Feminisme als wapen in het S.J.W. arsenaal.

Han ten Broeke is zonder vorm van proces – bijna standrechtelijk – uit de 2^e Kamer verwijderd, waarbij de kiezer kennelijk niet of nauwelijks mocht delen in de feiten en argumenten daartoe, terwijl Alexander Penthouse in een niet zo verschillend geval een sympathiek oor kon vinden in de bevooroordeelde MSM om –zelfs in #Me-Too tijden – zijn handel en wandel met de mantel der linkse liefde te laten bedekken en zijn rol als grootste farizeeër in de 2^e Kamer nog even vol te houden.

Afb: wikimedia

De vraag die dit meten met twee maten oproept is of dit een symptoom is van selectieve linkse verontwaardiging of gaat het nog een stapje verder en is nu het ‘Me-Too’-feminisme ook al gekaapt door de SJW als wapen in hun strijd tegen conservatieve blanke mannen? Het laatste wordt plausibel als wij zien hoe de feministen momenteel doende zijn om alle blanke mannen aansprakelijk te maken voor hun ‘historische grieven van duizenden jaren van agressie’, gewikkeld in de context van een primitieve, tribale linkse passie. Net als het homohuwelijk gekaapt is door linkse activisten, is het feminisme hun wapen geworden in hun strijd voor politieke dominantie.

Ik kan mij vergissen, maar voor een simpele ziel als ondergetekende is het – op zijn Haags – ‘niet te tulleh’ dat de samenleving er beter van zou worden dat mannen in dagelijkse angst zouden moeten leven voor ‘feministen’ – ergo niet voor ‘vrouwelijke vrouwen’. Waarom?  Omdat zij ‘iets op hun geweten zouden hebben’ in de vorm van duizenden jaren onderdrukking van het zwakke geslacht of op grond van, vaak nauwelijks gesubstantieerde, beschuldigingen in de meer en meer gepolitiseerde ‘Me-Too’ sfeer? Dat lijkt nu weldegelijk de bedoeling door het feminisme tot een wapen in het drammerige S.J.W. arsenaal te maken zodat ‘andersdenkenden’ ( per definitie hun vijand ) weer iets hebben om zich ‘schuldig’ over te voelen. Dat alleen al maakt de wereld een betere plek voor hen, hoe infantiel het idee ook moge zijn dat, op een persoonlijk niveau, dan ook alle Joden die anno 2018 geboren worden nog steeds een hekel aan alle Duitsers zouden moeten hebben of dat die Duitsers nog een ‘erf-schuld-complex’ voor de Holocaust zouden moeten hebben, evenmin als een 21e eeuwse Egyptenaar verantwoording draagt voor de diaspora. Dit soort artificiële ‘schuld’ is de linkse rechtvaardiging van primitief S.J.W. gedrag dat in Sicilië al eeuwen als ‘vendetta’ welig heeft getierd.

Misdaden tegen mijn verre voorouders geven mij niet het (morele) recht om nu ergens aan te kloppen voor herstelbetalingen of om een aanslag op iemand’s leven te plegen, maar generaties lang is dit soort primitieve haat de meest kenmerkende eigenschap karakteristiek geweest die verschillende samenlevingen van elkaar onderscheidde. Op geopolitiek niveau van staten daarentegen kan ik er weldegelijk mee leven dat, bijvoorbeeld, de Armeniërs een ‘mea culpa’ en bijbehorende verontschuldiging willen horen van de Turken voor hun genocide.

Waar de zaak ontspoort is dat de blanke mens (bij D’66 en G.L. de ‘witte mens’) een of andere erf-verantwoordelijkheid zou dragen voor slavernij of raciale ophitserij. Wat heb ik te maken met mensen die eeuwen geleden leefden en, à fortiori, welk recht geeft dat aan parasieten die daar een slaatje uit denken te slaan? Er zijn zaken als mensenrechten of individuele rechten, maar die zijn noch wettelijk noch moreel te vertalen in vermeende rechten voor groepen van activistische ‘non-valeurs’. Dat, historisch gezien, suffragettes groot gelijk hadden dat hen als groep hun rechten werden onthouden lijkt mij correct, maar dat anno 2018 activistische ‘non-valeurs’ hun rechtvaardige vlag zouden kapen om daarmee hun bekrompen ideologische lading af te dekken is onacceptabel en beschadigt uiteindelijk alleen maar het feminisme en vooral ‘Me-Too’ in de goede zin des woords.

In de valutamarkten is sprake van een ‘zero-sum’ operatie, waarbij per saldo winnaars en verliezers op nul uitkomen, maar waar de hedendaagse ‘valse feministen’ naartoe willen met hun agressie tegen (blanke) mannen is mij, in voormelde context, onduidelijk. Het is ook een ‘zero-sum-game’, maar het enige wat ik zie is het S.J.W. doel om voortdurend maatschappelijke onrust en ellende te veroorzaken met hun artificiële – steeds nieuwe – problemen, waarvoor diezelfde S.J.W. uiteraard ook zelf, ongevraagd, de ‘oplossing’ aandraagt….

Het idee van ‘Vrouwe Justitia’ is dat ik, ongeacht mijn (vermeende) geslacht, maatschappelijke rang of stand, familiebanden en vriendjescircuit, kan opzien tegen een neutrale rechter die daar zit om zonder vooroordeel recht te spreken. Dat dat niet altijd opgaat, kunnen Wilders en ten Broeke bevestigen, maar als het aan deze linkse activisten ligt gooien wij ook het laatste restje van die schone schijn overboord.