Onlangs lanceerde de EU een nieuwe poging om de omvolkingsgedachte te verkopen aan regeringen en bevolkingen. Het is de zoveelste poging om door semantische verbuigingen het menselijke smeltkroes idee aantrekkelijk te maken en dat lukt bij deugende politici vanzelfsprekend beter dan bij verarmende bevolkingen die de effecten van die ideeën sterk in de beurs voelen.
Het nieuwe project heeft de naam “Talent Partnerships” gekregen en het doel is om meer arbeidsmigranten uit Afrika en Azië naar Europa te halen. Het project is onderdeel van “the EU’s comprehensive approach under the Pact on Migration and Assylum” en Brussel streeft ernaar om in 2022 verdragen af te sluiten met Marokko, Tunesië en Egypte vermoedelijk gevolgd door verdragen met Senegal, Nigeria, Pakistan en Bangladesh. Als redenen voor deze stap noemt de Europese Commissie (EC) het opvangen van de groeiende krimp van het arbeidspotentieel en het dempen van een uit de hand lopende vergrijzing. Het staat lidstaten weliswaar vrij om gebruik van dit instrument te maken, maar ze moeten er dan rekening mee houden dat de arbeidsmigrant aka derdelander na vijf jaar een permanente verblijfsvergunning krijgt, met nagenoeg dezelfde rechten als staatsburgers van de lidstaten.
Het binnenhalen van die legale arbeidsmigranten betekent dat ze moeten voldoen aan de kwaliteiten die op de arbeidsmarkt gevraagd worden en hun arbeidsethos dermate is dat ze een bijdrage willen leveren aan handhaving en verhoging van welzijn en welvaart in het nieuwe vestigingsland. Zijn het kenniswerkers of lage loonwerkers die binnengehaald worden? Uit het OESO onderzoek naar de mondiale onderwijskwaliteit is gebleken dat het onderwijsniveau in Azië hoger zou liggen dan in Afrika (Azië top, Afrika onderaan). Van de door Brussel geselecteerde kandidaatlanden heeft de OESO alleen van Marokko en Tunesië data ontvangen om onderwijs en opleidingen in die landen te kunnen kwalificeren! Die data bevestigen dat Afrikaanse landen onderaan de lijst bungelen.
De OESO vaststellingen onderstrepen dat het gros niet kan beantwoorden aan de gevraagde kwaliteitseisen en in de categorie lage loonwerkers zullen vallen. Het volume kenniswerkers dat binnengehaald kan worden is te klein om de gaten in de arbeidsmarkt te kunnen vullen. Cijfers over reeds aanwezige lage loon arbeidsmigranten uit de beoogde regio’s van herkomst wijzen erop dat het merendeel alleen door een uitkering en andere sociale voorzieningen het hoofd boven water kan houden. Zelfs als zij niet bovengemiddeld afhankelijk worden van een uitkering, zal hun bijdrage aan de overheidsfinanciën gemiddeld negatief zijn. Zij profiteren immers van de veelal inkomensafhankelijke voorzieningen zoals toeslagen, maar betalen relatief weinig belasting en premie
En de vergrijzing bestrijden om de kosten te kunnen verminderen? Die kosten zullen groeien afhankelijk van leeftijd van binnenkomst, sociaaleconomische kenmerken, kansen op de arbeidsmarkt, (bereidheid tot een grote mate van) integratie (de wil om een schoolopleiding te voltooien en aan het arbeidsproces deel te nemen), verblijfsduur, mate van gezinsvorming en gezin (beter gesteld familie) hereniging resp. hoogte van retourmigratie[1]. Het is uit diverse studies duidelijk geworden dat ook binnengehaalde legale en illegale migranten vergrijzen, in de periode tussen binnenkomst en overlijden amper een substantiële bijdrage leveren aan de economische ontwikkelingen in het nieuwe vestigingsland en de druk op de sociale voorzieningen niet verlichten maar groter worden. In 2016 piekten de immigratie kosten door de vluchtelingencrisis op €32 miljard. De netto kosten van niet-westerse immigratie bedroegen over de periode 2015-2019 gemiddeld €17 miljard per jaar.
Het demografische effect
Politici hebben de vervelende gewoonte om niet alleen immigratiekosten te verzwijgen, maar ook demografische effecten te negeren. De ervaring leert dat de menselijke aanwas bij het beoogde immigratie segment groter is dan bij het autochtone component. Bovendien kan die groei tot in de lengte der dagen doorgaan. Op de webiste www.wyniasweek.nl wordt de aanwas van voormalige Turkse en Marokkaanse gastarbeiders als rekenvoorbeeld genomen. Begin jaren zeventig van de vorige eeuw telde Nederland circa 55.000 Turkse – en Marokkaanse gastarbeiders. Hoewel de werving na de oliecrisis van 1973 gestopt werd, zette de aanwas zich gestadig voort. Inmiddels bedraagt de bevolking met een Turkse of Marokkaanse migratieachtergrond (eerste en tweede generatie), door gezinsvorming en -hereniging, alsmede door natuurlijke aanwas, circa 850.000 personen.
Nederland heeft momenteel circa 400.000 vacatures en in de werklozen pot zitten bijna 355.000 personen (3,6% van de beroepsbevolking). Hoewel niet iedereen aan de norm voldoet, blijkt de arbeidsbereidheid bij die werklozen om diverse redenen laag te zijn. Stel dat de helft van de vacatures in het kader van de ‘Talent Partnerships inderdaad gevuld kan worden met aangetrokken arbeidsmigranten; stel dat ze net als de autochtone Nederlander het volhouden tot de gerechtelijke pensioen leeftijd; stel dat de demografische gevolgen een gelijksoortig patroon vertonen als bij Turkse – en Marokkaanse medelanders, dan betekent dit binnen 50 jaar een extra bevolkingsgroei van circa 3 miljoen inwoners. Die bevolkingsgroei heeft gevolgen voor het woningbeleid, onderwijs, medische zorg en voorzieningen, criminaliteitsbestrijding, klimaatbestrijding en de inhoud van de nationale schatkist[2].
Juichende werkgevers en mediavertegenwoordigers
Zoals in het verleden herhaaldelijk is bevestigd zijn werkgevers, deugbewegingen, politici en ondersteunende media enthousiast over een dergelijk humanitair georiënteerd project. Matthijs Bouman (1966) van het Financiële Dagblad die ons op het scherm regelmatig komt verblijden of teleurstellen met de effecten van de Nederlandse economie: “Arbeidsmigratie is een no-brainer en Noord-Afrika is dan de logische keuze”. Een logische keuze? Onduidelijk waarop hij dat baseert, maar zeker niet op kennis en ervaringniveau noch op arbeidsethos van de binnengekomen Afrikaanse immigrant. Een logische keuze zou het werven op de Aziatische arbeidsmarkt zijn. Zijn argumentering leunt zwaar op het vergrijzingspook en de onevenwichtigheid van die benadering is in onderzoeken uitgebreid beschreven. Het is bovendien opmerkelijk dat deze economische kenner die het kijkerspubliek regelmatig onderwijst met data en cijfers, de betaling van uitstaande rekeningen die daarvan het gevolg zijn, buiten zijn beschouwing laat.
Kritische Arbeidsinspectie
Felle kritiek kwam uit onverwachte hoek. Die van de Arbeidsinspectie. Verpakt in het Jaarverslag 2022 benadrukt topambtenaar Rits de Boer inspecteur-generaal Nederlandse Arbeidsinspectie, ressorterend onder het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) wat hij en zijn ambtenaren van dit EC initiatief vinden:
Ook relatief kleine jaarlijkse migratiesaldi vergroten de bevolkingsomvang in 2050 aanzienlijk. Een grotere bevolking vergroot de reeds bestaande uitdagingen nog extra (sociaal, milieu, stikstof etc.). Omdat Nederland voor vluchtelingen, zoals de situatie met Oekraïne onderstreept, altijd ‘migratieruimte’ zal willen en moeten reserveren, zijn de keuze-opties voor Nederland rond arbeidsmigratie zeer beperkt.
Die constatering leidt er ook toe dat keuzes voor extensieve groei (meer kapitaal, meer arbeid) minder voor de hand liggen dan intensieve groei (hogere kapitaal/arbeid ratio). Bij schaarste op de arbeidsmarkt moet de aanpassing meer via werktijdverlenging, in de zin van grotere deeltijdbanen, via activering van onbenut arbeidspotentieel en meer via de P [prijs] dan via de Q [hoeveelheid] gaan. Verhoging van de arbeidsproductiviteit door meer te investeren in mensen.”
“…Per saldo geldt dat het private verdienmodel voor arbeidsmigratie gekenmerkt wordt door private baten en publieke lasten. De maatschappelijke opgaven en kosten verbonden aan migratie komen niet tot uitdrukking in de kosten/baten-afweging van uitzendbureaus/werkgevers. Daarmee wentelen zij die lasten in die zin af, niet alleen in het hier en nu maar ook voor latere generatie…. publieke lasten zijn onder andere de grote druk op de woningmarkt waardoor miserabele woonomstandigheden eerder toe dan af zullen nemen, te hoge druk op voorzieningen zoals een te hoge druk op onderwijs. Die externe effecten worden niet ingeprijsd in de private verdienmodellen.”
Weliswaar heeft de analyse in het jaarverslag betrekking op arbeidsmigratie in ruime zin en niet specifiek op de ‘Talent Partnerships’, maar op hoofdlijnen is de kritiek wel degelijk daarop van toepassing. Het jaarverslag van de Nederlandse Arbeidsinspectie gaat lijnrecht in tegen het coalitieakkoord van Rutte IV, dat meegaat met de initiatieven van de EC en juist mikt op meer arbeidsmigratie. Vooral van buiten de EU. De belangrijkste les die uit het jaarverslag getrokken kan worden is deze:
“Regeringen moeten niet voortdurend en alleen hun oor te luisteren leggen bij de werkgevers lobby, maar zal ook het belang van de bevolking op een breed vlak moeten doorrekenen. Het ‘opentrekken van een blik arbeidsmigranten’ als middel tegen tekorten op de arbeidsmarkt en oplossing voor de vergrijzing kan geen automatisme zijn.”
Het klinkt mooier dan het is
De titel klinkt mooier dan de inhoud is. Het zijn de gebruikelijke drogredenen om omvolking een optimistische toonzetting te geven en ideeën in die richting die geboren worden in de directiekamers van de EC, door te drukken. De echte reden is de Brusselse hoop dat uitbreiding van mogelijkheden voor legale arbeidsmigratie, zal leiden tot een vermindering van illegale immigratie. Het migratiepotentieel in de beoogde herkomstlanden is echter onbeperkt en legale immigratie betekent uitsluiting van degenen die niet aan de vastgelegde – tot nog toe onbekende – criteria voldoen. Legale en illegale immigratie zijn geen perfecte substituten en dus zullen personen die niet aan die criteria voldoen en hun ellende in het herkomstland willen ontvluchten, toch kiezen voor de illegale optie. Het is een verregaande naïeve veronderstelling dat illegale immigratie gesymboliseerd door mensensmokkel, wrakke bootjes en verdronken slachtoffers door de invoering van dit instrument zal verminderen.
[1] CBS rapport 2008: ruim 45% van de eerste generatie keert terug naar het land van herkomst.
[2] Hoewel er vragen gesteld kunnen worden bij de betrouwbaarheid van die voorspelling is het gezien de geschilderde demografische effecten niet verstandig van politici om die voortdurend onder het tapijt te vegen.
We weten inmiddels wat de effecten zijn van immigratie en de spanningen die daarmede gepaard gaan en desondanks “”Politici hebben de vervelende gewoonte om niet alleen immigratiekosten te verzwijgen, maar ook demografische effecten te negeren”” aldus de heer Brantz.
Bijgaande link naar een uitzending van ” Ongehoord Nederland ” laat horen en zien hoe Geert Dales van de VVD zich op een diep ” beschamende manier” de Winter, Vlaams- Belang, en Thierry Baudet , FvD , door hem worden aangevallen en dat Baudet en De Winter kletspraatjes zouden hebben en om-volking voor Dales een andere betekenis heeft.
We zien en horen dus eigenlijk de “”ONTKENNING”” van de VVD dat er geen ” demografische transitie zou zijn. Als we even in herinnering brengen dat De WInter en Geert Wilders door een verordening niet mogen wandelen in de wijk Molenbeek te Brussel, dan is het toch duidelijk dat de Burgermeester van Brussel een “ontkenner is van de problemen is die ontstaan zijn door immigratie in België.” Het wordt steeds zieker van karakter,
Dat GEERT DALES op een vileine en, mijns inzien, de meest achterlijke manier Baudet verbaal heeft aangevallen, noopt de onverbiddelijk de aangekoppelde conclusie, dat Dales het verstand van kraai heeft, kraaien en niemand verstaat het.
Het Symptoom van de uiterst opportunistische, maar zieke VVD, komt nu goed uit de verf. Dat Nederland naar de verdommenis gaat zal ook Dales een zorg zijn. Dales zweeft ook in de wereld van ” Pseudologia Fantastica”.
Ongehoord Nieuws met Geert Dales, Wouter Roorda en Raisa Blommestijn – Afl 26 – Ongehoord Nederland
Eens. Ik heb de uitzending gevolgd, maar kon die Dales niet volgen. Geen enkel inhoudelijk argument. Alleen het etiket ‘kletspraatjes’ en pleiten voor journalistieke censuur op de vrije meningsuiting die volgens hem bij Ongehoord Nederland niet functioneerde
Het ‘wapen’ van Dales om het vooral niet over de feiten te hebben was de niet uitgesproken vergelijking met wat er onder de nazi’s plaats vond. Ineens is dan zo’n vergelijking niet langer taboe…
O, o wat vallen die deugers als ze stoer bij ON komen opdraven door de mand door hum totale gebrek aan argumenten. Laatst ook hetzelfde liedje met Hans Knoop.