De vluchtelingencrisis sleept zich van hoogtepunt naar hoogtepunt. Nadat vorig jaar West-Europa en in het bijzonder het noordwestelijke deel, werd overspoeld met vluchtelingen, blijkt geleidelijk aan dat nu ook politici beginnen in te zien dat dergelijke aantallen de spankracht van iedere samenleving te boven gaan. De term ‘vluchtelingen’ overigens, is een eufemisme. Eerder is er sprake van gelukszoekers die, eenmaal hier in het Westen, geen schijn van kans maken in onze moderne maatschappij en gedoemd blijven tot een bestaan aan de zelfkant ervan. Zij dienen slechts tot bron van inkomsten voor de omvangrijke groep van NGO’s die financieel profijt hebben van grote aantallen vluchtelingen. Kijkt u daarvoor naar de salarissen die b.v. de top van het COA jaarlijks incasseert. Van welke partijen zij lid zijn is overigens ook uitermate boeiend.
Streep door Schengen. afb: scr_sh Youtube.com
Ongekozen ‘leiders’ binnen de EU blijken de lakens uit te delen als het om onze grenzen gaat en hebben zich bij gebrek aan realiteitszin gewend tot Turkije. De gesloten deal met de Turken echter, is van nul en generlei waarde. In de eerste plaats omdat er geen sprake is van vluchtelingen. De meesten van hen immers, peinzen er niet over om, nadat de oorlogen in hun landen van herkomst zijn beëindigd, weer terug te keren. Zij hebben heel wat landen doorkruist om hun Walhalla te bereiken. Niet voor niets ook, staan zij per eerstvolgende gelegenheid aan het loket voor een verblijfsvergunning, met het oog op het verlangen om duurzaam in onze rijke en welvarende maatschappijen te worden opgenomen. In tegenstelling tot wat Minister Asscher vorig jaar nog beweerde, namelijk dat velen onder de vluchtelingen hoog opgeleid zouden zijn, blijkt ook nog eens dat de meesten onder hen analfabeet zijn en geen “Apothekers of talentvolle ICT-ers uit Aleppo”. Zij zullen dan ook geen enkele zinvolle bijdrage aan onze ontwikkelde maatschappij kunnen leveren. Dat ligt niet aan hen, maar aan degenen die hen gouden bergen beloofden, de Duitse Bondskanselier en de vluchtelingenorganisaties niet uitgezonderd.
In de tweede plaats is het gebleken dat de Turkse overheid weinig betrouwbaar is. De persvrijheid in dat land is zorgvuldig om zeep geholpen en dat is uiteraard niet omdat de leiders brede steun genieten onder de bevolking. Met een Turkse overheid die kranten sluit, die redacties van persbureaus vervangt en die journalisten als terroristen wil behandelen, doe je normaliter geen zaken. De EU echter, die de mond vol heeft van Polen waar de vrijheid onder druk zou staan omdat zij een eigen NOS naar Nederlands model willen inrichten, knijpt voor de Turken ineens een oogje toe als het om persvrijheid en mensenrechten gaat. Plotseling kunnen er zaken worden gedaan met een land waar de mensenrechten sneller worden gereduceerd dan het verzorgingsniveau in onze bejaardenhuizen. In 2015 al, beloofden de Turken scherper te zullen toe zien op illegale uitreizigers, tegen de prijs van maar liefst 3 miljard Euro. Hoe dat is afgelopen weten we inmiddels. Het werden er alleen maar meer en nu wil de EU de samenwerking nog intensiveren ook!
Inmiddels is ‘Brussel’, ditmaal onder aanvoering van n.b. onze eigen Premier, tot de slotsom gekomen dat er 6 miljard naar Turkije gebracht moet worden, opdat de Turken onze buitengrenzen zullen bewaken. Zelfs een scholier kan al inzien dat voor 6 miljard een grensbewaking kan worden opgetuigd die haar weerga in de geschiedenis niet kent. Turkije kan haar eigen grenzen niet eens bewaken, laat staan de onze. Zolang Europa zelf haar grenzen niet hermetisch afsluit, blijven er gelukszoekers komen. Daarom moeten de grenzen dicht en als Europa niet meer weet te presteren dan dit ergerlijke gestuntel, dan zullen we het zelf moeten doen. Dit land is namelijk gewoon vol.