In de achterliggende maanden is herhaaldelijk bevestigd dat de loyaliteit van de nationale asielindustrie bij de migrant ligt. De reden ligt voor de hand. Die migrant genereert een onstopbare, in volume en kwaliteit groeiende geldstroom en waarborgt daardoor het voortbestaan van de asielindustrie.
Iets minder welkom inmiddels… Afb: Pixabay
Wanneer die vaststelling bij alles wat rond de migrant gebeurt in het hoofd gehouden wordt, dan kunnen koppen als “Nepvluchtelingen zorgen voor chaos: weigeren mee te werken aan uitzetting, maken misbruik van ‘protest’ aantekenen” niet zonder de activiteiten van de asielindustrie aan de kaak te stellen tot een evenwichtig artikel leiden. Niet de gelukszoeker is de destabiliserende (f)actor, maar het geheel aan organisaties dat het mogelijk maakt dat de gelukszoeker de mazen van de wet kan vinden en benutten om een langer verblijf in het wensland Nederland mogelijk te maken.
Op de website http://liefdevoorholland.com staat de inhoud van het pamflet dat door de organisatie AZC Alert is uitgebracht, waarin de hypocrisie van de asielindustrie en de ondersteunende gutmensch tegen het licht gehouden wordt. In het pamflet kan o.m. gelezen worden waarom argumenten als meer werkgelegenheid in de regio, lokale economische voordelen, geen problemen door grote aantallen migranten onder de categorie kul geschaard moeten worden. In dat pamflet wordt ook uitgelegd waarom burgemeesters en gemeenteraden graag een opvangcentrum willen hebben,.
Meer werkgelegenheid heeft alleen betrekking op mensen die al in de asielindustrie werkzaam zijn en belangenclubjes die leven van de aan de migrant verbonden subsidiestroom. Bovendien werkt het COA op gemeenteniveau veel met vrijwilligers die de plek innemen van betaalde banen. Wat de lokale economische voordelen betreft, komen die m.n. de asielindustrie ten goede en niet de lokale samenleving. De opbrengsten uit de komst van migranten worden gegenereerd door de subsidiestroom naar de asielindustrie toe, die onttrokken wordt uit de collectieve middelen. Kortom, een sigaar uit eigen doos. Dat grote groepen asielzoekers geen problemen veroorzaken is inmiddels achterhaald. Berichten over frauduleus handelen, diefstallen, inbraken en geweldsincidenten zijn aan de orde van de dag. Door een beroep op de WOB te doen is naar buiten gekomen dat in 2016 in asielzoekerscentra (AZC) ruim 2700 (gewelds)incidenten zijn gemeld. De incidenten buiten de AZC´s zijn niet meegerekend en doen het aantal alleen maar toenemen.
Tenslotte de redenen van het enthousiasme van burgemeesters en gemeenteraden om een opvangcentrum binnen te halen. Niet de schijnargumenten solidariteit, humaniteit en medemenselijkheid, maar persoonlijk gewin in termen van ruime vergoedingen per asielzoeker, compensatieregelingen en hoger inkomen van burgemeester en gemeenteraadsleden. Meer inwoners, meer salaris. Geen woord over de verhoogde arbeidsdruk van politie, justitie, ambulance en brandweer. Geen woord over de verhoogde druk op het sociale stelsel en gezondheidszorg. Geen woord over de meerkosten.
Ook met de asielindustrie verbonden instellingen als Vluchtelingenwerk verdienen sterk aan de instroom van vluchtelingen, asiel- en gelukszoekers. Vluchtelingenwerk heeft een omzet van M€ 50 per jaar, beschikt over dure leaseauto´s voor het personeel en heeft een directeur die het lieve bedrag van €113.000 per jaar opstrijkt. Bovendien heeft de organisatie een lobbybudget van rond de M€ 1 per jaar ter beschikking. Actievoeren met groot geld, opgebracht door de samenleving, heeft niets te maken met het kneuterig gefoezel van een knullig belangenclubje in een tochtig houten clubhuis zonder stromend water en elektriciteit.
De Telegraaf heeft berekend dat Vluchtelingenwerk nog voor de migrantenpiek van 2016 op taallessen voor nieuwkomers een winst van € 800.000 had gemaakt. De taalcursus die aanvankelijk door MBO´s werd gegeven, is drie jaar geleden vrijgegeven voor de markt. Vluchtelingenwerk, één van die marktaanbieders van taallessen, verzorgt ondanks een overheidssubsidie één van de duurste cursussen. Het blijkt overigens dat asielzoekers weinig reden hebben de goedkoopste cursus te zoeken, omdat zij het geld kunnen lenen om een taalcursus te kunnen betalen. Als zij de taal na drie jaar voldoende beheersen, wordt de lening kwijtgescholden. De Nederlandse belastingbetaler wordt dan op twee manieren benadeeld: de subsidie die aan een instantie die taalcursussen verzorgt wordt verstrekt en de kwijtschelding van leningen van nieuwkomers voor een taalcursus. In een reactie aan De Telegraaf zegt Vluchtelingenwerk dat zij zonder winstoogmerk werkt en de vraag rijst hoe Vluchtelingenwerk aan een winst van € 800.000 komt en wat zij met die winst gaat doen. Toch niet terugstorten in de algemene pot?
Het kan wat de taallessen betreft nog gekker. Op de website https://ejbron.wordpress.com verscheen het bericht dat in de adviesbrochure van het ministerie van Onderwijs het advies is opgenomen om migrantenkinderen niet alleen in het Nederlands maar ook in de eigen taal te onderwijzen. Hoe dat op een school georganiseerd moet worden en tot welke meerkosten dat gaat leiden, daar maakt het ministerie zich blijkbaar niet druk om. De belastingbetaler betaalt wel. De geldverslindende toestand van de taallessen en de gevolgen voor de belastingbetaler is slechts één van de voorbeelden waarmee kan worden onderstreept hoever het pamperen van de arme migrant in Nederland is doorgeschoten. Wanneer een dergelijk voorbeeld in een discussie over het immigratiebeleid wordt aangesneden, komen al snel termen op tafel die zich uitstrekken van discriminatie tot vreemdelingenhaat om de boodschapper van het ongenoegen de mond te snoeren.
Politieke partijen als de PvdA en GroenLinks zijn sterk verweven met de asielindustrie. De eerste zit in de tang. De tweede is praktisch een onderdeel van de asielindustrie, gelet op het feit dat de voormalige fractieleider voorzitter is van de Stichting Vluchteling en een GL-senator bestuurslid is van Defence for Children. Ook het rechterblok heeft boter op zijn hoofd. Dat blok belooft al jaren een strenger asielbeleid en als links zich daarover beklaagt wekt dat de schijn dat rechts inderdaad doet wat het zegt. Niets is minder waar. Volgens Jansen van De Telegraaf honoreert Nederland 58% van de asielaanvragen, terwijl het Europese gemiddelde op 27% ligt. Bovendien zijn in de afgelopen jaren twee pardonregelingen doorgevoerd. Een streng asielbeleid is dus een mythe, om niet te zeggen een grote leugen. Aan politieke leugens is de Nederlandse samenleving de achterliggende zes jaar wel gewend geraakt.
De fractievoorzitter van de PvdA in Maastricht is een voorbeeld van de manier waarop politici op het gemeentelijke niveau zich kunnen verrijken. Hij nam het voortouw nam om meer asielzoekers op te vangen en verdient als consultant goed geld aan het asielvraagstuk. Niet alleen is hij in de gemeenteraad de woordvoerder voor het lokale asielbeleid, hij verhuurt zich als zzp’er in de asielbranche. Zijn stichting Hersteld vertrouwen in de toekomst (HIT) ontving in 2011 – een jaar nadat hij raadslid werd – nog bijna drie ton subsidie van de Europese Commissie. Bovendien streek de stichting geld op van het ministerie van Sociale Zaken en kreeg ook nog een Europese subsidie voor
het opzetten van migratieprojecten.
Het asielbeleid is dus big business. Het COA speelt Sinterklaas met geld van de gemeenschap. Drie bestuurders die samen € 500.000 in de zak steken, negen externe adviseurs die miljoenen kosten en een wagenpark dat een kleine M€1,5 aan leasekosten per jaar aan de schatkist onttrekt. Een Drents indoor pretpark annex vakantieparadijs dat tegen een bedrag van €180.000 per maand wordt omgebouwd tot een bed-, bad- en broodvoorziening voor 1200 asielzoekers. Ook toeleverings- en dienstverlenende instanties verdienen dik aan de asielzoeker. Vooral dankzij de zogenaamde crisisopvang beleven zij gouden tijden[1].
Ook het verhaal van veel vrijwilligers blijkt op het COA-niveau een sprookje te zijn. Uitzendbureau Start People levert casemanagers of programmabegeleiders. Beveiligingsfirma Trigion, eveneens in het bezit van een exclusief contract met COA, is de grootste spekkoper. Omdat de politiek als de dood is voor boze burgers, kan de beveiliger de hoofdprijs vragen. In de gemeente Woudrichem werd in oktober 2016 een voormalig bankkantoor zes dagen gebruikt voor de opvang van 32 asielzoekers. Kosten: €85.000 of €450 per persoon per dag. Van het totale bedrag ging €60.000 op aan beveiliging. Nagenoeg elke asielzoeker kreeg blijkbaar een eigen bodyguard.
De asielregeling zoals die is vastgelegd in Internationale verdragen zadelt de rijke landen op met een onoplosbaar probleem. Landen als Nederland en Zweden waar het politiek correcte denken hoogtij viert, zullen in de nabije toekomst worden geconfronteerd met een groeiend volume migranten. Bovendien doorkruisen internationale en nationale wetgeving een snelle, effectieve uitzetting van kansloze en uitgeprocedeerde asielzoekers[2]. Gecombineerd met de demografische effecten van die instroom, de geringe overheidsdruk om te moeten assimileren resp. integreren, de lage arbeidsparticipatie en het onevenredig grote percentage nieuwkomers dat een beroep doet op de sociale voorzieningen, is het niet moeilijk de politieke, sociale en financiële gevolgen op termijn voor de westerse samenleving in te schatten. Meer migranten resulteert onherroepelijk in minder westerse beschaving, een onevenredige verdeling van het huishoudgeld van de overheid en indringende verschuivingen binnen het politieke spectrum.
Asielbeleid trekt het geld uit de zakken van de belastingbetaler en laat het neerdalen in de beurs van het COA, die het met ruime hand uitgeeft. Het is ongelooflijk, maar het COA werd in 2016 voorgedragen als werkgever van het jaar. Zover is het normbesef van politiek Nederland al gedaald en opnieuw een voorbeeld dat men in Den Haag de schaamte ruimschoots voorbij is. Het ontbreekt er nog maar aan dat het COA niet een reclamedoek met de tekst “Zorg dat je erbij komt” boven de ingang van het gebouw heeft geplakt. Gelukkig maar, Dorus zou zich in zijn graf omdraaien. Mijn ouders die als onderdeel van de eerste gekleurde mensen in Nederland het allemaal zelf moesten oplossen, zullen zich afgevraagd hebben of Nederland door een stel idioten geleid wordt.
——————————————-
[1] Beddengigant AVEK, busbedrijf Munnickhof, cateraar Sodexo, uitzendbureau Start People en niet te vergeten beveiligingsbedrijf Trigion go all the way laughing to the bank. De totaalrekening voor de crisisopvang in Kortenhoef bedroeg €113.792 of €1.137,92 per asielzoeker. Ongeveer €12.00 werd uitgegeven aan dekens en bedden; €28.243 euro aan catering, de communicatieadviseur kreeg €7.875 euro en de hoofdprijs ging naar de beveiliging €30.908 euro of 100 manuren beveiliging per dag (uitgaande van 30 euro per uur). In Breda werd in september 2015 het “Racketcentrum” vier dagen gebruikt voor de opvang van 196 vluchtelingen. Kosten: €142.000. Of zo’n €700 per vluchteling, dik €170 per dag. €23.000 ging op aan bedden (worden die soms weggegooid?) €34.000 voor de catering, tolken kregen €10.000 (80 manuur tolken per dag), de sporthal zelf vroeg €25.000 en de bewaking €24.000 (200 manuren per dag, het dubbele van Kortenhoef).
[2] De asielindustrie heeft het mogelijk gemaakt dat ruim 16.000 kansloze gelukszoekers bezwaar hebben kunnen aantekenen tegen een dreigende uitzetting en de Nederlandse belasting betaler de kosten moet dragen voor het langer verblijf. Daardoor draagt de asielindustrie niet alleen bij tot een verdere destabilisering van de Nederlandse samenleving, maar ondergraaft door een onterecht beroep te laten doen op de sociale voorzieningen ook het solidariteitsgevoel.
Niet de gelukszoeker is de destabiliserende (f)actor en ook niet het geheel aan organisaties dat het mogelijk maakt dat de gelukszoeker de mazen van de wet kan vinden en benutten om een langer verblijf in het wensland Nederland mogelijk te maken. Het is het beleid in Den Haag dat dit mogelijk maakt. Zij zijn verantwoordelijk voor de (veel te ruime) mogelijkheden die binnenwillenkomerszonderkloppen hebben om hier te parasiteren op kosten van de Nederlandse belastingbetalers.
@ Hein
Met u eens dat het Haagse Binnenhof de destabiliserende factor is, maar binnen die muren zijn het toch bij uitstek de politiek-correcte agitatoren die, sinds den Uyl, getekend hebben voor deze ellende.
Dat vandaag de dag Erdogan zich ontpopt als een rabiate straathond ( met excuses aan alle viervoeters), met zijn 3 directe handlangers op het Binnenhof plus nog eens Pechtold, Klaver en Asscher als 5e colonne, lijkt haast een doodvonnis voor het land want de vluchtelingenstroom komt nu natuurlijk van alle kanten op gang.
De moreel corrupte linkse advocaten en andere zakkenvullers gaan gouden tijden tegemoet en Rutte is te druk voor zichzelf bezig om hierop te acteren..