De staat Israël, het Jodendom èn het wereldwijde Joodse volk worden van meerdere kanten bedreigd. Enerzijds heeft Iran met de Revolutionaire Garde in Syrië en Irak, plus de door de -als goede Moslims- virulent antisemitische ayatollahs zwaar bewapende Hamas en Hezbollah milities, de condities gecreëerd voor een open oorlog, die elk moment kan uitbreken.
Trump heeft de enige conclusie over Iran al jaren geleden getrokken, het visieloze Brussel houdt wanhopig vast aan het treurige nucleaire akkoord van Obama, maar wat te doen als er een open oorlog uitbreekt? Israël rekent erop dat de USA hen zullen bijstaan maar wat kan het land voor steun verwachten van de halve communisten in Brussel, als er überhaupt enige steun komt?
Israël kan weliswaar in 24 uur een leger mobiliseren dat twee maal zo groot is als de Franse en Engelse strijdkrachten tezamen, maar de ayatollahs hebben ervoor gezorgd dat er dagelijks duizenden raketten op het land kunnen regenen en de ‘Iron Dome’ heeft, met zeven batterijen over het land verspreid, zijn beperkingen. Daarom heeft Israël met het ‘Momentum’ plan een forse uitbreiding van die ‘Iron Dome’ op stapel staan, maar in 2006 vielen er 200 tot 300 projectielen per dag op het land, nu kunnen dat er 4000 worden plus potentiële drone aanvallen op militaire en civiele doelen.
Ondertussen gaat Iran volop verder met de ontwikkeling van kernwapens maar het ideologisch verblinde Brussel heeft het te druk met het klimaat, dus treedt de EU nog steeds niet uit Obama’s vanaf dag één failliete atoom akkoord en zien de haatzaaiers in Teheran dit uiteraard als morele steun van een collectie laffe, linkse ambtenaren in Brussel.
Anderzijds bestaat er een grote bedreiging in Europa, niet zozeer voor de staat Israël als voor het Europese Jodendom, indien de communist en rabiate antisemiet Corbyn onverhoopt de Engelse verkiezingen op 12 december zou winnen. Hij heeft niet alleen het antisemitisme actief gestimuleerd maar de Labour Party effectief getransformeerd in een veilige haven voor iedereen die zijn haat voor Joden wil ventileren! De smoes in de linkse pers dat Corbyn zich afzet tegen de rechtse regering van Netanyahu is een ‘whitewash’, want diens positie wijkt feitelijk niet af van zijn voorgangers, behalve het feit dat hij de Palestijnen zelfs meer autonomie biedt.
Corbyn is een ordinaire Jodenhater die in 2014 zelfs zonder enige gêne deelnam aan een kranslegging voor de terroristen die tijdens de 1972 Olympiade Israëlische atleten vermoordden en het standpunt aanhangt dat de ongetwijfeld invloedrijke Rothschilds de spreekwoordelijke Zionisten zijn die de wereldregeringen controleren… Het antizionisme dat Corbyn openlijk voorstaat, is de dominante rechtvaardiging voor geweld tegen en moord en doodslag op Joden in Europa. Zijn motto ’het is niet antisemitisch om kritisch te zijn over Israël’ klinkt redelijk, maar dat abstracte gevoel jegens een amorfe staat wordt keer op keer gesublimeerd in zijn persoonlijke haat jegens democratisch gekozen Israëlische leiders. Labour heeft eigen parlementariërs, partijleden en zelfs staf uit de partij weggepest zodra zij zijn ‘anti-Joods racisme’ verwierpen.
Dat typeert ook de realiteit in Europa, waar volgens een recente ADL poll een kwart der Europeanen antisemitische gevoelens koestert. Liefst 45% van de Polen en 42% van de Oekraïners gooit het op ‘het gedrag der Joden’, een visie die door 30% der Oostenrijkers en Duitsers wordt gedeeld. De snel groeiende, gevaarlijke Europese Moslim bevolking, die van kleins af aan wordt geïndoctrineerd met Jodenhaat, laat drie keer die percentages zien en Corbyn heeft daar absoluut niets tegen ondernomen.
De vooruitzichten voor Boris Johnson en Farage zijn gelukkig rooskleurig, maar mocht Corbyn ooit winnen dan is Brexit van de baan, tot grote vreugde van de Brusselse salonsocialisten èn krijgt Engeland een openlijk antisemitische regering. Wellicht dat Israël zijn bestaansrecht ontleent aan zulk volk?
.