Uit een enquête van de Duitse krant Bild blijkt dat vrouwen zich in Duitsland veel minder veilig voelen dan een paar jaar geleden. Hebben de gebeurtenissen van de afgelopen maanden het leven van vrouwen veranderd en hun vrijheid ingeperkt? Enkele Duitse vrouwen getuigen daar wel van. Zo vindt maar liefst 58 procent van de vrouwen dat de publieke ruimtes onveiliger geworden zijn terwijl 31 procent niet echt een verschil merkt met vroeger en 10 procent zegt dat het vandaag veiliger is dan vroeger.
Kerstmarkt in Keulen. Afb: Flickr.com
Ondertussen geeft 16 procent van de vrouwen ook toe pepperspray bij zich te dragen. In de leeftijdscategorie van vrouwen onder de dertig jaar gaat het zelfs om 32 procent. Bijna de helft van de ondervraagde vrouwen denkt erover om pepperspray aan te schaffen. 48 procent van de deelneemsters aan de enquête gaven aan bepaalde wijken in hun thuisstad te mijden wanneer het donker is.
Het Duitse magazine Focus heeft naar aanleiding van de Bild-enquête een online onderzoek gehouden onder haar vrouwelijke lezers. Zo wilde het blad weten hoe veilig Duitse vrouwen zich tegenwoordig nog voelen, o.a. naar aanleiding van de gebeurtenissen in Keulen tijdens de jaarwisseling. De genoteerde reacties spreken boekdelen;
Isabella D.: “De situatie is voor mij als vrouw de afgelopen twee jaar veranderd. De angst voor een aanranding is sterk toegenomen. Vroeger hingen er ook migranten rond in de stationsbuurt maar dan bleef het bij wat naroepen. Maar nu worden er duidelijk grenzen overschreden.”
“De gedachte dat de overheid dergelijke figuren zomaar op vrije voeten laat lopen, vind ik verschrikkelijk. Het recht staat in het geval van een aanranding totaal niet achter het slachtoffer. Ik bezit meerdere busjes pepperspray. Ik kan alleen mezelf maar verdedigen.”
Sabine: “Ik ben 23 jaar oud en woon in Berlijn. Daar zijn ondertussen hele buurten ontstaan waar ik op bepaalde tijdstippen niet meer kom. Mijn vriend pikt me dan steeds met de auto op. Zelf heb ik altijd pepperspray bij me. Om me te verdedigen heb ik ook nog een mes op zak. Wanneer ik uitga en weet dat ik alleen naar huis moet, kleed ik me niet uitdagend.”
“Ik voel me niet meer veilig en voor mijn vrienden geldt hetzelfde. De politici zwijgen dit thema dood. Dat heeft niet alleen met vluchtelingen te maken. Er zijn veel buurten waar mensen zonder perspectief wonen. Zo ontstaat er frustratie en criminaliteit.”
Anne K.: “Bij daglicht voel ik me over het algemeen wel redelijk veilig, zelfs in bijvoorbeeld stationsbuurten. Wanneer het donker is, gaat mijn gevoel van veiligheids stevig achteruit. Sinds de gebeurtenissen in Keulen, mijd ik in het donker openbare plaatsen. Vaak ben ik bang.”
“Ik ben nog maar 17 en ben in het donker op de fiets aangewezen. Ik verstop mijn blonde haar dan maar onder een muts, zo voel ik me tenminste iets veiliger. Slechte ervaringen heb ik alleen nog maar met Duitse mannen gehad. Ik ben niet bereid om ook bij daglicht mijn vrijheid te laten inperken. 100 procent veiligheid zal er nooit zijn: noch voor vrouwen, noch voor mannen.”
Melanie D.: “Sinds de gebeurtenissen in Keulen is er voor mij veel veranderd. Ik ben 44 jaar oud en ben altijd al waakzaam geweest, ook als jong meisje. Als twintiger leefde ik in Berlijn en nam ’s nachts de metro. Dat zou ik echter vandaag niet meer durven. Nu woon ik in Noordrijn-Westfalen. Het straatbeeld is hier behoorlijk veranderd. Ik wissel van straatkant wanneer ik een groepje mannen van vreemde origine tegenkom. Dat ergert me. Duitsland is mijn thuisland, hier zou ik me veilig moeten voelen.”
Martina K.: “Ik ben woedend dat vrouwelijke slachtoffers steeds meer in de steek gelaten worden. Wanneer het donker is, rijd ik niet meer alleen met de fiets. Ik heb ook zo mijn bedenkingen om in de zomer alleen in de tuin van het museum van onze stad te gaan werken zoals ik vroeger wel deed.”
“Ik dacht dat ik geen gevaar zou lopen gelet op mijn leeftijd. Maar wanneer je de kranten erop naslaat, dan lees je dat ook vrouwen van zestig jaar en ouder worden aangevallen. Het wordt tijd dat men eindelijk iets voor ons, de vrouwen, doet. En dat het belang van de slachtoffers boven het belang van de daders wordt gesteld. Vrouwen moeten zich weer thuis kunnen voelen in hun land. Op dit moment is dit mijn Duitsland niet meer en dat maakt me van streek.”
Kerstin T.: “Al langer voel ik me als vrouw niet meer veilig. Overal vinden er seksuele delicten en overvallen plaats. Ik voorkom om ’s nachts alleen op stap te gaan. Ik heb altijd pepperspray bij me”.
Ute S.: “Nee, ik heb geen aanpassingen aan mijn leven gedaan. Hoe ik me kleed en hoe ik me gedraag, is hetzelfde gebleven. Ik ben niet bang om alleen in het donker erop uit te trekken. Ik gebruik het openbaar vervoer, ook ’s avonds. Ik heb me niet ‘bewapend’.
“Wanneer mannen me tegemoet lopen, wissel ik niet van straatkant en ben dat ook in de toekomst niet van plan”.
Anne R.: “Overdag voel ik me wel veilig, maar ’s avonds niet. Maar dat is niks nieuws onder de zon voor vrouwen. Dat heeft niets met de gebeurtenissen in Keulen te maken en ook niet met vluchtelingen. Hier in Dortmund gebeuren aanrandingen van vrouwen door mannen van elke huidskleur.”
Eduvigis D.: “Hoe ik me gedraag in publieke ruimtes, is drastisch veranderd. Ik ga niet meer naar het zwembad, wandel ’s avonds niet meer in parken en ik mijd stationsbuurten. ’s Avonds draag ik geen korte rokken meer.”
“Ik heb een dochter en wil dat ze later een zelfverdedigingscursus volgt en steeds pepperspray meeneemt wanneer ze alleen onderweg is.”