De politie gaat het WOB-verzoek van De Telegraaf om informatie omtrent asielcriminelen opnieuw in behandeling nemen. Dit heeft korpschef Akerboom van de Nationale Politie gezegd. De krant had onder de Wet openbaarheid van bestuur documenten over criminaliteit onder migranten* opgevraagd, maar kreeg ten onrechte te horen dat die er niet waren.
De politie heeft namelijk vorig jaar wel degelijk in detail bijgehouden hoeveel migranten verdacht worden van criminaliteit. Om deze gegevens te verzamelen is zelfs een speciaal informatieknooppunt opgericht.
Erik Akerboom. Afb: wikimedia-commons
Dat kreeg de speciale bevoegdheid om gegevens naast elkaar te leggen uit politieregisters en de asielaanvragen. Normaal gesproken mogen om privacyredenen deze soorten data niet zomaar gekoppeld worden. Omdat duidelijk werd dat nieuwkomers uit veilige landen misbruik probeerden te maken van de drukte in de asielprocedure, kreeg de politie toestemming om beide bestanden te vergelijken. De politie stelde zich op het standpunt dat zij criminaliteit door migranten niet als zodanig vastlegt. Het korps registreert uitsluitend de geconstateerde strafbare feiten en niet iemands verblijfsstatus. Daardoor levert de landelijke registratie geen nauwkeurig beeld op van criminaliteit en overlast onder migranten, maar de politie heeft daar dus wel degelijk informatie op papier over voorhanden. Er zijn in 2016 analyses en monitors opgesteld door het Nationaal Vreemdelingen Informatieknooppunt (NVIK), gebaseerd op gegevens van onder andere het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers, de Immigratie- en Naturalisatiedienst en de politie.
Dit was klaarblijkelijk bekend bij De Telegraaf, maar de gevraagde dossiers werden na het WOB-verzoek wederom niet verstrekt – nu vanwege de smoes dat dat de opsporing van criminele migranten in gevaar zou brengen. De politie heeft hiermee bewust gegevens onder de pet gehouden – en niet voor de eerste keer – maar zat hierdoor wel in zijn maag met het WOB-verzoek van De Telegraaf. Het voorstel aan de krant was om het niet tegemoetkomen aan het WOB-verzoek te compenseren met andere gegevens uit het asieldossier en een – jawel, jawel – exclusief interview met korpschef Akerboom. De Telegraaf liet zich echter niet met een kluitje in het riet sturen, trok het deksel van de beerput en publiceerde haar bevindingen**. Korpschef Akerboom ging hierna door het stof, legde uit dat de handelwijze van de politie absoluut nooit de bedoeling was geweest en heeft inmiddels toegezegd de krant terwille te willen zijn met gegevens aangaande asielcriminaliteit. Juristen gaan bezien welke gegevens er aan de krant kunnen worden verstrekt.
De gehele gang van zaken roept bij mij grote vraagtekens op. Die gaan echter niet zozeer in de richting van het WOB-verzoek van De Telegraaf, maar meer in de richting van hoe het al dan niet bewust achterhouden van bepaalde gegevens over criminaliteit onder migranten past in het grotere plaatje van de asiel- en zieligheidsindustrie, waar door betrokken linksgekkies, Gutmenschen en andere policor multicultikul- en diversiteitsadepten een bijzonder rijkbelegde boterham aan wordt verdiend. Al meerdere malen is op deze site aandacht besteed aan het koste wat kost trachten het draagvlak voor de opvang van migranten onder de Nederlandse bevolking zo hoog mogelijk te houden. Het achterhouden van belastende gegevens aangaande migrantenproblematiek past uitstekend in die strategie, maar geeft geen getrouwe weergave van de werkelijkheid. Ik verwijs in dezen graag even terug naar de tweede helft van mijn artikel “De geneugten van de politiek-correcte multiculturele heilstaat”.
Telegraaf-hoofdredacteur Paul Jansen blijft bij het verhaal van zijn kant. “De politie is in deze kwestie niet erg geloofwaardig. Eerst werd gelogen over het bestaan van cijfers rond asielcriminaliteit, en nu worden weer onwaarheden verteld over pogingen om publicatie in De Telegraaf hierover te voorkomen. Ik vind het een aanfluiting. De politie moet betrouwbaar en transparant zijn”.
Ik zou dit nog in een bredere context willen plaatsen:
Een veiligheids- , toezichts- en handhavingsapparaat dat er eigen waarheden op na houdt, vormt een bedreiging voor de rechtsstaat.
———————————————-
*Schrijver dezes heeft de bewuste keuze gemaakt om niet langer te spreken van ‘asielzoekers’.
**…en zó behoort journalistiek te fungeren als ‘waakhond van de democratie’.
Zoals A.R.Girbes sr. al schreef bij uw deel 1) : dit soort geinfiltreerde activisten in het ambtelijke apparaat zijn “maatschappelijk ontwrichtend” omdat hun paranoïde persoonlijke agenda voor alles gaat.
Zo heeft Akerboom ook al laten weten dat de politiemacht te “blank” zou zijn, hetgeen prompt in een echo door een andere activistische commissaris in de Amsterdamse politie werd herhaald….. Er zijn al genoeg misstanden bij de politie, dus laten wij er svp van uitgaan dat in een blank land een (overwegend) blank politiekorps, zelfs voor geschifte activisten, acceptabel is.
Positieve discriminatie is ook discriminatie en heeft al vele tientallen jaren geleden in de USA bewezen “maatschappelijk ontwrichtend” te zijn. Moeten onze politiekorpsen soms bemand worden door een keurkorps van Groen Links met linkse, sexueel ambivalente of transgender patiënten met hoofddoekjes of kan onze politie eindelijk opereren zonder een politiek-correct zwaard van Damocles boven hun hoofd?
Stel je voor : … “alleen solliciteren als u een lidmaatschapskaart van een politiek-correcte partij en een hoofddoekje bezit, sexueel ambivalent of volledig transgender bent en liefst een manke poot hebt; huidskleur bij voorkeur ……. etc.