Artikel 12 Sv
Conform het wetboek van strafvordering kan een belanghebbende (slachtoffer) een klacht indienen bij het hof, indien het OM weigert een strafaangifte in behandeling te nemen resp. tot vervolging over te gaan. Daarbij worden veelal twee argumenten gebruikt: het bewijs is niet rond te krijgen en vervolging wordt niet opportuun geacht. Beide beweringen zijn doorgaans gebaseerd op capaciteitsgebrek, zodat het slachtoffer maar had moeten zorgen dat er voldoende bewijs is verzameld. Alsof deze over dezelfde mogelijkheden beschikt als politie en OM samen. Nog afgezien van het feit dat het om criminele daders gaat, die zich niet ongestraft laten ‘doorlichten’ door hun slachtoffers. Het tweede argument is zo mogelijk nog merkwaardiger, omdat dan niet de rechter maar de officier van Justitie beslist welke daders vrijuitgaan. Daarmee wordt een signaal afgegeven, dat nog schadelijker is dan taakstraffen voor dronken bestuurders. Namelijk, dat de gewone burger geen bescherming verdient en wetshandhaving op bepaalde gebieden kan worden nagelaten. De maatschappelijke schade daarvan – zoals de misdaadgolf in Noord-Brabant (wietplantages, inbraken, uitbuiting buitenlandse arbeiders, autodiefstallen, milieudelicten, etc.), de geweldsmisdrijven (ook op scholen), de oplichtingsdossiers, winkeldiefstallen, ambtelijke fraude, uitkeringsfraude – omvat niet alleen een toenemende aantasting van het vertrouwen in de rechtsstaat, maar tevens een mentaliteitsverandering waarbij ook de burger ‘wegkijkt’, indien ingrijpen is vereist, en een nieuwe generatie opgroeit met een sterk verminderd normbesef. Zeker indien het hof het OM steunt in plaats van te corrigeren.
Ondermijning rechtsstaat
Er zijn vele websites die de ondermijning van de rechtsstaat illustreren. Daarvan is VrouweJustitiaInVerval.nl een bijzonder opvallende. Niet alleen door de veelzijdige informatie, maar vooral door de bijna ongelooflijke dossiers. Dergelijke misstanden doen zich echter ook bij andere rechters, advocaten en notarissen voor, doch de Vaste Kamercommissie die intussen toch zou moeten nadenken over een parlementaire enquête inzake de integriteit van de rechterlijke macht, houdt zich blind en doof voor de toenemende klachten en schandalen.
PvdA-stokpaardje
Het onderwijs bezwijkt bijna onder de ‘maatschappelijke’ taken die worden opgelegd en het peperdure management. Intussen vindt de PvdA het niet nodig dat er wordt gekapt in opleidingen die juist geen maatschappelijke relevantie hebben, omdat er geen banen zijn. Doch extra aandacht voor leerlingen uit lagere milieus, zodat ze even slim blijven/worden als hun medeleerlingen, is uiteraard een onmisbare taak. Want het kan niet zo zijn dat er een verschil in kansen ontstaat. Kansen voor wat…. baantjes voor PvdA-aanhangers? Geloven de onderzoekers werkelijk dat een leerling die geen bijles krijgt of thuis niet wordt gestimuleerd om te studeren, geen bijdrage aan de samenleving kan leveren of geen succesvol ondernemer kan worden of schoolbestuurder of zelfs politicus? Momenteel blijken in Duitsland en bij de VN dezelfde opvattingen te leven. Kennelijk wordt de media-aandacht internationaal afgestemd, waarbij het impliciet ook om de kinderen van gelukszoekers gaat.
Respect
Volgens J.W. Hagen (Tel. 15/4) gaat de vrijheid van meningsuiting niet zo ver dat een staatshoofd mag worden ‘vernederd’. Afgezien van wat hierover in de wet staat, wat is er zo bijzonder aan een zgn. staatshoofd? Hoeveel respect verdienen mensen die weigeren hun koninklijke komaf te bewijzen en in te grijpen bij schendingen van de rechtsstaat, of die reizend ambassadeur zijn voor de armen in hun peperdure modecreaties (wie betalen die eigenlijk), of Amerikaans president zijn, of die dictator zijn in een Arabisch land, of Palestijns terreurmanager, of Zuid-Afrikaanse bendeleider, of ‘gekozen’ staatshoofd van Roemenië (Ceausescu), Zimbabwe, Cuba, Noord-Korea, Communistisch China, Turkije, Griekenland, Albanië, Frankrijk, Indonesië, Wit-Rusland, Oekraïne, Egypte, Marokko, Libië, Iran etc. ? Is het omdat die voorbeelden zichzelf zo belangrijk vinden en dus gevoelig zijn voor vermeende vernedering? Of zijn ze werkelijk van waarde voor hun land, zodat ze ons respect hebben verdiend?
Wir schaffen das
Wat Angela Merkel met ‘wir’ bedoelde, wordt steeds onduidelijker. De opvang van vluchtelingen en gelukszoekers is in Duitsland ‘uitbesteed’ aan de deelstaten, kerken (met kapitaalkrachtige instituten), humanitaire stichtingen en bedrijven. Daar is veel geld mee gemoeid, waardoor allerlei misstanden bij voorkeur worden verzwegen dan wel genegeerd. Zoals de verkrachtingen, discriminatie en het geweld in opvangkampen, ook door de bewakers, volgens het tv-programma Frontal 21. Moslim bewakers ‘helpen’ zelfs bij aanvallen op christenen en vrouwen die zich niet aan de moslim voorschriften houden. ‘Want het kamp is van ons en wij bepalen de regels’ stellen de daders. Intussen verlaten christenen de kampen om in opengestelde kerken te gaan slapen, terwijl bendes de gang van zaken in de kampen bepalen onder leiding van de maffia die onder de kansarmen kandidaten werven voor een criminele loopbaan.