Het kan geen kwaad om regelmatig de klimaathypocrisie aan de kaak te stellen. Zeker als meer dan 30.000 personen met CO₂ uitstotende platformen naar een oord stuiven om te bomen over oplossingen voor veronderstelde klimaat catastrofen.

Er wordt dan wat afgepraat over de verbranding van de aarde door de zon, verdrinking van land door een stijging van de zeespiegel door smeltende gletsjers en ijskappen en uitgebreide bosbranden en in het verlengde verschrompeling van de longen van de aarde door de stijging van de temperatuur. Voor het gemak wordt wat de laatste catastrofe betreft, vergeten dat landen als Nederland van harte meewerken aan die verschrompeling door bossen voor de eigen CO₂ spuitende energiecentrales gesubsidieerd af te laten romen. 

Dichotomie versus polychotomie 

Klimaatwetenschap is een complex vakgebied en is gebaseerd op verschillende basiswetenschappen zoals natuurkunde, scheikunde, oceanografie, biologie, geologie, paleo-ecologie, paleontologie en nog veel meer. Voeg daarbij de sub disciplines, vloeistofmechanica, spectroscopie, thermodynamica, enz.  en het is duidelijk dat een persoon een groot aantal, laat staan alle disciplines kan beheersen. In het verlengde is het dan ook onzin dat iemand zich als een klimaatdeskundige etiketteert. Daarom is bij het benaderen van deze complexe materie, bezit en gebruik van gezond verstand en respect voor de opvattingen van anderen van onschatbare waarde. Helaas zijn tijdens discussies en debatten ook in Glasgow die twee absent, waardoor vooral op de man wordt gespeeld.

Tendentieuze klimaatberichtgeving van staatsmedia en informatie van en door klimaatalarmisten zijn in het achterliggende decennium verworden tot onvervalste klimaatpropaganda. Door die propaganda hebben de termen klimaatsceptici en klimaatontkenners in de massamedia en in het gepolitiseerde debat een negatieve connotatie gekregen en worden vaak in verband gebracht met extreemrechtse – en antidemocratische groeperingen. Onder de “naïeve gelovigen” in de alarmistische boodschap is alles zwart of wit en dus is iedereen die op wetenschappelijke basis of anderszins niet onvoorwaardelijk het IPCC steunt, een ontkenner. Deze dichotome verdeeldheid bestaat echter alleen onder die naïeve gelovigen. Onder realistische waarnemers heeft de kijk op het klimaat net als het klimaat zelf, een multidimensionale kleur. Met dat beeld als vertrekpunt zijn er meer kwalificaties te identificeren dan een overkoepelend begrip als klimaatontkenner.

Gekakel en gefladder

Een bonte verzameling brallende politici (sommigen denken dat de titel wereldleider beter bij hem of haar past) die bij God niet weten waar ze het over hebben en zich gewillig laten souffleren door activisten. Observer organizations (14.000 vertegenwoordigers!) bestaande uit lobbyisten en industrialisten die de Conference Of the Parties (COP) 26 als een uitstekend platform beschouwen om de eigen winsten te kunnen optimaliseren en gretig inhaken op de nieuwste modegrillen van de Groene Kerk. We moeten de media niet vergeten die als propaganda instrument van de Groene Kerk (3700 geaccrediteerde!) gebeurtenissen en ontwikkelingen in een gunstig daglicht voor de argeloze belastingbetaler moeten plaatsen.

Kakelkippen die met gefronste wenkbrauwen en ernstige trekken op het gezicht zich buigen over oplossingen voor veronderstelde zelf gecreëerde catastrofen die volgens klimaatfatalisten vooral worden veroorzaakt door de ongebreidelde CO₂ emissie en in het verlengde de opwarming van de aarde. Tot wel 5 graden in 2100 als er nu niet wordt ingegrepen. Een kreet die we tien jaar en twintig jaar geleden ook al uit de kelen van klimaatbewakers hoorden. Let wel bij al die 30.000 plus zit geen enkele klimatoloog. Wetenschappers die alle functiegebieden beheersen die van invloed zijn op het klimaat, bestaan niet. De vraag welke waarde aan die kreten gegeven moet worden, laat zich niet moeilijk raden.

Als je leest wat zich rond die bijeenkomst aan Groene misperen heeft afgespeeld, dan kun je je geld beter aan andere effectieve oplossingen besteden. Kernenergie bijvoorbeeld. Electrische laadpalen die voor hun energie afhankelijk zijn van dieselmotoren, anders reed er geen door elektriciteit gedreven platform rond in Glasgow. Opstarten van Britse kolencentrales, omdat er geen windturbine kon ronddraaien door het gebrek aan wind en de zon vakantie vierde op de Bahama’s, en vergaderingen bij kaarslicht of in het duister gevoerd dreigden te worden.

IJdeltuitenparade

Onder het motto “als niemand het zegt dan vertel ik zelf wel hoe goed of hoe zielig ik ben” kreeg iedere aanwezige regeringsleider ongeveer drie minuten om een tekst vol van resultaten en beloftes uit te spreken dan wel ondertekenaars van het Parijse Klimaatakkoord te verwijten of te verketteren. Afrikaanse landen en andere landen in ontwikkeling vroegen alleen om meer geld om de transitie te betalen en hun bevolking te redden van de komende klimaatrampen. Premier Alexander De Croo van België had ook zijn moment of fame op het hoogste forum. Hij verkocht de leugen dat de recente overstromingen in België met doden tot gevolg te wijten zijn aan de klimaatopwarming. Hij heeft niets gezegd over de echte oorzaken van de overstromingen: slecht waterbeheer en het openen van de stuwdam in Eupen. Een tekst die ook uit de mond van Rutte had kunnen komen. Gelukkig luisterde niemand in de zaal en gebruikten de gastheer en zijn belangrijkste westerse gast die periode om eens lekker weg te doezelen.

Was Terugdringing van CO₂ het belangrijkste Agendapunt?

Die CO₂ emissie! Wanneer we de Nederlandse stelling “ de vervuiler betaalt” toepassen op het bovenstaande diafragma, dan komen we tot een aantal opmerkelijke vaststellingen: Azië vertegenwoordigt door China, India, Indonesië, Zuid-Korea, Iran en Japan is goed voor 44% van de uitstoot; Noord-Amerika (VS en Canada) voor 17%; Europa voor 5% (!) en de rest van de wereld samengesteld uit hoofdzakelijk landen van Afrika en Zuid Amerika voor 21%.  China de grootste vervuiler was op de COP26 afwezig en ook de Russische Federatie die voor 5% verantwoordelijk is, schitterde door afwezigheid. Landen die onder de categorie ‘rest van de wereld’ geschaard worden, zijn aanwezig om de diepe zakken van hun bewindvoerders en regeringsleiders te vullen.  

De EU die verantwoordelijk is voor 5 tot 9% van de uitstoot loopt samen met de VS van Biden voor de muziek uit met hun Groene Beleidsconcepten. Zij willen de CO₂ emissie in 2050 naar nul terugbrengen, een streven dat gelet op de te verwachten hogere uitstoot door China, India en Rusland tot mislukken gedoemd is en alleen maar resulteert in Westerse verarming en kaalslag bij de industrie.

Kortom, het terugdringen van de CO₂ emissie is een wassen neus, omdat belangrijke CO₂ uitstotende landen niet aanwezig waren en van plan zijn hun CO₂ emissie juist te verhogen met mondiale effecten.

“Het draaide om een verdeling
van $100 miljard per jaar”

Die $ 100 miljard per jaar zou, zo werd in Parijs 2015 afgesproken, verdeeld worden onder de arme (zeg ontwikkelings-) landen, Het was toen en nu nog steeds onduidelijk in welke vorm de rijkere – zeg Europese en Noord Amerikaanse landen – dat bedrag op tafel zouden leggen: giften, wel of niet renteloze leningen en/of investeringen? Niet verrassend dat de grootste contingenten uit de armere landen kwamen. Congo, Ghana en Bangladesh telden alle 300 plus personen. 

Om een aanzienlijk deel van dat klimaatgeld binnen te kruien, werd er stevig op los gelogen: volgens de regeringsleider van de Malediven was het eiland aan het verdrinken door de stijging van de zeespiegel. Dat er juist land bij was gekomen en drie vliegstrips naast het strand waren aangelegd, werd luchtig weggewuifd. De regeringsleider van Tuvalu deed zijn bijdrage staande in de zee en hoewel Tuvalu in omvang is gegroeid, deed ook deze makker voorkomen dat zijn eiland aan het verdrinken is.  Er was toch niemand die de kretologie zou gaan controleren op juistheid. Zeker de propagandistische media niet.

Afrikaanse landen eisen $ 1300 miljard per jaar voor hun deelname aan het terugdringen van de CO₂ uitstoot. Ja, ja, het kan niet op. Wij zijn arm, de schuld van het kolonialisme, imperialisme en klimaatisme. Schrappen wat niet van toepassing is.

De Top is een Flop

Kent u hem nog, de man met de bel en de toeter? Met een ernstig gezicht werden in de jaren ’60 uitvoeringen van de Beatles en Rolling Stones door een vakkundige jury afgeserveerd of omarmd. Die bel en toeter hebben ze in Glasgow niet nodig. Als regeringsleiders van landen afwezig zijn die verantwoordelijk zijn voor 80% van de CO₂ emissie en beloftes worden gedaan waar degene die belooft nooit verantwoordelijk gesteld kan worden, dan heeft zo’n uitgebreide parlée geen enkele zin.

Maar dat weten de deelnemers donders goed en dus is de gang naar Glasgow een leuke gelegenheid om stoer te doen door met belastinggeld te strooien, lekker te kakelen en om weer eens gezien te worden. Een bijeenkomst van mooipraters met een slotovereenkomst waar niemand wijzer van zal worden en de deelnemers zich geen buil aan kunnen vallen.

[i] Tekstdelen van het artikel „“Klimaatconferentie COP26, een grote flop” van Ferdinand Meeus zijn verwerkt in het artikel.