Boek: ‘Het Euro Evangelie, deel 2’

Dit is geen boek voor bange mensen. Wie graag doorleeft in een mooie wereld, waarin eerlijke mensen hard werken om het beste voor ons land te bewerkstelligen, kan dit boek beter aan zich voorbij laten gaan.

Arno Wellens (Vaassen, 1978) geeft in zijn boek – hij noemt het een pamflet – een ontluisterend beeld van de Europese werkelijkheid. Dat is schokkend. Het vervelende daarbij is, dat hij gedegen en ter zake kundig overkomt. Hij heeft onvoorstelbaar veel, uiterst gedetailleerd, onderzoek gedaan. Jaarverslagen, vergaderverslagen en publicaties zijn tot op de bodem uitgespit. Hij schroomt ook niet fysiek op onderzoek uit te gaan, bijvoorbeeld in de kantoorgebouwen van de Amsterdamse Zuidas. Het gevolg hiervan is dat de lezer inzicht krijgt in goed gedocumenteerde, schrikbarende achtergronden.

Wellens komt tot de conclusie dat de crisis van 2008 niet het gevolg was van verkeerd handelen van Amerikaanse banken, zoals ons steeds wordt verteld. Nee, deze crisis vond zijn oorsprong in de start van de euro. Op dat moment is nagelaten de juiste instanties op te tuigen. Een muntunie vereist immers een centraal Ministerie van Financiën, een douane-unie, een gemeenschappelijk buitenland-, asiel- en veiligheidsbeleid en centrale financiering. Door na te laten aan deze vereisten te voldoen, hebben Europese politici de crisis onherroepelijk over zichzelf uitgeroepen. En tot op de dag van vandaag blijven regeringen talmen, dralen en de problemen voor zich uitschuiven.

Niet alleen worden de problemen verdoezeld en worden de inwoners van Europa door politici voorgelogen. Erger nog: de EU beijvert zich om steeds verder uit te breiden. Naties als Oekraine, Moldavië, Albanië en Kroatië worden met open armen ontvangen, terwijl ieder weldenkend mens kan bevroeden dat zij een onmogelijke inhaalslag moeten leveren om werkelijk te kunnen aansluiten bij andere Europese landen.

Op de solidariteit tussen Noord- en Zuid-Europa heeft Wellens ook zo zijn visie. Alle euro’s die liefdevol worden overgeboekt om “de arme bevolking” in de zuidelijke landen te helpen, blijken linea recta terecht te komen bij de – vaak steenrijke – grootaandeelhouders van zuidelijke banken. Inmiddels staat Nederland garant voor 157,7 miljard euro aan schulden van andere landen, naast een vordering van 99,6 miljard op Zuid-Europese banken.

Hopelijk worden we hier nooit op aangesproken. Immers, het oerdegelijke adagium waar Nederland zich nog steeds braaf aan houdt (afspraak = afspraak), geldt al lang niet meer binnen de EU. De regel dat de staatsschuld van een land niet hoger mag zijn dan 60% van het BBP werd vanaf dag één met voeten getreden. Zo ook hielden Frankrijk en Duitsland zich jarenlang niet aan de afspraak dat het begrotingstekort niet boven 3% van het BBP mag uitkomen. Tja, waar gaan afspraken dan nog over?

Wellens voorziet de volgende scenario’s:

– òf de regeringen stoppen met het vertellen van sprookjes en maken hun bevolking duidelijk dat bevoegdheden definitief moeten worden overgedragen, waarna de muntunie een feit wordt

– òf de unie wordt behoedzaam ontmanteld

– òf er breekt chaos uit, met radicalisering van grote groepen burgers als gevolg.

We leven dus op een vulkaan, ook al doen politici ons geloven dat alles soepeltjes loopt. Halbe Zijlstra (VVD) formuleerde het onlangs als volgt: “Zolang een meerderheid op het Binnenhof de feiten niet onder ogen wil zien, modderen we voort.” Geen vrolijk vooruitzicht.

Kortom, een zeer lezenswaardig boekje (136 pagina’s) voor wie een blik achter de Europese schermen wil werpen. De prijs van 10 euro kan geen belemmering zijn.

——————————————–

“Het Euro Evangelie, Deel II – Waarom het misgaat met onze munt”
Arno Wellens, met voorwoord van Jort Kelder
2e druk 2017
Uitgeverij Gopher BV, Amsterdam

0 0 stemmen
Artikel waardering
Abonneer
Laat het weten als er

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties