Ongeveer een week geleden deed minister-president Rutte over asociale Turkse Nederlanders zijn inmiddels veelbesproken uitspraak “Mijn primaire eerste gevoel is: lazer zelf op. Ga zelf terug naar Turkije. Pleur op”. Het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken was daar bepaald niet blij mee en noemde de uitspraak schadelijk voor de integratie.
Turkse relschoppers Zaandam. Afb: youtube
Mijn primaire reactie hierop is: wèlke integratie?
Want – oh, ironie – drie dagen na Rutte’s uitspraak komt ineens de Zaandamse prachtwijk Poelenburg volop in het nieuws, waar de totaal onaangepaste Turks-Nederlandse tuigvlogger (nieuw Woord van het Jaar?) Ismail Ilgun en zijn vrindjes de buurt terroriseren. Dat gebeurt op een dermate wijze dat zelfs de politie werkelijk geen idee meer heeft hoe daarmee om te gaan. Het antwoord op die laatste vraag is overigens kinderlijk eenvoudig: net zolang met de lange lat blijven slaan tot ze huilend om hun moeder roepen. Dat is namelijk de enige taal die ze wèl verstaan, en die de politie in Turkije zelf ook hanteert, in plaats van het gebruikelijke polderkopje thee. Laat de politie maar doen wat de óuders van Ismail hadden moeten doen, maar blijkbaar hebben nagelaten: hun kroost opvoeden. Ze hebben daarin jammerlijk gefaald. Ook de overheid in Zaandam heeft jammerlijk gefaald, sterker nog: dat doet ze nog steeds, want inmiddels is er door burgemeester Geke Faber (jawel: van de PvdA!) een nieuw jeugdhonk beloofd nadat de twee voorgaande honken door het tuig waren gesloopt. Je verzint het niet!
En het nieuws over de Vogelaarbuurt Poelenburg komt weer bovenop al het Turkse vlagvertoon bij demonstraties in Nederland na het neerslaan van de coup tegen sultan Erdogan in Turkije, waarna de in Nederland woonachtige aanhangers van van enerzijds Erdogan en anderzijds diens tegenstrever Gülen ineens menen dat ze hun meningsverschillen binnen de Nederlandse staatsgrenzen moeten uitvechten. Met name onder de aanhangers van Gülen heerst grote angst. Werknemers blijven thuis, scholen lopen leeg. En heb vooral niet het lef om er als blanke autochtone Nederlander een mening over te hebben, want je wordt onherroepelijk als racist bestempeld. ‘Realist’ lijkt mij in deze overigens eerder op zijn plaats, want met ras heeft de hele kwestie niets te maken. Wel met voortschrijdend inzicht in de volkomen mislukte integratie van (nazaten van) gastarbeiders.
Ik ben me er terdege van bewust dat de verkiezingsretoriek voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2017 inmiddels begonnen is en hoewel ik het láng niet altijd eens ben met minister-president Rutte en zijn partij, kan ik zijn uitspraken van vorige week wel waarderen. Het heeft in ieder geval de tongen losgemaakt en er is een stevig publiek debat gaande. Ik spreek de hoop uit dat onze politici daar na jarenlang kopjes thee drinken eens lering uit gaan trekken en met stevige, maar vooral effectieve maatregelen gaan komen. In deze tijd nog aan integratie willen gaan werken en een voorkeur voor theedrinken aan de dag leggen, geeft blijk van een totale wereldvreemdheid of zelfs hersenverweking. Ik zit niet te wachten op een vijfde colonne van een vreemde mogendheid in mijn eigen vaderland en al helemaal niet op een onderling conflict, wat diverse vijfde colonnes op onze bodem menen te moeten uitvechten.
Het is de hoogste tijd voor de (nazaten van) gastarbeiders om een keuze te gaan maken. En die keuze is heel simpel: integreren, of remigreren. In Jip- en Janneketaal: aanpassen, of opkrassen.