De Turkse poging tot een ‘putsch’ valt niet anders te beoordelen als een greep naar de totale macht van de Turkse president Erdogan. Het Turkse leger zou immers, met meer dan een miljoen manschappen, aan een telefoontje met Erdogan genoeg hebben gehad om diens regime omver te werpen. Wij waren daarom getuige van een theaterstuk in een paar uur, waarna het regime Erdogan de handen vrij zou hebben om onder condities van de noodtoestand definitief af te rekenen met diens laatste tegenstanders.
Kemal Atatürk, grondlegger van het moderne Turkije. Afb: By Unknown – http://www.kultur.gov.tr/, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=400235
De term ‘Reichstagbrand’ die inmiddels moeiteloos wordt gebezigd door kritische journalisten, is meer dan terecht. Erdogans’ grote voorbeeld Adolf Hitler haalde hetzelfde smerige truukje uit in 1933. De gevolgen waren verstrekkend voor de gehele wereld en dat zullen ze ook nu zijn. Evenals Duitsland in 1933 door Hitler, zal nu Turkije ten prooi vallen aan liederlijke willekeur van een machtsbeluste leider. Christenen, Koerden, jounalisten, juristen en andersdenkenden kunnen beter hun biezen pakken omdat anders voor hen de kampen binnenkort opengaan of, nog simpeler, een gat in de grond zich speciaal voor hen opent. Uiteindelijk zijn alle Turken natuurlijk de pisang: laten wij dat vooral niet vergeten.
De gevoelens van nationalisme in andere Europese landen onder de daar woonachtige Turken, is werkelijk stuitend. In Rotterdam was het zaterdagavond buitengewoon onrustig met demonstrerende Turkenmassa’s. Ook in Deventer en Den Haag lieten de Turken zich niet onbetuigd. Het enthousiasme werd gelardeerd met Turkse vlaggen en kracht bijgezet met termen als ‘Allah-Ahkbar’. En passant werd nog een filmploeg van de NOS gemolesteerd die ‘alleen maar leugens’ uit zou zenden. Nu kan ik mij in die analyse eigenlijk wel vinden, maar dat is natuurlijk onvoldoende rechtvaardiging om dan de cameraploeg maar in elkaar te timmeren.
Naar blijkt menen deze hier woonachtige Turken dat niet Nederland, maar Turkije hun land is. Dat kan heel goed zijn en dat is ook prima, maar dan moesten wij meteen ook maar afspreken dat geleidelijk aan huiswaarts wordt gekeerd om daarginds de ‘democratie’ verder te vieren onder de hoede van Allah. Dat levert een win-win situatie op. Het zwaaien met Turkse vlaggen werd getolereerd, maar wanneer Nederlanders met de nationale driekleur zwaaien dan is de NPO nog wekenlang overstuur van al dat extreemrechtse en nationalistische gedoe.
Erdogan heeft eigenhandig afgerekend met het verschijnsel ‘ceremonieel president’ en de volledige macht gegrepen in een doorzichtig spelletje schaak. Enkele uren na de zogenaamde putsch werden bijvoorbeeld al duizenden rechters opgepakt. Dat is niet de impuls van het moment, maar een zorgvuldige en goed voorbereide actie die niet in een paar uur bedacht en uitgevoerd kan worden. Daarmee ontmaskerde Erdogan zichzelf als een matig en weinig geduldig schaker.
Nu maar eens afwachten of de (ongekozen) assistent chef Timmermans (PvdA) in het EU Parlement een tot tranen toe beroerde speech kan formuleren. (en nee: dat is geen schrijffout….)