PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch ziet dat de spanningen en de polarisatie toenemen “waarbij de extremen voedingsbodems hebben in zowel allochtone als autochtone gemeenschappen”. VVD-Kamerlid Malik Azmani constateert onder de autochtone bevolking steeds meer een ’ik ben het zat’-gevoel. “Ik ben niet zo sceptisch dat ik denk dat er een burgeroorlog komt, maar dan moet je wel met elkaar de schouders eronder zetten”.
“Wij gemeene lieden tot ons ongemack vechten dagelijx om de brood-sac.” Afb: Wikimedia
Het ziet er naar uit dat de leden van de Tweede Kamer nog niet helemaal (of misschien ook: helemaal niet) in de gaten hebben wat er aan de hand is in dit land. Anders kunnen zij immers niet tot de walgelijke conclusie komen dat een sterk ‘wij-gevoel’ voldoende oplossing voor alle problemen is. De autochtone Nederlanders beginnen het flink ‘zat’ te worden. Wie tegenwoordig niet verschrikkelijk links is, moet wel een extreemrechtse en/of Nationaalsocialistische figuur zijn. Degenen die zich teweer stellen tegen de komst van een AZC worden tot de racisten gerekend. Wie de islam op de hak neemt is islamofoob. Maar sla gerust de lokale pastoor tegen de grond, hetgeen bijkans als een seculiere heldendaad wordt aangemerkt. Een dominee mag ook en voor een rabbi worden zelfs bonuspunten toegekend. Dát Nederland zijn ‘we’ compleet zat.
Nederland zit met de handen in het haar over het vluchtelingenprobleem en het probleem van de integratie. Wel in het bijzonder omdat de immigranten vrijwel zonder uitzondering een gebrekkige opleiding hebben en zich bovendien hevig verzetten tegen het voldoen aan het stelsel van waarden en normen zoals in ons land gebruikelijk. Wel weten zij van wanten als het om ‘eisen’ gaat: gebedsruimtes voor islamieten in ziekenhuizen, op scholen en dergelijke. Het recht om in religieuze kleding de openbare ruimte te betreden (en zo de kansen op betaalde arbeid met succes te verminderen), een voedselketen die voldoet aan hun religieuze eisen, etcetera. Het is maar goed dat bijvoorbeeld Jehova’s getuigen of Boeddhisten niet eveneens met die eisen zijn gekomen…. Ook in andere landen is precies hetzelfde het geval. Geweldsincidenten, aanrandingen en verkrachtingen zoals in Keulen of agressie tegen homoseksuelen in de AZC’s leggen nog duidelijker de botsingen bloot met de in Europa heersende waarden. Dit probleem bestond natuurlijk al veel langer en nu de aantallen fors toenemen valt die kloof des te meer op. Veel autochtone Nederlanders, zo onderzocht Ipsos (een onderzoeks-instituut) zijn van mening dat het aantal allochtonen in ons land te groot is. Een enkeling vond het wel meevallen en die moeten waarschijnlijk gezocht worden in de zangkoren die de bussen vol met potentiele integratie-salarissen in het oog kregen.
De uitslag van een dergelijk onderzoek zou natuurlijk heel anders zijn wanneer de allochtonen vloeiend Nederlands spraken, furore maakten in de wetenschap of het bedrijfsleven, enzovoort. Helaas echter voeren allochtonen de ranglijsten aan in de criminaliteit en zijn het toppers in het incasseren van sociale uitkeringen en het doen van een beroep op medische zorg. Een enkeling die wel succesvol is, wordt door de NPO uitgebreid in het zonnetje gezet, alsof daarmee de integratie in haar geheel een succes is waarbij de door de belastingbetaler opgebrachte kosten voor lief moeten worden genomen. In werkelijkheid bakt 95% van de allochtonen er totaal niets van en blijft altijd steken aan de onderkant van de markt, waar niet zelden óók nog eens wordt gefaald….Hoe heeft zover kunnen komen dat nu in Frankrijk (en binnenkort in Duitsland en Nederland) al wordt gewaarschuwd voor een complete burgeroorlog en ook bovengenoemde Azmani refereert aan het begrip ‘burgeroorlog’?
Politici en beleidsmakers hebben de problemen waarmee de burgers in de straten en wijken worden geconfronteerd ernstig onderschat. Ook hebben zij nadrukkelijk bijgedragen aan het bagatelliseren van die problemen. Door problemen te ontkennen, of sluwer: door problemen weg te redeneren en te verbreden, zodat het lijkt alsof ze niet meer bestaan. Na de massale aanrandingen in Keulen bijvoorbeeld, werd schouderophalend meegedeeld dat ‘autochtone mannen dat ook kunnen doen’. Dat laatste klopt, maar het is evengoed nog nooit gebeurd en dat is een veel harder feit. Het op die manier verruimen en wegredeneren van de problematiek echter, wordt veelvuldig toegepast door de politiek-correcte kaste die het pluche bezet in de Gemeentes, de Provincies en in de Staten-Generaal. In Duitsland kunnen ze er ook wat van: na de jihadaanvallen in München en Ansbach, kwam de Duitse minister van Binnenlandse Zaken, Thomas de Maizière (CDU), met de verbluffende oplossing om gewelddadige computergames te verbieden. Het lijkt er in de ogen van het grootste gedeelte van de bevolkingen op dat politici ‘en masse’ knettergek zijn geworden, de grootgraaiers in de Brusselse EU-kletskoekindustrie niet uitgezonderd.
In de eerste plaats moeten de problemen benoemd worden zoals ze zijn. Feiten liegen niet. De westerse samenlevingen hebben geen enkel probleem met de mensen uit Turkije, de Arabische gebieden of Noord-Afrika, maar wel met hun middeleeuwse gebruiken en religie, zowel als met hun botte weigering om onze manier van leven aan te nemen. Het lijkt erop alsof zij van mening zijn dat autochtonen zich maar hebben te voegen naar hun gebruiken. Dat is natuurlijk baarlijke nonsens en daarbij verliezen zij uit het oog dat de samenlevingen waaraan zij zijn ontvlucht, naar de mieter zijn geholpen juist door te blijven vasthouden aan de vroege middeleeuwen. Wel het profijt van de vlucht naar het ‘rijke westen’, maar ook onwil om loyaal bij te dragen aan de bestendiging van die rijkdom. De enorme kostenpost die deze groep onwillige ‘medelanders’ opleveren zijn de autochtone volkeren een doorn in het oog en dat roert zich nu. Zeker nu deze autochtonen zich realiseren dat wanneer niet snel wordt ingegrepen, zich een situatie voordoet zoals in de dertiger jaren in Duitsland.
Dat politici wier namen doen vermoeden dat het allochtonen betreft zich zorgen maken is niet ten onrechte. Zij zijn de eerste slachtoffers wanneer het misloopt, want het plegen van terreur is uiteraard niet een exclusief domein van de islam en haar volgelingen als het er echt op aan komt. Nu echter, lijkt het erop dat de beide regeringspartijen met het oog op de verkiezingen elk een allochtone naam naar voren hebben willen schuiven. Wellicht om te vermijden dat iemand op het idee komt om hun partij als een bolwerk van Boze Blanke Mannen te beschouwen? In de optiek van de autochtone Nederlander echter is, niet ten onrechte, iedere allochtone naam per definitie al verdacht. Kotsmisselijk worden burgers daarom van verhullende termen als ‘verwarde man’ of ‘ontspoorde extremist’. Voor de man in de straat is het simpel: als er een bom ontploft of wordt geschoten dan heeft een moslim op de knop gedrukt of de trekker overgehaald, punt uit. En in 9 van de 10 gevallen hebben ze gelijk: de praktijk in de straat en de wijk brengt hen tot die opvatting, onverminderd de kasten vol met beleidsnota’s, onverminderd alle integratie-inspanningen, onverminderd de goede wil van naïeve rechtpraters van het regeringsbeleid. Onze politieke elite heeft gefaald in de import en integratie van veel te grote aantallen allochtonen. Wir schaffen das nicht mehr en een exit-strategie bestond niet, maar komt ook niet van de grond.
Precies in dat spanningsveld speelt zich de huidige wijziging van de verstandhoudingen af. De autochtone burger in Nederland en Europa is steeds meer bereid zijn territorium met geweld te verdedigen. Zij ervaren en begrijpen als geen ander dat het hoge tempo waarin met name de islam zich hier nestelt, niet tot doel heeft om van ons te leren hoe economisch en sociaal succes kan worden bereikt. Zij zien dat dagelijks op straat en slaan ’s avonds met verbijstering de geconditioneerde beelden gade, of beluisteren met woede het verhullend taalgebruik op de zenders van de NPO. Steeds meer zien de burgers dat de NPO ordinaire staatspropaganda produceert die de puinhoop moet verhullen. Want die puinhoop, die zien zij dagelijks met steeds grotere walging en in de grote steden hoef je er geen 500 meter voor te lopen. Zij zien en voelen feilloos aan dat de islam onze manier van leven op de schop wil nemen. Zij zien hoe de islam zich steeds meer presenteert als een ideologie waarin het concept ‘religie’ ondergeschikt is aan de eigen wettische component (sharia) en het onontwarbare stelsel van een middeleeuwse sociale orde.
Afb: youtube.com/memri
Vrijheid van religie is in Europa een groot goed, evenals de vrijheid van meningsuiting. Met de vrijheid van ideologie staat het hier anders en tenminste één ideologie is hier verboden: het nazisme. Met betrekking tot de islam raakt de gewone man of vrouw hier opnieuw het spoor bijster. Hun ogen zien horden mensen, ‘nieuwe’ Nederlanders, die er zo hun eigen ideeën over de maatschappij op na houden en hun oren kunnen ze bijna niet geloven wanneer ze de ‘elite’ horen verkondigen dat hier slechts een onschuldige ‘vrede’ betreft. Op televisiebeelden een gruwelijke reeks aanslagen, inclusief ‘alluhu-akbar’ terwijl in het bijgevoegd commentaar en op de radio een verwarde man die in moeilijk verstaanbaar Nederlands uitkraamt dat het niets met de islam heeft te maken. Maar is een religie, wiens volgelingen blijkens –gedegen- onderzoek volledig achter de gewapende strijd (jihad) staan om hun gelijk af te dwingen, niet gewoon een ordinaire ideologie die zich verstopt achter een religieuze puinhoop van in dit geval ranzige nazistische ideeën? En waarom zien de meeste politici niet wat de burger wel ziet? Waarom steeds maar weer die zorgvuldig geconstrueerde CBS-leugens en een terrorismebestrijder die pas ná de aanslagen constateert dat het nog erger is dan hij dacht?
Wanneer een moslim vreest dat de islam geschaad zal worden, heeft hij volgens de sharia (de islamitische wet) het recht mild om te gaan met de waarheid (taqiyya). Dat is niet zo gek, want ook de Katholieke elite was zuinig met de waarheid toen het over kindermisbruik door priesters ging. Dat we in de politiek eenzelfde fenomeen zien onder de naam ‘politieke correctheid’, is natuurlijk minder fraai. Die ‘policor’ houding wordt ver doorgevoerd en inmiddels kunnen we gerust spreken van een ‘policor dictatuur’. Wie niet meedoet aan de kunst om publiekelijk met meel in de mond te praten, valt ten prooi aan de inquisiteurs van de policor gemeente. Je mag Janmaat, Bolkestijn, Pinto, Fortuyn of Wilders heten, als we maar inzien dat ze ‘verdacht’ zijn omdat ze met hun opvattingen in het geframede beeld van een ‘nazi’ passen. Dat zijn ze niet, maar als het vaak herhaald wordt, zo is de gedachte, dan trapt ‘het volk’ er wel in en zo mogelijk met boter en suiker zoals aangedragen door de NPO.
Maar Janmaat, Bolkestijn, Pinto, Fortuyn en Wilders hebben gelijk of gelijk gehad. Dat zijn simpelweg de feiten die de burger ziet en niet anders kan interpreteren dan de feiten die het zijn. Dát is de verklaring waarom politiek en electoraat divergeren. Dát is de reden van de nu nog stille volkswoede.
De angst van beide naar voren geschoven politici is dat de latente veenbrand manifest wordt en explodeert tot de proportie van een complete burgeroorlog. Het – weliswaar verhulde- beeld wat zij schetsen is, dat extreme posities in het maatschappelijke veld uiteindelijk naar de wapens grijpen. Die extremiteit, zo zeggen zij, dat is waar wij voor op moeten passen en de oplossing is een sterk ‘wij-gevoel’ te propageren…. Oude wijn in nieuwe zakken. Een sterk ‘wij-gevoel’ verhinderd de islam niet voort te gaan op haar gewelddadige weg, maar faciliteert de moslims zelfs om hun ideologische plicht te vervullen, namelijk de verovering van het ‘avondland’. Zolang politici met meel in de mond taqiyya plegen is er voor islamitische gewelddadigheden volop ruimte.
De islam is een anti-democratische, vrouwvernederende en homofobe ideologie. Geen dode letter maar een die elke dag weer volop wordt uitgeleefd. De liberale islam waarop politiek Nederland zijn hoop blijft vestigen, is overeenkomstig met het geduld waarop men op een windstille storm of een droge overstroming wacht. De burgers hebben daar al ruime ervaring mee en de in taqiyya gevangen politiek niet. Er zal eerst een politieke omwenteling moeten komen in vele landen in Europa de komende jaren, teneinde de onvrede nog zonder geweld te kunnen oplossen.
Omdat het pluche voor politici toch wel erg comfortabel aanvoelt, kunnen we er maar beter rekening mee houden dat het de komende jaren alsnog misloopt.