Wie naar het NOS Journaal kijkt denkt dat de wereld slechts bestaat uit gehandicapte kleine meisjes met vlechtjes die onzin over het klimaat debiteren in het Europees Parlement enerzijds, en anderzijds criminele Afrikanen en Arabieren die lak hebben aan God en gebod en ongestraft ter Apel blijven terroriseren, winkels leegroven en omwonenden mogen aanranden om vervolgens ook nog subsidie te krijgen van het nutteloze Haagse salon-socialisme.
Op een bij de NOS onbekende, mondiale schaal heeft Peking echter de lont willens en wetens in het kruitvat gestoken met retoriek over ‘de afvallige provincie die terug in het ouderlijke nest moet’, net zoals het reddeloos verkrachte Tibet en niet te vergeten Hong Kong waar nu ieder spoortje van de democratie wordt uitgewist terwijl het volledig onder de fascistische paraplu van Peking wordt gebracht, iets waarin de ignorante Nederlandse pers absoluut geen interesse toont ondanks hun ‘hangup’ met mensenrechten en ‘slachtoffers’.
Xi Jinping, de fascistische boze wolf bedreigt de wereldvrede steeds meer, want hij probeert het democratische, vrije Taiwan onder zijn hegemonistische paraplu te brengen en onderstreept dat met de ene provocerende militaire manoeuvre na de andere. Wat mateloos frustreert is dat in het Witte Huis een president zit die zijn vrienden niet in de steek laat, hetgeen het potentieel voor een regionaal, zo niet mondiaal conflict herbergt.
Vorig jaar heb ik al in meerdere artikelen de overweldigende Chinese greep naar de macht via het concept van de ‘zijderoute’ geïllustreerd en slechts enkele weken geleden slaagde Xi erin om Italië ook al aan zijn zegekar te binden terwijl Macron met hebberige oogjes aan de zijlijn staat te kwijlen. Maar als het niet goedschiks gaat zoals in Centraal Azië, Afrika en Zuid Europa, dan gaat het net zoals eerder in Tibet, te vuur en te zwaard met een hondsbrutale invasie en vervolgens de volledige vernietiging van de eigen Tibetaanse cultuur
Afgelopen maandag vlogen Chinese AWACS vliegtuigen, transporttoestellen, bommenwerpers en gevechtsvliegtuigen via de Pacific naar de zuidpunt van Taiwan, waarop Taiwan’s luchtmacht F-16 jets de lucht instuurde ter onderschepping van de communistische luchtvloot en Taiwan’s marine argwanend de bewegingen volgde van Chinese marineschepen in het Bashi kanaal tussen Taiwan en de Filippijnen. Dit is de zoveelste provocatie in korte tijd en vraagt om ongelukken, waarop Peking met die frequente provocaties zonder meer uit lijkt te zijn.
Xi, de machtigste Chinese leider sinds Mao, ziet die hereniging als een onvermijdelijke voorwaarde voor ‘de grote vernieuwing van China’. Daartoe is dit primitieve borstgeroffel van deze boze wolf onmisbaar, teneinde Roodkapje duidelijk te maken wat goed voor haar is. De Chinese provocaties zijn in feite één aaneenschakeling van agressieve schijnbewegingen, totdat het een keer fout gaat. Dit is een regelrechte bedreiging voor de regionale- dan wel de wereldvrede, waarbij ook spelers als Huawei een instrumentele rol spelen via onze achterdeur.
Afgelopen maandag werd – niet toevallig – in Taipeh het veertigjarige bestaan gevierd van de ‘Taiwan Relations Act’, de officieuze relatie tussen Taiwan en hun beschermheer de USA, waarvoor ook Xi ontzag heeft. De USA levert niet alleen wapens maar garandeert ook – in vage bewoordingen – de vrijheid en onafhankelijkheid van Taiwan. Momenteel lopen een opdracht aan Raytheon voor de ondersteuning van het Patriot anti-raket en radar systeem van de marine en een onderhoud- en trainingsprogramma voor Taiwan’s F-16s en hun piloten ter waarde van een half miljard Dollar, terwijl er een veel groter pakket op stapel staat voor nieuwe jets. Al sinds ’92 hebben diverse Amerikaanse regeringen aan de rem gehangen, maar nu staat de verkoop van 60 F-16 jets van de laatste generatie op stapel, maar Trump wil kennelijk nog even wachten tot na de handels besprekingen met China.
Niet dat het veel uitmaakt, want bij een Communistische verrassingsaanval gaan alle militaire bases op Taiwan geheid in enkele uren plat voor er één F-16 in de lucht is, maar China wordt sowieso graag erg boos omdat het nu eenmaal de lokale bully in Oost Azië is. De verkoop van deze nieuwe jets is meer een teken dat Washington achter Taipeh staat en de diverse Amerikaanse vliegdekschepen kunnen zeer wel het verlies van Taiwan’s luchtmacht compenseren vanuit zee, op (hopelijk) veilige afstand voor Chinese cruisemissiles. Sinds ’79 waren Amerikaanse presidenten te laf om direct met Taiwan te spreken, dus ‘de Chinese grote bek methode’ werkte toch aardig, maar Trump heeft al meermaals duidelijk gemaakt dat hij lak heeft aan Chinese gevoeligheden en dat verlegt de grens voor de boze wolf, die in feite al jaren sterk genoeg is om Roodkapje aan te randen.
De vraag is nu tegen welke prijs die boze wolf zijn plannen denkt te kunnen doorzetten, want Trump’s grootste troef is zijn onvoorspelbaarheid en tegelijkertijd is er vage hoop voor wat meer westerse solidariteit, getuige de ontwikkeling onder de westerse ambassades in Peking.
China’s mantra is altijd geweest: ‘ opzij, opzij, opzij, want China komt voorbij…. Onze status als superster is onvermijdelijk en degenen die ons daarbij ter wille zijn mogen rekenen op een rijke beloning, maar weerstand is futiel.…’
Met name dit laatste deel van het mantra geeft veel aanleiding tot scepsis, terwijl de ‘medewerking’ gekocht wordt met financiële wurgcontracten, vaak met de soevereiniteit van een debiteur als onderpand. Deze vorm van ‘medewerking’ heeft Griekenland al een substantieel stuk van de eigen soevereiniteit gekost, terwijl Italië deze maand ook al door de knieën ging, kortom het ‘gele gevaar’ is al héél dicht bij huis. Daarover schijnt in de westerse ambassades in Peking inmiddels een potentiële consensus ontstaan te zijn waarin men niet langer probeert elkaar te slim af te zijn maar het eens wordt over de ware intenties van de gastheer. In april maakte Griekenland bekend dat het toetreedt tot de ’16 plus één groep’, China’s in 2012 gelanceerde vehikel voor coördinatie van de relaties met centraal- en Oost-Europese landen, waarvan 11 lid van de EU zijn, in een diplomatiek ‘verdeel en heers’ initiatief dat in potentie de EU ondermijnt, maar het ziet ernaar uit dat de grotere leden van die groep, zoals Polen, er een beetje genoeg van krijgen omdat het meer en meer bij China’s mooie woorden lijkt te blijven.
Het westerse bedrijfsleven in China maakt zich geen illusies over de rechtsonzekerheid en het totale gebrek aan respect voor intellectuele eigendom waarmee lokale bedrijven ’cut throat’ concurreren met de grootste westerse multinationals, terwijl alleen Engeland zich illusies maakt over een rol als financieel centrum à la Singapore – na de Brexit – voor de gigantische Chinese assets.
Het ‘Belt & Road Initiative’ blijkt meer en meer een wereldwijd complot om de zwakke broeders, zoals in Europa Griekenland en Italië, binnen te halen met onrealistische wurgcontracten om vervolgens keihard toe te slaan, reden waarom grote delen van Afrika, Azië-Pacific en Azië nu aan de Chinese leiband lopen.
Nu komt China aan het laatste deel van bovengenoemd mantra toe: ‘ weerstand is futiel ‘. Eind april komt er een ‘ Belt and Road Forum ‘, een multinationale vergadering onder leiding van Xi Jinping waaraan ook andere landen als financiers zouden moeten deelnemen. Deze niet zo stille dwang van China om de wereld te verenigen onder hun leiding leidt momenteel tot gerommel onder de ambassades van die rest van de wereld in Peking en lijkt een averechts effect te scoren door die wereld juist te verenigen tegen China.
Eén keer per maand vergadert ‘ de groep van vijf ‘ in Peking, de ambassadeurs van de USA, Engeland, Japan, Duitsland en Frankrijk om informatie te delen en ook een ‘Five Eyes intelligence-sharing pact’ van de USA, Australië, Engeland, Canada en Nieuw Zeeland ontmoet elkaar regelmatig. Zo komt bijvoorbeeld nieuws over de beestachtige vervolging van Christenen en Oeigoeren in Xinjiang naar buiten. Honderdduizenden moslims zitten in concentratiekampen voor ‘heropvoeding’ en miljoenen worden van dag tot dag in de gaten gehouden met de modernste technische hupmiddelen waaraan gewetenloze, links- georiënteerde bedrijven als Google van harte meewerken ondanks hun linkse babbels over mensenrechten etc.
In een ongebruikelijk initiatief vroegen 15 westerse ambassadeurs om een gesprek met Chen Quanguo, de onscrupuleuze baas van Xinjiang’s hardline Communistische Partij. Dat initiatief van solidariteit veroorzaakte grote golven in China toen de ambassadeurs zich niet lieten afpoeieren door deze brutale communist, die ‘geen tijd had’.
Vervolgens hadden de Chinezen de onbeschoftheid om de EU ambassade te informeren dat dit een éénmalige invitatie betrof en ‘dat afwijzing daarvan ernstige consequenties zou hebben’ (sic!) Denk dan even aan de communistische EU Commissaris Buitenland Federica Mogherini die voor € 27.000 per maand per definitie niets uit haar nutteloze handjes krijgt, dan weet u hoe laat het is in de EU ambassade en hoe de EU de ogen stijf dicht heeft voor alles wat China uitspookt.
Na Tiananmen in 1989 verbrokkelde de pro-forma westerse solidariteit al snel, maar dankzij het collectieve Europese, salon-socialistische minderwaardigheidscomplex jegens Donald Trump – die ook nu weer in Taiwan gen krimp geeft – blijft het West-Europese front tegen de Communisten in Peking verdeeld, dus China kan rustig zijn gang gaan.
Mochten de verkiezingen in diverse Europese landen deze patstelling doorbreken, dan is de basis voor een verenigd front tegen China weldegelijk aanwezig, maar het is navrant dat de Europese afstammelingen van het Communisme hier China zo openlijk in de kaart spelen.
De boze wolf vraagt erom, maar het lijkt erop dat Roodkapje, helemaal alleen, meer ‘guts’ heeft dan alle verkrampte salonsocialisten in Brussel tezamen. Leren zij het nooit?
.
China is momenteel met ruime voorsprong de grootste bedreiging voor vrede en veiligheid in de wereld.
Het al decennia lang constant bedreigen en fysiek provoceren van “afvallige provincie” Taiwan, feitelijk het laatste nog onbezette echte stukje China, en het brutale Chinese kolonialisme in, met name, Afrika, zijn hier duidelijke symptomen van.
En meer recentelijk is daar dan het Chinese landjepik spel in de Zuid Chinese zee bij gekomen.
Waarbij het er om draait om de andere aan de Zuid Chinese zee grenzende landen hun exploitatierechten te ontfutselen.
En de enigen de hier tegen (kunnen) optreden, die dit enigszins onder controle houden, zijn de Amerikanen, middels hun vloot.
Want waar het hier uiteindelijk om draait is wie de Zuid Chinese zee, en de wateren rondom het daar noordelijk van gelegen Taiwan, controleert.
Het betreffende gebied bevindt zich in de Westelijke Pacific, wat het operatie gebied is van 7th Fleet.
Deze Amerikaanse vloot beschikt over maar liefst drie Carrier Battle Groups, waarvan er middels roulatie altijd twee in de Filipijnse zee patrouilleren (de zee grenzend aan de Zuid Chinese zee en de wateren rond Taiwan).
De door de Chinezen hiertegen in stelling gebrachte strijdkrachten worden geleverd door twee krijgsmachtonderdelen; de Chinese marine en de Chinese luchtmacht.
De marine component beschikt daarbij over een goede twee dozijn redelijk capabele duikboten, en de luchtmacht component over anderhalf dozijn met YJ-12 ASM’s (Anti Ship Missile) uitgeruste H-6K (TU-16) aanvalsbommenwerpers.
Dit vertegenwoordigt op zich al een serieuze bedreiging, temeer daar de U.S. Navy zijn enige echte vloot verdedigingsjager, de fameuze F-14 Tomcat, in 2006 met pensioen heeft gestuurd, en er nooit een vervanger voor is gekomen.
Dit onder het moto dat de dreiging waartegen de F-14 bescherming moest bieden effectief niet meer bestond (en het scheelde ook een zak belastingdollars uiteraard).
Die dreiging bestond eerder voornamelijk uit de vanaf het Kola schiereiland opererende maritieme aanvalsbommenwerpers van de Sovjet marine luchtmacht.
Waarbij de met Kh-15 / Kh-22 / ASM’s uitgeruste TU-22M backfire het hoofdprobleem vormde.
Na het instorten van de USSR verdween deze dreiging omdat de Russen andere zaken aan het hoofd hadden dan het tegen hoge kosten in stand houden van een militair onderdeel dat zuiver tot doel had de versterking en bevoorrading van NATO strijdkrachten in Europa (REFORGER), in het geval van WW3, te voorkomen. De TU-22M strijdmacht verloor rap zijn gevechtswaardigheid, en de dreiging verdampte. Die situatie heeft voortgeduurd tot halfweg het eerste decennium van deze eeuw; de EU begon zich toen namelijk met voormalige Sovjet staten (Oekraïne bijvoorbeeld) te bemoeien, en de Russen begonnen tegen hetgeen zij als hernieuwde vijandelijkheid zagen te wapenen. Rond 2012 vind dan ook het onvermijdelijke plaats; de Backfire eenheden worden terug operationeel gemaakt.
En nu, 7 jaar later, staat er een up to date versie op stapel, de geavanceerde TU-22M3M, bewapend met nieuwe typen zeer capabele hypersone ASM’s (Kh-32 / Kh-47M2).
De Backfire is back, en er gaat niet mee te spotten vallen, zeker niet gezien de Amerikaanse marine niet meer over een echte vloot verdedigingsjager beschikt.
Nu is de kans natuurlijk vrij klein dat het Russische leger een dezer dagen via de Fulda gap of de Noord Duitse Laagvlakte naar de West Europese kusten gaat pogen op te rukken, het echte gevaar van deze ontwikkelingen is de gevolgen die dit kan hebben voor de situatie met China.
De Chinezen ondernemen namelijk al sinds 2006 verwoede pogingen om de Backfire in licentie te kunnen gaan bouwen, ze hebben zelfs al eens geprobeerd de complete productielijn op te kopen. Tot nog toe is dit echter altijd door Poetin tegengehouden.
Als we de Chinezen in hun hok willen houden is het dus van vitaal belang dat we Poetin geen reden geven wat dit betreft van gedachte te veranderen, want als dat zou gebeuren, en de Chinezen slagen er in een sterke met de TU-22M3M, en de bijbehorende nieuwe ASM systemen, uitgeruste aanvalsmacht op te bouwen, dan is de positie van 7th Fleet in de Filipijnse zee niet langer houdbaar, en dan is zowel Taiwan als de rest van Zuid Oost Azië aan de Chinezen overgeleverd.
https://www.usni.org/magazines/proceedings/2019/january/renewed-backfire-bomber-threat-us-navy