In de achterliggende twee jaar heeft sta-pal op zijn website een aantal artikelen gepubliceerd over het verloop van de SMO en de ontwikkelingen die daarin te zien waren. [1]
Een aantal observaties heeft echter in de achterliggende periode bij politici, militaire autoriteiten en kenners tot merkwaardige vaststellingen geleid, die meer het wensdenken dan de realiteit weerspiegelden. Dit artikel zet, ter verfrissing van inzichten, een aantal van die observaties op een rij.
Wel of niet uitgelokt
Het uitlokking verhaalis een belangrijk maar ook een merkwaardig kenmerk van het westerse narratief over de inval van Moskou in de Oekraïne. De relatie niet-uitlgelokt-oorlog werd al in Bidens eerste toespraak dik onderstreept. Hij sprak “over de niet-uitgelokte en ongerechtvaardigde aanval van Rusland op Oekraïne,” en het woord “niet-uitgelokt” is sindsdien elke keer gekoppeld aan het woord “oorlog.” Een ander en eveneens merkwaardig aspect van dat narratief is het volhouden dat de oostwaartse uitbreiding van de NAVO dichter naar Moskou niets te maken had met de beslissing van Poetin om ten strijde te trekken. Beide aspecten zijn inmiddels ingehaald door uitspraken die gebaseerd zijn op feiten.
Niemand minder dan de toenmalige secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg, accentueerde in zijn inleidende opmerkingen voor de Commissie Buitenlandse Zaken van het Europees Parlement op 7 september 2023dat Poetin in 2021, voorafgaande aan de oorlog een ontwerpverdrag stuurde dat hij door de NAVO wilde laten ondertekenen. Stoltenberg zei: “…in de tekst stond o.m de NAVO-belofte dat er geen uitbreiding in oostelijke richting meer zou komen. […] het was een voorwaarde om Oekraïne niet binnen te vallen. Natuurlijk hebben we dat niet ondertekend.[…] dus trok Poetin ten strijde om te voorkomen dat meer NAVO dicht bij zijn grenzen zou komen.” De secretaris-generaal van de NAVO sloot zijn opmerkingen af met de woorden “toen president Poetin een Europees land binnenviel om meer NAVO te voorkomen, kreeg hij precies het tegenovergestelde“.
De Oekraïense president Volodymyr Zelensky zelf weerlegde die westerse niet-uitlokkingsleugen toen hij op 27 maart 2022 een interviewer vertelde dat de belofte om niet toe te treden tot de NAVO “het eerste fundamentele punt was voor de Russische Federatie,” eraan toevoegend dat “voor zover ik me herinner, ze daarom een oorlog begonnen.”
Dat er sprake is geweest van uitlokking is in een aantal artikelen[2] op de website sta-pal uitbundig uit de doeken gedaan. Een herhaling hier is overbodig.
Propaganda als maskeringinstrument
Het is een oud instrument dat ook tijdens de Bosnische Burgeroorlog herhaaldelijk werd ingezet. Voor en tijdens de gewelddadigheden op de Oekraïense en Russische slagvelden werd dat instrument verfijnd en verdiept. Hoewel westerse geesten herhaaldelijk Moskou verweten zich vaak te bedienen van dat instrument , kan worden vastgesteld dat westerse media, papegaaiende politici en zelfverklaarde kenners behept met een tunnelvisie en begrensd denkraam, zich ook bedienden van dat instrument om het westerse narratief – Poetin slecht, Zelenskyy goed – uit te dragen. Immers, de uitspraak: “manipuleren en maskeren van de realiteit is goed als het westelijke narratief daardoor wordt versterkt en de publieke opinie in de juiste richting wordt gestuurd. Wanneer Moskou of een van diens adepten de realiteit benoemt en uitdraagt als waarheid dan is dat propaganda, dus liegen en dus slecht” was herhaaldelijk in uiteenlopende versies te horen en te lezen.
In feite deden westerse media, politici en kenners niets anders dan wat moslims moeten doen als de realiteit het eigen narratief overhoop kan halen. Binnen de context van de dawah is – wat bijvoorbeeld de voormalige Minister-president veelvuldig in de praktijk bracht en nog steeds brengt – een “leugentjes om bestwil” geoorloofd, Dat heet binnen de moslimsamenlevingen, een taqiyy. De betekenis strekt zich echter verder uit dan de white lie. Het isglashard liegen en dat is toegestaan als het in het voordeel van de islam of diens volgelingen is. In dit geval in het voordeel van het op wensdenken gevoerde westerse beleid inzake Oekraïne. Vooral de cijfers die het slijten van een strijdende partij door westerse media op het bord werd gekalkt, is zo’n voorbeeld van propaganda als maskeringinstrument voor eigen falen.
Onjuist interpreteren van Poetin-uitspraken
Dat westerse politici, militaire autoriteiten en door overheid en geldschieters gesubsidieerde en gesponsorde denktanks en zelfverklaarde kenners van de Russische cultuur voortdurend in gebreke blijven de uitspraken van de man in het Kremlin op de juiste waarde te schatten, heeft geresulteerd in de voortdurende waarschuwing dat Poetin in de Oekraïne tegen gehouden moet worden om een inval in een van de NAVO-lidstaten te voorkomen.
In geen van de toespraken noch in een van zijn uitspraken is dat helder geworden. Sterker nog. Hij heeft herhaaldelijk uitgesproken geen oorlog met de NAVO te willen. Op 2 april 2024 herhaalde Julianne Smith, ambassadeur van de VS bij de NAVO, “dat de VS op dat moment geen indicatoren of waarschuwingen heeft dat er een Russische oorlog dreigt op NAVO-grondgebied” Ze voegde daar aan toe: “daar wil ik echt duidelijk over zijn”.
Ook westerse uitspraken dat Poetin weigert te onderhandelen zijn inmiddels afdoende ontkracht. In de periode 2016/2017 heeft hij zich ingezet voor het alsnog realiseren van de Minsk-akkoorden en bleef in gesprek met Franse en Duitse bemiddelaars van die akkoorden. Het zijn juist westerse politici geweest – Merkel, Hollande, Stoltenberg, Von der Leyen – die meermalen hebben onderstreept dat die akkoorden een middel zijn geweest om tijd te winnen voor het versterken van de offensieve gevechtskracht van de Oekraïense krijgsmacht (AFU). Kiev wilde op advies van het Westen daarom de beginselen van die akkoorden niet uitvoeren. In december 2021 heeft Poetin het Westen een voorstel gedaan om een gewapend treffen te voorkomen en in maart 2022 heeft hij zelfs geprobeerd om die te stoppen middels het in Istanboel reeds getekende onderhandelingsresultaat. Het arrogante Westen wilde niet praten over een niet-gewelddadige oplossing en offerde tot de start van 2025 meer dan 1,5 miljoen Oekraïners op voor hun proxystrijd om Moskou op de knieën te krijgen.
“Poetin wil de hele Oekraïne in bezit krijgen”, was de belangrijke reden om het gevaar Poetin in te dammen en geld, wapens en materieel naar Kiev te sturen. De initiële en huidige gevechtskracht van de Russische strijdmacht is daarvoor te begrensd. Een vergelijking met de Duitse inval in Polen, bevestigt die stelling. Bovendien heeft hij dat nooit uitgesproken. Zijn doel was tweeledig: geen NAVO dreiging aan de westelijke begrenzing van de Russische Federatie en bescherming van de belangen van Russisch sprekende etnische entiteiten in de Donbas en Krim a.k.a. het realiseren van het Novarossiya-ideaal.
Oekraïense functionarissen die aanwezig waren bij de gesprekken in Minsk en Istanboel, bevestigen dat Poetin niet uit was op de verovering van Oekraïne, maar “bereid was om de oorlog te beëindigen als wij, net als Finland, neutraal zouden blijven en zouden toezeggen dat we geen lid zouden worden van de NAVO”.
Rode lijnen
Herhaaldelijk werd in het Westen smalend over de ‘rode lijnen van Poetin’ gesproken en was de schatting dat het einde van de weerstand van de RF nabij zou zijn. De Oekraïense inval in Rusland (Kursk operatie) werd door Zelenskyy gepresenteerd als het laatste argument dat het Westen alle Russische rode lijnen moest verwerpen, alle wapenbeperkingen moest opheffen en Oekraïne moest toestaan langeafstandsraketten op doelen diep in het Russische achterland af te vuren. Opvallend was dat Zelenskyy er van uitging dat het Westen wíst wat die rode lijnen zijn, waar ze liggen en welke effecten het passeren van die rode lijnen zouden hebben.
Rusland is Oekraïne binnengevallen en heeft twee keer grote delen van het land geannexeerd, en toch beweert Zelensky tegenover een ontvankelijk Westen dat Poetin zijn rode lijnen niet heeft gehandhaafd. Nog erger is dat Zelensky’s argument niet eens de realiteit van de huidige invasie van Koersk onder ogen ziet. Zoals woordvoerster Sabrina Singhde pers vertelde, “het feit dat Rusland niet op iets heeft gereageerd, betekent niet dat ze dat in de toekomst niet kunnen of zullen doen.. “
Rusland heeft zijn rode lijnen op een meer afgemeten, proportionele en verantwoordelijke manier gehandhaafd door vredesbesprekingen op te schorten en zijn opmars in de Donbas te intensiveren. Rusland heeft zijn rode lijn afgedwongen door de aanvallen in de Donbas op te voeren. Vooral richting Pokrovsk, waarvan de val een bedreiging zal vormen voor het vermogen van Oekraïne om zijn troepen in het oosten te bevoorraden en Russische troepen in staat zou stellen om achter de Oekraïense linies het open land binnen te dringen en de verovering van de hele Donbas te vergemakkelijken.
Lerend vechten
De Russische strijdmacht (RF )heeft een aantal operationele missers begaan in het oosten – in Donetsk en Koersk – maar de pijn was /is niet zo groot als media en militaire “kenners” beweerden/beweren. De RF heeft vanaf eind 2022 bevestigd dat zij lerend kan vechten en niet zoals in het Westen te vaak het geval is, belerend en overtuigd van het eigen gelijk en dedain voor de tegenstander, dezelfde lessen trekken en niets verbeteren.
Bij Avdiivka erkenden Russische commandanten de inefficiëntie van eerdere methoden en schakelden over op kleine aanvalsgroepen, waarbij ze zich concentreerden op het uitputten van het garnizoen gedurende vier maanden. Na de overwinning in Avdeevka hanteerden Russische troepen een flexibelere aanpak, waarbij ze druk uitoefenden op het front om zwakke plekken te identificeren en deze uit te buiten met precisieaanvallen. Ook kreeg het tactische niveau de ruimte om reagerend op operationele ontwikkelingen de juiste reactie te zoeken en vinden. Dit leidde tot gestage winst, met zes steden en twaalf stedelijke nederzettingen die eind 2024 waren heroverd.
Moskou vertrouwde in de loop van 2024 steeds meer op geleide bommen, drones en kleine, mobiele aanvalseenheden om de Oekraïense verdediging methodisch te ontmantelen. Het gebruik van precisiegeleide munitie, waaronder grote luchtbommen en hypersonische raketten, speelde een belangrijke rol in deze operaties. Russische troepen richtten zich systematisch op Oekraïense commandocentra, munitiedepots en troepenconcentraties, waardoor hun vermogen om gecoördineerde verdedigingen op te zetten werd verstoord. Ondertussen stelde de integratie van drones voor verkennings- en aanvalsmissies Moskou in staat om op meerdere fronten tegelijk druk te blijven uitoefenen.
Tegen het einde van het jaar hadden de Russische troepen een duidelijk momentum gecreëerd. De combinatie van tactische innovatie, superieure artillerie en effectief gebruik van drones zorgde voor gestage terreinwinst. Deze intensiteit van de operaties legde echter ook een aanzienlijke druk op de Russische logistiek en mankracht, wat vragen oproept over de duurzaamheid van die aanpak.
Voorlopig blijft de strategie van Rusland duidelijk: blijf druk uitoefenen en vroeg of laat zal de verdediging van de AFU instorten. Of deze aanpak leidt tot een beslissende overwinning of een langdurige patstelling, hangt af van het vermogen van beide partijen om zich aan te passen en te volharden in het licht van de toenemende uitdagingen.
Gamechangers
De herhaaldelijk aangekondigde gamechangers in de vorm van Abrams en Leopard tanks, Bradley en Marder infanterie voertuigen, Artillerie systemen en F-16, hebben niet geresulteerd in een operatieve overwinning op het slagveld. De echte gamechanger is de industriële basis van Rusland en de verbinding met de logistieke functie van de strijdmachten in de Oekraïne. Rusland heeft natuurlijke hulpbronnen, fabrieken en geschoolde arbeiders om wapens, voertuigen, tanks en vliegtuigen te produceren die het nodig heeft om zijn strijdmacht in het veld te ondersteunen.
De regering Biden, westerse media en wensdenkende westerse experts begrijpen deze realiteit niet. In plaats daarvan blijven ze herhalen dat de Russische economie aan flarden ligt en verdrinkt onder het gewicht van Amerikaanse sancties.
“Er is geen sprake meer van
een herkenbare begrenzing van
en binnen de gevechtsruimte”
Afstand en effectiviteit hebben door de combinatie ISR-wapensystemen/-stelsels in die gevechtsruimte geen discriminatoire invloed meer. De tegenstander wordt gelijktijdig i.c. volgtijdelijk overal in de gevechtsruimte bij de strot gegrepen. De overlevingskansen in divers plaatsen van de totale gevechtsruimte verschillen dientengevolge niet meer zoveel.
Operationele ontwikkelingen die het verloop hebben gestuurd
Op de website Southfront Press staan 10 operationele ontwikkelingen die sturend geweest zouden zijn voor het verloop van de gewelddadigheden op Oekraïense en Russische bodem. De weergave is arbitrair en vermoedelijk zijn er andere operationele ontwikkelingen op te lijnen, maar het geeft een inzicht in de strekking en toonzetting van de term “sturend”:
- De operationele demonstratie van het Russische supersonische wapen “Oreshnik” waarvoor geen westers tegengif voor is.
- Het offensief op het operatieve niveau over de gehele breedte van de confrontatie lijn verdeeld over vijf resp. zes opmarsassen om het Oekraïense defensief te doorbreken.
- De misrekening van het AFU Koersk- offensief. Bezit van Russische gebied als onderpand bij onderhandelingen versus het opschroeven van de operationele snelheid op alle Russische opmarsassen in de Donbas.
- De raket en drone oorlog.
- De nergens op gebaseerde Oekraïense hoop op westerse “wunderwaffen”
- De wanhopige greep naar terroristische en sabotage activiteiten op Russisch grondgebied om het operationele tij op Oekraïense bodem te doen keren.
- De moeizame mobilisatie die resulteerde in de vernietiging van twee generaties.
- De herschikking van het Russische MinDef en de westerse hoop op een burgerrevolte tegen Poetin.
Slotopmerkingen
Het Westen staat voor een tweesprong: onderhandelen of doorgaan. Tot eind 2024 heeft het Westen zich nog steeds geconcentreerd op vechten. Vechten tot de laatste Oekraïner. Aan de zijlijn posterend, kijkt het Westen toe hoe Oekraïne langzaam aan het verliezen is. Geld en materiaal stroomt nog steeds uit westerse bronnen, waarbij niet duidelijk is wat er daadwerkelijk aan gevechtskracht aan de diverse Confrontatie lijnen door Kiev ingezet kan worden. Om nog maar te zwijgen over de vraag of Kiev eindelijk het probleem van de mobilisatie kan oplossen zonder rellen in de achterhoede te veroorzaken. En bovenal, of het Westen met een samenhangend plan kan komen wat het Kremlin dwingt om risico’s te nemen.
Bovenstaande teksten zullen niet de handen op elkaar krijgen van useful idiots in Ministeries, van sponsorgelden en subsidies afhankelijke denktanks en militaire autoriteiten. Echter, het niet benoemen van die ontwikkelingen en hun effecten is geen optie.
[1] Bijdragen van artikelen op de websites https://southfront.press en https://dissident.one
[2] Artikel “Zelfverdediging”(19 november 2024), “De U-bocht methode”(8 april 2024), “Breed of Begrensd”(14 februari 2023)
Charles, is de parallel tussen dit door de neocons geprovoceerde conflict en hun eerdere oorlog van 22 jaar geleden – toen onder aanvoering van Bush, Cheney en McCain – tegen Sadam Hussein niet evident?
Ik herinner mij nog goed dat de oorlogshitser Dick Cheney en diens meelopers, met hun identieke, innige banden met het military-industrial complex, verantwoordelijk waren voor de dood van ruim driehonderdduizend Iraqi burgers en ruim 4000 Amerikaanse militairen. Hun smerige complot was destijds niet op valse info over massa vernietigingswapens gebaseerd, die Sadam nooit tot zijn beschikking heeft gehad, maar op de valse info die met name de smeerlap Dick Cheny achteloos uit zijn mouw schudde en die domme meelopers als Bush en McCain klakkeloos verspreidden.
Cheney was ook de ‘pater intellectualis’ van het sprookje dat Sadam samenspande met al Qaeda, de daders van 09/11, maar het was de inval van de neocons in Iraq die juist tot de instabiliteit heeft geleid waarin ISIS kon ontstaan, hetgeen onder Sadam geheid nooit was gebeurd. Sadam was een beest maar hij had ISIS aan de hoogste paal opgeknoopt.
Die verdomde neocons begingen daar een strategische blunder van epische proporties en Europa had nooit de dramatische gevolgen ervan in de vorm van migranten stromen èn ‘Charlie Hebdo’ en vergelijkbare terroristische aanslagen op kerstmarkten etc. ervaren. Maar zij leren het nooit en doen datzelfde nu nog eens dunnetjes over met volstrekte minachting voor wederom honderdduizenden mensenlevens waarvan aasgieren als Soros en Blackrock dankbaar profiteren door de hele infrastructuur van de Ukraïne voor een habbekrats op te kopen!
In 2018 heeft John McCain, één der kampioenen van de verantwoordelijke Amerikaanse oorlogsmisdadigers, in zijn boek The Restless Wave, toegegeven: “ the reason for invading Iraq, that Saddam [Hussein] had WMD, was wrong. The war, with its cost in lives and treasure and security, can’t be judged as anything other than a mistake, a very serious one, and I have to accept my share of the blame for it.”
Dat moeten wij hem nageven, maar de rest van die ‘cheerleaders’ zijn muisstil en nu haalt, tot onze nationale schande, hun achterbakse stromannetje Mark Rutte als de reïncarnatie van Dick Cheney dezelfde rotstreken uit met zijn volstrekte verdraaïng der feiten en oorlogshitserij …
Klopt helemaal.
En wat dacht je van Afghanistan? En hun support voor de Arabische lente? Ze willen het gewoon niet snappen en het militair industrieel complex weet daar wel raad mee. Ik ken de cijfers niet maar ik ben ervan overtuigd dat de Amerikanen met die oorlogen zelf veel meer dan 2000 miljard dollars hebben afgeschreven aan het spullen om die oorlogen te voeren. Pure kapitaalvernietiging. En dan hebben we het niet eens over het menselijke leed dat is rondgestrooid.
Een kleine groep is er puissant rijk van geworden. En al die lui in big tech, big pharma en wapenindustrie zijn toch hetzelfde als de Russische oligarchen? Geen van allen wordt door welke wet dan ook rechtgezet, ze staan er boven en manipuleren die wetten.
Genoeg PR bureaus die het voor een leuke vergoeding mooi praten.
Toen ik in de tachtiger jaren in New York werkte waren de USA een aangenaam land om te wonen en was de actuele, met name door Obama gepousseerde, alles verscheurende polarisatie ondenkbaar onder Ronald Reagan. Amerikanen noemden zich vaak ‘Heinz 57’ om aan te duiden hoeveel nationaliteiten daar vreedzaam coexisteerden (met referte aan de “Heinz 57 pickle Varieties” sandwich spreads, daterend uit1896, die oudere lezers in Nl. ook hebben gekend.
In dat land overheerste een positieve ‘mindset’ van de ‘American dream’ waarin een ietwat naïeve, maar bonafide, hang naar (geestelijke) vrijheid en daarmee samenhangende democratie gemeen goed was. E.e.a. werd aangemoedigd door de jarenlange communistische dreiging die door een slimme vos als Reagan onschadelijk werd gemaakt gedurende zijn term.
Die positieve ‘mindset’ is helaas grof misbruikt door een duistere élite in de coulissen, het military industrial complex waarvoor Eisenhower al waarschuwde in zijn afscheidsrede, èn door een door Russische infiltratie en indoctrinatie steeds sterker wordende neo-Marxistische stroming die héél eufemistisch als politiek correct werd aangeduid.
Een verdorven communistische psychopaat als Obama heeft daar grof misbruik van gemaakt en de USA met zijn opportunistische rassenhaat een halve eeuw teruggezet in de relatief vreedzame relaties tussen de rassen in het Amerika waar ik woonde.
Het militair industriële complex had toen al lang het masker laten vallen, zoals ik hier al poneerde, en zag er geen been in om een onheilzaam monsterverbond met Obama’s ‘woke’ idioten aan te gaan waarvoor niet alleen wij maar ook de bevolking van noord Afrikaanse landen en het nabije oosten tot op de dag van vandaag de rekening betalen.
De ratten beginnen het schip nu te verlaten, Ton snijdt dit grote plaatje keurig aan in zijn laatste artikel en ook in Canada lijkt het doek te vallen voor ‘woke’ dankzij Trump. Trump is niet gek en heeft vandaag al gesteld dat bijvoorbeeld Zuckerberg’s 180° ommezwaai met Facebook erg opportunistisch is, maar het helpt wel en hopelijk heeft die ‘steamroller’ ook een heilzame uitstraling naar het meest communistische land na noord Korea… (waar wij wonen).