Prikbord nr 913

Partijen die zich erop beroepen ‘democratisch’ te zijn – dus leden en Kamerleden die hun persoonlijke mening en invloed kunnen aanwenden – moeten zich eens afvragen waaruit dit blijkt.

Hun ‘onafhankelijke’ stemgedrag in de Kamer, hun recht om informatie in te winnen en op de agenda te zetten, hun invloed op het partijbeleid en de kieslijst, of hun vermeende invloed op een regeerakkoord? Is het echt zo dat wat bij de PVV ontbreekt, wel aanwezig is bij andere partijen, inclusief het vermeende recht om de partij te ondermijnen door een linker en een rechter vleugel te gedogen? Is wat Omtzigt doet democratisch besloten en in lijn met de belangen van het land? Waarom wordt er dan onderhandeld, maanden lang; over het verschil tussen appels en peren? Dat verschil wordt geaccepteerd of het geneuzel stopt en de kiezers worden nogmaals om hun oordeel gevraagd; dat is pas democratisch.

Beleggen

Banken blijven bij hun particuliere klanten aandringen op beleggen, terwijl er zelden iemand is met een succes-story. De belangrijkste reden is dat dergelijke beleggingen een verdienmodel zijn voor de banken en niet voor de klant. Onderzoek in het verleden heeft zelfs uitgewezen dat de zgn. beleggings- of aandelenportefeuille in werkelijkheid niet eens bestaat. Dus net zo virtueel is als bitcoins. Het belegde geld wordt dan op een andere manier besteed; bijv. voor kredieten tegen 15% rente. De waarschuwing – ook langs de snelweg – dat ‘beleggingen’ in waarde kunnen dalen – is echter wel reëel, zoals blijkt uit de nog steeds bestaande woekerpolissen die ook door verzekeraars werden aangeboden.

Daarbij is het merkwaardig dat collectieve rechtszaken – ondanks minimale compensatieresultaten – nog altijd méér effect hebben dan de non-interventies door de toezichthouder AFM en dat de spaarrentes kunstmatig laag (mogen) worden gehouden. Kennelijk om het omzetten van tegoeden in beleggingen te stimuleren? Wat mogen we van deze toezichthouder nog verwachten als straks de pensioenreserves vooral uit virtuele aandelen bestaan in plaats van woningen, energienetwerken, kerncentrales, staatsobligaties, hypotheken en andere kredieten? Zelfs windturbines op zee dreigen verliesgevend te worden zonder subsidie en met toenemende beveiligingsnoodzaak of mankerende verdeelnetwerken. Misschien kan de Bank voor Nederlandse Gemeenten eens uitleggen hoe daar – na Icesave – de tegoeden van de belastingbetalers worden beheerd en waarom. Of moet daarvoor eerst een beroep op de WOO worden gedaan?

Brexit

Commentatoren die menen dat Groot-Brittannië spijt moet hebben van de Brexit, vooral vanwege de economische gevolgen, hebben niet goed begrepen op welke politieke en morele gronden de EU bestaansrecht heeft; naast de beweerde financiële aspecten. Althans op papier, want in de praktijk komen die economische ‘voordelen’ vooral ten goede aan de politieke elites, de ambtenaren, de immigratie-industrie en de zuidelijke/oostelijke EU-leden. Alsmede sinds kort de landen waarmee gelukszoekers-’deals’ zijn gesloten. De nadelen op het gebied van welvaart, rechtsstaat en Brusselse dwangmaatregelen zijn voor de gewone burgers.

En zelfs na Brexit zijn er nog steeds Britse rechters die bepaalde aanpassingen in de (uitvoering van) wetten blokkeren, net als binnen de EU. Dat dergelijke politieke vonnissen in strijd zijn met de scheiding der machten, was hier allang verwaterd onder meer door het Europese hof. Nationale rechters hebben namelijk alles te zeggen over de burgers, maar niet over de Staat, omdat anders de rechter boven de staatsmacht zou worden gesteld. Dat staten zich soms weinig aantrekken van het Europese hof is derhalve begrijpelijk, maar heeft niets met de EU te maken. Doch de chicanes van de EU hebben op hun beurt niets met Brexit te maken, maar met het gebrek aan politiek fatsoen in Brussel en de lidstaten. Groot-Brittannië moet gewoon die uitdaging aangaan en het failliet van de EU, de ECB en de Euro zichtbaar maken. Wellicht dat Brussel dit het meeste vreest.

Defensie

Mogelijk vanwege mijn gedateerde kennis van oorlogvoering, heb ik me verbaasd over recente publicaties betreffende de oorlog in Oekraïne, in Gaza en over de lessen daaruit voor de NAVO in het algemeen, maar Nederland in het bijzonder. Nieuwe terminologie en technische mogelijkheden kenmerken de operationele analyses en toekomstige doctrines. Zelfs afschrikking blijkt meerdere ‘dimensies’ te hebben, terwijl het slechts gaat over geweldsniveaus en eigen (ook offensieve) capaciteiten. Daarbij mis ik aan de ene kant van het spectrum de afschrikking en verdedigingsmiddelen tegen (het dreigen met) kernwapens, en aan de andere kant de bestrijding van terreur en van landen die zich niets aantrekken van de internationale afspraken over soevereiniteit, territorium, wapenconventies, oorlogsrecht en humanitaire oorlogsbeperkingen. Daarbij gaat het niet om de theorie, maar vooral de praktijk waarin geen schone oorlog, regels en humaniteit (kunnen) bestaan, omdat anders de afschrikking niet werkt. Dictaturen zijn immers niet beducht voor eigen verliezen, vergelding van schade en menselijk lijden. En al helemaal niet voor een internationaal strafhof, de VN, economische sancties of de vernietiging van milieu en infrastructuur. En de bevolking van landen die terreuroperaties uitvoeren, heeft daar niets over te zeggen, maar is (te) vaak wel medeplichtig.

Om in de toekomst nog een oorlog te kunnen ‘winnen’ zullen er andere criteria moeten komen voor het aanvaardbare leed dat aan de tegenstander mag en moet worden toegebracht – ook met kernwapens als dit onvermijdelijk wordt – met name bij gebrek aan voldoende conventionele gevechtskracht, omdat moeten vechten ‘met één hand op de rug’ (zoals van Israël wordt geëist) juist oorlog en terreur uitlokt en daardoor meer slachtoffers veroorzaakt dan een gewapende ‘vrede’ met het recht op escalatie en vergelding. Rusland, Iran, Syrië (tegen IS), Turkije (tegen de Koerden), de Taliban, Hamas, Hezbollah, terroristen in Jemen en Mali, China, Noord-Korea, Darfur en de VS (tegen Japanse en Duitse steden, Korea, Vietnam) hebben dit reeds begrepen of zelfs in praktijk gebracht; nu de rest van de wereld nog, inclusief de activisten en meelopers. Want een humanitaire oorlog bestaat niet en het leven van soldaten opofferen zonder de bereidheid de tegenstander te vernietigen, is een schandelijke verspilling van mensenlevens. Soldaten hebben doorgaans minder ‘schuld’ aan een oorlog dan burgers en internationale organisaties die terroristen en dictators steunen. Dat universitaire docenten zich aansluiten bij gewelddadige activisten die Israël van genocide beschuldigen, is een teken dat onze universiteiten zijn geïnfiltreerd door (linkse) elementen die geen wetenschap, maar politiek bedrijven.

Demonstratieterreur

Als ergens de slappe houding van de overheid zichtbaar is geworden, dan wel bij de terreur door tuig dat voortdurend als demonstrerende studenten wordt omschreven. De onwil om de openbare orde te handhaven bleek reeds bij de snelwegblokkades door XR, de Palestijnse vlaggen en spreekkoren, de instructies aan de politie, het vrijlaten van arrestanten zonder hun identiteit vast te stellen, het gebrek aan effectieve sancties, het uiten van Jodenhaat en het ‘onderhandelen’ met gemaskerde actievoerders in plaats van deze te arresteren. De misvatting over de gewenste aanpak van (gewelddadige) activisten leidt zelfs tot immuniteit voor het betalen van de aangerichte schade. Het OM faalt in alle opzichten en het zgn. snelrecht is al helemaal een papieren tijger. Deze rechtsongelijkheid zal ongetwijfeld tot beschuldigingen van discriminatie, art.12 procedures (verzoek tot vervolging daders) en tot klachtprocedures bij de bestuursrechters leiden, die nu al achterstanden van 6 maanden en méér hebben. En nog erger, het tuig wordt aangemoedigd door de deelname van docenten en het ‘medeleven’ van de bepaalde media, terwijl over het verhaal van schade – ook op XR – wordt gezwegen.

Gelijk voor de wet

Hoe kan een particuliere stichting waaraan prinses Laurentien naar verluidt is verbonden, zichzelf belasten met het uitdelen van miljarden aan vermeende toeslagenslachtoffers die niets hoeven te bewijzen? Kennelijk niets geleerd van het compensatiedebacle door fraudeurs in Groningen en de Bulgarenfraude of ‘legale’ belastingontwijkers.

Wie heeft dit goedgekeurd, inclusief de ongelijkheid voor de wet met andere burgers die – buiten hun schuld teveel ontvangen – uitkeringen wel moeten terugbetalen. En die niet worden ‘gecompenseerd’; zelfs niet als ze bewijzen hebben en een rechterlijke uitspraak. Of gedetineerden die alleen worden gecompenseerd als ze (na jaren) volledig worden vrijgesproken? In welke schandalen kan het koningshuis nog meer verwikkeld raken als het nieuwe kabinet alle ‘lijken’ uit de kast gaat trekken? En waar was Rutte toen er plannen werden gemaakt om de staatsruif voor miljarden te plunderen; zelfs de graaiende ‘gemachtigden’ in Groningen komen niet aan een dergelijk bedrag toe. De walging van de burgers wordt steeds groter, met name over de incompetentie van het (demissionaire) kabinet en de Kamer. De mond vol over de rechtsstaat, maar niet willen zien dat hier – op emotionele en politieke gronden – een juridische onrechtmatigheid wordt toegelaten, die zijn weerga niet kent. Waarbij een koninklijke ‘vlag’ de lading van mogelijk 14 miljard verspilling moet dekken.

Gedragscode

Universiteiten hebben regels opgesteld voor demonstraties door studenten. Onduidelijk is of die ook gaan over richtlijnen voor universiteitsbesturen, activistische docenten of (criminele) actievoerders. Want dat het activisme de universiteiten was binnengedrongen, is niet nieuw, evenals (illegale) demonstraties en de rol van de media. Wel nieuw zijn het geweld en het verhalen van de schade, maar daarbij zijn ook de politie en het OM nodig. Helaas, laten die het nog steeds afweten (op verzoek van ‘hogerhand’?).

Overlevingskans kabinet

Wie meent dat de overlevingskansen van het verwachte kabinet gering zijn, moet zich realiseren dat ze het onmogelijk slechter kunnen doen dan hun voorgangers. Het belangrijkste is dat ze de macht en invloed van ambtenaren en activisten inperken – desnoods door ‘uitdunning’ – en het landsbelang boven het partijbelang stellen. Daarnaast moeten de bewindspersonen een rechte rug hebben en zich niet door media, oppositie, activisten en Brussel laten intimideren. En tot slot moeten ze de juiste bezuinigingsprioriteiten stellen; de beginnen met alle verspillingsprojecten, privileges (ook van het koningshuis en de politiek), de verdienmodellen in de gezondheidszorg, de relatie tussen uitkeringen/toeslagen/bijverdienoptie en het minimumloon (netto) alsmede de uitgaven voor asiel, ontwikkelingshulp, BuZa, EU, ECB en de VN. Tot slot moeten de pensioentransitie, energietransitie, milieu-eisen en bepaalde bestaande wetgeving ernstig worden heroverwogen of herzien. Dan is succes verzekerd en wordt het vertrouwen van de burger in de politiek hersteld.

Doch inmiddels het sarren en zuigen door ‘teleurgestelde’ politici en (tv-)journalisten reeds begonnen. Zelfs in EW-Magazine worden de PVV extreemrechts genoemd en het regeerakkoord afgekraakt. Dit zal nog erger worden zodra de namen van de nieuwe bewindspersonen bekend worden gemaakt. Intussen gaat ‘links’ geheel voorbij aan het gebrek aan rechtsstaat van de EU, van de milieu-activisten, van de overheid zelf en van lafbekjes die zich laten intimideren door pro-Palestijnse criminelen of liever gaan ‘praten’ en ‘onderhandelen’ met Jodenhaters in plaats van ze aan te pakken. Ook het ‘even’ ondertekenen van het Solidariteitspact (verdeling vluchtelingen en gelukszoekers) is om onbegrijpelijke redenen door het kabinet niet controversieel verklaard, terwijl moties van de Kamer niet meer werden uitgevoerd, zodat de Kamer nu alsnog moet beslissen of het kabinet wordt weggestuurd en dit pact niet in de nationale wetgeving kan/moet worden verwerkt. Kortom, het regeerakkoord heeft nog veel open einden en zal ook door Brussel worden gesaboteerd.

Personeelstekorten

De beweerde tekorten aan (vak)mensen in de bouw, de horeca, de zorg, de installatiebedrijven, de tuinbouw, de gevangenissen, de belastingdienst, de rechterlijke macht, de keuringsartsen (UWV), de krijgsmacht en de scholen kunnen alleen worden verklaard door de arbeidsvoorwaarden, de bezuinigingsblunders van de overheid en relatief grotere groei van de bevolking in verhouding tot de instroom (met diploma) op de arbeidsmarkt. De reducties in de bouw, in de gevangenissen, bij Defensie, de politie/ME en de belastingdienst hebben niet alleen te maken met bureaucratisering, managementfalen, arbeids-/pensioenvoorwaarden en bestaanszekerheid, maar vooral met een gebrek aan (toekomst)visie en politieke verantwoordelijkheid. Daarnaast is de arbeidsmoraal gedaald, worden uitkeringen/toeslagen steeds hoger in relatie tot het netto-inkomen van werkenden en is het aantal ambtenaren sterk toegenomen.

Tot slot zijn de werkomstandigheden (inbegrepen verkeers- en parkeerboetes, autokosten woon-werkverkeer, verzekeringen en administratieve verplichtingen) voor zzp-ers, leraren en mensen in de zorg verslechterd, evenals de onbetaalbare woonsituatie, waardoor steeds vaker arbeidsmigranten (moeten) worden ingeschakeld, die dit (nog) wel acceptabel vinden. Zelfs in het oosten van Nederland zijn de effecten daarvan merkbaar, omdat ook daar de wetgeving tot crises leidt. En wie niet gelooft dat Nederland vol is, moet op een werkdag eens de snelweg op gaan; duizenden vrachtautos’en tienduizenden personenauto’s zijn voortdurend onderweg om dit land draaiende te houden met dagelijks files tot gevolg.

Rechtsstaat

De rechtsstaat is niet alleen wat er in wetten staat, maar vooral hoe die door (politieke) rechters, burgers en overheid worden gebruikt dan wel misbruikt. Dit laatste vraagt om sancties en wettelijke bepalingen die dit moeten voorkomen en bestraffen. De opmerking van Omtzigt bij de akkoordpresentatie was dan ook overbodig. Hij moet juist eerst zorgen dat wetten worden veranderd en aangevuld om die gewenste rechtsstaat mogelijk te maken. Eerst daarna komt het ‘toetsen’.

Rellen

De ‘tactiek’ van de politie en de laffe driehoek (met burgemeester en OM) blijkt niet te werken. De absurde methode om niet zelf te escaleren, maar te wachten tot de ME wordt aangevallen met straatklinkers en ammoniak, moedigt criminele demonstranten zelfs aan om de agenten te gebruiken als doelwit voor hun escalerend geweld en vervolgens te klagen over een tik met een wapenstok. Dit effect – bekend van het slappe optreden tegen XR – wordt versterkt door de onwil van het OM om arrestanten te vervolgen; hebben ze geen zin in overwerk, is de snelrechtprocedure van de baan bij gebrek aan niet-politieke rechters, zijn de (politie)cellen vol of afgeschaft, zijn de waterwerpers defect of is er iets anders aan de hand? Bijv. dat linkse politici en andere bobo’s niet willen dat hun zonen, dochters en docenten een strafblad krijgen dan wel dat niet bekend mag worden wie de (buitenlandse) actievoerders zijn? Intussen is de animo om bij de ME te gaan steeds geringer, terwijl de vakbonden kennelijk geen verplichte toerbeurtregeling willen afdwingen. Vroeg of laat zal dit beleid tot rechtszaken leiden, omdat ME-ers zich gediscrimineerd kunnen voelen ten opzichte van ME-weigeraars en bovendien kennelijk onvoldoende worden beschermd door hun leidinggevenden en de ‘driehoek’.

Woningbouw

Indien het recht op huisvesting geldt voor immigranten, waarom dan niet voor geboren Nederlanders? De sabotage van de woningbouw door ambtenaren, milieuclubs, politici en de overheid zelf is zo opvallend, dat het tijd wordt voor een collectieve klacht tegen de Staat; zo nodig bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. Het recht op gezinsvorming wordt namelijk ook geschonden, terwijl het toenemende woon-werkverkeer in strijd is met dezelfde ‘milieuwetten’. Daar komt bij dat de Staat telkens beloftes doet over aantallen nieuwe woningen, die gewoon niet worden nagekomen, omdat noodwetgeving wordt geweigerd. Terwijl de autochtone bevolking relatief afneemt, zelfs omdat sommige landgenoten deze samenleving hun kinderen niet willen aandoen, wordt de roep om nog meer arbeidsmigranten steeds luider.

Opvallend hierbij is dat ook hoogleraren wegkijken bij deze onaanvaardbare situatie en mensenrechtenschending, dan wel verwijzen naar gebreken in bestaande wetten waaraan destijds hun ‘politieke’ beroepsgenoten een bijdrage hebben geleverd. Intussen worden enorme bedragen verspild aan allerlei bouw- en renovatieprojecten voor de overheid, rechterlijke macht, gezondheidszorg, gevangeniswezen, koningshuis, natuurvoorzieningen en asielzoekers zonder dat de incompetente Kamer ingrijpt. Terwijl het geld voor verkeersinfrastructuur en woningbouw ‘verdampt’ zonder de pensioenfondsen in te schakelen. En ook dat laatste lijkt nu te zijn gesaboteerd door de pensioenhervorming, waardoor de vraag rijst: wie bestuurt dit land eigenlijk en met welke doelstellingen? Of moet de vraag zijn: welke belangen worden er door Brussel en Den Haag behartigd?