De geschiedenis van de islam met het Westen is er een van onveranderlijke vijandigheid en seismische botsingen, vaak geïnitieerd door de eerste. Volgens de standaards van de geschiedenis is er niets tussen de beide civilisaties zo goed gedocumenteerd als deze lange oorlog. Derhalve wisten meer dan duizend jaar lang zowel ontwikkelde als minder ontwikkelde Europeanen – de laatste wellicht instinctief – dat de islam een militant geloof is, dat eeuwenlang aanviel en in hun thuislanden gruweldaden beging, alles in de naam van de “heilige” oorlog of Jihad.
(NB: Dit artikel verscheen eerder op de website van E.J.Bron.) Deze feiten werden in de afgelopen tijd radicaal “bijgewerkt”. Volgens het heersende narratief – zoals dit door de mainstream media en Hollywood, geleerden en politici, academici en allerlei soorten “deskundigen” in ere wordt gehouden – was de islam historisch progressief en vredelievend, terwijl het voor-moderne Europa fanatiek en roofzuchtig was.
Wat er ook maar over zulke op de kop zettende beweringen gezegd kan worden – en dat is veel – ze roepen de vraag op: wanneer een vroeger heel goed bekende, goed gedocumenteerde en door gruwelen belaste geschiedenis gerevideerd kon worden op een wijze die haar waarheid als antithese presenteert – bij weinig tegenspraak of aanvechting – hoe ziet het er dan uit met de subtielere, maar eveneens negatieve invloeden van de islam op de geschiedenis, die anders dan de al genoemde eeuwen van geweld tegenover Europa niet zo omvattend gedocumenteerd of zo duidelijk zijn, maar serieus historisch onderzoek vereisen?
Laten we de rol van de islam bij het mogelijk maken van de trans-Atlantische slavenhandel nemen – die anders bijna altijd als exclusieve Europese onderneming wordt voorgesteld.
Slavernij is natuurlijk zo oud als de mensheid. Eeuwen voor de opkomst van de islam waren Europeanen – Atheners, Spartanen, Romeinen – sterk bezig met de slavenhandel. Met de opkomst van het christendom en hoe dit zich door het Romeinse en na-Romeinse rijk (ca. in de 4e tot de 7e eeuw) verbreidde, was het instituut van de slavernij op weg ten onder te gaan.
Toen kwam de islam. Hij was niet de eerste die menselijk vlees uitbuitte, maar hij was in de post-klassieke, middeleeuwse, voor-moderne en zelfs moderne tijd de beste in zijn perfectionering en zijn opbloei, waarbij door de eeuwen heen ontelbare niet-moslims tot slaaf gemaakt werden (een bron duidt aan dat er alleen al 15 miljoen Europeanen tot slaaf werden gemaakt).
Zoals gebruikelijk, was het voor diegenen die zich in de buurt van de islam bevonden of constant met hem in contact stonden alleen maar natuurlijk dat ze met dezelfde slechte gewoonte van de ontmenselijking – en daarmee het misbruiken – van de “ander” werden aangestoken. Per slot van rekening blijven de weinige gevallen van christenen in Europa die slaven kochten en verkochten grotendeels beperkt tot de lange oorlog met de islam. Malta´s Johannieter ridders bijvoorbeeld reageerden op de islamitische slaven-rooftochten met het tot slaaf maken van de slavenjagers en andere moslims. Evenzeer waren ook de als eersten betrokken Europeanen in de Afrikaanse slavenhandel – de Spanjaarden en Portugezen – eveneens diegenen die eeuwenlang zij aan zij met moslims leefden (Al-Andalus) – vaak in geweld en zelf door hen tot slaaf gemaakt.
Islamitische slaven-rooftochten naar Afrika begonnen in het midden tot het einde van de 7e eeuw; destijds werd er volgens informatie van islamitische bronnen een astronomisch aantal Afrikanen – miljoenen – in naam van de Jihad tot slaaf gemaakt. In de tijd toen zeevarende Europeanen de kusten van West-Afrika bereikten, was de islamitische slavenhandel al een enorme business.
Moderne westelijke historici zijn zich er weliswaar van bewust dat het Afrikaanse “stamleden” waren die vijandige stamleden aan Europeanen verkochten, ze noemen echter niet dat deze “stam” verschillen er vaak om draaiden wie moslim was en wie niet.
Zo verklaarde John Alembillah Azumah, een Afrikaanse academicus en de schrijver van “The Legacy of Arab-Islam in Africa” (De erfenis van de Arabische islam in Afrika) in een interview:
De slavernij was een zeer belangrijk deel van de islamitische expansie in West-Afrika en zelfs in Soedan en dat vanaf de vroegste tijd van het islamitische opdringen in Afrika… Slavernij was een endemisch deel van de islamitische interactie met Afrika. En in West-Afrika behoorden massale slaven-rooftochten en slavenhandel tot de periode van de 18e en de 19e eeuw; en veel van de slaven, die gevangen, verkocht en in de trans-Atlantische slavenhandel gestuurd werden [werden door moslims gevangen]; de meesten van diegenen die destijds het tot slaaf maken bedreven, waren islamitische gemeenschappen. [cursief door de auteur]
Een blik op historische landkaarten lijkt dat te bevestigen: de westelijke kusten van Afrika, waar gevangen tot slaaf gemaakt en aan Europeanen verkocht werden, waren broeinesten van slaven-rooftochten. De bevolkingen van Senegal tot aan Angola – de regio´s tot waar naartoe de meeste Afro-Amerikanen hun stambomen kunnen terug volgen – waren van de 16e tot de 19e eeuw ongeveer voor de helft islamitisch en voor de helft heidens.
Nauwkeuriger gezegd: wanneer nu, nu de slavernij in het grootste deel van de wereld eindelijk formeel is afgeschaft, islamitisch groepen altijd nog vasthouden aan slavenhandel overal in Afrika – “Slavernij is in Afrika 400 jaar na het begin van de trans-Atlantische slavenhandel wijdverbreid” luidt een actuele kop – zou de rol die moslims bij het mogelijk maken van de trans-Atlantische slavenhandel speelden duidelijk moeten zijn.
Helaas en zoals al genoemd, is het echter zo dat de duidelijke dingen van de islamitische geschiedenis – zoals meer dan duizend jaar niet geprovoceerde Jihad-aanvallen op Europa – op een manier veranderd werden die de antithese als waarheid presenteert; en de achterbakse of subtiele rol van de islam door de geschiedenis heen, waaronder het mogelijk maken van de trans-Atlantische slavenhandel, zal ongehoord blijven.
Als randopmerking kan hier een goede, algemene vuistregel helpen om al die vervalste, pro-islamitische en schoongewassen verhalen te doordringen die verbreid worden; om te weten wat de islam in het verleden deed, kijk je er gewoon naar wat hij in het heden doet; en daartoe behoort een florerende ondergrondse en natuurlijk openlijke slavenmarkt.
Ondertussen zullen Europeanen/christenen – die exact genomen diegenen waren die de slavernij internationaal veroordeelden – verder alleen voor deze tragische periode van de geschiedenis verantwoordelijk gemaakt worden.
Bron:
https://heplev.wordpress.com
Bron oorspronkelijk artikel:
www.raymondibrahim.com
Door: Raymond Ibrahim
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)
.
Het enige dat in het artikel ontbreekt is een beschrijving van het lot dat die naar de Islamitische wereld afgevoerde zwarte slaven, het merendeel van die slaven dus, beschoren was.
De mannen werden allemaal volledig van hun geslachtsdelen ontdaan, wat 9 op de 10 met de dood bekochten.
De vrouwen werden allemaal als seksslaven misbruikt, en de daar uit voortkomende kinderen werden gedood.
Daarom vind je enkel nakomelingen van zwarte slaven in de westerse wereld, hun voorouders hadden ooit het geluk aan blanken verkocht te worden.
Islamieten zitten nog steeds tot over hun oren in de slavenhandel.
Jonge vrouwen, nóg jongere vrouwen, iets oudere meisjes en héél jonge meisjes vanaf een jaar of 4 worden verhandeld of geruild voor een gewillige geit c.q. schaap.
De islamitische volkeren lopen honderden jaren achter in ontwikkeling, vergeleken met andere volkeren. Dat verschil in ontwikkeling kunnen zij nóóit meer inhalen.