Het Romeinse Rijk had zijn origine in een ‘geaarde’ agrarische bevolking die ferm met twee voeten op de grond stond en evolueerde naar het illustere imperium dat drie continenten bestreek. De geschiedenis leert hoe dat imperium implodeerde dankzij een zwaar gedegenereerde élite die uiteindelijk, in hun decadentie en gebrek aan realiteitszin, ten onder ging en de gehele samenleving met zich meesleurde.
Anno 2019 zien wij een vergelijkbare ‘Untergang des Abendlandes’, gedreven door een extreme, al evenmin ‘geaarde’ en even decadente élite die de maatschappelijke kloof tussen hen en ‘het domme volk’ willens en wetens onoverbrugbaar maakt in hun ideologische verstarde attitude. Zij schrikken er niet voor terug om miljoenen medeburgers buitenspel te zetten middels een ‘cordon sanitaire’ of door hen het referendum te ontnemen.
Dat resulteert in een intentionele confrontatie tussen ‘progressie om de progressie’ en de meer bezadigde maatschappelijke visie van diegenen die het goede in de samenleving – dat zich bewezen heeft – appreciëren maar ook bereid zijn tot, geleidelijke, verandering en modernisering, mits die ook duidelijke merites heeft.
Voilà, de ‘manische progressief’ tegenover de meer ‘geaarde’ conservatief, die zich als ‘authentiek liberale denker’ instinctief verzet tegen impulsieve ‘verandering omwille van de verandering’, vermomd als de ‘progressie’ der ‘decadente liberalen’.
Het concept van ‘actie om de actie’ is een kenmerkende eigenschap van het fascisme dat slechts uit is op een zelfdestructieve greep naar de macht. De ‘decadente liberalen’ hebben, in hun manie tot zelfdestructieve maatschappelijke subversie, geen enkele respect of waardering voor al het goede, traditionele dat over de jaren tot stand is gekomen in onze samenleving. Hun adagium is: ‘Alles moet kapot’, waarna ‘de communistische Phoenix van Marx zal herrijzen uit de as van de kapitalistische maatschappij’ als een variant op de sprookjes van Grimm die het zo goed doen op de wolk waar deze zwevers leven. De door hen gecreëerde kloof is niet alleen onoverbrugbaar geworden door het verschil in doelstellingen, maar ook in de door hen, vaak onfrisse, ‘geheiligde middelen’ waarbij elke stok acceptabel is om de hond te slaan, variërend van ‘climate change’ tot nu weer stikstof.
Maar het grootste verschil zit hem in het gebrek aan realiteitszin der ‘decadent liberalen’: wij accepteren een objectieve werkelijkheid, maar wat moet je beginnen met ‘progressieven’ die geen boodschap hebben aan die realiteit omdat die hen niet zint en zelfs bereid zijn om daartoe die objectieve realiteit aan hun subjectieve perceptie van deze wereld aan te passen?
Die ‘maakbare wereld’ van de Social Justice is een illusie waarin nu zelfs kleine kinderen op immorele wijze wordt wijsgemaakt dat zij niet het geslacht hebben waarmee zij toevallig geboren zijn maar dat zij slachtoffers zijn van ‘gender dysforia’ en zich aan geslachtsverandering dienen te onderwerpen. Een zieke farce teneinde te ‘bewijzen’ dat de subjectieve, decadent liberale wereld de enige werkelijkheid is!? Wat moet de wereld met menstruerende quasi-mannen of verminkte, voormalige mannen die moord en brand gillen als iemand beweert dat zij geen kinderen kunnen baren… Zo diep zijn zij gezonken.
In zijn allegorie van ‘de grot’ heeft Plato al bijna twee en een halve millennia geleden zijn visie uit de doeken gedaan over de mens, het mens zijn en de menselijke kennis in relatie tot de werkelijkheid. U kent uiteraard het verhaal van de grot die met de buitenwereld verbonden is via een gang die geen daglicht toelaat. Een groep gevangenen was, met hun rug naar de ingang, vastgeketend zodat zij slechts de achterwand van de grot ontwaarden, hun hele miserabele leventje lang. Achter hen brandde een vuur dat schaduwen wierp op de achterwand van mensen en dieren die tussen de ‘miserabelen’ en het vuur bewogen, waar ook hun stemmen weergalmden.
Plato stelt dat het enige dat die ‘miserabelen’ hun leven lang waarnemen hun uiterst beperkte versie van de werkelijkheid is en dat is sterk vergelijkbaar met de oogkleppen die de manische SJW collectiviteit als hun variant op Plato’s grot heeft gecreëerd voor hun discipelen. U kunt u voorstellen hoe traumatisch het voor deze SJW discipelen kan zijn als zij ‘het licht zien’, reden waarom hun manipulatieve meesters er angstig voor waken dat dat gebeurt, want daarmee kan het hele fictieve SJW bolwerk instorten. ‘Domhouden met oogkleppen’ is hun motto en zo geloven hele volksstammen in de USA nog steeds dat Trump schuldig is aan vermeende collaboratie met de Russen en dat er nu gronden zouden zijn voor een ‘impeachment’.
Als hun ‘puppetmasters’ hen vertellen dat mannen menstrueren, zullen zij die onzin te vuur en te zwaard verdedigen! Deze ‘miserabelen’ kregen van kleins af aan door hun linkse docenten ingegoten dat socialisme superieur is aan kapitalisme, ondanks de ruim honderd miljoen dodelijke slachtoffers van het socialisme = communisme = fascisme, terwijl het kapitalisme Europa en later de USA tot de meest welvarende continenten heeft gemaakt in de historie van de mensheid.
Wat is de moraal van dit verhaal? Dat is dat de ‘miserabelen’ – hetzij in Plato’s grot hetzij in het keurslijf van de SJW – iedere ‘geaardheid’ en realiteitszin ontberen en goed niet van kwaad kunnen en mogen onderscheiden. Een gouden toekomst voor Mark Rutte maar weinig perspectief voor Nederland!
.