Stalin’s wederopstanding in de EU

De globalistische missie van Brussel is de totstandkoming van één totalitaire EU in een greep naar de macht via de klimaatzwendel. Een Unie van soevereine staten is een lang achterhaalde fictie van Ruttes quasi democratische vlag die de antidemocratische lading van de EU niet meer dekt.

Nu zijn het pathologische leugenaars als Timmermans en Verhofstadt die de kar trekken en Fransje heeft daar een arbitrair prijskaartje aan gehangen dat, voor de zekerheid, niet hoog genoeg kan zijn om de soevereine staten in hun totalitaire greep te krijgen, het suffe Nederland vrijwillig voorop.

Zij hebben een gevestigd belang in de centralisering van alle macht in hun handen omdat het populisme van Brexit een existentiële bedreiging voor hen is. Daarnaast speelt ook een andere drijfveer, gebaseerd op menselijke zwakte: letterlijk duizenden EU ambtenaren toucheren nooit gedroomde fortuinen, misbruiken vervolgens collectief ‘woonkosten’ en ‘reiskosten’, leven als vorsten van hun ‘representatie’ rekeningen en steken enorme, na enkele jaren in Brussel volstrekt onverdiende, pensioenen in hun zak. Totalitarisme, socialisme, communisme en globalisme zijn maar een héél dun laagje vernis verwijderd van ordinaire, egoïstische zakkenvullerij. Die globalisten hebben één belang en dat is dat hun feestje nog lang duurt, maar hun missie moet daartoe uiteraard door de slachtoffers gefinancierd worden. Daarom wagen deze onverzadigbare potverteerders het zelfs om een hoger meerjarig budget voor te stellen terwijl de EU door Brexit juist krimpt!

Vier nettobetalers – Oostenrijk, Zweden, Denemarken en Nederland, van wie wij de grootste netto bijdrage per persoon betalen – verzetten zich tegen deze communistische zakkenrollerij. Oostenrijk heeft zaterdag al in beginsel met een veto gedreigd, maar Timmermans gaat zich aan de hem typerende bedreigingen te buiten: ‘Ik hoop dat Nederland zich bewust is van de prijs die het straks kan betalen voor zijn houding.’ Het mannetje heeft wel lef…

De slimme Denen hebben, net als Engeland, diverse voorbehouden op financieel gebied en inzake migratie gemaakt bij het aangaan van het EU lidmaatschap en kunnen deze impertinente klaploper makkelijker op afstand houden, maar het tandeloze Nederland laat zich dankzij Lubbers sowieso al jaren uitwringen en, meer recentelijk, door Rutte aan het globalisme uitverkopen.

Wij hebben, met Frankrijk, de EU Grondwet afgewezen die diende om de op handel en welvaart gerichte EEG om te smeden in een globalistisch wespennest, maar ons ‘regentje’ Balkenende presteerde het om die legitieme afwijzing der kiezers te negeren en de Europese Grondwet alsnog eigenhandig te ratificeren! Hoogverraad van onze democratie? Jazeker, maar onbestraft want het apathische Nederland is nu eenmaal makkelijk te manipuleren ( ‘het valt allemaal wel mee…’).

Sluipende federalisering is onze dagelijkse Europese realiteit, maar nu is er een nieuw gevaar ontketend in Spanje, dat boven de intriges van Brussel uitstijgt en een parallelle, funeste ontwikkeling in Nederland accentueert! In Madrid vindt, in een coalitie van sociaal democraten en communisten, de wedergeboorte van Stalin’s fanclub plaats die de identieke ontwikkeling van Ruttes concubinaat met de communisten van G.L. en D’66 pijnlijk illustreert. In Spanje deelden zij voor het laatst de macht gedurende de Tweede Republiek (1931 tot 1939). Vaak zijn uit de historie wijze lessen te trekken, zowel voor Spanje als voor Nederland, maar men moet er wèl voor open staan.

Negentig jaar geleden projecteerden communisten en socialisten, net als nu, hun ongebreidelde haat jegens religie èn democratie op Spanje, dat dientengevolge bijna in handen van Stalin viel in een barbaarse burgeroorlog. Spanje was dankzij Stalin’s moorddadige subversie bijna het eerste Europese satellietland van Moskou geworden, ware het niet dat de al even onfrisse Royalist Franco die rampzalige oorlog won. Of je van de hond of de kat gebeten wordt: een half miljoen doden worden (te) snel vergeten, net als tientallen miljoenen andere dodelijke slachtoffers van het socialisme.

Een afspiegeling van die primitieve haat zagen wij niet alleen in de infantiele reactie op de afscheidsspeech van Nigel Farage in het E.P. Spanje blijkt na de laatste verkiezingen snel af te glijden naar een wederopstanding van het Stalinisme.

Ook Nederland heeft door ‘links’ geïnspireerde, zelfs bewonderde, moordaanslagen gezien op Kosto, Janmaat, van Gogh en Fortuijn, maar staat in principe nooit op de barricades, zelfs niet tegen de dramatische gevolgen van Ruttes moreel corrupte wanbeleid. Erger nog, kennelijk zijn wij niet bereid om lessen te trekken uit het verleden want wij gaan gedwee in diezelfde Spaanse richting in Ruttes heilloze coalitie met de communisten van G.L. die ongevraagd hun destructieve stempel op het land mogen drukken, buiten de kiezers om!

Na de nooit aan de kiezer voorgelegde roofoverval van de klimaatzwendelaars geeft de wijze waarop Rutte vervolgens de Nederlandse landbouw en veeteelt door D’66 en G.L. laat slopen helder aan hoezeer communisten hier ongehinderd – met zijn zegen – zo’n belangrijke economische pijler van onze samenleving de nek mogen omdraaien en Nederlandse boeren zelfs het land uitjagen!

Terwijl dit schandaal zich voor onze ogen voltrekt snurkt de kiezer lekker verder en accepteert ook klakkeloos de nergens toe dienende pesterij van 100 km/u. Een referendum is ons ontnomen door Pechtold en de toverkol Ollongren. Het zelfgenoegzame Nederland kijkt noch naar het verleden noch naar de toekomst, wat maakt het ook uit?

Als wij eens eerlijk jegens onszelf mogen zijn blijken Spanje èn Nederland de enige twee landen in de EU met een actief meesturende communistische minderheid in de regering! Zo diep zijn wij gezonken!

Het ergste is dat de commies van G.L. er door Rutte bijgehaald zijn zonder de kiezer daarin te kennen.

Het was niet genoeg dat deze opportunist, ter meerdere persoonlijke glorie, al een veel te grote, veelal incompetente, regering heeft gevormd om iedereen tevreden te stellen met een goed betaald baantje: twee zwakke vicepremiers, een erkende brokkenpiloot als minister van milieu, een andere brokkenpiloot op binnenlandse zaken, een minister van onderwijs die specialiseert in linkse indoctrinatie van kleuters en scholiertjes, ‘Suffe Stientje’ die de woningbouw kapot mag maken en twee ministers van buitenlandse zaken die samen nog steeds niets goeds uit hun handen krijgen.

Zo is in Spanje nu ook een minister van consumptie die zijn agenda op Fidel Castro baseert, de minister voor gelijkheid is een militante uit de Communistische Jeugd sinds haar 16^e jaar en haar echtgenoot, vice president Pablo Iglesias – een Spaanse Jeremy Corbyn – is een fan van het Venezolaanse erfgoed van Hugo Chavez en een maatje van Maduro!

Stalinisten als Corbyn, Iglesias en de ‘puppet master’ van Klaver, de crimineel Duijvendak, zijn uit hetzelfde hout gesneden! Wat Spanje nu te wachten staat – en Nederland eveneens als Rutte niet héél snel verdwijnt – tart iedere beschrijving in een extreme vorm van 21^e eeuws socialisme/communisme. De zittende premier Pedro Sanchez kan er ook wat van en benoemde i.p.v. één liefst vier vicepremiers om de invloed van Jeremy Corbyn II Pablo Iglesias in te dammen. (Deze week stond er op Twitter een pot yoghurt met de tekst: ‘gefeliciteerd, u hebt ook een vice presidentschap gewonnen’).

De communisten van Podemos hadden beloofd ‘de privileges van de politieke klasse’ aan te pakken, en voilà, plots staat daar de grootste regering van Europa, met 22 ministers, 4 vicepresidenten en 31 staatssecretarissen met – net als alle duizenden parasieten in Brussel – torenhoge salarissen en voorrechten! Iglesias is een grote fan van Iran’s ayatollahs… Kortom, er zit een regering die zich nauw verwant voelt aan Maduro, Evo Morales (de commie ex-president van Bolivia), Fidel Castro en Ali Khamenei. Zelfs Brussel wordt er zenuwachtig van.

Evenmin als in Nederland hebben Spaanse kiezers ooit voor het communisme gekozen, maar het is toch springlevend in ons midden dankzij Mark Rutte en Pedro Sanchez. De laatste is net zo’n desperate egotripper en gaat ook voor iedereen met de benen wijd, als hij maar aan de macht kan blijven. De Nederlandse pers heeft uiteraard geen weet van deze Stalinistische renaissance in Spanje en wil dit ook niet weten, maar wij zitten met precies hetzelfde dilemma: Stalin herleeft in dit Spaanse monster van Frankenstein en het versplinterde Nederland wordt door Rutte en zijn G.L.-communisten cum D’66 datzelfde donkere bos ingestuurd. Misschien dat de pianist een ander deuntje kan spelen?

.