Reuters meldde dat deze slachting dagelijks doorgaat en er zijn rond 12 miljoen vluchtelingen van huis en haard verjaagd, meer dan de helft van de Syrische bevolking. Is er enige vorm van gerechtigheid voor hen te verwachten? Eerlijk gezegd niet omdat de politieke wil er niet is, zoals Rutte helaas al jaren illustreert in het MH-17 dossier.
Verwacht geen gerechtigheid voor oorlogsmisdadigers als Putin, want wie zal deze moordenaar ter verantwoording roepen? Obama wist niet hoe gauw hij zich moest verstoppen en Trump lijkt verblind door zijn misplaatste goede bedoelingen jegens Putin.
Minister ad-interim Kaag. Afb: wikimedia-commons
Sinds 2011 zijn er bijna honderdduizend Syriërs per jaar vermoord en deze catastrofe gaat dagelijks verder terwijl de politiek belangstelling voor ‘de Palestijnen’ tientallen malen groter is en onze mevrouw Kaag als een braaf schoolmeisje, met haar hoofddoek om, naar Teheran reist om daar door de ayatollahs minzaam uitgelachen te worden.
In de afgelopen week zijn Assad’s troepen begonnen om Ghouta, een voorstad van Damascus, systematisch uit te moorden; omdat de rebellen daar zitten wordt de volledige burgerbevolking geannihileerd door Assad en zijn Iraanse- en Russische bondgenoten. Bommenwerpers en zware artillerie houden daar al dagenlang huis zonder enige actie van noch de VN noch de EU, laat staan de rest van deze cynische planeet! Afgelopen donderdag meldde de New York Times dat dit optreden in alle opzichten voldoet aan de definitie van een oorlogsmisdaad in een artikel dat kopt: ‘Aan wiens handen kleeft onschuldig Syrisch bloed?’ Maar zoals onze weinig scrupuleuze Minister-president het ‘te druk’ heeft om voor de MH-17 slachtoffers een vuist te maken, zo vieren alle gewetenloze leden van de U.N. in New York hun dagelijkse feestjes en gaan door met hun ‘Israel-bashing’.
De Syrische sociopaat, generaal Suheil al-Hassan heeft een video uitgebracht waarin hij op voorhand hulpverleners al ontmoedigt en pocht dat hij Ghouta ‘met vuur zal vernietigen’ en deze beul voegde daaraan toe ‘u zult geen reddingswerker vinden. En mocht dat toch het geval zijn, dan zult u met water als kokende olie gered worden. U zult gered worden met bloed!’ Pas toen zei de Hoge Commissaris voor mensenrechten van de VN, Zeid Ra’ad al-Hussein, dat hier sprake was van een “monstrous campaign of annihilation” om vervolgens de volgende actie tegen Israel voor te bereiden.
Het Internationale Strafhof heeft soortgelijke wreedheden in de Balkan van de jaren ’90 bestraft, maar wie pakt de ayatollahs in Teheran en Putin in zijn veilige Kremlin aan? Ook Trump, die wèl de betogers in Iran zijn morele steun gaf, steekt geen vinger uit. De EU, die mevrouw Mogherini met een hoofddoekje naar Teheran stuurt om daar wat obligate nonsens te debiteren, heeft het te druk om Orban het leven zuur te maken. Assad moordt zijn eigen burgers uit met hulp van de misdadige Putin en de op macht beluste theocratische clique in Teheran.
De New York Times stelt terecht dat Trump lof verdient voor zijn gedecideerde optreden tegen ISIS, maar nu Amerika’s internationale leiderschapsrol naast zich neerlegt… De N.Y.T. is natuurlijk weer, typisch links activistisch, niet in staat of bereid om duidelijk te stellen dat de bron van deze ellende ligt bij de slappeling Obama die in 2013 de zogenaamde ‘red line’ trok voor Assad’s gebruik van chemische wapens en zich vervolgens tot de risée van de (Arabische) wereld maakte omdat hij te laf was om dat waar te maken en vervolgens ook nog eens de verantwoordelijkheid bij Putin legde om uit te zoeken wie er precies verantwoordelijk zou zijn geweest voor die moordpartij! Met andere woorden, de dilettant Obama heeft de deur voor Putin open gezet om het oude Russische imperium weer op te bouwen. Assad heeft ook daarna meermaals niet geaarzeld om chemische wapen tegen zijn eigen burgers in te zetten, dus de incompetente Obama heeft wel héél erg veel ellende naar Trump doorgeschoven. Deze heeft zich in een lastig spagaat gewerkt door desondanks een naïeve opening naar Putin te willen creëren terwijl hij met diens moorddadige vriendjes in Teheran overhoop ligt. Putin geeft er al jarenlang blijk van dat hij niets anders is dan een genadeloze, kleptomane moordenaar, beginnend in Moskou en verder naar Chechenië, Georgie, de Krim, de Oekraïne plus nog een paar buitenplaatsen en niet te vergeten zijn moordaanslag op MH-17. Het Amerikaanse Congres is dat gelukkig nog lang niet vergeten.
Gezien Iran’s feitelijke frontlijn, op slechts enkele kilometers van Israël’s grenzen, zal Trump het wel snel door moeten krijgen teneinde een bloedige Midden-Oosten oorlog te voorkomen waarin Putin weer de lachende derde is. Juist nu veel gematigde Arabische landen de facto toenadering tot Israël zoeken is het zaak dat Trump ingrijpt, ook om te voorkomen dat Obama’s andere rampzalige erfenis, de nucleaire deal met Teheran, nog verder ontspoort. Vorige week hebben de Amerikanen Putin’s Wagner brigade, die al eerder al in de Oekraïne huishield, gedecimeerd toen zij al te brutaal werden en dat is de enige taal die straathonden als Putin verstaan: zoals ik al eerder zei, de grootste hond in de straat en de enige met een betrouwbaar moreel kompas, is terug in Washington en moet orde op zaken stellen.
Mijn reactie was aan Ronald Dunki gericht.
Die ellende begon niet in 2013 met die rode lijn maar op 18/12/2010, met het begin van die zgn Arabische lente. Die slappeling Obama heeft de fundamentalistische mohammedanen gesteund en daarmee de hele regio laten ontbranden. Met hulp van zijn Europese vazallen.
Assad, Moebarak en Khadaffi zijn naar onze normen en waarden weliswaar schurken maar vgl met het alternatief was er met hen te leven. Khadaffi was na het bombardement op zijn kamp in 1986 zo mak als een lammetje, Moebarak hield de fundamentalisten onder de duim en in Syrië onder Assad was het voor Christenen en andere gelovigen beter dan waar ook in het M.O., zoals verhaald door verschillende priesters in Syrië.
Zie nu de gevolgen van de val van het drietal: Libië is een totale chaos die uitblinkt in moord en doodslag als gevolg van een geweldige stammenstrijd en de smokkel van gelukzoekers naar ons continent. Egypte werd overgenomen door de fundamentalistische moslimbroeders maar gelukkig heeft het leger (op tijd?) ingegrepen. Syrië werd overvallen door AQ en andere strijders die ook elders (Afghanistan, Bosnië, Libië) hebben gevochten. In het westen werd dit met gejuich ontvangen en een vrijheidsstrijd van de bevolking genoemd. Syrië is het slagveld geworden van verschillende fundamentalistische groeperingen die alleen iets van elkaar verschillen in moorddadigheid en wreedheid.
Assad is een schurk, maar het alternatief is vele malen erger. En dat verschrikkelijke alternatief is in het zadel geholpen door Obama met Europa juichend aan de zijlijn.
Met jouw ervaring in het M.O. weet je dat een oplossing voor Syrië helaas alleen op het slagveld gevonden kan worden.
‘Doe iets!’ werd gepubliceerd in 2013, de Arabische ‘Lente’ was toen al even bezig. Dit is wellicht ook interessant: http://sta-pal.nl/2016/01/de-islam-is-gewoon-een-groot-probleem/
Een tendentieus en welhaast rancuneus epistel, was mijn eerste gedachte, vol met kwaadaardige stereotypen richting de genoemde leiders en een sterk overtrokken hallelujahouding richting de VS, waarvan ik vind dat die zich maar beter helemaal niet meer met het Midden-Oosten moeten bemoeien omdat daar nog nooit iets goeds van is terechtgekomen.
Het ‘enige betrouwbare’ morele kompas ligt m.i. niet in Washington DC. Daar hebben ze alleen maar kasten vol verborgen agenda’s.
Kennelijk heb ik een gevoelige snaar getroffen? Maar ik meld toch expliciet Reuters als bron? Verder bouw ik op objectieve info van de Neue Zürcher Zeitung; die doet ècht niet aan stereotypen, maar zij kunnen al evenmin iets aardigs bedenken over de ‘genoemde leiders’.
Tot slot heb ik heb zelf enkele jaren in het m.o. mogen wonen en werken en daar veel geleerd van erudiete muslims in Tehran, Kuwait, Abu Dhabi, Dubai en Bahrain waardoor ik een aardig idee heb gekregen van onderlinge machtsverhoudingen, primitieve, welhaast tribale animositeit en niet te vergeten de hier te lande slecht of niet begrepen Islam.
Wat ik over genoemde leiders debiteer zijn gedocumenteerde feiten als de evidente rol van Putin’s Wagner brigade bij het neerhalen van MH-17. Is dat soms een stereotype?
Een korte reactie tot slot op enkele, mijns inziens, arbitraire beweringen:
– Een ‘Hallelujah houding naar de USA’? Ik belicht héél duidelijk de nefaste rol van Obama en de, mijns inziens veel te weifelende, opstelling van Trump jegens Putin’s – door alle voormelde bronnen gedocumenteerde – oorlogsmisdaden. Waar is mijn ‘hallelujah’ naar de U.S.A…..?
– ‘Tendentieus’? Ik geloof in feiten van Reuters en de N.Z.Z., niet in sprookjes.
– ‘Rancuneus’? Mijn artikel heeft toch niets van doen met de betekenis van dat woord, maar zo ja, ben ik dan wel rancuneus als ik deze lieden op hun daden beoordeel? Lijkt mij wel erg ver gezocht : het enige morele kompas waar ik eventueel een cent voor geef, ligt evident niet bij Putin noch bij Obama. Kunnen wij het daar tenminste over eens zijn?
– ‘Verborgen agenda’s in Washington’? Dat lijkt mij een open deur, maar daar wordt momenteel hard aan gewerkt om die ‘deep state’ op te doeken (lees de prima artikelen van Charlef Brantz hierover maar eens).
Nogmaals, als ik een gevoelige snaar trof dan lijkt mij dat een goede zaak, want zo komt er tenminste een uitwisseling van ideeën tot stand. Vrije meningsuiting, of zoiets…