De U-bocht methode

De terroristische aanslag op de Crocus City Hall in Krasnogorsk bij Moskou, heeft meer blootgelegd dan het de  politieke strijders in de Oekraïne en westerse wereld lief is. Niet voor de burger in westerse samenlevingen die moeite genoeg heeft om het hoofd boven water te houden.

Niet voor de zelfverklaarde kenner en expert die op beeldscherm, radio en krant uitbundig inzichten en voorspellingen de huiskamer in willen strooien. Niet voor mediavertegenwoordigers die zich graag laten informeren door stemmen uit Washington en Kiev. Helemaal niet voor oorlogszuchtige politici met een tunnelvisie en uitermate beperkte horizont, die voortdurend roepen dat Kiev moet winnen en Moskou moet verliezen.  

Wel voor de serieuze volger van de ellende op Oekraïense bodem die zijn visie en mening niet baseert op informatie van eenzijdige, westerse bronnen en de instelling en het verbindingsvermogen heeft om informatie uit meerdere bronnen aan elkaar te knopen om met verrassende op de werkelijkheid geënte vaststellingen op de proppen te kunnen komen. Voor die categorie is dit artikel.

Nooit de schuld van het Westen of Kiev

Na de discussies over de de (il-) legaliteit van de Russische inval in de Oekraïne waarbij het hoofdzakelijk draaide om het bestaan van afspraken en bewijzen van uitlokking; of Russische militairen wel of niet verantwoordelijk waren voor de slachting in Boetsja en wie achter de sabotage van de Nord Stream-2 pijplijnen zat, wordt nu weer een rookgordijn gelegd om de terroristische aanslag in de omgeving van Moskou. Wat hebben die drie walgelijke gebeurtenissen gemeen? De politieke- en mediavisie dat niet het beschaafde Westen of Kiev achter die aanslagen op mens en materiaal zitten, maar het perfide Rusland dan wel losgeslagen Jihadisten van ISIS of een ander extremistisch netwerk. Of beide.

Steeds weer dachten westerse politici en media dat ze er in geslaagd waren om de zwarte piet in de zak van een van de eerder genoemde door het Westen geïdentificeerde bad boys te hebben gefrommeld. Achteraf bleek dat om Boetsja en Nord stream toch een verdacht Westers luchtje te hangen en denkers en onderzoekers die door het narratief volgend segment (Kiev moet winnen) als complotdenkers werden weggezet, bleken het achteraf toch geheel of gedeeltelijk bij het rechte einde te hebben gehad.

Geheime CIA bases en hun rol in het bloedige steekspel

Op 26 februari 2024 onthulde Tyler Burden op de website Zerohedge dat de NY Times had gerapporteerd dat de CIA sinds 2016 twaalf spionage bases in het grensgebied met Rusland had gebouwd om geheime operaties op Russisch grondgebied te plannen en door “ingehuurde” krachten te laten uitvoeren. Hoewel het lange NYT-rapport vol staat met nieuwe onthullingen en bevestigt hoe diep de CIA altijd bij Oekraïne betrokken is geweest, staan ​​hieronder de voor de Crocus-aanslag relevante ontdekkingen die in het NYT rapport worden verklaard.

• Beschrijving van een geheime spionagebunker. Het rapport bevat een verrassend gedetailleerde beschrijving van een van de ‘geheime ondergrondse commandocentra’ die door de CIA zijn opgezet nabij de Russische grens. Die ondergrondse bunker, gebouwd ter vervanging van het verwoeste commandocentrum in de maanden na de Russische invasie, wordt bijna volledig gefinancierd en gedeeltelijk uitgerust door de CIA. De locatie is uiteraard niet bekendgemaakt.

• Elite-commandomacht. Binnen twee jaar na de door het Westen gesteunde staatsgreep in Oekraïne in 2014 had de CIA een trainingsprogramma opgezet voor Oekraïense eliteagenten: Rond 2016 werd dat trainingsprogramma gestart en is de CIA begonnen met het trainen van een elite Oekraïense commandomacht. Die eenheid met de naam Unit 2245 moest Russische drones en communicatieapparatuur buit maken, opdat CIA-technici deze konden reverse-engineeren om nieuwe encryptiesystemen van Moskou te kraken. De CIA ondersteunde het opleiden van een nieuwe generatie Oekraïense spionnen die opereerden in Rusland, Europa, Cuba en andere plaatsen waar de Russen een grote aanwezigheid hebben.

• Oekraïne omgevormd tot een ‘centrum voor het verzamelen van inlichtingen’. In meer dan 200 interviews beschreven huidige en voormalige functionarissen in Oekraïne, VS en Europa een partnerschap dat bijna ten onder ging aan wederzijds wantrouwen voordat het zich gestaag uitbreidde en Oekraïne veranderde in een centrum voor het verzamelen van inlichtingen Dat netwerk onderschepte meer Russische communicatie dan het CIA-station in Kiev aanvankelijk kon behappen.

• Staatsgreep van 2014… en de Krim. Het rapport verwijst indirect naar deze zeer kritieke periode die Oekraïne en Rusland op hun tragische ramkoers zette.  Terwijl het geweld escaleerde, landde een ongemarkeerd vliegtuig van de Amerikaanse regering op een luchthaven in Kiev met aan boord John Brennan, destijds directeur van de CIA. Hij vertelde Valentyn Nalyvaichenko, het toenmalige hoofd van de SBU dat de CIA geïnteresseerd was in het ontwikkelen van een relatie, maar alleen in een tempo waar de dienst zich prettig bij voelde, aldus Amerikaanse en Oekraïense functionarissen. De CIA moest de Oekraïense inlichtingendiensten versterken zonder de Russen te provoceren. De rode lijnen waren nooit precies duidelijk, waardoor er een aanhoudende spanning in de samenwerking ontstond.

• Operatie Goudvis. Geld en geavanceerde technologie van de CIA hebben de Oekraïners in staat gesteld afluisteroperaties uit te voeren die veel verder gaan dan waartoe zij anders in staat zouden zijn.  De bunker zat vol geavanceerd door de CIA gefinancierd communicatieapparatuur, grote computerservers, gecodeerde radio’s en apparaten voor het onderscheppen van geheime Russische en Chinese communicatie.

• Bevestiging dat Poetin feitelijk gelijk had. Een ironisch fragment uit het Times-rapport dat start met de opmerking dat Poetin herhaaldelijk de VS-NAVO de schuld heeft gegeven van het uitbreiden van zijn militaire en inlichtingeninfrastructuur naar Oekraïne. Dat werd door het Kremlin gepresenteerd als een belangrijke reden voor het lanceren van de Russische invasie op 24 februari 2022. Poetin en zijn functionarissen waren aan de vooravond van de invasie onvermurwbaar in hun uitspraken dat de NAVO Oekraïne aan het militariseren was. The Times lijkt nu volledig toe te geven dat dit inderdaad het geval was.

Slordigheden

Hoe dodelijk de Oekraïense veiligheidsdienst – Sluzhba Bezpeky Ukrainy (SBU) – ook is geworden in de afgelopen tien jaar, het is een imitatie van de CIA. Daarom worden er nog steeds slordige fouten gemaakt. Die eventuele fouten zijn bij het zoeken naar de schuldigen van de Crocus-aanslag relevant. Weliswaar heeft ISIS-K met veel tam-tam de schuld van de aanslag op zich genomen, maar dat doen ook andere terroristische organisaties/netwerken als Taliban, AQ en Boko Haram om mondiaal van tijd tot tijd hun relevantie in het wereldje van het terrorisme te bevestigen. Dat opeisen is hun manier van reclame maken om de rekrutering voor hun netwerken te stimuleren. De veronderstelde slordigheden opgelijnd:

• Slordigheid #1: rekruteren van mensen die tegen geld wel bereid waren om mensen te vermoorden, maar niet om uit ideologische motieven tot de dood te vechten op de plaats van hun komende terroristische aanval. Het risico dat ze alsnog gepakt zouden worden op Russisch territoir was groot. ISIS-K jihadisten zouden op de plek van de aanslag als martelaren hebben willen sterven onder het uiten van stoere islamitische kreten. Zelfopoffering kwam in het beeld absoluut niet voor.
• Slordigheid #2: niet gaan naar resp. opvangen op een veilige locatie om daar de contactpersoon te ontmoeten die hen uit Rusland zou kunnen smokkelen dan wel om met hen alle bewijzen te vernietigen. Omdat ze daarover niet geïnformeerd waren trokken ze van Moskou naar de enige plek waar ze dachten in veiligheid te zijn; het Oekraïens -Russisch grensgebied. Op die manier bevestigden ze onbedoeld en onbewust de indruk dat Kiev achter die terroristische actie zou zitten.
• Slordigheid #3: De aanslag plegers volgden en strak tijdplan om de plaats van de terroristische actie te hebben verlaten voordat een Russische antiterreur resp. speciale eenheid op de plaats van de actie zou zijn aangekomen. Een vuurgevecht met die Russische speciale eenheid wilden ze koste wat het kost vermijden. Ook dit bevestigt de vaststelling dat het niet om idealistische Jihadisten gaat.

Die slordigheden/manco’s maken de geloofwaardigheid van het ISIS-K MSM /Washington verhaal op zijn minst twijfelachtig zo niet ongeloofwaardig.

Aftermath

Deze would be terroristen  werden waarschijnlijk uitgekozen door de SBU omdat sommigen van hen vatbaar zijn voor religieus radicalisme als gevolg van de slepende erfenis van de islamitisch geïnspireerde burgeroorlog in Tadzjikistan in de jaren ‘90. Tadzjikistan grenst aan het Afghaanse hoofdkwartier van ISIS-K. Naar verluidt werd gerekruteerd via een radicaal Telegramkanaal en daarom is de betrokkenheid van potentiële ISIS-K aanslagplegers bij de aanslag, niet geheel onaannemelijk en konden ze gemakkelijk Rusland binnenkomen.

Deze aanslagplegers  voelden zich echter niet radicaal genoeg om als martelaren het aardse te verlaten. Wel waren ze bereid om tegen betaling onschuldige en ongewapende burgers massaal  op een locatie af te slachten en dan aan de kuierlatten te trekken. Dat is een verklaring voor het feit dat ze na hun slachtpartij en het in brand steken van het concert gebouw er snel vandoor gingen. Jihadisten zouden dat niet doen.

Ze zijn van de plaats van slachtpartij en bandstichting gevlucht… maar waarom naar de Oekraïne, waarom niet naar een van de Baltische staten, Finland of naar Tadzjikistan? Waarom? Volgens de FSB hadden ze in de regio Belgorod contact willen maken met daar verblijvende eenheden van het Russische Vrijwilligers korps dat in de Belgorod en Kursk regio terroristische aanslagen wilden plegen. Die waren weliswaar verijdeld,

Als Kiev erin geslaagd zou zijn om de vier aanhangers via de door de AFU/SBU gemaakte corridor op Oekraïense bodem terug te doen keren, waren de vier onder motto “geen pottenkijkers; geen getuigen” alsnog door de SBU vermoord als belangrijke randvoorwaarde voor het in de doofpot stoppen van de aanslag. Heel erg covert was de operatie niet echt. Er werd een aantal hinderlijke slordigheden begaan en de sporen lijken naar SBU en Kiev te lopen.