Op 17 maart aanstaande viert de fine-fleur van de Europese Unie in Rome een feestje: de herdenking van het feit dat 60 jaar geleden de Europese Economische Gemeenschap (EEG) als voorloper van de EU werd opgericht. Op 25 maart 1957 werd het verdrag voor de oprichting getekend door België, de toenmalige Bondsrepubliek Duitsland, Frankrijk, Italië, Luxemburg en Nederland. Maar Brussel kraakt inmiddels hevig….
Jucker. Afb: scr. NOS
Een feest van ongekende successen wordt het zeker niet. Het ‘verdrag van Lissabon’ van 13 december 2007, waarin de middels referenda massaal afgewezen ‘Europese grondwet’ alsnog en heimelijk was vervat, luidde meteen een tijdperk van diepe crises in. De werkloosheid in de Europese landen is torenhoog en financieel blijft het kwakkelen met de Unie. Daarnaast wordt Europa overspoeld door migranten die zich de sociale verworvenheden van met name de noordelijke staten willen laten welgevallen, terwijl de zwalkende politieke elite zelfs geen kans ziet een adequate grenscontrole door te voeren. Vrijwel geen enkele burger heeft nog vertrouwen in de Europese politici die het project bestieren en ergeren zich inmiddels mateloos aan onkunde en ongebreidelde zelfverrijking.
Volgens de Grote Denkers op politiek terrein worden dergelijke beschouwingen slechts ingegeven door populisme en xenofobie waartegen meer politieke integratie het ultieme wapen is. De politieke elites menen zelfs dat men zich niet moet laten weerhouden door de volksmassa’s die het geloof in de Unie snel kwijtraken, of hun politieke handelen afhankelijk moeten maken van stembusuitslagen in de onafhankelijke naties. Zij menen ook zonder politieke legitimatie hun ultieme droom van een verenigd Europa werkelijkheid te kunnen maken. Dat dit een vorm van dictatuur is, deert hen kennelijk niet.
Naar oordeel van de voorzitters van de parlementen in Frankrijk, Italië, Luxemburg en Duitsland, is het juist nu echter de tijd om tot een nauwere politieke integratie te komen: een Federale Unie. Zij realiseren zich weliswaar dat dit op grote weerstanden stuit, maar stellen daartegenover dat ‘de passiviteit van sommigen niet de verlamming van velen mag betekenen’. Het lijkt erop dat de parlementsvoorzitters het spoor evenzeer bijster zijn. De juiste taxatie is immers dat de ‘passiviteit van velen de exorbitante voordelen van weinigen’ faciliteren, althans nu nog.
Hoe groot precies de onvrede is onder de burgers weet eigenlijk niemand van de politici precies. Zelden dalen deze elites af om eens te informeren of te zien hoe het gewone leven eruit ziet. Zij blijven leuren met hun eigen droombeelden in de waan dat iedereen het verkeerd ziet, behalve zijzelf. Juncker geeft inmiddels de regeringsleiders en parlementen vijf opties mee, variërend van doorgaan op de huidige weg tot een ‘grote sprong voorwaarts’ en verdere politieke integratie van de 27 EU-landen. In Brussel zijn veel bureaucraten te vinden die voor deze laatste optie zouden willen gaan, de liberale Europarlementariër Guy Verhofstadt voorop.
Voor een Europa wat de burgers willen is vooralsnog geen oog. Dat was al gebleken en de onzin die Juncker uitkraamt (al of niet in beschonken toestand) maakt het er vooral niet beter op. Wat burgers willen, is vooral dat zij hun eigen toekomst kunnen meebepalen en dat ontbreekt voornamelijk. Het zogenoemde ‘Euro Parlement’ heeft zeer beperkte bevoegdheid en functioneert zoals de jaarlijkse Partijvergaderingen uit (gelukkig) lang vervlogen communistische tijden. Het geeft applaus wanneer dat wordt aangegeven en hoont als degenen aan het woord komen die de ongebreidelde waarheid plompverloren op tafel leggen.
Met deze EU moeten we niets. Sterker: het moet zo snel mogelijk worden afgebroken omdat het burgers zeggenschap ontneemt op zaken waarover die burger wel degelijk zeggenschap hoort te hebben. Wie verzint het om nota bene de kromming van komkommers in voorschriften vast te leggen, terwijl de burgers heel eenvoudig zelf met de boodschappenportemonnee kunnen stemmen? Wie verzint dergelijke nonsens, of is het slechts de bedoeling van de EU om nationaal gesjeesde politieke klaplopers een leuke oude dag te bezorgen?
Wanneer de burgers in Europa morgen naar de stembus zouden kunnen om te stemmen voor of tegen de EU, dan zou de Europese Unie meteen ten grave worden gedragen wegens een stuitend gebrek aan succes of vaardigheid. Het is een geldverslindend monster geworden, opgericht voor en door politici met steun van internationaal opererende bedrijven die hun optimale bedrijfsgrootte allang hebben overschreden.
Burgers snappen dat inmiddels maar de politici sputteren nog tegen. Dat moeten zij niet te lang meer doen.
Met dank aan: Maurits Campert.