Reeds meer dan twintig jaar wordt de westerse wereld overspoeld met publicaties en rapportages over islamophobia. Alleen al het gesteggel over wat het begrip precies inhoudt is ontluisterend. Een boekenplank is gauw gevuld. Vanzelfsprekend doet ons land dapper mee. Elk onderzoekbureau dat zichzelf respecteert probeert zich ook te profileren op het onderwerp islamofobie.
De koran. Afb: commons.wikimedia.org
Dat ongeveer de helft van onze bevolking islamofoob is hadden ze ons al gauw wijsgemaakt, maar recent werd ook weer eens gerapporteerd dat daarbij de groep laagopgeleiden sterk oververtegenwoordigd is.
Bij dat soort berichten gaan mijn stekels rechtop. In de eerste plaats kan niemand mij vertellen wat islamofobie precies voorstelt. Wel weet ik wat het eigenlijk zou moeten betekenen. Een fobie is een ongegrond, irrationeel angstcomplex. Islamofobie is dus een obsessieve vrees voor de islam. Dat zou bijvoorbeeld kunnen voorkomen uit onwetendheid of omdat iemand een beetje geestelijk in de war is. Op het eerste gezicht een redelijk goedaardige aandoening die met wat psychiatrische zorg wel in goede banen te leiden is. Een massale epidemie lijkt me uiterst onwaarschijnlijk en een specifieke voorkeur voor laagopgeleiden ligt ook al niet in de lijn van de verwachting. Een en ander schreeuwt om een nadere analyse.
Wanneer ik me in het verschijnsel verdiep moet ik constateren dat islamofobie door de “experts” meestal in één adem wordt genoemd met haat tegen moslims. Nu kan ik mij nog voorstellen dat je het begrip islamofobie als angst voor de islam stiekem een beetje verdraait in de richting van afkeer van de islam. In dat geval mag men mij als praktiserend islamofoob beschouwen. Ik heb geen last van een onbestemde angst voor de islam als religie maar ik heb een gezonde afkeer van de islam en wel omdat het een theocratisch politiek systeem vertegenwoordigt dat een bedreiging vormt voor het voortbestaan van onze beschaving (op de argumenten voor die stelling ga ik later nog nader in). Ik zou niet weten waarom je geen afkeer zou mogen hebben van bepaalde politieke systemen. Op dat punt verfoei ik de islam, maar tegen socialisme, christendemocratie en kapitalistisch-liberalisme heb ik ook zo mijn bedenkingen. Dat betekent niet dat ik dan automatisch hun belijders verafschuw, integendeel ik tel er vele onder mijn vrienden en kennissen. Daar is nu net de vrijheid van meningsuiting voor uitgevonden. Wanneer iemand echter de suggestie oproept dat islamofobie ook haat tegen moslims inhoudt is men regelrecht en bewust aan het manipuleren en aan het zwartmaken. Dat laatste nu gebeurt helaas op grote schaal. In een korte google-scan over de definitie van islamofobie kwam ik behalve angst en vrees de woorden afkeer, haat, vooroordeel, vijandigheid, onverdraagzaamheid, racisme en discriminatie tegen. Merkwaardigerwijs was het hoofdkenmerk van een fobie, te weten dat het gaat om ongefundeerde gevoelens, categorisch opvallend afwezig.
Het zou interessant zijn om te weten wat voor vragen er zijn gesteld bij het betreffende opinieonderzoek. Ik zie het al voor me. Lijdt u aan fobieën? Weet u wat een fobie is? Weet u wat islamofobie is? Bent u islamofoob? Bent u bang voor de islam? Hebt u iets tegen de islam? Bent u bang voor moslims? Hebt u een hekel aan moslims? De interviewer kan het alle kanten opsturen, totdat het gewenste antwoord er uit komt. Alleen nog even het opleidingsniveau noteren en klaar is Kees. Half Nederland islamofoob, moslims bevestigd in de slachtofferrol, en als trap na worden laagopgeleiden nog even weggezet als onbenullige haatzaaiers. Terwijl in mijn ervaring verstandige laagopgeleiden dikwijls wijzere woorden spreken dan het obligate politiekcorrecte gewauwel van hooggeleerden, politici en zogenaamde experts bij praatprogramma’s op televisie.
Gisteren kreeg ik een flyer in de hand gedrukt met een oproep om deel te nemen aan de grote demonstratie op 19 maart in Amsterdam “Samen tegen racisme en discriminatie”. Aan dergelijke massamanifestaties neem ik uit principe geen deel, maar het onderwerp zelf heeft mijn volledige instemming, zeker wanneer het in wereldwijd verband en op een intelligente manier wordt uitgedragen. Maar dan moet het wel over echte issues van racisme en discriminatie gaan en die zijn helaas nog ruimschoots aanwezig. Maar wat kom je tegen bij het actieplan? Ei,ei, bovenaan de lijst “islamofobie en haatzaaien”. Weer over één kam geschoren en wat islamofobie te maken heeft met racisme en discriminatie is mij dus een raadsel. Vervolgens het onderwerp “vluchtelingenhaat”. Een vraag in gemoede: wie zou het in zijn hoofd halen om mensen te haten vanwege het feit dat zij vluchtelingen zijn? Hier verschuilt zich dus een andere probleemstelling achter, vermoedelijk iets dat te maken heeft met migratiepolitiek, het toelatingsbeleid of de opvangproblematiek, maar zeg dat dan klip en klaar en leg mij uit wat dat met discriminatie en racisme te maken heeft. Toen stuitte ik op Zwarte Piet. Gezegend het land dat zijn prioriteiten kent.
Ik haakte af. Of eigenlijk nog niet helemaal. Op de voorkant van het pamflet staan een paar mensen met demonstratieborden. Twee daarvan trokken mijn aandacht, een met de tekst “Nooit meer fascisme” en een andere met “Stop Islamofobie”.
De tweede tekst is pure onzin, je kunt een fobie nu eenmaal niet dwingen, het is even mal als een oproep om hoogtevrees of een panische angst voor spinnen te stoppen.
Tenzij je zoals eerder gezegd onder islamofobie iets heel anders verstaat. Het is ook zo’n heerlijk woord om mensen bij voorbaat te diskwalificeren. Het was trouwens logischer geweest als er op dat bord “Stop Islam” had gestaan. Fascisme en Islam zijn namelijk broertje en zusje in die zin dat het bij beide systemen in essentie gaat om een zelfgenoegzaam soort Herrenvolk dat meent de goddelijke missie te hebben om de rest te onderwerpen (hun bedenkelijk overeenkomstige opinies ten aanzien van de Holocaust laat ik maar even buiten beschouwing). Je moet ze eenvoudig beide niet willen. En voor mij had er nog best een bord “Stop Erdogan” bij gemogen.
Men kan mij natuurlijk tegenwerpen dat ik de islam niet begrijp of dat ik die verkeerd interpreteer. Ik kan inderdaad de Koran niet in het arabisch lezen dus misschien mis ik inderdaad af en toe een puntje. Dat echter de islam als theocratisch-politiek systeem en de sluipende islamisering van Europa wezenlijke bedreigingen vormen voor onze westerse cultuur, samenleving en beschaving is geen fictieve “fobie” maar een feit. Zo’n jaar of tien geleden heb ik daarover regelmatig gepubliceerd in het blad StaVast. Zeer kritisch ten opzichte van de islam maar mild ten opzichte van moslims (het kwam mij wel te staan op een doodswens op internet, gelukkig niet als fatwa maar vanuit ultra-linkse hoek).
Wie deze boodschap niet aanstaat kan zich oriënteren door eens na te lezen wat verwante geesten daarover hebben gezegd. Een willekeurige greep: Leon de Winter, Afshin Ellian, Frits Bolkestein, Ayaan Hirsi Ali, Pim Fortuyn, Hans Jansen, Bat Ye’or, Oriana Fallaci, Samuel Huntington, Tony Blankley, Sir Winston Churchill.
Wanneer u ook niet ontvankelijk bent voor hun boodschap rest mij nog één advies. Sla de historie maar over. Ga terug naar de oerbron, de Koran, en raadpleeg zelf de Eerste en tevens Laatste Boodschapper van de Islam. Dat was Mohammed, stamhoofd, bendeleider, krijgsheer en zelfbenoemd profeet. Hij vestigde een nieuwe woestijngodsdienst, door een briljante combinatie te maken van enerzijds wetgeving die als twee druppels water lijkt op die van Mozes (behoorlijk hard, bloederig, liefdeloos en discriminatoir) met anderzijds het universele karakter van het Christendom (niet enkel voor één uitverkoren volk maar geldig voor de hele wereld). Bracht Jezus echter een vredesreligie, Mohammed koos voor een oorlogsreligie, dat was tenslotte zijn vak. Het Christendom heeft er onderweg naar vandaag af en toe een gruwelijk potje van gemaakt. De Koran en de islamitische traditie zijn er echter van het begin af aan van doordrenkt. Het hoogste doel van de Islam is niet het veroveren van de harten van de mensen maar het veroveren en onderwerpen van de wereld. De concurrentie moet vernietigd worden. Met alle beschikbare middelen. Zo niet goedschiks dan kwaadschiks.
Het is gelukkig maar een vrijblijvend advies. Je kunt uiteraard ook gewoon de kop in het zand blijven steken.