Prikbord nr 933

Er is geen enkele reden om honderden – met gezinshereniging misschien wel duizenden – Afghanen hier naartoe te halen plus de vrouwen die zich daar onderdrukt voelen.

Degenen die gevaar lopen – omdat ze de geallieerde troepen hebben geholpen, maar niet zijn gevlucht – treft helaas hetzelfde lot als de Afghaanse soldaten die tegen de Taliban hebben gevochten en wellicht als krijgsgevangene zijn vermoord, de politieagenten en rechters die terroristen hebben gevangen gezet, de onderwijzers die meisjes hebben voorgelicht over hun rechten, de activisten die hebben gedemonstreerd en de artsen die de diplomaten, westerse hulpverleners en gewonde soldaten hebben behandeld. Een klein aantal van hen is al vermoord – naar verluidt uit wraak – en als de VN niet in staat is dit te stoppen, dan heeft Nederland geen mogelijkheden om de gevolgen van de 3D-aanpak selectief op te lossen. De fouten bij de opstanden en oorlogen in Nederlands Indië, Vietnam, Cambodja, Zuid Afrika, Rwanda, de Balkan, Irak en Libië worden telkens opnieuw gemaakt: in Afghanistan, Syrië, Mali en Gaza. En de gevolgen daarvan zijn verschrikkelijk voor de lokale bevolking, journalisten, gepakte spionnen en de (politieke) tegenstanders van dictators. Alleen de Israëli’s lijken te hebben geleerd dat de bestrijding van terreur niet zonder offers kan; ook de levens van onschuldigen en dapperen.

En dat hier aanhangers van Afrikaanse dictaturen zijn binnengelaten, is dan ook een schande tegenover de echte vluchtelingen, maar het is nog niet te laat om dit recht te zetten. Ooit moest een keer een streep worden getrokken, ondanks het boe-geroep van de oppositie.

Asielcriterium

Naar verluidt is er een nieuw asielcriterium van toepassing binnen de EU: Afghaanse vrouwen en meisjes die onderdrukt worden, worden beschouwd als vluchtelingen zonder dat er sprake is van een levensbedreigende situatie! Een gevaarlijk precedent, want in veel islamitische, Aziatische en katholieke landen worden vrouwen onderdrukt, als minderwaardig behandeld of door de paus het recht op abortus ontzegd. Religieus en cultureel machtsmisbruik tegen vrouwen heeft een eeuwenoude geschiedenis – ook in Afrika – en kan tot vele miljoenen vluchtelingen leiden. Waarom voor Afghaanse vrouwen geen individuele toetsing geldt, is een raadsel waarvan asieladvocaten dankbaar gebruik zullen maken. De zoveelste blunder op asielgebied dus, want ook de Duitse grenscontroles leveren wel arrestaties van mensensmokkelaars op, maar geen vermindering van de instroom. Snel het vluchtelingenverdrag opzeggen dus en desnoods de EU verlaten.

België

Ook België heeft problemen met de weigering van immigranten om te integreren, de taal te leren, de westerse cultuur te accepteren en definitief terug te keren naar het land van herkomst zodra het daar veilig is. Bovendien werden daar tientallen jaren verkeerde signalen afgegeven door een gebrek aan sancties, het pamperen van grote families (met meerdere vrouwen) , de hoge uitkeringen, het samenscholen in de grote steden en de wettelijke ontheffing van de plicht tot integratie voor gepensioneerden.

Dit laatste suggereerde ten onrechte dat de Belgen het zelf niet zo belang-rijk vinden als iemand de (Vlaamse) taal niet spreekt, ‘eigen’ artsen nodig heeft, op vakantie gaat in het land van herkomst of zelfs daar met de 65+ uitkering gaat wonen. Inmiddels is het beleid strenger, zonder bed-bad-brood-regeling, en worden de criminele bendes in de grote steden – Brussel, Antwerpen, Luik etc. – mede gezien als een gevolg van de ongecontroleerde huisvesting. Een snelle oplossing is er ook daar niet, maar dat de wetten moeten worden aangepast is inmiddels duidelijk. Overigens geldt dit eveneens voor ‘asielzoekers’ die gewoon op vakantie gaan in het land van herkomst of gelogen hebben bij hun asielaanvraag of veroordeeld zijn voor een misdrijf. Want dat er mensen moeten worden geëvacueerd uit Libanon – na alle waarschuwingen – lijkt ook hier erop te duiden dat het niet alleen om diplomaten met hun gezinnen gaat; net als destijds in Afghanistan. En Eritrea, Syrië, Oekraïne, Gaza etc. werden nog steeds bezocht door voormalige ‘vluchtelingen’.

Drogreden

Als de prijs van een hectare agrarische grond in 10 (tien!) jaar tijd met € 30.000 is gestegen, dan kan dit nauwelijks invloed hebben op de absurde prijs van een nieuwbouwhuis. Een perceel van 25 x 25 mtr kost dan € 7.500 meer; gecorrigeerd voor inflatie € 6.000.

Economische bijdrage

De bewering dat (top)voetbal een economische bijdrage levert aan Nederland, is niet alleen onbewezen, maar ook ongeloofwaardig.

Welk ‘product’ wordt er dan verkocht en hoe levert dit de staat geld op? Belastingafdrachten: van wie? Professionele sporters hebben speciale belastingvoordelen en clubs kosten vooral geld: van gemeentelijke subsidies, sponsoring die van de bedrijfsresultaten wordt afgetrokken, bijdragen vanuit landelijke organisaties die zelf ook allemaal betaald willen worden en reizen maken, kosten van stadions/parkeerplaatsen en van inzet politie/ME, voorts van hooligan-geweld (schade, rechtszaken), medische begeleiding en kosten bij sportblessures etc.

Blijven over de belastingafdrachten van managers, scheidsrechters en coaches, maar of de bonussen van de managers en voetbalmakelaars/ zaakwaarnemers bij de belastingdienst terechtkomen, is een open vraag. Net als de ‘verdeling’ van transferbedragen.

Goede doelen

Goede doelen zijn een industrie geworden, waarin een heleboel mensen een dik belegde boterham verdienen. Dit geldt niet alleen voor de specifieke gesubsidieerde stichtingen, zoals Vluchtelingenwerk, maar ook voor organisaties die zich hebben verstrengeld in een netwerk van (sub-)bedrijfjes, beleggingsconstructies en (buitenlandse) uitvoerders. Hun methoden van fondsenwerving worden steeds agressiever, terwijl de inkomsten daaruit (‘baten’) een reeks aan bronnen kunnen omvatten.

De doorzichtigheid van jaarrekeningen laat daarbij veel te wensen over voor leken. Zo blijkt de stichting ‘Woord en Daad’ ook subsidie van het Ministerie van Buitenlandse Zaken te ontvangen, zonder dat duidelijk is wie de noodzaak daartoe beoordeelt en bewaakt of de besteding van de miljoenen en de hoogte van salarissen. Vermogensbestanddelen, reserves, grote schulden en de salarissen omvatten onbegrijpelijke bedragen bij een totale begroting van ruim € 35 miljoen. Daarin zijn onder meer personeelskosten opgenomen voor de uitvoering van ‘projecten’ (4 – 6 miljoen), maar ook algemene personeelskosten en pensioenen voor een bedrag van 5 miljoen. Indien dergelijke bedragen van alle nationale ‘goede doelen’ die zich met humanitaire – en ontwikkelingshulp bezighouden bij elkaar worden geteld, dan verdwijnt er jaarlijks aan aanzienlijk bedrag naar organisaties die allemaal hetzelfde (zouden) doen en naar het buitenland. Niet alleen in Nederland, maar in alle westerse landen die beweren begaan te zijn met de derde wereld, plus vanuit de VN en de vele internationale organisaties met hun eigen kostenplaatjes. De indruk ontstaat dat veel gulle gevers werkelijk niet (kunnen) weten wat er met hun geld wordt gedaan. Het sprookje dat daarmee ook het aantal economische vluchtelingen wordt verminderd, is inmiddels ongeloofwaardig.

ICT-blunder

Niet alleen de ict-infrastructuur van Justitie en Politie is krakkemikkig, maar kennelijk ook de beveiliging ervan. Na meerdere incidenten blijken nu de namen van alle politiemensen te zijn gehackt; gaat dit ook zo met rechters, officieren van Justitie, gevangenispersoneel en ministeriële ambtenaren? Overigens, sinds wanneer werken er (ongescreende?) ‘vrijwilligers’ bij de politie, die met een onbeveiligde computer in het onbeveiligde netwerk kunnen komen? En wanneer wordt er een ict-bedrijf aansprakelijk gesteld voor hun peperdure wanprestaties? Of weten die te veel van hun contractpartners? De wijze waarop de korpschef al deze onkunde probeerde goed te praten – alsof hacken gisteren is uitgevonden – deed meer denken aan een beginnende voorlichter, dan aan de hoogste verantwoordelijke voor het functioneren van het korps. Politiemensen en externe partners kunnen terecht verontwaardigd zijn, want de ict-bedrijven hebben nagenoeg overal de informatiemacht overgenomen en vele miljarden geïncasseerd voor ondeugdelijke systemen. Niet alleen bij de politie…

Iran

Het is onbegrijpelijk dat Iran de oorlog heeft verklaard aan Israël; niet alleen omdat daarmee de verantwoordelijkheid voor de terreur door Hamas en Hezbollah wordt toegegeven, maar ook omdat daardoor een cruciale gelegenheid én rechtvaardiging worden geboden om de (nucleaire) dreiging van Iran te stoppen. Zonodig kan Israël met enkele kernwapens de Iraanse ontwikkelings- en productielaboratoria bereiken, waardoor tevens een waarschuwing aan de militaire en politieke top wordt gegeven. Daarmee kan een groot aantal mensenlevens in Libanon, Israël en zelfs Syrië worden gespaard. Want een conventionele oorlog met Iran (en Syrië), zal ook Israël zeer veel levens kosten – met name op het gevechtsveld – en het land op de rand van een economische ramp kunnen brengen. Iran zal daarbij proberen zoveel mogelijk tijd te rekken om het kernwapenprogramma te kunnen voltooien, wat maar één doel heeft. Een andere reden voor kernwapens heeft Iran niet.

De bereidheid dergelijke wapens nu in te zetten voordat het te laat is, zal de geloofwaardigheid van de Israëlische slagkracht versterken en een einde maken aan de islamitische terreur van (tien)duizenden raketten die klaarstaan tegen Israël. Dat daarmee de (niet-bestaande) internationale ‘rechtsorde’ moet worden geschonden, net als destijds tegen Japan, is alleen een bewijs van de onmacht van de corrupte VN.

Israël

Al die – ook westerse – politici en commentatoren, die Israël onnodige ‘escalatie’ willen verwijten, hebben zich kennelijk niet verdiept in islamitisch fanatisme, haat tegen de joden, geschiedenis van het Midden-Oosten, strategie van Iran, bestaansreden van terreurorganisaties, de minachting voor mensenlevens van de terreurmanagers en de noodzaak van escalatie om de leiders in Teheran definitief in hun plannen te dwarsbomen.

Bovendien is die zieke ontkenningscultuur of verkapt antisemitisme inmiddels onze landen, steden en universiteiten binnengedrongen, evenals in de geesten van activisten, ‘deskundigen’, VN-diplomaten en zelfs enkele politiemensen. En wordt ook weerspiegeld in de commentaren van bepaalde journalisten, staatshoofden en de Duitse minister van Buitenlandse Zaken.

Misverstand

Een Telegraaflezer meent dat schoolkinderen die 17 km moeten fietsen een probleem hebben zonder fatbike. Juist dan is zelf trappen en helm op gewenst om de conditie te krijgen, die nodig is om verder de hele dag te moeten zitten. Ook voordat ze 14 jaar zijn geworden, want op die langere afstanden is de kans groter dat er onderweg iets gebeurt. Bovendien zijn de fabrikanten slim genoeg om een e-bike te maken, die niet kan worden opgevoerd of tot onverantwoord verkeersgedrag leiden. Te beginnen met een verbod op duo-passagiers.

Ook mevr. Van Gaal lijkt een misverstand op te roepen met haar berekening over 8000 COA-medewerkers. Die bepalen niet of een gelukszoeker hier mag blijven, maar de IND. Hoeveel mensen daar werken, is slechts te ramen; maar de aantallen die nodig zijn om de Toeslagenaffaire of de Groningen-schade af te wikkelen, doen het ergste vermoeden. Overigens wordt het tijd dat minister Faber – na alle misleidende getallen in de afgelopen jaren – met de echte cijfers komt, zodat ook de Eerste Kamer weet waarover het gaat.

Tot slot de beweerde foute berekening bij het ontzien van de eigenaars van elektrische auto’s. Deze miljarden-blunder van het vorige kabinet is geen vergissing of ‘misverstand’, want bij aanvang van de kortingen (en subsidies) is uiteraard precies uitgerekend wat dit de schatkist zou kosten. En die cijfers zijn jaar in jaar uit ‘bewaakt’ ten behoeve van de begroting; juist om de verkoop van deze ‘milieuvriendelijke’ zware auto’s te bevorderen. Dus is het volstrekt ongeloofwaardig dat het vorige kabinet niet zou hebben geweten, hoeveel wegenbelasting er niet werd geïnd en welk effect dit cadeautje zou (kunnen) hebben op de beoogde verkoopcijfers. Het lijkt een ordinaire vorm van sabotage van de nieuwe begroting door ambtenaren van Financiën, net als de vele andere ‘lijken in de kast’. De oppositie doet er goed aan om voorzichtig te zijn met kritiek, gezien de verspillingen van vorige kabinetten.

MRSA-ziekenhuisbacterie

Volgens een Duitse documentaire heeft Nederland slechts 30 MRSA-patiënten per jaar en nul doden. De oorzaak zou de quarantaineperiode zijn voor mensen die vanuit een buitenlands ziekenhuis hier worden opgenomen. In Duitsland bestaat deze maatregel (nog) niet met als gevolg meer dan 10.000 MRSA-patiënten per jaar. Ik weet niet welk getal ik moet geloven, want het voorbeeld suggereert dat hier slechts 30 zieken vanuit het buitenland worden opgenomen en geen andere patiënten besmet raken, terwijl Duitsland (weer) een schandaal kent.

Ongeduldig

Het is begrijpelijk dat de rechtse kiezer ongeduldig wordt nu het kabinet al weken verspilt met bijzaken, juridische discussies en halfzachte voornemens. Ondanks de onderlinge verdeeldheid en de juridische en financiële consequenties – lees; beperkingen – heeft men meer dadendrang verwacht en in ieder geval duidelijke uitspraken wat het kabinet wil gaan wijzigen; ook al staat het hoe nog niet vast. Natuurlijk leidt dit tot meer kritiek en (e)moties in de Kamer, maar met voldoende weerwoord, een dikke huid en verwijzing naar de erfenis van vorige coalities, moet het toch mogelijk zijn om de grote problemen aan te pakken. Geen fluwelen handschoenen, geen traantjes als men door de oppositie wordt afgezeken en geen excuses, want crisispolitiek is niet voor tere zieltjes of voor mensen die ‘aardig’ willen blijven, omdat ze (nog) niet bestand zijn tegen aanvallen van de ondermijners.

Ontwikkelingshulp

Bij vragen over het effect van ontwikkelingshulp wordt vaak gereageerd dat het ook medische hulp, onderwijs, democratisering, behoorlijk bestuur en humanitaire hulp omvat. Dit maakt het wenselijk om al die bedragen eens bij elkaar op te tellen; ook van de andere westerse landen en de VN. En dan wordt wellicht ook het misbruik zichtbaar of de medeplichtigheid van hulporganisaties.

Te beginnen met de rijksbegroting die reeds meerdere malen werd overschreden, de projectkosten van de ambassades, de bijdragen van het Rode Kruis, Artsen zonder Grenzen, internationale en kerkelijke organisaties – inclusief de Wereldbank en het IMF – alsmede van honderden stichtingen, de Postcodeloterij, de sponsoring van buitenlandse studenten, de opvang van economische vluchtelingen, de garanties door Economische Zaken en de inzet van militairen. In Kaboel bevonden zich ooit kantoren van 1600 hulporganisaties en de corruptie met hulpgelden in Bosnië is door getuigen beschreven. Hoe lang duurt het nog voordat de westerse wereld begrijpt waarom de zieligheidsindustrie steeds meer geld nodig heeft en de bevolkingsgroei en vluchtelingenstromen blijven toenemen, terwijl de ‘klimaatmaatregelen’ straks ook door het Westen betaald moeten worden? Uiteraard zonder effect, want anders stoppen de geldstromen; ook voor de honderdduizenden beroepshulpverleners, fondsenwervers, corrupte regeringen en andere profiteurs.

Ruimtevaart

Ook de ruimtevaartsector is een offensief begonnen om de inkomsten veilig te stellen of zelfs te verhogen. Wat het Nederlandse belang is om daar zo veel belastinggeld in te steken, blijft een raadsel. Die ‘nieuwe’ technologieën bestaan elders al en voor de (technische) werkgelegenheid kan men beter een fabriek voor gevechtsdrones financieren.

Staatsartsen

De machtspositie van de Nederlandse arts is kennelijk zo groot, dat de onnodige behandelingen/therapieën, nacontroles, operaties en andere (dure) acties om de (ziekenhuis)capaciteit en onderzoeksapparatuur maximaal te benutten, alleen gereduceerd zouden worden door ze een staatscontract aan te bieden. Of dit echt zal helpen staat niet vast, met name met het Britse voorbeeld voor ogen. Bovendien spelen de zorgverzekeraars ook een belangrijke rol in het opdrijven van de kosten dan wel het maximaliseren van de winsten, terwijl de wachtlijsten juist lang blijven.

De benodigde ict-systemen, bureaucratische administratie en gebrek aan controle op de facturen hebben mede de totale zorgkosten astronomisch doen stijgen. Daarnaast hebben privé-klinieken en andere constructies een deel van de ‘markt’ overgenomen, terwijl huisartsen en specialisten hun eigen bv’s oprichtten.

Volgens een deskundige zullen die bv’s moeten worden afgebouwd op kosten van de Staat; reden om alleen nieuwe bv’s (en privé-klinieken) te voorkomen. Waarom eigenlijk? Als wetten wijzigen waardoor bedrijven failliet gaan of minder winst maken dan wel hogere belastingen moeten afdragen dan gaat de Staat dit toch ook niet compenseren. Dat de fameuze marktwerking tot misstanden heeft geleid, kan geen reden zijn om de zorgondernemers buitengewone rechten toe te kennen ten koste van de burgers! In tegendeel, want die burger betaalt ook nog mee aan allerlei onderzoeken via goede doelen en specifieke stichtingen.

En dat artsen kunnen gaan staken zal niet veranderen als ze in staatsdienst zijn. Daarom lijkt het pleidooi om de bv’s niet aan te pakken slechts uitstel van de noodzakelijk sanering met tientallen jaren op te leveren. Opzettelijk? Hoe geloofwaardig zijn dit soort adviezen en waar blijven de vergelijkingen met België?

VN

Het bestaansrecht van de VN staat op het spel. De westerse landen hebben vrijwillig het keurslijf aangetrokken van de dictaturen en andere schurkenstaten plus de profiteurs en internationale activisten. De aantrekkelijke diplomatieke baantjes en de geldstromen deden de rest.

De ongeloofwaardigheid van de deelname van landen die geen enkele boodschap hebben aan de zgn. internationale rechtsorde, democratie, eigen bevolking, vluchtelingen, klimaat of vrede werd jarenlang getolereerd, waardoor die het inmiddels voor het zeggen hebben in de VN. De keuze van de secretaris-generaal en de samenstelling van de Veiligheidsraad zijn slechts enkele van de vele aanwijzingen voor de corrumperende effecten van (veel) geld en domme tolerantie. En het gebrek aan de beweerde rechtsorde is onder meer zichtbaar in de gedragingen van China, Iran, Noord-Korea, Turkije, Rusland, Wit-Rusland en een reeks van dictaturen in Afrika en Zuid-Amerika.