Prikbord nr 924 

De advocatuur kent eigen ‘spelregels’ waaraan de advocaten van de ‘balie’ – die vallen onder een Deken van de Orde – zich moeten houden.

Maar hoe zit het met raadslieden die geen advocaat zijn; kunnen die aansprakelijk worden gesteld voor leugens, misleiding van de rechter of vervalsen van bewijs? Of is hun cliënt aansprakelijk, die immers de ‘opdrachtgever’ is van de gemachtigde en daarmee een overeenkomst heeft getekend?

Wie het weet mag het zeggen, want de misdragingen – ook buiten het strafrecht – gaan zo ver dat een aangifte wegens valsheid in geschrifte, laster en zelfs meineed gerechtvaardigd zou zijn. Helaas hebben die zelden belangstelling van het OM dan wel de Deken.

Bedrog

Een weer is de belastingbetaler bedrogen. Na de Betuwelijn, de renovaties van paleizen en Rijksmuseum, de ‘herbouw’ van het Binnenhof, de kosten van de asielopvang, de Floriades, de metrolijnen, de treinstellenvervanging (Fyra-blunders), de sluiting van Groningse gaswinning, de Corbulo-tunnel, de tunnel bij CS Den Haag, de windturbines op zee, de Bulgarenfraude, de Corona-fraudes, de afstoting van de gevangenis Zaandam (en Bijlmer-bajes etc.), de Polderbaan-Schiphol en de absurde toeslagenstichting van Laurentien, blijken nu de kwaliteiten van de peperdure HSL ver beneden het noodzakelijke niveau te zijn. Begrijpt het OM nu werkelijk niet dat er corruptie in het spel moet zijn of is ook Den Haag met opzet naïef of nalatig?

Gaza

Wat er tussen Israël en de VS precies is besproken bij het recente bezoek van Netanyahu, is in de media-aandacht voor de demonstranten en voor de Olympische Spelen enigszins verloren gegaan. Kennelijk heeft het geen invloed gehad op het beleid, want volgens Hamas zijn er weer tientallen slachtoffers gevallen bij de luchtaanval op een school. Hoeveel daarvan terroristen waren, is niet bekend, maar misschien moet Hamas zijn beleid eens aanpassen nu ziekenhuizen, scholen en VN-gebouwen speciale aandacht hebben van de Israëlische doelopsporing. Net als ‘kantoren’ van Hezbollah-commandanten.

EU en NAVO

Terwijl Iran Israël dreigt, indien Hezbollah wordt aangevallen, gaat een Europese topambtenaar op bezoek in Teheran om te slijmen bij het regime. En ook Turkije lijkt meer om islamitische terreur en anti-Israël oorlog te geven dan om de Europese normen en waarden of de NAVO-bondgenoten.

De nuttige idioten – ook in Brussel – die menen dat een ‘Slavisch’ volk zoals de Oekraïners niet bij de EU of de NAVO horen, zijn kennelijk ‘vergeten’ welke (gemengde) bevolking in de Oost-Europese landen en de Balkan-staten aanwezig is, met gevolgen voor onder meer Hongarije. Als men toch ‘invloed’ wil uitoefenen op Arabische landen, inclusief Turkije, maak dan Israël lid van de NAVO. Zodat ook het dissidente Turkije zal moeten kiezen, want de interesse van de VS voor de vermeende Turkse ‘bijdragen’ aan de NAVO kan niet lang meer duren.

In de kop drukken

Dat ook journalisten weleens gezegdes en uitdrukkingen verhaspelen is niet nieuw. Maar de Freudiaanse vergissing bij het gebruik van ‘in de kop drukken’ was begrijpelijk; dit is precies wat tv-kijkers (moeten) ondergaan. Te worden geïndoctrineerd, gehersenspoeld of misleid.

Judo

Wie de judowedstrijden in Parijs volgt, kan zich afvragen wat de toegevoegde waarde van deze sport op topniveau nog is. Toeval, jurering en nagenoeg onzichtbare nuances bepalen de uitkomst. Hoewel dit bij turnen vaak ook zo is, blijft daar het zichtbare van de prestaties zijn aantrekkingskracht behouden, net als bij zwemmen, roeien en hockey.

Kletspraat

Deskundigen’ die menen dat een wolf alleen gevaar oplevert voor vluchtende dieren en mensen, moeten juist voorstander zijn van afschieten. Want dieren en kinderen kun je geen zelfbeheersing aanleren om niet te vluchten als ze een wolf zien; dat lukt zelfs bij de meeste volwassenen niet.

Dus wat en hoe denkt men dan meer veiligheid te bereiken met het voorstel van een zendertje? Een nutteloos natuurproject om wolven te vinden en daarna te lokaliseren, die zich snel uitbreiden; net als de geldverslindende subsidies voor de beveiliging van schapen en compensatie voor gedode dieren?

Olympische Spelen

Wat een geweldige show en ongelooflijke inspanningen hebben de Fransen aan de wereld laten zien bij de aanvang van de Spelen. Ondanks de regen was de sfeer onovertroffen en kregen ook de kleinste landen/delegaties aandacht. Jammer was dat in al die voorbereide teksten vergeten is om vele kleine, onbekende landen waarvan ik nog nooit had gehoord, nader aan te duiden. Niet alleen ‘onbekend’ door de naamsveranderingen in de loop der jaren, maar ook door hun ligging. En wie weet bijv. dat Papoea Nieuw Guinea – waar 823 talen worden gesproken – het voormalige Australisch/Oost Nieuw Guinea is of Oost-Timor een zelfstandige staat? Voor dat stukje introductie was meer tijd beschikbaar dan voor de wervelende modeshow en overige (sportieve) activiteiten. Maar al met al een perfecte promotie van Frankrijk dat grote waardering verdient.

Onsportief

Dat onsportief gedrag bij de meeste sporten – zelfs autorennen – wordt bestraft, is normaal en helaas noodzakelijk. Bij BMX, met (te) veel deelnemers in de baan, lijkt het echter toegestaan om elkaar in de ‘muur te rijden’ zonder dat diskwalificatie volgt. Zo ook bij de finale race voor mannen, waar de Fransen eindigden als nummers 1, 2 en 3. Dat niet alleen het slachtoffer daarvan de dupe is, maar bij dergelijke snelheden ook de achteropkomende (kansloze) deelnemers, werd verhuld door de beelden niet vertraagd te herhalen. Zelfs de aandacht van de camera’s voor de gewonden was minimaal, evenals van de officials. Bijna alle beelden draaiden om de Franse winnaars, en met een protest over de uitslag werd kennelijk geen rekening gehouden. Reden om niet alleen het aantal deelnemers per race te herzien – zoals bij schaatsen, skiën, baanwielrennen e.d. – en tevens tijdmeting toe te passen, maar ook het strafbeleid te verscherpen. De tv- beelden en verhalen over verwondingen geven daar voldoende aanleiding toe. Bovendien maken 4 starters per race en tijdmeting de BMX-sport aantrekkelijker voor de toeschouwers en veiliger/sportiever voor de finalisten.

Parijs

Niet alleen het gedrag in Parijs van de koninklijke familie is opvallend, maar vooral het slijmen door diverse tv-presentatoren. Alsof ze daarvoor worden betaald?

Overigens is niet iedereen blij met de telkens wisselende locatie van de Olympische Spelen; met name nu de investering in redelijk schoon Seine-water – voor slechts één sportonderdeel – discutabel lijkt. Doch ook andere kosten, zoals de bouw van een Olympisch dorp, worden soms als verspilling aangemerkt. Maar om daarvoor een permanent dorp in Griekenland te bouwen, dat twee maanden per 4 jaren wordt gebruikt, gaat te ver. Niet alleen vanwege het Griekse zomerweer, maar vooral door de enorme belasting van hotels, verkeer, veiligheidsdiensten en nationale organisaties die bij toerbeurt dan de voorbereidingen in Griekenland zouden moeten treffen. Uiteraard met de daar aanwezige faciliteiten, overheden, taalproblemen en financiële verwachtingen. Niet doen dus; het huidige systeem is al complex en duur genoeg, terwijl alle nieuwbouw – na de Paralympics – een andere bestemming kan krijgen, stadions worden opgeknapt etc. met geld dat in eigen land wordt uitgegeven.

Plastic (klein leed)

Dat er onnodig plastic verpakkingen, tasjes en gebruiksvoorwerpen worden geproduceerd, heeft al langer de aandacht van de milieu-waakhonden. En terecht als we naar de vervuiling van stranden en steden kijken. Maar dit heeft veel, zo niet alles, met een onverschillige of onverantwoordelijke mentaliteit te maken. Doch wat te denken van de gigantische stromen plastic uit de speelgoedfabrieken, waarvoor weinig voorzieningen tot afvoer of hergebruik beschikbaar zijn: het behoort immers niet tot het verpakkingsafval en evenmin tot de inzameling van (hard) plastic voorwerpen waarbij een minimum-afmeting geldt.

Sabotage

Het zal toch niet zo zijn dat de deelname van de VVD aan dit kabinet vooral beoogt veranderingen tegen te gaan, die noodzakelijk zijn in de relaties met de EU, het functioneren van Justitie en Veiligheid (en de Reclassering, Jeugdzorg etc.), het functioneren van Buitenlandse Zaken en Ontwikkelingssamenwerking, of de wetgeving ter zake banken, verzekeraars, zorg en klimaat? Waar blijven de initiatieven, want zelfs de meest simpele gezond-verstand maatregelen verzanden in discussies en gevoeligheden over de schuldvraag of de vermeende ‘rechtsstaat’ of de financiële situatie (met dank aan mevr. Kaag). En wie hadden destijds gevangenissen gesloten, waardoor veroordeelden nu ‘gestraft’ worden met een enkelband? Terwijl ze de mond vol hebben over de rechtsstaat.

Terrorist

Waar halen onze tv-programma’s toch telkens die neutrale Midden-Oosten kenners vandaan, die precies weten welke ‘fouten’ Israël maakt door Iran te waarschuwen voor de gevolgen van terreur. Eigenlijk had Israël de aanslag in Teheran niet ‘mogen’ uitvoeren, want dat escaleert het conflict. Maar het gaat helemaal niet om een conflict en ook niet om de politieke leider van Hamas of de ‘onderhandelaar’ van Hamas; het gaat zelfs niet over de Palestijnen. Het gaat om een oorlog met de islam en om een terrorist en om de waarschuwing aan de Arabische wereld – in het bijzonder Hezbollah – dat Israël zich niet laat chanteren, omdat macht tonen het enige is dat telt in het Midden-Oosten. Het is ook het enige middel om de gijzelaars vrij te krijgen, want die worden onder meer gebruikt om Hamas-leiders te beschermen en om de onderhandelingen te rekken en om de Israëlische bevolking te splijten. Helaas hebben onze MO-deskundigen, en vooral de programmamakers dit niet willen begrijpen of benoemen, en terroristen als ‘vrijheidsstrijders’ durven vermelden. En de ‘vredesduiven’ van de VN, die wegkijken van hun eigen rol in deze oorlog en van de dreiging die Iran via Hezbollah heeft opgebouwd tegen Israël, moeten blij zijn dat de wapenopslagplaatsen in Libanon nog niet worden gebombardeerd. En voorts dat de VS Israël steunt, zodat er (nog) niet met kernwapens moet worden gedreigd. Maar dat er een afrekening komt, ook met Iran, lijkt onvermijdelijk; voor het te laat is.

Vluchtelingen

Als Syrië hier het grootste aantal vluchtelingen levert, die kennelijk mogen blijven, dan staat ons nog wat te wachten als de Palestijnen uit Gaza vertrekken. Zelfs op de westelijke Jordaanoever kunnen ze claimen hun leven niet meer zeker te zijn doordat Israël heeft nagelaten criminele kolonisten te straffen. Een blunder die ertoe leidt dat interne spanningen over enkele arrestaties van gevangenenbewakers daar de bestorming van detentiecentra faciliteerde. De Jodenhaat in EU-landen zal sterk toenemen door grote aantallen Palestijnen die hier komen uitleggen geen Hamas-aanhanger te zijn, maar ‘slachtoffer’ van Israëlische agressie of verhoormethoden of van Arabierenhaat.

Wensdenken

Een Britse bevelhebber heeft een vermetel plan bedacht om de gevechtskracht van het leger op korte termijn te verdubbelen door moderne wapens in te voeren. Hij denkt daarbij naar verluidt aan elite-eenheden ter grootte van een versterkte brigade (7000 man) met technologisch superieure inzetmiddelen. Kennelijk is hem de geschiedenis van dit soort leaner but meaner ‘oplossingen’ niet bekend, zoals van de Duitse en Britse parachutisteneenheden, de NL luchtmobiele brigade, de Britse commando-eenheden op Walcheren of Iraanse Revolutionaire Garde-eenheden. Doorgaans was hun bewapening te licht – net als bij de Ghurka’s – en hadden ze vuur- en luchtsteun nodig om het een aantal dagen uit te houden. Om die reden zijn Russische en Amerikaanse luchtmobiele eenheden ‘zwaar’ te noemen, met veel luchttransportmiddelen. Maar die moeten wel ergens kunnen landen.

Alleen de Finnen, Israëli’s en bepaalde SS-troepen hebben ooit bewezen dat kleine, gemotiveerde eenheden de slijtageslag aan kunnen tegen grote, conventionele eenheden onder gunstige omstandigheden.

Na de ‘ongelijke’ oorlogvoering van David tegen Goliath leert de krijgs- geschiedenis dat dergelijke successen geen garantie bieden voor de toekomst. Zeker niet als het om eenheden gaat die sterk afhankelijk zijn van elektronische verbindingen, GPS, doelopsporingsmiddelen met groot bereik, bescherming tegen elektronische stoormiddelen en hackers, tevens van een grote logistieke en mobiele ondersteuning, bescherming door eigen luchtstrijdkrachten dan wel lange-dracht artillerie en over genoeg personeel beschikken voor een klok-rond optreden (dienstploegen).Ook weersinvloeden, pantsering van commandoposten en (technische) vaardigheden van de militairen spelen daarbij een rol. Dus wat aan het front een reductie lijkt, leidt in het achtergebied (bevoorrading, onderhoud,/reparatie), opleidingscentra, materieel-/reservedelendepots, luchtafweereenheden en in de defensie-industrie tot uitbreidingen. Het gepresenteerde tijdschema lijkt dan ook volstrekt onhaalbaar, afgezien van de noodzaak om in die periode tegelijk het ‘verouderde’ materieel te blijven onderhouden en bij opleidingen/oefeningen te gebruiken. Onze luchtmobiele brigade die 30 jaar geleden werd omarmt als een veelzijdig en krachtig middel tegen de toenmalige WP-strijdkrachten, maar niet over eigen artillerie beschikt, heeft het niet kunnen waarmaken in de VN-operaties waaraan werd deelgenomen, met name door alle politieke en logistieke beperkingen. Zover bekend zijn de gevechtshelikopters van de brigade alleen in Afghanistan echt en succesvol ingezet; in Mali hadden ze min of meer een andere rol. Ook de Britten hebben hun ervaringen met specifieke gevechts- en guerrilla-operaties, daarom is het optimisme over een snelle opwaardering van de krijgsmacht onbegrijpelijk; vooral in het licht van het oorlogsverloop in Oekraïne en Gaza.