Er is een nieuwe sheriff in town en die sheriff heeft o.m. beloofd de omgeving van zijn stad veiliger te maken om de belangen van de inwoners beter te kunnen behartigen.
De vraag is echter wat de vertrekpunten zijn om dat doel te bereiken en het gevaar bestaat dat hij, bij zijn streven naar een veilige omgeving, uitgaat van verkeerde premissen. Vertrekpunten die hem in het oor gefluisterd worden door “goedwillende adviseurs” die kennis, inzicht en overzicht ontberen om die omgeving te schetsen in de kleuren zoals ze in werkelijkheid ook te zien zijn. Als dat het geval is, zal die nieuwe sheriff de verkeerde afslag nemen en verdwalen in het bos vol goede bedoelingen.
Beschouwen en begrijpen
Onlangs gaf die nieuwe sheriff tijdens het onder tekenen van nieuwe gedragsregels voor de bewoners van zijn stad aan, hoe de toestand van de grootste bedreiging van zijn stad er uitzag. Volgens hem verkeerde de leefomgeving van die bedreiging in een dusdanig slechte economische en militaire staat dat bij voortzetting van het huidige spanningsveld onherstelbare culturele schade onvermijdelijk zou zijn. Hij noemde een van de drie actoren zoals die ook in het voorgaande artikel “Winst en Verlies” opgelijnd zijn als belangrijkste oorzaak en concentreerde zich vooral op de slechte economische vooruitzichten en de volgens hem torenhoge inflatie. Op basis van die twee actoren moest volgens hem de grootste bedreiging voor zijn stad wel een deal met hem sluiten. Een deal?
Het is helder dat Trump, als nieuwe sheriff in town, een onevenwichtig, onjuist en zelfs verkeerd beeld heeft van ontwikkelingen binnen en buiten Rusland; in de Oekraïense gevechtsruimte, op het internationale podium en de doelen die zijn opponent koste wat het kost wil realiseren. Dat genereert niet de beste verwachtingen voor het slagen van zijn streven om in de nabije toekomst een staakt-het -vuren als tussenstap naar een stabilisering van de toestand in Oost Europa te bereiken. Oost-Europa, omdat zo’n regeling door grensoverschrijdende effecten, niet beperkt kan blijven tot de Oekraïne alleen.
Wanneer Trump luisterend naar zijn adviseurs die de huidige toestand in Oost-Europa blijkbaar vanuit een zakelijke en niet vanuit een geostrategische invalshoek benaderen, naar een optie gaat zoeken om de gewelddadigheden op Oekraïense bodem op die manier te stoppen en weigert te luisteren naar de randvoorwaarden van Poetin, komt er vrees ik niets van terecht. Immers zijn uitspraken over economische ontwikkeling en voortdurende inflatie die aan de basis zouden staan van een komend afglijden van de Russische samenleving, zijn gelet op de realiteit absolute flauwekul.
In het voorgaande artikel “Winst en Verlies” is dat al uitgelegd en moet in dit artikel blijkbaar worden herhaald:
- BBP-groei: de economie groeide in 2023 met 3,6% en zal naar verwachting in 2024 met ongeveer 4% groeien, waarmee Rusland een van de snelst groeiende grote economieën is.
- Lage werkloosheid: het werkloosheidspercentage is gedaald tot 2,6% in 2024, een historisch laag niveau.
- Stijgende wereldwijde economische status: volgens de Wereldbank heeft Rusland Duitsland en Japan ingehaald om de op drie na grootste economie ter wereld te worden gemeten naar koopkrachtpariteit.
- Toenemende investeringen: de investeringen in vast kapitaal stegen in 2023 met 9,8% en in het eerste kwartaal van 2024 met 14,5%.
- Handelsoverschot: Rusland genoot een overschot van $50,2 miljard in 2023 en $40,6 miljard in de eerste helft van 2024.
Als men het perspectief van Rusland aan de vooravond van een te houden topoverleg in termen van gevechtsverliezen, gevechtskrachtverhoudingen en economische ontwikkelingen beschouwt, dan staat Vladimir Poetin niet onder druk om tot een onderhandelde regeling te komen die niet tegemoet komt aan de strategische zorgen van Rusland. De huidige operationele en politieke toestand nader beschouwend, kunnen de volgende vaststellingen getrokken worden:
- Hij is aan de winnende hand; in de operationele gevechtsruimte, op het internationale podium en in het thuisland. Hij kan, zal en wil de randvoorwaarden voor het bereiken van veiligheid en stabiliteit in Oost Europa bepalen.
- Hij stelt de veiligheid van de Russische samenleving primair.
- Hij is om moverende redenen niet van plan welke NAVO-lidstaat ook binnen te vallen. In 2017 had hij de kans om net als Georgië [1]in het verlengde resp. binnen het raamwerk van ZAPAD 2017 (een van) de Baltische staten binnen te vallen[2] en heeft dat om voor hem moverende redenen niet gedaan
- Hij is niet geïnteresseerd in een deal.
Russische vertrekpunten
Tot nu toe heeft Poetin drie aspecten voor het stoppen van de gewelddadigheden op Oekraïense bodem benadrukt: de doelstellingen die hij met de SMO wil bereiken; het eindresultaat van de onderhandelingen in maart 2022 in Istanboel als vertrekpunt van een nieuw overleg en uitspraken die hij heeft gedaan om de veiligheid van de Russische samenleving op een structurele manier te realiseren. Wil Trump iets klaarspelen dan zal hij de effecten van die actoren eerst moeten bestuderen, voordat hij een gesprek met Poetin gaat arrangeren. Kretologieën over economie, inflatie, krijgsmacht en neergaande spiraal van de Russische samenleving helpen echt niet. Dat is de verkeerde kompasrichting.
Van zijn Europese vrienden binnen NAVO en EU kan en mag Trump niets verwachten;
noch op politiek gebied:
– de haat tegen alles wat Russisch en vooral Poetin is, is dermate verblindend dat voortdurend wordt geroepen dat Moskou op de knieën moet worden gedwongen, anders … ;
noch op economisch gebied:
– de sanctiemaatregelen zijn contraproductief en hebben geresulteerd in westerse economieën die zich in een neergaande spiraal bewegen;
noch op militair gebied:
– de belangrijkste krijgsmachten (VK, DE en FR) hebben amper gevechtskracht en ontbreekt het aan standaardisatie van doctrines, concepten, gevechtsuitvoering, wapens, munitie, materiaal, logistieke ondersteuning en wapenindustrie om gedurende langere tijd een vuist te kunnen maken. Die uit diverse nationale krijgsmachten opgebouwde NAVO-krijgsmacht ontbreekt het aan geloofwaardigheid om als breekijzer te kunnen fungeren teneinde Poetin in de door Europa gewenste richting te doen bewegen.
Bosnië déjà vu
De huidige toestand waarin geruchten over een nakende onderhandeling motivatie en weerstand van de AFU verder doen afbrokkelen, vertoont enige gelijkenis met die in het Bosnië van de jaren ’90 van de vorige eeuw. Toentertijd werd het Carrington-Cutileiro vredesplan in februari 1992 door Izetbegovic op advies van de VS afgewezen om – bijna 200.000 gevechtsverliezen verder – in september 1995 het Dayton akkoord dat nauwelijks verschilde van het Carrington-Cutileiro plan wel te ondertekenen. In het geval van de Oekraïne draait het om het resultaat in Istanboel uit maart 2022 en zal gezien de onveranderde houding van Poetin een vergelijkbaar resultaat ergens in 2025, na een kleine 1.8 miljoen Oekraïense en Russische gevechtsverliezen, wel van een paar handtekeningen worden voorzien.
.
Wat is eigenlijk het resultaat?
Men kan zich afvragen wat na drie jaar geweld is bereikt met een proxy-oorlog die niet het belang van diverse Europese staten noch die van de VS dient. Een Oekraïense samenleving die niet in staat zal zijn de eigen toekomst een optimistisch beeld te geven? Miljoenen Oekraïense vluchtelingen die in diverse Europese staten hun heil gezocht hebben en wiens terugkeerwens absent, resp. laag is? Een infrastructurele en energieramp in Europa in het algemeen en de Oekraïne in het bijzonder die bijna € 1000 miljard kost om alleen al de Oekraïne toegankelijk en leefbaar te maken? Westerse politici en militaire autoriteiten die door hun incompetentie en Poetinsyndroom erin geslaagd zijn om veiligheid, welvaart en welzijn van nationale samenlevingen zodanig te doen eroderen dat zij aan het economische en financiële infuus hangen en naar de rand van de bestaansafgrond gemanoeuvreerd zijn? Is er iemand die vijf ontwikkelingen kan opnoemen waardoor het leven van de doorsnee Europese burger door het geweld in de Oekraïne er beter op is geworden?
De oorlogzuchtige uitspraken van de huidige Secretaris-generaal, Europese staatshoofden en de met een Sovjet-Unie trauma behepte Europese toppolitica helpen niet echt om stabiliteit voor Oost-Europa te kunnen bewerkstelligen.
.
.
.
Geen staakt-het –vuren, geen wapenstilstand, geen deal
Als Trump blijft volharden in de wensgedachte dat een deal gemaakt kan worden, dan zal zijn doel – een stabiel en ongevaarlijk Oost-Europa – tijdens zijn regeerperiode nooit een realiteit worden. Er is in dit hele relaas een positief punt: naar Europese politici die denken op het wereldtoneel enige invloed te hebben, zal hij zeker niet luisteren. Die hebben zich door hun houding, gedrag en uitspraken al in de coulissen gemanoeuvreerd.
Misschien kunnen Trump en zijn “adviseurs” de inhoud van deze video eerst bekijken en pas daarna een plan opstellen hoe van Oost Europa een stabiele actor te maken en te houden. Uit die video en de bovenstaande teksten wordt duidelijk waarom met Poetin geen deal gemaakt kan worden en hij alleen is geïnteresseerd in de realisatie van de doelen die hij met de SMO voor elkaar wil krijgen.
[1] Binnen de context van KAVKAZ 2008.
[2] Overigens worden de Balten (die een Fins-Oegrische culturele achtergrond hebben) door Moskou niet als Belorussen en etnische entiteiten die oost van de Dnjepr leven en een Oost-Slavische culturele achtergrond hebben tot de bloedbroeders categorie gerekend.