Een respectabel segment van de Westerse moslimwereld kan het niet nalaten doorlopend een kalifaat, gestuurd door koran en sharia, te verheerlijken. Bij demonstraties valt het ook op dat het contingent niet-Arabische – en niet-Turkse vrouwen groeit en de vraag doemt op of die vrouwen weten waarvoor ze demonstreren.
Een ander aspect dat bij die demonstraties opvalt is de accentuering van het spontane karakter. Onlangs las ik een informatief artikel op de website www.gatstoneinstitute.org van de hand van Khadija Khan[1]. De kern van dat artikel wil ik de regelmatige lezer van Sta-Pal.nl niet onthouden.
Thuis de mond gesnoerd… Afb: Flickr.
Laat ik beginnen met het aspect ‘spontaan’. ‘Spontaan’ blijkt in de hitte van de verkiezingsretoriek een van de meest misbruikte termen te zijn. We hebben de spontane demonstraties van vrouwen tegen de verkiezing van Trump een dag na de inauguratie gezien. Een spontane demonstratie op het Malieveld waar partijvoorzitters spontaan aan deel namen. Spontane demonstraties tegen de tijdelijk opgelegde inreisbeperkingen voor zeven landen in de USA, waar borden met spontane teksten te zien waren. Die teksten leggen uit hoe vrij die landen zijn en hoe onterecht het is dat hun bewoners aan een scherpere ballotage onderworpen moeten worden. Opvallend dat veel van die spontane bijeenkomsten ontstaan na spontane oproepen via de diverse sociale media outlets en in bepaalde gevallen reis en verblijfkosten in zeer aanvaardbare onderkomens spontaan zijn betaald door een mecenas als Soros. Het heeft er alle schijn van dat in open democratieën veel spontaniteit bij demonstraties voor en tegen politieke vraagstukken te zien en te horen is. Is er wel sprake van spontaniteit als media oproepen tot burgerlijke ongehoorzaamheid, protestacties en demonstraties? Natuurlijk niet.
In de aanloop naar en tijdens de Amerikaanse presidentsverkiezingen is een hoop vuil in en over de hoofden van de Amerikaanse kiezer gepompt en gestort. Piers Morgan, een Britse journalist en bepaald geen Trump-aanhanger, heeft in de aanloop naar de Amerikaanse verkiezingen elf pagina´s nieuws in de New York Times op feiten doorgespit. Dit is zijn conclusie…every story, every editorial and ever column was anti-Trump. Even four letters to the editor were anti-Trump.That’s not “nonpartisan journalism,” that’s bias. The public gets it, even if reporters and anchors don’t, or deny their biases…”. Zijn woorden bevestigen dat de Obama-verheerlijkende liberale media bezig zijn met een propagandaoorlog tegen een zittende democratisch gekozen president en alle middelen daarbij geoorloofd zijn. Het gros van de gevestigde media voert door de bank genomen geen berichtgeving m.b.v. feiten, noch controleert het of informatie gebaseerd is op feiten[2]. Het bewust verdraaien van de achtergronden van demonstraties in de grote Amerikaanse steden is daar en triest voorbeeld van.
Kadija Khan geeft haar visie op de strekking van de vrouwendemonstraties in de straten van Washington DC en start met de tekst “It must be so convenient, while marching in the safe confines of Washington DC, to advocate that other women — far away — be genitally mutilated, married off in childhood, and beaten and violated in their own homes. These women in hijabs marching on Washington do not have to live in this “Utopia.” They are comfortably living in the “infidel West,” protected from such barbarity..” en dit artikel zou eigenlijk hier afgesloten kunnen worden. De woorden convenient, safe en infidel West benadrukken het hypocriete karakter van die demonstraties.
Uit eigen ervaring weet ze wat het betekent om als vrouw te leven in een verondersteld moslimwalhalla waar alleen mannen de dienst uitmaken…..how would these women in hijabs like to spend a few weeks under the totalitarian regimes about which they love to brag? The irony is that these women say they love caliphates like the one established by Abu Bakar al-Baghdadi, or Saudi and Iranian regimes — but of course they do not live in them. Daarom is het volgens haar veel te makkelijk om afkeuring uit te schreeuwen over de Westerse samenleving, maar wel binnen de context van Westerse verworvenheden die afkeuringen te kunnen uiten,…the principles of “dissent,” of which they claim to be so proud, and to have borrowed from religious sources, are actually the modern world’s liberal values and human rights — just those rights values they seem to be trying to destroy. From the other side of their mouths, however, they are trying to impose Islamic sharia law on the West. Unfortunately, sharia is openly antagnostic to Western values and human right.
Kahn onderstreept een gevoelige waarheid, die sturende imams en mullahs voortdurend willen wegmoffelen. De sharia is in complete tegenspraak met Westerse normen, waarden en mensenrechten. Daarom past een gemeenschap die het dagelijkse bestaan wil reguleren m.b.v. de sharia niet in het Westerse democratische model. De negatieve effecten daarvan zijn niet tastbaar in de buurten waar correct denkende politici en mediapaladijnen hun dagelijkse leven invullen, maar wel in de achterstadswijken waar niet-moslims en vrouwen worden lastig gevallen en bedreigd. Een multiculturele samenleving waarin zulke bewegingen een sterke invloed dreigen te krijgen is niet maakbaar en zal dus altijd een illusie blijven.
Wanneer vrouwen in een door de koran en sharia beheerste leefgemeenschap zouden protesteren en demonstreren zoals in de straten van Amerikaanse grote steden is gebeurd, wacht hen een lot dat Khan als volgt beschrijft …a court in the state of Washington suspended the ban on travelers from seven mainly Muslim countries imposed by the President Trump last week. Would any judge or influential person dare refute the order of, say, the Saudi King, a sharia council of Iran, a member of a royal family from a Middle Eastern country, a military dictator or Hamas leaders? You cannot even imagine in your worst nightmares dissenting in those sharia-compliant territories”
Khan benadrukt dat de wijze van protesteren in de straten van Amerikaanse grote steden alleen mogelijk is where people are freely allowed to speak their thoughts door de zegeningen van een samenleving die gebaseerd is op de rechten van de mens en binnen de verworvenheden van het Westerse democratische model. Niet in een samenleving die beantwoordt aan het zogenaamde Arabische democratische model dat is gebouwd op de beginselen van een tribale samenleving.
Zij waarschuwt dat die protesten voor de onderdrukte segmenten in een Midden-Oosterse samenleving zelfs contraproductief kunnen werken. Vermoedelijk een gedachte die in de hoofden van meelopende soms in hijab en burka gestoken en Allahu Akbar kretende Westerse dames nooit is opgekomen “the dissenting voices of the oppressed are fighting on two fronts. They are being crushed by their own totalitarian regimes and at the same time by Western apologists for these tyrants. These women in hijabs marching on Washington DC do not have to live in this “Utopia.” They are comfortably living in the “infidel West’, protected from such barbarity…..Opmerkelijk dat protesten en demonstraties zich richten tegen die Westerse verworvenheden, waardoor ze hun ongenoegen kunnen tonen en laten horen.
De boodschap luidt dat die demonstranten een kalifaat willen hebben doorweven van Westerse verworvenheden. Daardoor wordt het voor vrouwen mogelijk te protesteren en demonstreren tegen maatregelen die bij het gros van de naar een kalifaat hunkerende aanhangsters niet geaccepteerd wordt. Dat is een illusie. Opmerkelijk, maar niet verrassend dat deze aspecten in geen enkele berichtgeving van de gevestigde media te horen, te zien of te lezen is. Opmerkelijk maar niet verrassend, omdat negatieve berichtgeving in de politiek correcte wereld van politici en media wordt gezien als een actie om goedwillende moslims in een negatief daglicht te zetten. Feiten zijn niet relevant, sterke eerste indrukken wel. Hoewel de media berichtgeving rond de Amerikaanse presidentverkiezingen dat geprobeerd hebben te bevestigen, zijn ze daarin niet geslaagd en proberen nu om op een andere weinig elegante manier alsnog hun gelijk te halen. Zoals met de vrouwendemonstraties in o.m. Washington DC.
—————————————————————–
[1] Een journaliste en columniste gestationeerd in Pakistan.
[2] Ons democratisch model is gebaat bij feiten. Feiten versterken het vertrouwen in boodschap en boodschapper. In de Westerse samenleving is dat niet meer het geval. Er is geen consensus over de norm of standaard waaraan informatie getoetst moet worden om vast te stellen of die informatie juist en dus een onweerlegbaar feit is. Die norm, die standaard bestaat in onze tijden van relativiteit niet meer. En dus gaat het publiek ieder media bericht a priori wantrouwen. Tenzij die de eigen indrukken kan onderbouwen.