Look at the Bigger picture!

Hoe vaak ik die uitdrukking tijdens discussies binnen het militaire bedrijf niet heb moeten aanhoren, is niet meer op de vingers van mijn handen en de tenen van mijn voeten te tellen. Herhaaldelijk kwam die uitdrukking op tafel als degene die die woorden uitsprak op het punt stond een discussie op basis van argumenten te verliezen en dat naderende verlies trachtte te maskeren door die gevleugelde woorden de ruimte in te smijten.

Die uitspraak is ook regelmatig te horen als de (il) legaliteit van de Russische inval in de Oekraïne aan de orde komt: “look at the bigger pricture” en vervolgens wordt de problematiek in de Oekraïne beschouwd door een dun rietje met een beperkte lengte. In de daarop volgende discussie komen alleen twee kleuren aan de orde wit (alles wat de Oekraïne doet) en zwart (alles wat Moskou doet of heeft gedaan) en polariseert het verhaal in een goed en kwaad vergelijking. Andere kleuring wordt angstvallig vermeden. Ontwikkelingen en gebeurtenissen die in de aanloop naar de invasie ten faveure van Moskou aangehaald kunnen worden, zijn niet relevant en ontwikkelingen en gebeurtenissen die negatief kunnen zijn voor de opstelling en instelling van Kiev worden genegeerd, gemaskeerd of onder het tapijt geveegd. Cherry picking in optima forma.

De mening over de Oekraïne voor en na de inval

Dat na de door de CIA geïnitieerde politieke omwenteling (dat is nu wel uitbundig bewezen) in 2014, sindsdien 14.000 Russisch sprekende mensen het slachtoffer zijn geworden van intensieve beschietingen door Oekraïense militanten van de oligarchen Oleg Kolomoisky en Serhiy Oleksiyovych Taruta en 1,5 miljoen gevlucht zijn, wordt voor kennisgeving aangenomen. Dat voor de Russische inval de Oekraïense politiek en krijgsmacht uitbundig gevuld was met corrupte personen die op een merkwaardige manier de erfenissen van het fascisme, nazisme en antisemitisme warm omarmden, werd door het Westen met veel bombarie veroordeeld. Diezelfde politici, functionarissen, oligarchen en militanten zijn volgens westerse politici niet meer crimineel en corrupt bezig en zijn nu gemotiveerd voor de goede zaak bezig[1].

Dat tegenwoordig dagelijks honderden militairen en burgers door het aanhoudende geweld de dood vinden, is alleen relevant voor het onderbouwen van wapenleveranties. Dat slechts een fractie van wapenleveringen aan het front komt  en het merendeel op de zwarte wapenmarkten wordt verhandeld aan extremisten en Jihadisten, is een zorg voor later. Finland kan daar inmiddels over mee praten. Ook het feit dat andersdenkende politieke functionarissen en kritische media door Zelensky worden ontslagen resp. verboden, is voor Kiev-adepten irrelevant.. Dat in de Oekraïne van Zelensky, mannen en zelfs kinderen van 16 en 17 jaar met geweld uit huizen gehaald en van de straat geplukt worden  om aan het Donbas-front hun dood tegemoet te gaan, wordt in Brussel, Berlijn, Parijs en Den Haag voor kennisgeving aangenomen[2]. Het kan allemaal verkeren.

Kenmerkend is het feit dat de club van Zelensky nog geen twee jaar geleden gekwalificeerd werd als een verzameling onbetrouwbare boeven (vooral na het 25 juli 2019 telefoongesprek met de toenmalige Amerikaanse president) en na de Russische inval dezelfde Zelensky in westerse hoofdsteden wordt binnengehaald als de nieuwe Messias die het beste voor heeft met zijn land. Ineens worden zijn teksten als de echte en enige waarheid beschouwd, informatie uit Kiev onvoorwaardelijk gezien als een feit gebaseerd op de realiteit en struikelen westerse regeringsleiders over elkaar om aan zijn wensen te voldoen. Zelfs als die onredelijk en/of onhaalbaar zijn. Het kan verkeren in het westerse politieke krachtenveld. Wat gisteren zwart was, is nu wit.

Kijk verder dan je neus lang is

“Look at the bigger picture” betekent primair dat gebeurtenissen en ontwikkelingen in de aanloop naar de Russische inval opgelijnd en op waarde geschat moeten worden. Of men het er mee eens is of niet en of men die gelooft of niet. Die aanloop is in diverse artikelen[3] op deze website opgelijnd en nader belicht, maar wordt in de verhitte discussies en politieke debatten op het scherm en in het Parlement genegeerd.

Hoe Moskou en vooral Poetin en zijn inner circle met de ontwikkelingen en gebeurtenissen zijn omgegaan en wat daarvan de gevolgen zijn, hebben mijn jaargenoot VAC Remouchamps (vanuit Litouwen) en ik in de periode 2015 tot zijn plotselinge overlijden in 2020 in meer dan 60 artikelen beschreven en zo positief en optimistisch waren die artikelen niet altijd. In die artikelen zijn de hybride oorlogvoering in de aangrenzende landen, de neergaande economische toestand, de groeiende onrust, de opkomst van het Jihadisme in en aan de grenzen van Rusland en zielenroerselen van Poetin, uitbundig beschreven. We hebben in die artikelen ook wel eens de plank vreselijk misgeslagen. Over het zoeken naar de “bigger picture” gesproken

Informatie weggehouden voor de publieke opinie

In de laatste maanden zijn nog meer ontwikkelingen en gebeurtenissen op het netvlies gekomen die relevant zijn voor een beter begrip van de achtergronden die tot de invasie hebben geleid en toch niet meegenomen worden in discussies en debatten. Een merkwaardige invulling van dat “look at the bigger picture”, maar wel in lijn met “cherry picking” en journalism of attachment.

Die ontwikkelingen en gebeurtenissen in de periode 2021-2022 zijn of krampachtig buiten de publieke opinie gehouden of zijn versnipperd op pagina 16 van hard copy media organen gepubliceerd. Een beproefde methode om de publieke opinie te masseren in de gewenste denkrichting. Die ontwikkelingen en gebeurtenissen die bij veel Oekraïne volgers niet de handen op elkaar krijgen, kunnen eenvoudig op juistheid onderzocht worden. De meest relevante op een rij:

• De sabotage van deNordstream-2 pijpleidingen in september 2021. Ruim vier maanden voor de invasie. Seymour Hersh, een Pullitzer prijswinaar, heeft naar die sabotageactie een uitbundig onderzoek gedaan en uit eerste hand gehoord wie daarvoor verantwoordelijk is en hoe dat is gedaan.
  
  Volgens Hersh heeft de regering Biden opdracht gegeven om tijdens de oefening Baltops-2 die in de periode mei-juni 22 in de Oostzee werd gehouden, 22 ladingen door US Navy duikers onder de pijpleidingen te laten plaatsen. Noorwegen heeft die ladingen op 26 september 2021 tot ontploffing gebracht.[4]
  
  Wanneer Moskou terecht of onterecht van een dergelijke sabotage actie op westerse infrastructuur beschuldigd zou worden, was de term “oorlogshandeling” met grote koppen op de voorpagina’s van hard copy media gekomen en waren de kreten dat er iets aan gedaan moest worden niet van de lucht geweest. Nu beschuldigde het westen Moskou dat die zijn eigen miljarden vretende dollars project, zou hebben gesaboteerd. Hoe ongeloofwaardig was dat.

• Ooit ergens gelezen dat Poetin eind 2021 een aantal veiligheidsvoorstellen heeft gedaan om de basisgarantie te krijgen van de VS en NAVO dat er geen bases, strijdmachten en raketlocaties aan de grenzen (niet alleen in de Oekraïne, maar ook in Georgië) van Rusland geplaatst zouden worden?
  
  Die voorstellen zijn door VS en NAVO verworpen, hebben vermoedelijk niet eens de werkkamer van de president van de VS noch die van de Secretaris-generaal van de NAVO bereikt. Uit die voorstellen zou vastgesteld kunnen worden wat Moskou wilde en zeker niet zou doen.
  
• Ooit ergens gelezen dat Oekraïense militanten in opdracht van Kiev een week voor de inval in de periode 19-22 februari 2022 de beschietingen op de Donbas regio hebben geïntensiveerd? Waarnemers van de OSVE hebben ruim 2000 inslagen geregistreerd op hoofdzakelijk civiele doelen en gedocumenteerd dat 4000 mensen het slachtoffer zijn  gevonden.
  
• Is het bij politici en kenners bekend dat Moskou een beroep heeft gedaan op artikel 51 van het VN Charter om de legitimiteit van de inval te onderbouwen? Artikel 51 biedt een wettelijke rechtvaardiging voor een militaire interventie buiten het eigen grondgebied. Hetzelfde artikel waar de VS zich op heeft beroepen om de invallen in Afghanistan en Irak een legitiem karakter te geven. Blijkbaar geldt artikel 51 wel voor Westerse landen of westers georiënteerde coalities, maar niet voor Moskou.

Met de bevestigde en bewezen informatie uit de eerder genoemde artikelen en de boven nog niet eenduidig bevestigde bovenstaande informatie, kan iedereen onderzoeken en daarna voor zich zelf oordelen of er wel of niet sprake is van een provocatie en of de Russische inval wel of niet een legitieme daad was. Met die informatie onder de arm heeft een politicus, kenner en militaire autoriteit de mogelijkheid om inhoud te geven aan de uitspraak “look at the bigger picture” en in het verlengde daarvan een mening te hebben en een oordeel te geven.

Wat nu op het scherm, in het Parlement en bij veel denktanks gebeurt, is het negeren of weglaten van relevante informatie voor het materialiseren van een mening, theorie of visie. Dat heeft verdacht veel weg van cherry picking en heeft amper iets te maken met het zoeken naar en het willen hebben van een “bigger picture”. Het resultaat is dat een mening en visie een sterk subjectieve en vooringenomen kleur heeft. Het is Bosnië déjà vu.

Meer en zwaardere wapensystemen resulteert in vrede?

Vandaag hoorde ik een verdwaalde, verdwaasde en enthousiast cherry pickende bureautijger van D66 de volgende tekst kreten: “de beste kans op vrede is meer wapens naar de Oekraïne” en ik vroeg me af of ergens de deuren van een instituut voor verdwaalde personen was opengewaaid. Meer wapens betekent dus ook meer slachtoffers, maar dat is volgens die D’66- persoon niet belangrijk. En vrede? Wat houdt dat voor die persoon in? Hoe wil hij die toestand ingevuld zien? Een ding is zeker: hij kan veilig duizenden kilometers van die gevechtsruimte dit soort onzin de wereld insturen, terwijl militairen en burgers onder schandalige omstandigheden moeten proberen zich in leven te houden.  

Volgens een van de zusters van Indiase afkomst die mijn  echtgenote de beste zorg op de palliatieven afdeling geven, mag ik het woord “idioot” niet uit mijn mond laten rollen, maar ik doe het toch. Laat die idioot zich in de Oekraïne melden bij een van mijn voormalige ondercommandanten in Tuzla, Bosnië. Die kan hem uitgebreid informeren over de verpauperende toestanden waaronder achterblijvers zich in leven moeten houden. Goed voor zijn zoektocht naar een “bigger picture. Het zal niet gebeuren, omdat zelfs die idioot het risico loopt om net als die duizenden mannen gewelddadig van de straat geplukt te worden om “vrijwillig” te sterven in de Bakmut vleesmolen.

[1] Tot 2022 stond de Oekraïne met een puntenscore van 36 op 100 op plaats 122 van de 180 landen en is sinds 2020 zelfs met een punt gedaald.

[2] https://twitter.com/i/status/1622599645636579330

[3] Zie de artikelen “Novorossyia, Sovjet Unie 2.0 of Desinformatie” (januari 2022), “Russische Einkreisungsparanoia”(februari 2022), “Niet alleen Einkreisungsparanoia” (maart 2022) en “Neerbuigend en respectloos“ (april 2022). In die artikelen  staat uitbundig uitgelegd waarom Russische politieke leiders zich gedragen op een manier die door westerse politici en kenners als despotisch wordt omschreven.,

[4] Zie artikelen “Een schurkenstaat“ (oktober 2022) en “Energieschaarste als wapen”(september 2022).