“Ach, wat leg ik tog te draume”

Misschien kunnen de mannen die in Den Haag onder leiding van een politica de afgelopen weken vrijwel dagelijks een rondetafelconferentie met hapjes en drankjes houden, eerst het onlangs gepubliceerde boekwerk van Ayaan Hirsi Ali “The Challenge of Dawa” lezen voor ze zich buigen over de vraag welke van de opgelijnde hobby´s de hoogste prioriteit moet hebben bij de verdeling van de staatsinkomsten.

Ayaan Hirsi Ali. Afb: Flickr

Als Hagenaar (niet geboren, wel opgegroeid in Den Haag) moet ik mezelf direct corrigeren met “Ach, wat leg ik tog te dromuh”, een van de beeldende zinnen uit het lied Oh, Oh Duh Haag dat een kijkje geeft in de gebeurtenissen uit mijn jeugd. Partijtje in de tuin, Puch, marathon, Zuiderpark, kerstbomen rauzen, Kanarie van der Burg en die lange Van Vianen zijn zaken en namen die dicht bij me staan. Dat is bij politici helaas niet het geval wat de combinatie islamitisch extremisme-veiligheid-politie-krijgsmacht betreft. Ook heb ik niet de indruk dat die vergaderende mensen de ernst van de ontwikkelingen in het overtolerante Zweden voor de Nederlandse samenleving inzien. Nee, vermoedelijk houden ze zich vooral bezig met lekker keuvelen over Groen en migranten pamperen, want daarmee scoor je bij milieulobbyisten en zieligheidindustrie. Vermoedelijk, want zoveel informatie stroomt niet uit dat politieke peeskamertje op het Binnenhof.

Hirsi stelt in haar boek dat de jihad steeds meer terrein wint en vooral de drie laatste jaren bloedig om zich heen gegrepen heeft. Uit haar door het Hoover Instituut ondersteunde onderzoek blijkt 2014 het slechtste jaar te zijn geweest, nl. aanslagen in 93 landen waarbij in totaal bijna 33.000 slachtoffers te betreuren waren. Volgens haar bezet 2015 een goede tweede plaats, nl. bijna 30.000 slachtoffers. Vier islamitisch extremistische groeperingen, resp. netwerken (IS, Al Qaeda, Taliban en Boko Haram) waren verantwoordelijk voor bijna 75% van de slachtoffers die vooral in moslimregio´s vielen. De trend van de afgelopen twee jaar is echter dat de aanslagen tegen het Westen en in westerse staten (de kruisvaarders volgens Abu Bakr al-Baghdadi en Al Zawahiri) hand over hand toenemen. Het zijn cijfers waarbij de doorsnee westerse burger de angst om het hart slaat. Gelet op de rust in Den Haag blijkbaar niet bij de politieke elite van Nederland.

Uit het onderzoek blijkt dat de herkenbare en kwantificeerbare kosten van de Global War on Terror of de Strijd tegen het Grensoverschrijdende Terrorisme (hoewel het inmiddels meer is dan dat, omdat aftakkingen van de eerder genoemde twee van de vier extremistische groeperingen zijn verankerd in westerse instituties) sinds de aanslag op het WTC inmiddels zijn opgelopen tot ca. $4 biljoen en 5.000 militaire slachtoffers. Financiële kosten verbonden aan militaire operaties, heropbouw van de getroffen regio´s[1] en beveiligingsmaatregelen in het thuisland. De herkenbare en verborgen kosten verbonden aan vluchtelingen- en migrantenopvang en -stromen zijn daarbij niet opgenomen[2].

Om de westerse beschaving in stand te kunnen houden moet volgens Hirsi de strijd tegen het internationale islamitisch extremisme niet alleen een kinetisch aspect, maar ook een niet-kinetisch ideologisch gezicht hebben om de groeiende dreiging te kunnen indammen[3]. Het Westen moet zich ook concentreren op de ideologie die achter die aanslagen steekt. Dat advies komt overeen met de stelling dat niet de man maar de ideologie achter de man geneutraliseerd moet worden. Zij noemt dat het neutraliseren van de islamitische software en het vernietigen van de jihadistische hardware.

In navolging van de inspanningen van de voormalige Sovjetunie om het communisme buiten de grenzen van de Sovjetunie aan te prijzen, heeft de islamitisch-extremistische gemeenschap sinds 1970 ongeveer $110 biljoen besteed aan propagandadoeleinden. Ruim $ 40 biljoen stroomde naar de Sub-Sahararegio om de kosten van een gerichte islamitische indoctrinatie te dekken. Daar is de islamitische wereld in geslaagd. Die inspanning heeft het Westen in de achterliggende periode uit een verkeerd soort dedain niet gedaan. Sterker, de policor politici vermeden angstvallig om de aanslagen te verbinden met de islam. Trump en zijn inner circle zijn in het westen de eersten die de term radicaal islamitisch terrorisme in de mond hebben genomen en hebben onderstreept dat het Westen net als bij de strijd tegen het nazisme en communisme verwikkeld is in een ideologische strijd voor het behoud van de westerse beschaving.

Het probleem is dat een deel van die westerse samenleving er een andere interpretatie van westerse beschaving op nahoudt dan de humanistische visie waarin het christendom naast de joodse wijsheid, de Griekse filsofie en de Romeinse wetgeving zijn opgenomen. Die geven de westerse cultuur zijn specifieke gezicht, uitgedrukt in vrijheid van meningsuiting, pers, religie; gelijkheid voor de wet, gelijkheid van man en vrouw, primaat van het individu, scheiding van kerk en staat, onafhankelijke rechtspraak, recht op bezit en seksuele gelijkheid. Om er een paar te noemen, die in de moslimwereld ver te zoeken zijn, maar volgen liberale denkers minder zwaar moeten wegen dan multiculti, pacifisme, migratie, groen leven etc.

Dat policor denken en doen van politici resulteert in een ideologisch vacuüm dat gretig gevuld wordt door het islamitisch extremisme en herkenbaar wordt door de krimp van kerken en groei van moskeeën. Fortuyn had in 2002 scherp gezien welke weg Nederland en delen van de westerse wereld zouden inslaan. In zijn boek “De Puinhopen van 8 jaar Paars” (2002) tekent Fortuyn op blz. 153 op dat “een liberale, geseculariseerde versie van de islam niet bestaat, maar wel een fundamentalistische zeer invloedrijke versie, ook wel als politieke islam betiteld”. Een cultuurbeweging die absoluut niet door een deur kan met de karakteristieken van moderniteit[4]. Cultuurvervlakking en cultuurrelativisme van het Westen versus cultuurversterking en cultuurexpansie van de islam. Onder die omstandigheden maakt de door Hirsi geadviseerde ideologische tegenstroom m.i. geen enkele kans. Tenzij de betrokken politici nog eens de moeite willen doen om naast de nieuwe publicatie van Hirsi  ook de twee boekwerken van Fortuyn[5] te bestuderen.

…Ach wat leg ik tog te draume, want De Haag is doâh die jare zau verandâhd voâh mè toch veil te vlug….

——————————————————

[1] Irak, Syrië, Afghanistan, Pakistan

[2] Het gewapende conflict in het Midden-Oosten heeft 1,25 miljoen Syrische en 60.000 Irakese slachtoffers gekost en 11 miljoen ontheemden, 4 miljoen vluchtelingen in Syrië en 3 miljoen ontheemden, tussen de 2 en 3 miljoen vluchtelingen in Irak proberen wanhopig in leven te blijven. Bijna 22 miljoen mensen zijn tot nu toe de dupe geworden het geharrewar rond Assad en de strijd tegen islamitisch extremistische structuren in het algemeen en IS in het bijzonder.

[3] Volgens haar onderzoek telt de wereld ongeveer 500 miljoen islamisten, die de toepassing van terroristische instrumenten om de islam tegen de infidels te beschermen okay vinden. Daarbij is het gros van de 370 miljoen Afrikaanse gelukszoekers dat staat te trappelen van ongeduld niet ingecalculeerd.

[4] Individuele verantwoordelijkheid staat centraal en boven collectieve verantwoordelijkheid van familie, clan en/of stamverband en in morele kwesties zelfs die van de natiestaat; handhaving van strikte scheiding van kerk en staat. Uit de scheiding vloeien voort de parlementaire democratie, vrijheid van meningsuiting, vrije pers, mensenrechten en meer algemeen bescherming van de burger tegen overmatig en willekeurig optreden van de Staat door een onafhankelijke rechterlijke macht. Gelijkwaardigheid van seksen en seksuele geaardheid. Kinderen hebben een erkende en beschermde rechtspositie tegenover volwassenen. Mensenrechten zijn universeel, worden beleefd en behandeld.

[5] Tegen de islamisering van onze cultuur (1997) en De Puinhopen van acht jaar Paars (2002)