wel in het geweer komen?

—————————————————————

[1] Mao borduurt in zijn driefasenmodel voort op de beginselen van Klassieke Oosterse Filosofen als Lao-Tzu (taoïsme), Kung Fu-Tzu(Confucius), Men-tzu en militaire denkers als Sun Tzu, Sun Bin, Hsun Tzu etc. zoals die beginselen verwoord zijn in de “ Zeven Militaire Klassieken van Antiek China” en “ de Drie Koninkrijken”. In het Mao-model wordt de strijd tegen de tegenstander als volgt verdeeld nl.

• Fase 1: organisatie en voorbereiding. In deze fase moeten de rebellen/opstandelingen de steun van de massa “ verdienen” door het verspreiden van propaganda materiaal en het aanvallen van overheidsinstituten. Cellen moeten worden opgebouwd, sympathisanten gerekruteerd, overheidsinstanties geïnfiltreerd, wapenvoorraden aangelegd en vechtgroepen samengesteld.
• Fase 2: terrorisme en guerrilla-oorlogvoering. In toenemende mate moeten reguliere militaire troepen en vitale instituten van de tegenstander aangegrepen worden. Instrumenten zijn kidnapping, terroristische aanvallen, sabotage, guerrilla-raids, hinderlagen, en het oprichten van parallelle overheidsorganen in door opstandelingen beheerste gebieden.
• Fase 3: conventionele oorlogvoering. Om steden te veroveren, de regering omver te werpen en controle over de natie te krijgen.

Het Mao-model ondergaat verder verfijningen tijdens en door de rebellie in Cuba, Nicaragua, de twee intifida’s in de door Israël bezette Palestijnse gebieden, Afghanistan, Tsjetsjenië en onlangs in Afghanistan en Irak

[2] Hoewel hij en niet Ho Chi Minh het Mao-model tijdens de oorlog in Vietnam vrij accuraat volgt, accentueert hij het behoud van een bepaalde flexibiliteit om te kunnen schuiven tussen guerrilla-oorlogvoering en het initiëren van spontane oproer onder en door de bevolking die door guerrillastrijdkrachten wordt ondersteund.

[3] Generaties die in Nederland geboren en getogen zijn, waarvan de politiek veronderstelt dat zij volledig in de Nederlandse samenleving zijn geïntegreerd.