Poetin creëert zijn eigen Vietnam in de afvoerputjes van de EU.

Vraag: Beste lidstaten van de EU, willen wij Albanië en Macedonië bij de EU hebben? Antwoord: Nee, dank u. (Frankrijk kwam zelfs met een veto). Vraag 2: Maar ook niet als de Balkan tot een antiwesters bolwerk wordt van Poetin, Xi en Erdogan? Antwoord: Dat wordt een moeilijke keuze maar als wij nu eens net doen of er niets aan de hand is…?

Het typische dilemma van de EU is dat Brussel enerzijds, uit een puur globalistisch machtsstreven, dergelijke criminele bananenlanden ‘erbij’ wil hebben, maar anderzijds nooit de macht en kracht zal projecteren om zo’n communistische cum Islamitische subversie aan onze poorten door bovengenoemd trio te voorkomen, zelfs niet als die bananenlanden lid van de EU zouden zijn!

Laten wij niet vergeten dat die verste uithoek van de Balkan al generaties lang Islamitisch is en ons de centen uit de zak wil kloppen omdat Poetin en Xi hardere financiële eisen stellen voor eventuele terugbetaling van ‘leningen’ en omdat het westen qua ‘lifestyle’ hen meer aanspreekt. Erdogan, is de facto failliet en heeft slechts zijn vorm van Islam te bieden met miljoenen vluchtelingen als drukmiddel.

West Europa biedt de Balkan geen geloofwaardige perspectieven en drijft hen in de armen van Moskou, Ankara en Peking; een week nadat de EU hen met het Franse veto de ‘cold shoulder’ gaf reisde Ana Brnabic, de minister president van Servië, naar Moskou ter ondertekening van een vrijhandelsovereenkomst met Rusland’s Euraziatische Economische Unie. De Servische President Aleksandar Vucic verklaarde de Financial Times dat de EU top de noodzakelijkheid aantoont om meer op Peking, Moskou en Ankara te leunen. West Europa heeft geen geloofwaardigheid meer, maar als die geloofwaardigheid slechts vertaalt in ‘leningen’ die nooit meer terugbetaald worden heeft de EU dat refrein al (te) vaak gehoord en uiteindelijk ligt de Zwarte Piet dan steevast bij ons, de noordelijke Europese landen. De naïeve voorwaarde dat in eerste instantie westerse hulp pas ter beschikking komt als de corrupte Balkan democratischer wordt is een dood paard waar niet tegenaan te duwen valt.

Rusland, China en Turkije hebben daartegenover hun aanwezigheid in de Balkan al jaren uitgebouwd. Poetin, Erdogan en Xi zijn geziene gasten bij de autocratische heersers, omdat zij geen geleuter over ‘mensenrechten’ hoeven aan te horen of over de creatie van een rechtsstaat. Zelfs de bevolking lijkt het recht van de sterkste te prefereren, hetgeen duidelijk zichtbaar Poetin’s populariteit bij een bezoek verklaart, vooral in de Slavisch-Orthodoxe gebieden waar het decadente westen geminacht wordt.

Erdogan teert op zijn populariteit als moslim en heeft behoorlijke invloed, waarbij Turkish Airlines op elk denkbaar vliegveld verbindingen naar Ankara en de wereld aanbiedt. TV programma’s over het Osmaanse Rijk doen het prima en vooral met Servië zijn er intensieve economische betrekkingen.

China manifesteert zich vooral als investeerder, behalve in het niet door China erkende Kosovo, in het ‘17+1 project’ dat ook economische banden met centraal Europa nastreeft. Al die landen met hun krakkemikkige infrastructuur wachten met smart op die centen… Daarmee riskeert de Balkan het strijdtoneel te worden van een koude oorlog van Moskou, dat de Westerse invloed en speciaal die van de NATO bestrijdt door de historische breuklijnen en latente instabiliteit te exploiteren.

De ‘afknapper’ op de EU speelt Poetin in de kaart en hij begint nu ook al S-400 wapensystemen naar Servië te exporteren, net als naar Turkije. Ankara helpt Balkan landen met de opbouw van Erdogan’s specialiteit, een totalitair ‘rechtssysteem’, maar misbruikt de relatie om carte blanche te vragen bij de heksenjacht op Gülen dissidenten.

China gaat gestaag door om derde wereld landen dik in de schulden te steken, waarbij gigantische corruptie bij de verlening der kredieten oogluikend wordt toegestaan, reden waarom een landje als Montenegro nu zo dik in het krijt staat bij Peking dat het welhaast failliet is terwijl de lokale élite schatrijk wordt over de rug van de wereldvreemde bevolking.

Desondanks wijzen simpele cijfers op een andere realiteit, want volgens de Neue Zürcher Zeitung’s recente onderzoek bedraagt de buitenlandse handel met Rusland voor de gezamenlijke Balkan slechts 6% van het totaal, terwijl 73,5 % met de EU plaatsvindt. Ook de Servische handelsovereenkomst met Rusland zal daar niet veel aan veranderen, want Rusland is in feite net zo’n derde wereld land dat slechts wapens en grondstoffen kan bieden, terwijl Albanië, Montenegro en binnenkort ook Noord Macedonië NATO-leden zijn. Kosovo zou wel willen, terwijl Bosnië en Servië al aan het NATO programma ‘Partrtnership for Peace’ deelnemen.

De ‘Tarzan’ uit Moskou mag het dan goed doen bij een staatsbezoek en de Turkse soap opera’s op TV eveneens, maar iedereen staart zich blind op de rijkdom en levensstijl van het Westen als hun grote voorbeeld. De jeugd ziet niets in de armoede van het Russische communisme dat hen weinig kan bieden; zelfs Servië bekent met 45% een voorkeur voor lidmaatschap van de EU tegen 17% voor de Russische variant. Poetin hanteert voor zijn eeuwige subversie hetzelfde recept als in 2016 in de USA, door met desinformatie de relatie met het Westen te ondermijnen en regelmatige kleine crises te veroorzaken op lokaal politiek niveau. De charlatan leert zijn streken nooit af, terwijl Peking en Ankara de regio meer als een logistieke corridor lijken te zien voor hun handel met West Europa. Zij delen Poetin’s subversieve ‘landjepik’ strategie geenszins.

Wat iedereen opbreekt zijn de intens corrupte autocratische élite’s die de status quo met hand en tand verdedigen tegen onzin als mensenrechten, rechtsstaten, democratie en een vrijhandelsconcept. De langzaam ontwakende bevolking gaat wel steeds vaker de straat op om veranderingen te eisen. Maar net als het moreel corrupte Haagse Kartel houden die corrupte élites de touwtjes krampachtig in handen tegen de verdrukking van die steeds mondiger wordende bevolking, daarbij gesteund door Poetin die uiteindelijk op het verkeerde paard lijkt te gokken.

Waar China zich wijselijk niet, maar Moskou en Ankara des te meer manifesteren is het andere verstopte ‘afvoerputje’ voor de EU in Noord Syrië, dat door de vluchtelingen problematiek ook al jaren een forse hoofdpijn voor de EU oplevert. Nu Turkije de voorlopig negatieve balans opmaakt van hun poging om ook daar ‘landjepik’ te spelen ten koste van de Koerden, valt het resultaat hen niet mee. Eénmaal een genocide op de Armenen was kennelijk niet genoeg, dus de Koerden moeten er nu ook aan geloven. De Koerdische militie YPG heeft een bufferzone geruimd maar mogen nog steeds rekenen op beperkte militaire en volledige politieke steun van de Amerikanen in de voortdurende strijd tegen IS.  Trump laat niet toe dat Erdogan zijn klamme handjes op de Koerdische olievoorraden legt en heeft daarmee ook een duidelijke boodschap afgeven: ’Tot hier en niet verder’. De ‘bek op poten‘ Erdogan was dezer dagen opvallend ingetogen over de Koerdische terugtrekking in Noord Syrië. Rusland heeft Ankara geïnformeerd dat de ‘terroristengroepen’ volledig teruggetrokken zijn, meldde Erdogan summier in een rede op de nationale feestdag met uiteraard de ‘macho’ toevoeging ‘dat Turkije bewezen had waartoe het in staat was voor de verdediging van de nationale veiligheid, op eigen kracht en zonder iemand om toestemming te vragen’.

Hij blijft een groot kind, want de Amerikanen ondersteunen de YPG nog steeds in de voortgaande strijd tegen IS met wapenleveranties, Special Forces en luchtaanvallen, terwijl Trump in begin oktober toch de indruk had gegeven dat Erdogan nu eindelijk eens lekker zijn gang kon gaan. Gekke Henkie!

Noch militair geweld noch diplomatie helpen Erdogan, want Trump heeft zijn resterende troepen niet voor niets bij de olievelden geposteerd, ook als een duidelijke boodschap aan Poetin wiens Wagner Brigade al eerder dit jaar werd gedecimeerd door een dodelijk Amerikaans spervuur nadat zij zich (te) dreigend hadden opgesteld.

De geopolitieke vraag is of Erdogan erin zal slagen om het Koerdische streven naar autonomie definitief de kop in te drukken. Het lijkt niet plausibel dat dat lukt zonder een tweede genocide en dat zou zelfs voor Erdogan te veel van het goede zijn nu de Amerikanen ook de Armeense genocide erkend hebben. Momenteel lopen de Turkse strijdkrachten kennelijk ook tegen de troepen van Assad aan bij de grensplaats Ras al-Ain, waarbij zes Syriërs gedood werden. Langzamerhand zal iemand zich toch ook gaan afvragen wat die Turken eigenlijk te maken hebben in Syrië, net zoals de Iraanse Revolutionaire Garde probeert zich daar in te graven aan de Israëlische grens.

De weinig benijdenswaardige taak is nu aan de ‘vredesduif’ Poetin om Turkse en Koerdische troepen te scheiden en de Syrische rebellen ver van Asad’s troepen te houden. Dit wordt geheid een tweede Vietnam of, zo u wilt, Afghanistan voor de Russen die al die primitieve kemphanen nooit uit elkaar kunnen houden. Het risico is groot dat Poetin zijn hand overspeelt en zijn troepen in een open oorlog terecht komen die het arme Rusland al helemaal niet kan financieren!

De enigen die inmiddels wereldwijde erkenning hebben gekregen zijn de Koerden! Mocht het ooit rustig worden in dat wespennest dan kunnen ook 3,6 Miljoen vluchtelingen terug naar Syrië, hetgeen voor het steeds armere Turkije een opluchting zal betekenen maar ook inhoudt dat Erdogan de EU niet meer met die vluchtelingen kan chanteren èn dat de EU hem ook geen miljarden meer betaalt…

Kortom, velen zullen nu beter gaan begrijpen waarom Trump zegt: ‘zoek het maar uit daar.’

.