Hoofddoek uit vrije wil

Draagt iemand de boerka, boerkini, de hoofddoek of wat ook maar ‘uit vrije wil’? Is het uit vrije wil, dan zou ons geen enkel kritisch commentaar passen, zo luidt de vaak gepostuleerde mening. Maar is dat terecht?

Achter het gaas… Afb: pixabay.

Ooit wilde PVV-leider Wilders een belasting invoeren op hoofddoekjes. Voor 1000 euro per jaar konden moslima’s een vergunning krijgen, zo luidde zijn voorstel. Volgens de PVV-voorman was het tijd voor ‘een grote schoonmaak van onze straten’. “Een beter milieu begint bij jezelf, dit is vervuiling van de publieke ruimte”, stelde hij destijds in de Kamer. “Laten we eens wat gaan doen aan dit symbool van onderdrukking”. Wilders wilde de hoofddoek weliswaar nog niet verbieden, maar wel het gebruik ervan ontmoedigen. “De vervuiler betaalt”, stelde hij voor. Moslima’s kunnen voor duizend euro per jaar een vergunning krijgen. De opbrengst daarvan wilde hij in onder meer blijf-van-m’n-lijf huizen steken “We zijn die hoofddoekjes spuug en spuugzat”.

D66’er Pechtold vroeg zich Pavloviaans af of het een serieus voorstel was of dat hij getuige was van een Leids cabaretfestival. “Valt de hoed van minister Plasterk ook onder de taks of is dat een apart tarief?” Toenmalig SP-fractievoorzitter Agnes Kant wilde weten of Wilders ook joodse keppeltjes wilde belasten. “Of de hoofddoekjes op het platteland die gedragen worden door niet-moslims?” Kant was ook benieuwd hoe de hoofddoekpolitie ‘dit belachelijke voorstel’ moest gaan controleren. De GroenLinkse Femke Halsema vergeleek Wilders met een Iraanse heerser. “In Iran worden vrouwen gedwongen een hoofddoek op te zetten, u dwingt hen nu hun hoofddoek af te zetten. Hoe gaat u dat doen? Door vrouwen in te sluiten?” Halsema noemde het betoog van de PVV-leider ‘van treurige armoede’. “En wat ordinair vind ik het ook. Als u zegt het volk te kennen en vertegenwoordigen; waarom doet u dan niet met de lokale verkiezingen mee?” De kritiek op het voorstel van Wilders kortom, was bepaald niet mals. Nee, hoofddoekjes verbieden: dat moesten we maar niet doen.

Uniform verbod

Afb: Flickr

We gaan, om onze gedachten te bepalen, iemand introduceren waaraan met name linksige mensen een grote hekel hebben en die zij als een groot schrikbeeld voor ogen hebben. We noemen hem voor het gemak even Henk. Deze Henk is een soort neonazi. Hij wil de straat op in nazi-uniformen, met hakenkruisen en al, met petten en laarzen – alles stevig geënt op de SS, de Wehrmacht of een andere Duitse elite-eenheid. Links Nederland (en rechts Nederland trouwens ook) vindt eigenlijk dat dit niet zo moeten mogen. Henk is een neo-nazi en dat valt nu eenmaal buiten de linkse multiculturalistische utopie. Maar het probleem is: Henk draagt die uniformen allemaal volledig vrijwillig. Hij wordt niet gedwongen door zijn ouders, niet door zijn school, niet door zijn vrienden. Het is gewoon een vrije keuze van hem en van zijn vrienden om zo door de straten te willen marcheren.

Als we de vrije wils-theorie van links Nederland (die de boerkini’s in Scheveningen nog wel willen toelaten, omdat het dragen ervan vrij gekozen zou zijn) zouden toepassen, zou tegen Henk’s diepere wens eigenlijk ook geen bezwaar mogelijk zijn. Toch is het wel in strijd met de Nederlandse strafwet. En die strafwet weerspiegelt weer een morele consensus. De tekst van artikel 435a Sr. luidt als volgt:

Hij die in het openbaar kledingstukken of opzichtige onderscheidingstekens draagt of voert, welke uitdrukking zijn van een bepaald staatkundig streven, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste twaalf dagen of geldboete van de tweede categorie.

Dat betekent dat de boerkini, de burka en de nikaab dus, net als het SS-uniform, kunnen worden aangepakt als overtuigend kan worden bewezen dat het hier om kledingstukken gaat die ‘uitdrukking zijn van een bepaald staatkundig streven’. Het islamisme is, net als het nazisme, de onverholen uitdrukking van een bepaald staatkundig streven, anders dan onze democratie. Het streven namelijk om de democratie te vervangen door een theocratie. Op dit moment zijn duizenden jongeren uit Europese natiestaten weggetrokken naar het Syrische front om daar een kalifaat in te richten, gemodelleerd op de voorschriften van de ‘sharia’. Boerka’s, nikaab’s en boerkini’s zijn uniformen die bij uitstek passen binnen dat islamisme. Ook als die boerka’s, nikaab’s en boerkini’s vrijwillig worden aangedaan (net als de nazi-uniformen die Henk en zijn vrienden willen dragen) dan moeten we de draagsters vertellen dat het heel jammer is dat we aan hun wensen niet kunnen voldoen. En de reden is: omdat nu eenmaal de relatie tussen islamisme en de kledingvoorschriften die hier ter discussie staan, niet kan worden ontkend.[1]

De achtergrond van het uniformverbod, zoals opgenomen in de Nederlandse strafwet, is dat van een democratie niet gevraagd mag worden dat het ruimte geeft aan ideologieën die deze democratie willen opheffen.  En hier hebben nazisme en islamisme precies hetzelfde doel. Dan doet het niet meer terzake of de godvruchtige of hun-eigen-identiteitbepalende dames uit de praatprogramma’s waar linkse nederlanders mee gepreoccupeerd zijn aan de symbolen van volledige vrouwelijke bedekking een hele andere inhoud willen geven. Dat is even irrelevant als het opvoeren in een praatprogramma van iemand die de neonazistische uniformen ‘uit vrije wil’ wenst te dragen en zonder ook maar de bedoeling te hebben zich daadwerkelijk te associëren met overtuigde neonazi’s. Die symbolen van het hakenkruis en de riem met doodskop zijn nu eenmaal gekaapt. Jammer voor degene die deze kleding uit vrije wil wil dragen en zonder dat hij daar verder iets mee bedoelt. Dat is een offer of een inschikkelijkheid, die van alle burgers in een democratie mag worden gevraagd. Omwille van het behoud van dezelfde democratie.

Kortom: het dragen van kleding die een ander staatkundig streven tot uitdrukking brengen, zoals burka’s en hoofdoekjes kan gewoon worden verboden, net als de nazi-uniformen. Of mag dat pas wanneer zij erin geslaagd zijn een wereldomvattende oorlog te ontketenen?

Daar heeft het nu al schijn van.

—————————————————–

[1] Bardot, Fallaci, Houellebecq en Wilders, Paul Cliteur, Uitgeverij de Blauwe Tijger 2016.