In de Neue Zürcher Zeitung wordt een Turkse ‘bon mot’ aangehaald die onder economen in Istanbul circuleert: ’De enige oppositie die nog overgebleven is in Turkije is de lira, en Erdogan zou er goed aan doen zich niet langer in…
De ‘millennial’-generatie kijkt in het algemeen nogal neer op de generatie die in de Koude Oorlog zijn bestaan heeft opgebouwd. Binnen de krijgsmacht is het niet anders. Daar wordt smalend en besmuikt lachend over de Koude Oorlog ‘veteranen’ gesproken, omdat…
Het enige plausibele antwoord luidt: vanuit een positie van macht en kracht, ook wel geformuleerd door Harry Truman als: ’speak softly but carry a big stick’.
De USA heeft het eindelijk gehad met Iran’s sabotage van Obama’s desperate anti-kernwapen-akkoord’ en trekt het matje onder de subversie en openlijke agressie der ayatollahs uit.
Die kreet kopte een van mijn artikelen uit 2011 en ik hoopte dat Defensie met de Minister in de voorste rijen, wakker zou worden en de koe bij de horens zou vatten. Niets is minder waar geweest.
Er zit een andere president in het Witte Huis. Een die doet wat hij heeft beloofd ondanks alle weerstand. Dat is andere koek dan de narcistische orerende Obama die regelmatig zijn politieke acceptatiegrenzen verlegde (In Obama´s jargon de “rode lijnen”).
De Europese reacties op het opzeggen van de Joint Comprehensive Plan of Action, beter bekend onder de titel ‘Iran-overeenkomst’ of ‘atoomdeal’, heeft onderstreept waar het bij de Europeanen werkelijk om draait. Om inkomsten voor de grote nationale concerns.[1]
De Amerikaanse president had net zijn laatste woorden uitgesproken en het gehuil van de gevestigde media laaide op. Het was tot in Europa te horen. De derde Wereldoorlog zou beginnen.
Putin heeft een gewelddadig systeem gecreëerd dat zich niet alleen keert tegen de bevolking maar ook tegen de eigen ‘incrowd’, omdat hij nu eenmaal overal het gevaar ziet dat dit door hem zelf geschapen monster hem zal verslinden.