De verkiezing van Donald Trump tot president van de Verenigde Staten heeft in de hele wereld tot sterk verdeelde reacties geleid. Tot diep in de nacht (Amerikaanse tijd) bleef de uitslag overigens ongewis volgens de commentaren in de ‘objectieve’ media. Maar vanochtend om 08:30 uur (onze tijd) was er geen ontkomen meer aan: Donald Trump wordt de 45e president van ‘the US of A’. Zwarte Amerikanen, Latino Amerikanen en Amerikaanse moslims spreken inmiddels massaal hun afschuw en hun grote vrees voor de toekomst uit op social media. Ook in Europa werd afkeurend gereageerd over een breed front.
Donald Trump. Afb: flickr.
PvdA-Europarlementariër Kati Piri noemt de zege van Trump “de tweede grote klap voor de EU in een jaar”. Eerder kwam de Brexit namelijk al keihard aan in Brussel en nu zullen er zaken moeten worden gedaan met een man die door de Europese leiders absoluut niet gepruimd wordt vanwege diens ordinaire straatvechtersstijl en onsamenhangende politieke ideeën. “Veel zal afhangen van de vraag of wat hij heeft gezegd, ook zal worden omgezet in daden”, meende Marietje Schaake (D66). “Ik hoop dat het Congres hem in toom kan houden”. “Veiligheidsgordels om”, zo betitelde de Zweedse minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt de verkiezing. “Het ziet er naar uit dat dit jaar het jaar van de dubbele rampen wordt”, zo verwees ook hij naar het voornemen van de Britten om uit de EU te stappen.
Media
De druiven bleken dus heel zuur voor politiek correcte volksmasseurs, opinievormers en politici, die de afgelopen maanden de trom nogal eens roerden en hun steun voor Clinton niet onder stoelen of banken staken. Die eensgezindheid was te opvallend om niet verdacht te zijn. Ook de Amerikaanse pers, net als de Europese pers nog roder dan Marx in zijn tijd, zette de gewone burgers keer op keer op het verkeerde been. Iedereen wist het vooraf zeker: voor het eerst zou een vrouw het Witte Huis als president in bezit nemen. Afgelopen nacht nog, werd ieder succesje aan de oostkust voor Clinton ‘nationwide’ breed uitgemeten, om zodoende het stemgedrag aan de ‘Westcoast’ nog te beïnvloeden. Het westen van de USA stemt immers enkele uren laten dan de staten aan de oostkust. In werkelijkheid bouwde Trump gestaag een flinke voorsprong op en schreef de eerste ‘swing states’ moeiteloos op zijn naam. Om 08:30 uur Nederlandse tijd bleek Trump 276 kiesmannen achter zich te hebben, tegen Clinton 218. Dus: ofwel de peilingen zijn niet goed uitgevoerd, ofwel de peilingen zijn gemanipuleerd. Reken maar op het laatste en stel u ook van de Nederlandse mores op dat gebied niet veel goeds voor.
NAVO
Een heikel punt voor de Europese politieke elites zijn de plannen van Trump voor de samenwerking op het gebied van defensie. Toch zijn die plannen helemaal niet zo gek. Ons land bijvoorbeeld, geeft nog slechts een schamele 0,8% van de begroting uit aan defensie, terwijl de afspraak in NAVO verband van 2% uitgaat. In veel Europese landen wordt ondermaats gepresteerd op dat gebied. Trump heeft ronduit aangegeven dat de Amerikanen dat tekort aan defensie-inspanningen door Europa niet langer zullen bijpassen. Hij wil aldus die besparingen in eigen land spenderen aan de eigen economie en de Europeanen zo dwingen zelf meer bij te dragen. Dit heeft uiteraard consequenties voor de begrotingen van die Europese landen, die eigenlijk meer zien in het uitdelen subsidies aan politiek verwante clubjes en liever een ‘kopje thee drinken’ met potentiële militaire tegenstanders.
Moslims
Veel zorgen in de commentaren spreken van een uitgesproken ‘anti moslim’ standpunt van Trump. Dat is maar de halve waarheid, maar een hele leugen mogen we ook goedrekenen. In de eerste plaats wil Trump de ongebreidelde instroom van moslims voorlopig verminderen. Hij wil eerst meer inzicht in de precieze achtergronden van die opmerkelijke instroom en de mate waarin die moslims zich aanpassen aan de modernere Amerikaanse samenleving. In het bijzonder of zij die modernere waarden, vrijheden en verantwoordelijkheden duurzaam willen aannemen en niet, zoals overal elders op de wereld, terugvallen (zelfs in de vierde generatie nog, zie Nederland) op klassieke islamitische thema’s als vijandigheid tegen westerse vrijheden. Dus: eerst gegarandeerde loyaliteit en dan pas naar Amerika komen. Dat is vooral ingegeven door de toenemende reeks aan aanslagen in het Westen. Dat Trump daar het zijne van denkt is een gezond teken.
Of Trump inderdaad de koekwaus is waarvoor de wereld hem unaniem schijnt te houden, staat nog maar te bezien. Zo kunnen we ons ook nog het gekreun van ontzetting herinneren bij de keuze voor de conservatief Ronald Reagan in 1981. Deze ‘tweederangs b-acteur’ bleek echter uit te groeien tot één van de beste presidenten die het land in de 20e eeuw hebben geleid. Met zijn team repareerde Reagan de toen haperende economie (de zogenaamde Reaganomics) en perkte de macht van de vakbonden in. Dat laatste overigens nog het meest door de positie van de arbeiders eigenhandig te verbeteren. In zijn tweede termijn als president, slaagde Reagan erin de Koude Oorlog te beëindigen. Simpelweg door investeringen in de Amerikaanse defensie op te voeren, in het bijzonder op technologisch gebied. De Russen probeerden nog mee te doen, maar hun op communistische leest geschoeide economie faalde hopeloos en in minder dan geen tijd viel het Warschaupact uiteen.
Het valt nog helemaal niet uit te sluiten dat Trump eveneens tot veel meer in staat is dan de negatieve kwaliteiten die hem door de linkse pers worden aangewreven. Zijn toespraak direct na de verkiezingsoverwinning gaf in ieder geval veel ruimte voor veel meer vertrouwen dan wat de commentaren weergeven.