Moe

Wordt U ook niet moe van die betweterige politici en vooral de zelf benoemde experts die het Trump bashen en Obama bewieroken tot heilige doelen verheven hebben en blind zijn en blijven voor de effecten van hun activiteiten op de hedendaagse realiteit? Nee? Ik wel.

Afb: Erich Ferdinand, Flickr. https://www.flickr.com/photos/erix/5961206291

Onlangs verscheen Colijn met een pittige uitspraak op de website van het AD over Trumps acties in het Verre Oosten en de gevaren die zijn acties zouden inhouden voor de wereldvrede. Colijn is de Clingendaeldeskundige die te pas en te onpas als een soort eminence grise bij nieuwsuitzendingen op het podium getrokken wordt om een paar van zijn wijsheden voor volk en vaderland te debiteren. Ik heb de man in de afgelopen jaren helaas meer op misvattingen dan echte wijsheden kunnen betrappen. Maar ik ben dan ook geen expert zoals Colijn.

Die Trumptegenstanders zijn niet verrassend; ook de Obamabewonderaars die acht jaar lang de man als de next messias hebben vereerd en gelauwerd. In een aantal artikelen op de website van Sta-pal en in diverse edities van Carré is de afgelopen jaren belicht wat de man, na acht jaar aan de macht te zijn geweest, de wereld als zijn erfenis heeft nagelaten. Verdeeldheid thuis en buiten. Tegenstanders die een loopje hebben genomen met zijn leiderschap. Een explosieve uitbreiding van het islamitisch extremisme.

Na de aanval op de Syrische luchtmachtbasis in de provincie Idlib komen ineens voormalige regeringsfunctionarissen van Obama uit de coulissen kruipen die met klem beweren dat Obama door zijn benadering van wereldproblemen de plank heeft misgeslagen. De wereld is in die acht jaar onveiliger geworden. Op zich verheldert dat het beeld van een Obama, die wel heel gevoelig was voor de positieve kanten van de islam (als die er zijn, dan weet het gros van de moslims dat wel heel goed verborgen te houden) en de effecten van zijn daden die een uitvloeisel waren van die instelling. Ik vraag me dan onmiddellijk af waarom die voormalige functionarissen nu ineens zo dapper zijn om dat te onderstrepen. Het doet me weer denken aan al die militairen die na hun uittreden uit het defensieapparaat in een helder moment in de achteruitkijkspiegel kijken en de behoefte voelen om de vuilnishoop die ze hebben achtergelaten te becommentariëren. Wat ik daarvan denk heb al eens vastgelegd in de artikelen “Leidt faLend miLitair Leiderschap in NederLand tot persoonLijke consequenties?” ( Carré #2, 2011) en “Erfenis van een Opperofficier” (Sta-pal.nl 2016).

Anderzijds komen die voormalige Obama-adepten wel naar voren, stellen zich daardoor kwetsbaar op en benadrukken daarmee dat ze aan de ene kant Obama te snel en te lang op het schild gehesen hebben; aan de andere kant te eenzijdig zijn geweest in hun negatieve benadering van Trumps acties. Dat kan van de subjectief, vaak op basis van sterk gekleurde liberale mediabronnen oordelende politici en experts niet gezegd worden. Het feit dat zij hun sterk subjectieve op halve waarheden en hele leugens gebaseerde vaststellingen als aangepaste bijbelteksten aan het gewone volk willen verkopen, is uitermate ergerlijk en soms ook kwetsend voor het gemiddelde IQ van de geïnteresseerde lezer, kijker en luisteraar. De optimistische en pamperende benadering van islamitische gedachtenspinsels en -acties is daarvan een aardig voorbeeld.

Gelukkig kan dat laatste nauwelijks gezegd worden van Ayaan Hirsi Ali, die uit ervaring de goede en de slechte kanten van de islam heeft kunnen en moeten ervaren. Wat dat betreft kan ze als een echte islamdeskundigen doorgaan. Terecht stelt zij in de managementsamenvatting van haar boek dat Trump de eerste Amerikaanse politicus is geweest die het islamitisch extremisme bij naam en toenaam heeft genoemd. In zijn toespraak in Yougstown, Ohio, stelde hij op 15 augustus 2016:

“Nor can we let the hateful ideology of radical Islam—its oppression of women, gays, children, and nonbelievers— be allowed to reside or spread within our own countries . . . [W] e must use ideological warfare as well. Just as we won the Cold War, in part, by exposing the evils of communism and the virtues of free markets, so too must we take on the ideology of radical Islam. Our administration will be a friend to all moderate Muslim reformers in the Middle East, and will amplify their voices“.

Voor zover ik het kan overzien, is hij na Pim Fortuyn de eerste westerse politicus die onderstreept dat Amerika een vriend is en zal blijven voor en met de gematigde moslim, maar de – zoals hij dat noemt – radicale islam, net zoals het nazisme, fascisme en communisme, op een kinetische (gewapend geweld) en een ideologische manier bestreden moet worden. Persoonlijk gebruik ik liever de term islamitisch extremisme, maar ook de door Michael Vlahos gebruikte term islamofascisme of de door Paul Cliteur in het leven geroepen theoterrorisme karakteriseert de huidige kwaadaardige islamitisch georiënteerde beweging. Er is m.i. geen sprake van een gematigde islam, omdat het aan de volgers is om de wijze waarop de beginselen, de principes van de islam wordt uitgedragen in te vullen. Zoals dat in het verleden ook bij het christendom het geval is geweest.

In de liberale stemmingmakende Amerikaanse media, en dus ook niet in de Nederlandse MSM-bronnen, heb ik die vaststelling nergens kunnen lezen. Van bronnen die voortdurend onderstrepen dat hun zienswijze de juiste is, ongevoelig zijn en zelfs vijandig reageren op gedachten en uitspraken van andersdenkenden, kan men niet anders verwachten. Op politiek gebied is het niet anders. Het zal mij niet verbazen als het politieke spoorboekje van Rutte-III de Nederlandse samenleving een geheel andere kant op zal sturen dan de uitslag van de verkiezingen hebben aangegeven.

De vraag is of ik moe word van de voortdurende bevestiging dat het gros van deskundigen en de politieke elite mij voortdurend proberen een rad voor de ogen te draaien of vanwege de observatie dat ik uitspraken en vaststellingen van Nederlandse deskundigen en politieke elite beter naast mij neer kan leggen en in internet websites moet gaan rondneuzen om te proberen evenwichtige informatie te verzamelen voor het kunnen vormen van een mening. Ik ben er nog niet uit.