Mijn beroep is lekken

In een chique restaurant in Washington DC vraagt een smaakvol gekleed persoon tijdens een geanimeerd gesprek aan een lange, in een donker pak geklede man: “What are you doing for a living?” De man antwoordt met een stralende lach: “Me? I am leaking sensitive personal information to the press”.

Nadenkend kijkt zijn gespreksgenoot hem aan: “Is the pay good?” en het antwoord luidt “Depends to whom you leak”. Dit zou een tekst kunnen zijn uit de pilot aflevering van een nieuwe sitcom “Showboating in DC”, die op een van de liberale zenders komende zomer kan worden uitgezonden.

James Comey. Afb: Flickr

American politics are going down the drain

Hij voelt zich na zijn 10 minuten roem de nieuwe ster aan het liberale firmament en dat zou – als het maar niet zo triest was – een glimlach op de lippen van de neutrale toeschouwer kunnen toveren. Na het optreden van I am not sure Comey en de reacties uit de liberale hoek, is bevestigd dat de liberale kant van de USA bereid is om alle fatsoensnormen overboord te gooien die een beschaafd land na eeuwen trial and error inspanningen zich eigen heeft gemaakt. Met maar een doel: Trump moet uit het Witte Huis. The founding fathers liggen te woelen in hun graftombes, omdat die beseffen dat de Amerikaanse politiek zich in het buitenland belachelijk maakt.

Twee politici hebben die indruk bevestigd door uitspraken te doen die op zijn minst aanleiding geven tot het fronsen van de wenkbrauwen. John McCain, de republikeinse senator uit Arizona, die barre tijden beleefde in Noord-Vietnamese gevangenschap, heeft steeds weer moeite om zijn anti-Trumpsyndroom verborgen te houden. Onlangs verklaarde hij dat het Amerikaanse leiderschap onder Obama sterker was dan nu onder Trump. Een uitspraak uit de mond van een man die voortdurend het buitenlandse beleid van de vorige POTUS stevig bekritiseerde. Schumer, de democratische minderheid leider in de Senaat, maakte het ook bont. Hij verklaarde tegen de multimiljoen dollar wapenovereenkomst met Saoedi-Arabië te stemmen als protest tegen de humanitaire situatie in dat land. Schumer ondersteunde een soortgelijke overeenkomst die Obama heeft gesloten met Saoedi-Arabië. Toen stoorde die humanitaire situatie in Saoedi-Arabië die de laatste decennia niet is verbeterd, hem totaal niet en hij juichte de overeenkomst toe.

Paper trail leading to impeachment?

Het is algemeen bekend dat notities, die een FBI-functionaris n.a.v. een onderhoud of telefoongesprek op papier zet, geloofwaardig bewijs in een rechtszaak kunnen zijn. Een papierspoor bestaande uit memoranda en kranten- of webartikelen, die draaien om gevoelige of vertrouwelijke informatie die alleen bij direct betrokkenen bekend kunnen zijn, kan dienen om een rechtszaak tegen iets of iemand te starten. Verwijzend naar een uitspraak van een DOJ autoriteit over de gebruikelijke instelling van Comey “…he leaves a protective paper trail whenever he deems something inappropriate happened” en “…he is building an obstruction of justice case against the POTUS “ heeft het er alle schijn van dat Comey inderdaad bezig is geweest zo´n zaak tegen Trump op te bouwen.

Dat lekken voor Comey geen onbekend instrument is om te bereiken wat hij voor ogen heeft, blijkt uit zijn antwoord waarom hij een brief naar leden van het Congres stuurde waarin hij aangeeft van plan te zijn om het onderzoek naar het mailgebruik van Clinton nieuw leven in te blazen. Voor de Senaatscommissie zei hij “Did I know they were really going to leak it? Of course, I know how Congress works.”

In de periode januari-mei 2017 is een groot aantal voorbeelden te vinden, dat de juistheid van Comey´s uitspraak bevestigt. Vermoedelijk was het ontslag een ernstige tegenvaller in dat proces.

• De dag nadat de voormalige Nationale Veiligheidsadviseur Flynn ontslag nam, verscheen in de NYT een artikel waarin stond dat Comey een notitie had geschreven over zijn gesprek met de POTUS. Hij was van mening dat de POTUS zich schuldig maakte aan ongewenste inmenging in een lopend onderzoek. Twee personen die de notitie onder ogen hebben gehad, bevestigen dat. In het artikel stond meer informatie die alleen uit de boezem van de FBI had kunnen komen zoals de moeite die FBI functionarissen zouden hebben om de beweringen in het Flynn dossier te kunnen onderbouwen.
• In een ander Schmidt artikel dat op inside FBI informatie was gebaseerd, stond dat Comey een groot aantal Special Agents verspreid over de USA geïnformeerd had over zijn aanblijven als Directeur van de FBI. In het artikel werd gesuggereerd dat Comey dat uit de mond van de POTUS had gehoord tijdens een onderhoud op 6 januari in de Trump Toren. Trump had nog niets over een dergelijke beslissing bekend gemaakt.
• Op 24 februari wordt gelekt dat Comey en zijn plaatsvervanger McCabe de Chef Staf van het Witte Huis Priebus geïnformeerd hadden dat een CNN rapportage over contacten tussen de Trump inner circle en Russische autoriteiten in de categorie nepnieuws geschaard moest worden. Beiden weigerden echter publiekelijk uit te spreken dat er geen contacten zijn geweest tussen Trump c.s en de Russen.
• Op 1 maart verschijnt in de NYT een Schmidt artikel over gesprekken die AG Sessions zou hebben gehad met een Russische functionaris Sergey Kislyak. Dit was in tegenspraak met Sessions verklaring voor de Senaat dat hij tijdens de verkiezingscampagne geen contact met Russische autoriteiten had gehad. Dit nieuws dwingt Sessions om zich uit het onderzoek naar Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen terug te trekken. In zijn memo dat hij in Juni de Senaatscommissie toezond verklaarde Comey dat hij sinds midden februari het gevoel had dat Sessions zich zou terugtrekken. Volgens hem was dat een van de redenen dat hij Sessions niets vertelde over zijn bijeenkomsten met POTUS.
• Op 5 maart een Schmidt artikel gebaseerd op uitspraken van hoge US autoriteiten en FBI functionarissen dat Trumps beschuldigingen over Obama afluister praktijken onjuist zijn en publiekelijk gecorrigeerd moeten worden. In het artikel wordt van de DOJ geëist om de beschuldiging terug te nemen, wat geweigerd wordt. In het artikel worden Comey´s zorgen tot uitdrukking gebracht zonder hem woordelijk te citeren. Hij bleek tegen de Trump beschuldiging ernstige bezwaren te hebben omdat het de schijn wekte dat de FBI de wet had overtreden.
• Op 22 april verschijnt een uitgebreide profielschets van Comey waarin een aantal in-depth, inside-the-room details en on-the-record quotes uit de mond van Richman, de man die de juni Comey memorandum naar de NYT heeft gelekt. Het artikel schetst Comey als een man die probeert de FBI te beschermen tegen de politiek en daarbij veel hindernissen moet overwinnen en valkuilen vermijden. Schmidt draagt bij aan de inhoud van het artikel.
• Op 10 mei citeert de NYT Richman die beweert dat Trump absolute loyaliteit van Comey zou hebben gevraagd. Het citaat luidt “With a president who seems to prize personal loyalty above all else and a director with absolute commitment to the Constitution and pursuing investigations wherever the evidence”. Op 11 mei verschijnt in de NYT een Schmidt vervolg op het 10 mei artikel, omdat Trump in een interview met Lester Holt Comey als een uitslover neerzet. In het artikel verschijnen details over een vermeend onderhoud Trump-Comey waarin Trump van Comey “demanded loyalty”. Details die gegeven zijn door medewerkers van Comey.

Leaker-in-Chief

In de periode 11 januari tot heden heeft de NYT talloze malen gevoelige en vertrouwelijke informatie gepubliceerd over de broze relatie die Trump heeft met de FBI. Herhaaldelijk werden FBI en DOJ functionarissen als anonieme bronnen opgevoerd. Het blijkt dat Comey in elf artikelen het hart van de berichtgeving is geweest, waarbij zes van de elf uit de pen van Schmidt vloeiden. Uit een intern onderzoek constateerde NYT dat sinds 1993 Richmond in 151 artikelen wordt genoemd of geciteerd. De relatie Comey-Richmond-Schmidt-NYT blijkt een belangrijk liberaal instrument geweest te zijn om Trump en zijn entourage voortdurend in de het defensief te dringen.

Het heeft er alle schijn van dat de man wier organisatie lekkende overheidsfunctionarissen  moet opsporen het belangrijkste lek in de eigen gelederen had: Comey the leaker-in-chief. Behalve de schijn van lekken kan Comey ook enige hypocrisie niet ontzegd worden. Het is merkwaardig dat hij wel een papier spoor creëerde van zijn vertrouwelijke gesprekken met Trump omdat hij het gevoel had dat de POTUS zich bezondigde aan ongewenste inmenging in lopende onderzoeken, maar hij maakte geen notities van de ongewenste sturing van de AG Loretta Lynch in het onderzoek naar Clinton.

Comey is geschikt om een nieuwe sitcom rond zichzelf te verzorgen. Of het een landelijk succes wordt, valt nog te bezien. Dat zou hoofdzakelijk afhankelijk zijn van het kijkersvolume van de liberale zenders en die dreigen de voorkeur van het grote kijkerspubliek steeds meer te verliezen.