Niet alleen zal 2016 de geschiedenis ingaan als het jaar van falend grenstoezicht en een steeds technocratischer EU, ook in Nederland blijft de politiek zich negatief ontwikkelen. Het hoogtepunt vormde niet zozeer het ‘raadgevend referendum’, als wel de onzinnige manier waarmee Parlement en Regering daarmee omgingen. Aanvankelijk was het ‘Oekraïne-akkoord’ volgens hen slechts een voetnoot in de geschiedenis, maar toen er eenmaal was gestemd tégen het verdrag, meenden niet weinig politici dat een wereldoorlog aanstaande was. Plotseling was er een oplossing: men ging ‘recht doen aan de nee-stem’. Briljant! Dat zou in maart zo maar weer kunnen gebeuren, wanneer de PVV als grootste fractie uit de bus komt: “We blijven nog maar even regeren, maar zullen recht doen aan de PVV-stemmers”.
Democratie
De democratische situatie in ons land, (niet alleen in ons land, maar in heel Europa) is er inmiddels een van de grijze soort. Sinds de jaren 80- en 90 van de vorige eeuw hebben vrijwel alle politieke partijen zich steeds meer verzameld in het politieke midden. Slechts de Christelijke partijen CU en SGP hebben hun oorspronkelijke identiteit en daarmee hun aanhang kunnen behouden en zullen daar wellicht nog verder in groeien. De enige partij buiten het midden, de PVV, groeit op zowel de linker- als de rechtervleugel in het electoraat.
De oriëntatie op het midden door de traditionele (regerings-) partijen heeft een politieke cultuur gecreëerd van slechts relatieve verschillen en de samenstelling van de regering maakt nauwelijks nog uit. We kunnen gerust vaststellen dat het kabinet Rutte een voortzetting is van de kabinetten Balkenende, Kok en Lubbers: het is één pot nat. Alles wordt voorgekookt in coalitieoverleg en het parlement heeft het nakijken. Het landsbelang telt niet, maar het coalitiebelang staat voorop. We zijn ‘met zijn allen’ verantwoordelijk en dus is er niemand verantwoordelijk. Ondertussen is het plaksel op het pluche in de banencarrousel van een kwaliteit waar zelfs Cetabever het klamme zweet van uitbreekt. Daarom neemt het onbehagen onder de bevolking toe die, zeker niet ten onrechte, het gevoel hebben dat zo ongeveer alles wat zij zelf willen wordt opgeofferd aan de persoonlijke belangen van een handjevol bevoorrechten. Namelijk de 30.000 politiek actieve leden van een van de politieke partijen, die met elkaar slechts 300.000 leden onder de bevolking hebben.
Vrijheid en veiligheid
Sinds wij vrij zijn om in Europa te gaan en staan waar wij willen, is het bergafwaarts gegaan met de veiligheid. Zeker nadat de Duitse bondskanselier mevrouw Merkel de vluchtelingenopvang in Europa tot speerpunt van beleid verklaarde, hebben alle islamitische landen hun bevolkingen kennelijk aangespoord gevolg te geven aan die oproep. Daarmee worden wij in Europa geconfronteerd met ideologisch geïndoctrineerde mensen die het niveau van de middeleeuwen nog lang niet zijn ontstegen. Het inburgeren faalt hopeloos, vooral omdat het veelal analfabeten betreft en hun kansen op de arbeidsmarkt volstrekt afwezig zijn. De kosten van dit programma bedragen alleen in ons land al zo’n 7,5 miljard euro per jaar en dat lijkt ons nog een uitermate voorzichtige berekening, terwijl die kosten op korte termijn nog hoger zullen uitvallen.
Over onze defensie kunnen wij gerust zeggen dat deze grondig is afgebroken door het ministerie, dat niet toevallig de bijnaam ‘het rode partijbureau’ onder militairen heeft. Om toe te kunnen treden tot de defensietop is een partijkaart van een linkse partij onontbeerlijk. Treffend voorbeeld is de door commandant Tom Middendorp geventileerde mening op een congres, waarin hij meende dat toekomstige conflicten verklaard kunnen worden door ‘het milieu’. De enorme bende in het Midden-Oosten en Noord-Afrika hebben volgens hem maar één oorzaak en dat zijn wij: de geïndustrialiseerde landen, door de uitstoot aan CO2. Niet IS of falende (islamitische) dictaturen zijn de oorzaak, maar degenen die karrenvrachten aan subsidies en ontwikkelingshulp naar die regio’s transporteren. Als er iemand is die het verder nog snapt….?
Milieu
Daarmee komen we meteen bij de kosten van het huidige milieubeleid. Vooropgesteld dat de hele CO2-discussie er een is door geen enkel deugdelijk en geverifieerd wetenschappelijk onderzoek kan worden aangetoond, hebben we hier dus te maken met een ‘verdienmodel’. Maar voor wie? In de eerste plaats voor overheden die, in plaats van te bezuinigen op hun vaak belachelijke uitgaven, met dat argument nog méér geld uit de zak van de belastingbetaler kan toveren. Het bewijs voor die stelling wordt in de komende jaren geleverd. Van de straks talloze gesjeesde en uitgerangeerde politici komt u er, na het wachtgeld uiteraard, weer veel tegen in de verdienmodellen van het milieu. Dat is in de halfbakken ‘zorgindustrie’ ook gebeurd, dus reken er maar op. Van idiote omstandigheden in het milieu is totaal geen sprake, zo weten in ieder geval de ouderen onder ons na de zure regen, de ozonlaag en andere flauwekul. Nog even en we moeten het afval eerst afwassen en mogen het dan pas weggooien in de milieuonvriendelijke container (die brutaalweg van kunststof is).
Volksgezondheid
Met de zorg in ons land is het steeds slechter gesteld. In 2016 werd in totaal voor 95 miljard euro aan kosten genoteerd. Dat is meer dan € 5.700,= per inwoner. Het lijdt geen enkele twijfel dat het heel slecht toeven is in dit land nu de hele natie ziek, zwak en misselijk is geworden. Daarbij liggen bejaarden dan ook nog weg te kwijnen in hun eigen uitwerpselen, terwijl de verantwoordelijk manager zich bij gebrek aan kwaliteit uit de voeten maakt in zijn bolide, met in zijn achterzak een fenomenale afkoopsom. De werkelijkheid is dan ook dat de organisaties die de zorg leveren teveel geld voor hun diensten vragen, die vaak ook in geen verhouding staan tot hun kwaliteit. Telegraaf lezer Diederick Kampen uit Veldhoven schrijft in zijn krant van 3 januari 2017 dat hij voor een bezoek van 10 minuten bij een neuroloog 1.620 euro op tafel diende te leggen. Volgens de verzekeraar was het ‘duur maar niet overdreven’. Dan zijn we toch collectief knettergek geworden wanneer wij dat ‘niet overdreven’ vinden. Ook daar is het tijd voor keiharde maatregelen.
2016 is een heel slecht jaar geworden. De democratie is verder ondermijnd, de vrijheid en de veiligheid zijn spectaculair afgenomen en over de economie behoeven wij ons geen illusies te maken. De juichende berichten zijn voor de bühne maar wie in de steden het aantal leegstaande panden gaat tellen weet genoeg. Wie ook het aantal uitkeringstrekkers nog eens gaat tellen, verbaasd zich niet meer over de vele voedselbanken, wiens bestaan op zich al een schandaal betekenen. Dat is de staat van ons land en op 15 maart mag u weer kiezen welke partijen het eens moeten zien te worden. En daarna resteert weer 4 jaar van hetzelfde…..
Of gaat u eindelijk ingrijpen?