’The Islamic State was drafted by Sayyid Qutb, taught by Abdullah Azzam, globalised by Osama bin Laden, transferred to reality by Abu Musab al-Zarqawi, and implemented by al-Baghdadis: Abu Omar and Abu Bakr’ (Abdulelah Haider Shaye)[1].
Die kernachtige schildering van IS schetst de ideologische genealogie[2] van de islamitische staat en vormt de basis voor de boodschap die Loretta Napoleoni, de Italiaanse jihaddeskundige voor de westerse wereld heeft en de praktische realiteit schetst:
’…zelfs zonder land blijft IS als terreurbeweging een risico. Je kunt het kalifaat als concept niet vernietigen. Net zomin als we Al Qaeda hebben verslagen. Over een paar jaar beginnen een paar jihadisten opnieuw…’
Kort samengevat: door het rhizomatische karakter[3] zit de kracht van extremistische structuren ‘…not in its leaders but in its ideology…’
IS is niet de goede buurman die wij in het westen in de straat zouden willen hebben. Het is er wel een met aantrekkingskracht. De doelstelling en de manier waarop Abu Bakr die wil realiseren, trekt duizenden jongeren die deel uit te willen maken van de ’familie’ van Abu Bakr. Jongeren die misschien het saaie gereguleerde leven in het Westen beu zijn en op zoek zijn naar uitdagingen. Jongeren die de verveling van het dagelijkse kansarme leven achter zich willen laten en op een extreme manier respect willen afdwingen. Die jongeren zijn gedreven door propagandavideo´s op een groot aantal door IS-aanhangers gestuurde websites, bereid om het verderfelijke Westen van binnenuit op te vreten.
Battleground Europa
Het Westen zou daarom iets minder luidruchtig de huidige successen in de strijd tegen IS moeten verwelkomen en zich moeten concentreren op het antwoord van de vraag wat er gaat gebeuren na het verlies van Mosul en Raqqa. Dat antwoord is gegeven in de reportage The Inquiry; is Islamic State Finished? van BBC Report nl…it (IS) will lose its caliphate. But then the insurgency will begin… De top van IS anticiperend op de krimp van diens invloed in het Midden-Oosten, besloot eind 2014 het zwaartepunt naar nieuwe wilayata´s, Kruisvaarders en hun thuishavens te verschuiven. Gelet op de ontwikkelingen in de noordelijke Kaukasus, Afghanistan, de regio Nigeria-Kameroen[4], het groeiende volume klein- en groterschalige aanslagen in West-Europa blijkbaar met succes.
In het artikel Emni[5], de geheime dienst van IS?[6] is een schets gegeven van de activiteiten die afsplitsingen van de IS-geheime dienst de achterliggende jaren hebben ontplooid op Frans en Duits grondgebied, Vermoedelijk kunnen die twee West-Europese landen gezien de ontdekkingen van wapenarsenalen, slapende cellen, de eerder genoemde Emni-afsplitsingen, de aanwezigheid van de operationele arm Amn al-Kharji, en de uitgebreide moslimgemeenschappen in die twee landen beschouwd worden als de belangrijkste uitvalshavens in West-Europa om aanslagen te plegen. Omdat Europese politici met andere dingen druk waren dan met de veiligheid van de eigen samenleving en daardoor de traditionele veiligheidspijlers heeft laten versloffen, is IS er in geslaagd een gebiedsdekkend islamitisch extremistisch netwerk in West-Europa van de grond te trekken. De sterkte wordt door internationale inlichtingenbronnen geschat op enkele honderden, ondersteund door honderden in Turkije.
Gelet op de benoeming van de vijf nieuwe wilyata´s[7], de inspanningen om in de noordelijke Kaukasus, Afghanistan, Nigeria, Kameroen,Bangladesh, Indonesië en de Gazastrook de aanwezigheid van IS ten koste van Al Qaeda (AQ) gelieerde extremistische groeperingen te intensiveren en het uitgebreide Europese extremistische netwerk, zal IS ook na de val van Raqqa nog steeds in staat zijn om zijn doelstellingen in verschillende delen van de wereld met kracht te realiseren. Zeker als bij die observatie de kracht van terugkerende jihadveteranen opgeteld wordt, die vermoedelijk na de val van Raqqa wel of niet in opdracht van de IS top naar het thuisland terugkeren[8]. Die gebundelde extremistische gevechtskracht plaatselijk en tijdelijk aangevuld met de self made terrorist of lone wolves overschaduwt het grensoverschrijdend vermogen van Al Qaeda in zijn topjaren voor de aanslag op het WTC in 2001. Het Amerikaanse National Counterterrorism Centre (NCTC) heeft onlangs vastgesteld dat IS’ aanwezigheid tijdens het tijdperk-Obama verdubbeld is van zeven naar achttien landen. Bovendien blijkt volgens het NCTC in dezelfde periode de AQ-aanwezigheid verdrievoudigd te zijn en dat bevestigt opnieuw de naïviteit van Obama´s uitspraak dat door de dood van Osama Bin Laden AQ de definitieve nekslag was toegebracht.
Uit de bovenstaande teksten kan worden vastgesteld dat de USA in zijn strijd tegen het islamitische extremisme er niet in geslaagd is om dat extremisme definitief te ontmantelen. Het huidige USA-beleid dat rust op de drie pijlers – uitschakelen leiderschap, opleiden van lokale anti-terreureenheden en bestrijding van bloedige, gewelddadige extremisme – is om diverse redenen ineffectief gebleken. Een van die redenen is het gegeven dat de gevechtskracht van de interne (politie en OM) en externe (krijgsmacht)delen van het veiligheidssysteem in het Westen bewust is uitgehold en die van de extremistische structuren juist is vergroot. In het verlengde daarvan hebben westerse inlichtingenstructuren het zelfde lot moeten ondergaan, terwijl extremistische structuren de voordelen van de virtuele wereld voor rekrutering, plannen en uitvoeren van aanslagen hebben uitgebuit. Een derde reden is het nog steeds groeiende volume sympathisanten waaruit IS en AQ de geleden verliezen doorlopend kunnen aanvullen.
De USA kan door de ondoordachte afslanking van de krijgsmacht de strijd tegen het extremisme niet meer alleen voeren en zal hulp moeten krijgen. De vraag is waar die hulp vandaan moet komen. Europa is nog steeds niet wakker geschud en wil de ernst van de strekking van een onsplitsbare buitenlandse en binnenlandse veiligheid niet inzien. Vooral de traditionele NAVO-lidstaten als Frankrijk en Duitsland met in hun spoor Nederland en België kunnen en zullen door de afkalving van hun krijgsmachten en het stellen van andere prioriteiten, de USA in de strijd tegen het grensoverschrijdende extremisme niet steunen. Uitspraken van politici als Koenders in de trant van “dat is de keerzijde van het huidige succes van de internationale coalitie tegen de terreurgroep in Syrië en Irak: het strijdterrein van jihadisten wordt meer en meer naar het Westen verplaatst”, “bescherming van hun (de westerse landen) eigen burgers is prioriteit nummer één” en “we gaan door met het leven dat terroristen zo haten, wij zullen onze democratie versterken, ze krijgen ons niet klein” zullen islamitische extremisten eerder aanmoedigen dan ontmoedigen. De eerder gememoreerde inspanningen signaleren dat de volgende aanslag ergens in West Europa komt.
En dan… dan begint in Nederland een zoektocht naar de schuldigen, worden commissies opgericht, honderden vragen gesteld door geschrokken en ongeruste Kamerleden (immers bijna 50% is nieuw!), politieke verbazing en ergernis geuit op en in de gevestigde media. En dan… slaapt de politiek weer in en gaat over tot de orde van de dag. Tot de volgende aanslag.
——————————————————————
[1] Journalist uit Jemen.
[2] Uitspraak van Robert Mann, emeritus professor verbonden aan de universiteit van Melbourne
[3] Uitspraak Sir Rupert Smith. Bovengronds een in de politieke en operationele arena zichtbare min of meer hiërarchische structuur en ondergronds de onzichtbare echte structuur. Die ondergrondse structuur is horizontaal georiënteerd en verbindt groeperingen, cellen en individuen met elkaar. De samenhang binnen een dergelijke opgebouwde samenleving is vaak een kwestie van familiebanden, vriendschapsrelaties, gemengde huwelijken tussen verschillende ideologische en religieuze gemeenschappen uit verschillende landen en internationaal gestructureerde kleine familieondernemingen.
[4] Achtereenvolgend Kaukasus-emiraat, Khorosan-emiraat en Sokoto-kalifaat.
[5] De volledige naam is Amniyat die in het Turks Emni en het Arabisch kortweg Amni wordt genoemd.
[6] Informatie uit een artikel op de website van de NY Times.
[7] Nieuwe fronten in Algerije, Libië, Egypte, Sinaï, Saudi-Arabië, Jemen
[8] Een deel van de naar schatting 40.000 (volgens USA-inlichtingenbronnen) strijders uit ongeveer 100 landen
Goed artikel, goede analyse!
Het gebrek aan elementair begrip van de Islam – waarin de fascistische ideologie van de Sharia een onverbrekelijk onderdeel van het geloof is dat 100% wereldwijde suprematie nastreeft – wordt hier slechts geëvenaard door de onwil van onze politiek om zich in die materie te verdiepen. Die zieke ideologie is een genetisch geboortegebrek van de Islam, dus permanent en onuitroeibaar.
Er is per se géén ‘gematigde’ Islam omdat de daartoe vereiste meer seculiere moslims doodsbang zijn voor de nietsontziende, primitieve “zuiveren in de leer”, zodat er nooit sprake kan en zal zijn van integratie.
Waarom zou je je leven riskeren door je tegen hen te keren als je al van kinds af aan bent gebrainwashed met het verhaal dat jij veruit superieur bent aan die gedegenereerde westerlingen en dat de Koran stelt dat die ongelovigen onderworpen moeten worden, zo niet goedschiks dan kwaadschiks? Geweld is een conditio-sine-qua-non voor de Islam; Mohammed was niet meer dan een ordinaire, racistische ‘warlord’ voor wie moord en doodslag slechts dagelijkse routine was en dat is anno 2017 exact hetzelfde.
Het zijn onze westerse, funeste politiek-correcte linkse vooroordelen, waarin de grootste agitator Barack Obama voorop liep en loopt, die het mogelijk maken dat west-Europese landen in feite toestaan dat de Sharia hier onder onze neuzen een infrastructuur kan opbouwen die de expansie van de Islam ondersteunt, waaraan dwazen als Asscher, Pechtold en Klaver schuld hebben. Dat Denk hier zo open en bloot van kan en mag profiteren is toch een gotspe!? Probeer dat in Saudi Arabie en je hoofd rolt over straat.
Frankrijk is al tientallen jaren volledig en onherroepelijk verscheurd door het rabiate communisme in de jaren ’50 en het daaropvolgende salon-socialisme dat ertoe leidde dat nu een groot deel van de 7 miljoen moslims volledig vervreemd zijn van de eigen maatschappij en in en bij de grote steden volledige forten hebben opgebouwd die beheerst worden door (drugs-)criminelen waar de politie al jaren niet durft te opereren.
In Zweden worden nu plannen gemaakt om terugkerende Jihadisten huisvesting en banen te bieden ‘zodat hun reintegratie een succes kan worden’. Dat dit tuig nog nooit geintegreerd was wordt genegeerd door de salonsocialisten in een land waar steden als Malmö in feite al in handen van de moslims zijn, reden waarom al 2 jaar geleden in de gemeenteraad werd voorgesteld om gelijke rechten voor vrouwen te beëindigen….
In Engeland opereren een kleine 200 Sharia rechtbanken, zogenaamd op het terrein van het familierecht, terwijl de Sharia volledig in strijd is met de Engelse (grond-)wet.
Twee weken geleden had Rutte – uit puur eigenbelang – een grote mond tegen Erdogan, maar nu weet hij niet hoe snel hij bij zijn ware vrienden van D’66 en G.L. moet aanschuiven, dus geen wonder dat migratie en veiligheid de komende week niet eens op de agenda staan. Er moet kennelijk eerst een bloedige aanslag in Nederland gepleegd worden, maar dan hopelijk wèl op het Binnenhof en niet op Schiphol!