In 2018 heb ik in een tweetal artikelen aandacht gewijd aan de Franse slag en Air France (A.F.); op 7 mei in “ Het failliet van Air France en de corrupte Franse politiek” en op 8 mei in “ Air France in de fatale wurggreep van de Franse staat”. Het huidige conflict is een typische confrontatie van het potverterende Franse staatssocialisme versus het ondernemersmodel van de K.L.M., waarvan de succesvolle C.E.O. Elbers de inzet is geworden.
Dat KLM profijt heeft (gehad) van de schaalvergroting van de fusie is evident, maar dat er bij A.F. geen enkel positief resultaat uit dezelfde fusie te bespeuren valt is het gevolg van de parasitaire mentaliteit van een door en door socialistisch land, waar de “vriendjes” uit het circuit der “énarques” (de kliek uit de écoles supérieures”) elkaar de bal toespelen.
Dat Air France daarbij tot twee keer toe praktisch failliet ging, o.a. onder het bewind van de incompetente Attali, werd door de Franse staat met illegale reddingsacties – in strijd met alle EEG en EU richtlijnen – “gecorrigeerd”, reden waarom A.F. zo’n dominante positie kon opbouwen t.t.v. de fusie met het deerlijk verzwakte KLM dat, uiteraard, geen staatssteun ontving. Kortom, de uitgangspositie was al scheef dankzij de chicanes van de Franse politiek, die er uiteindelijk zèlf voor verantwoordelijk was dat A.F. tot twee keer toe van de rand van de afgrond werd geplukt. Ook na de fusie met KLM bleven de “énarques” doorgaan met hun chicanes i.p.v. orde op zaken te stellen, want “wie doet hen wat”?
Communistische vakbonden bleven een herstel van A.F. doorkruisen, piloten hielden zich niet aan rechterlijke vonnissen, A.F. was te slap om uitvoering van die vonnissen in hun voordeel af te dwingen en de Franse staat te slap om de vakbonden aan te pakken of het land te reorganiseren. Maar A.F. probeerde wèl – als typische socialistische non-valeurs – een greep in de K.L.M. kas te doen à raison van € 1 Miljard, A.F. probeerde ook zich Transavia toe te eigenen zonder enige vorm van compensatie en A.F. ging een eigen low-cost carrier oprichten genaamd Joon, waar peperdure A.F. piloten op de bok moesten zitten teneinde dit miljoenenproject vanaf dag één te saboteren.
Ondertussen ploeterde K.L.M. voort onder Elbers’ leiding en liet consistent betere resultaten zien dan A.F., dat drie jaar geleden beloofde om niet op verdere centralisatie te insisteren; banen noch vluchten zouden worden overgeheveld naar Frankrijk en K.L.M. bleef de eigen kas beheren. Nu heeft de nieuwe C.E.O. Smith zonder blikken of blozen aan de wensen der subversieve vakbonden en piloten voldaan voor de lieve vrede, zonder zich af te vragen of A.F. dat wel aankan.
Het simpele antwoord luidt: nee! A.F. draait de laatste jaren, hakken over de sloot, in de zwarte cijfers dankzij lage kerosinekosten, maar structureel is en blijft alles fout in dit bedrijf dat, nèt als het land, zich verzet tegen iedere vorm van rationalisering en reorganisatie. Wij zien hoe Macron krampachtig probeert om Frankrijk verder te laten parasiteren op de EU en de nieuwe A.F.- C.E.O. Smith zoekt ook de weg van de minste weerstand: “pappen en nathouden” en erop vertrouwen dat het zijn tijd nog wel zal duren zolang K.L.M. dient als doekje voor het bloeden. Hij “investeert” de helft van zijn € 900.000 salaris in A.F. “als blijk van zijn enorme vertrouwen in het bedrijf”, maar laten wij vooral niet vergeten dat hij bonussen mag binnenslepen tot € 4 Miljoen als hij kans ziet de cijfers te verbeteren – geeft niet hoe….
Wij zien het met de Nederlands visserij die door Franse E.P.-lobbyisten in Brussel kapot worden gemaakt terwijl de Nederlandse E.P.-leden het te druk hebben met de democratie in Hongarije om te zien wat er onder hun neuzen gebeurt… Dat K.L.M. en Transavia hier als “oorlogsbuit” door Smith en de corrupte Franse overheid worden gezien is evident, maar de enige vraag is hoelang deze nieuwe parasiet erover doet om de K.L.M. tot een B-merk te degraderen, leeg te zuigen om zijn bonussen binnen te halen en weer in Canada op zijn lauweren te gaan rusten.
Nederlandse politici en bestuurders hebben er een handje van om zich de kaas van het brood te laten eten door de grote bekken van de Franse lobbyisten, maar van het puur Angelsaksische powerplay van Smith hebben zij al helemaal geen kaas gegeten, dus het is goed dat het personeel van K.L.M. tenminste “en masse” op de bres gaat staan voor de enige competente manager in A.F./K.L.M. die aan deze socialistische roofoverval in de weg staat.
.