Pelosi´s belofte op 2 oktober 2019 dat president Trump tijdens de afzettingsprocedure eerlijk behandeld zou worden, prikkelde bij menig Amerikavolger de lachspieren. Ze probeerde de staatsman verpakt in een vrouwenlichaam te spelen en dacht dat ze daardoor het volk, het gepeupel kon overtuigen dat het haar daadwerkelijk ernst was om het spel volgens de regels te spelen.
Wanneer de serieuze Amerika volger zich de driejarige ontwikkelingen rond Rusland hoax en Special Counsel van Mueller voor de geest haalt en die ervaringen projecteert op de achterkamertjes verhoren door Schiff, dan wordt het hem en haar direct duidelijk dat in handen van de Democratische Partij niets eerlijk gebeurt als Trump erbij betrokken is.
De aanwezigheid van een Schiff die met een uitermate hypocriete uitdrukking op zijn gezicht naast haar stond, bevorderde niet echt de geloofwaardigheid van haar uitspraak. De niet als pro-Trump bekend staande Washington Post heeft vastgesteld dat Schiff viermaal gelogen heeft en uit de tijdlijn van klokkenluider en klacht wordt duidelijk dat het afzetting gebeuren door de Democratische partij in scene is gezet. Schiff presteerde het op 28 september 2019 een belangrijke hoorzitting van zijn inlichtingencomité te starten met een nep-uitleg van het bewuste 25 juli 2019 telefoongesprek.
De informatie-lekker
Haar uitspraak wordt nog ridiculer wanneer de geloofsbrieven van de klokkenluider, beter gezegd informatie-lekker, open geslagen worden. Na weken raden en gissen maakten Paul Sperry op de website www.realclearinvestigations.com en Elizabeth Vaugh op de website van Redstate op 30 oktober 2019 de naam van informatie-lekker en inhoud van zijn geloofsbrieven openbaar. Overigens bleek de naam al weken bekend te zijn geweest bij CNN, Washington Post, Washington Examiner, Breitbart, The Federalist en NY Times. Zelfs het Witte Huis (WH) was al op de hoogte van zijn identiteit. Uit de inhoud van zijn geloofsbrieven blijkt opnieuw dat het hele circus door de DNC in scene is gezet.
Informatie-lekker heeft geen enkele band met de DNC. Toch?
Volgens onderzoeksjournalisten en media heet de informatie-lekker Eric Ciaramella en uit de beschrijving van zijn loopbaanverloop wordt pijnlijk duidelijk dat hij door de DNC als breekijzer wordt gebruikt om Trump uit het Witte Huis te krijgen. Een ordinaire informatie-lekker die informatie uit tweede en derde hand gebruikt om m.b.v. juridische medewerkers uit de inner circle van Schiff een klacht in elkaar te schroeven. Die klacht gebruikt de DNC als vertrekpunt voor het opstarten van een onderzoek naar de wenselijkheid van een afzettingsprocedure vertaald in geheimzinnige hoorzittingen in Democratische achterkamertjes. In het verlengde is een afzettingsdocument geconcipieerd dat door de Democratische meerderheid in het Huis van Afgevaardigden warm omarmd werd. Een stemming op partijlijnen, waardoor de scheiding binnen de Amerikaanse samenleving, media en politiek podium voor de Amerikaanse buitenwereld herkenbaar is geworden. Een afzettingsdocument dat Schiff en co., net als bij de opdracht aan de Special Counsel, de ruimte geeft om uitgebreid te gaan vissen naar schadelijke informatie om een afzetting van Trump te legaliseren.
Eric Ciaramella, kortweg EC, dus. Een 33-jarige geregistreerde Democraat, Obama loyalist en CIA – en NSC medewerker, die bij de laatste instantie leiding gaf aan het bureau dat de Oekraïne in het pakket had. EC had een streepje voor bij Joe Biden. Dat blijkt volgens Elizabeth Vaugh uit het feit dat hij als lager in de CIA en NSC hiërarchie geplaatste functionaris in 2014 samen met Joe en Hunter Biden de inmiddels beruchte reis naar de Oekraïne maakte in Airforce-2 en de uitnodiging in oktober 2016 om aan te zitten bij een staatslunch ter ere van het bezoek van de Italiaanse Minister-president Matteo Renzi. EC was daar in goed gezelschap van Brennan, Comey en Clapper. Kortom de top van de inlichtingengemeenschap zat aan en het is raden wat de vijf heren daar met elkaar besproken hebben onder het genot van een drankje en een hapje. Uit de twee uitnodigingen blijkt EC op een speciale manier te zijn verbonden aan de regering Obama.
Maar er is meer. Hij werkte voor en met Susan Rice en Brennan. Eind november 2015 heeft hij tenminste een keer op het Witte Huis een gesprek met Alexandra Chalupa[1] gehad en daarom is het niet verrassend dat hij samen met haar in 2016 gewerkt heeft aan de samenstelling van het Oekraïense gedeelte van het anti-Trump dossier. In dat licht bezien is het verrassend en onbegrijpelijk dat McMasters de toenmalige Nationale Veiligheidsadviseur van het WH, hem in 2017 benoemde als een van zijn speciale assistenten. Tenzij hij ook was ingehuurd om Trump een hak te zetten. EC werd medio 2017 overgeplaatst naar Langley: “amid concerns about negative leaks to the media”. Een NSC medewerker stelde het scherper: ““He was accused of working against Trump and leaking against Trump”. Het was in brede zin dus bekend dat EC anti-Trump informatie tijdens zijn periode in het WH verzamelde en lekte naar de meda en Democratische Partij. Triest dat McMaster hem daarvoor de ruimte heeft gegeven.Verondersteld wordt dat Alexander Vindman de in de Oekraïne geboren luitenant-kolonel en lid van de NSC, aan EC zijn zorgen over het bewuste telefoongesprek kenbaar heeft gemaakt.
Uit het bovenstaande kan geconcludeerd worden dat de klacht een samenraapsel is van Schiffs op papier gezette anti-Trump frustraties, de gevoelens van EC en Vindmans interpretatie van het 25 juli 2019 telefoongesprek[2]. Misschien ook met bijdragen van anderen zoals de plotseling ingehuurde Misko, een voormalige collega van EC. Dat samenraapsel is door de juristen van Schiffs kantoor in een evenwichtig juridisch jasje gegoten en vervolgens op 12 augustus openbaar gemaakt.
Quid pro Quo?
Blijkbaar vonden Schiff c.s. het papieren relaas van EC nog te mager voor een afzetting en werd daarom een aantal direct en indirect met de Oekraïne verbonden topfunctionarissen uit de Diplomatieke dienst en BuZa opgeroepen. Achtereenvolgend mochten Kurt Volker, Sondland, Taylor, Yovanovitch en George Kent hun visie op het Quid pro Quo verhaal en de veronderstelde druk op de Oekraïne om het onderzoek naar Burisma en Hunter Biden te heropenen, Over de veronderstelde inmenging van de Oekraïne in het verkiezingsverloop is geen woord gerept. Niet verrassend omdat die inmenging als doel had om de weg voor HRC vrij te maken. Ook is geen woord vuil gemaakt aan het feit dat Obama de Oekraïne wilde misbruiken voor zijn Rusland beleid en dat aan Joe Biden delegeerde. Terugkijkend is dat gelet op de ontwikkelingen rond zijn zoon, voor de kandidatuur van Joe Biden geen gelukkige zet geweest.
Hoewel allang duidelijk was geworden dat de politieke leiding in Kiyv pas een maand later getipt werd dat de militaire veiligheidssteun met een volume van M$400 vertraagd was, probeerde Schiff tegen beter weten in toch tijdens de hoorzittingen met de genoemde diplomaten en de topfunctionaris van Buza een onderbouwing voor de Quid pro Quo te krijgen. Daarin werd hij teleurgesteld. Allen hebben verklaard dat er geen sprake was van een Quid pro Quo, omdat ze of daarvan niet op de hoogte waren of bevestigden dat de Oekraïne pas een maand na het telefoongesprek geïnformeerd werd over een vertraagde militaire steunverlening. George Kent de topfunctionaris van BuZa onderstreepte dat hij in januari of februari 2015 zijn zorgen over Hunter Bidens functie bij Burisma bij Bidens staf had neergelegd. Met die bezorgdheid is door de staf van Biden niets gedaan, omdat Bidens oudste zoon ernstig ziek was. Over de vertraagde militaire steun zei hij: “nobody in the Ukrainian Government became aware of a hold on military aid until Aug. 29t”.
Geen wonder dat de hoop gevestigd was op Alexander Vindman. een NSC medewerker. Volgens de reporter van CNN die bij de hoorzitting aanwezig was, heeft Vindman niet kunnen weerleggen dat de tekstweergave van het 25 juli 2019 telefoongesprek tussen presidenten van twee bevriende naties niet correct was. Ook heeft hij niet kunnen aantonen dat Trump iets heeft gedaan of gezegd dat een afzettingsprocedure kan rechtvaardigen. Het enige wat hij heeft kunnen onderstrepen is dat in de tekstweergave een paar nutteloze details zouden ontbreken. Gelet op het teleurstellende resultaat werden uit de context getrokken teksten gelekt die het lopende onderzoek enig houvast gaven en bleef het openbaar maken van de geschreven weergave van die hoorzittingen weken uit.
Obstructie van een verkiezingscampagne?
James Howard Kunstler een gezien auteur en onderzoeksjournalist was de eerste die vaststelde dat de MSM berichtgeving over de president in de laatste drie jaar aan crimineel gedrag grensde: “What I am waiting for is if and when indictments come down from Mr. Barr and Mr. Durham…” Opmerkelijk. Tot nu toe veronderstelde de media dat de Barr en Durham onderzoeken toegespitst waren op Democratische politici en de top van de inlichtingensamenleving en veronderstelden dat media vertegenwoordigers buiten schot gehouden zouden worden. Gezien de regelmatige haat artikelen kan die inclusiviteit niet worden uitgesloten en wellicht is het tijd voor anti-Trump journalisten en reporters om net als Obama loyalisten in de top van de inlichtingen gemeenschap, een top advocaat in de arm te nemen. Het zou een interessante wending zijn, omdat niemand en zeker de media zelf niet dat hebben verwacht. Kunstler verheldert zijn insteek als volgt:
“I am wondering whether the editors and publishers of the Washington Post and New York Times and the producers at CNN and MSNBC are going to be named as unindicted co-conspirators in this effort to gaslight the country and really stage a coup to remove the President and to nullify the 2016 election. I say this as someone who is not necessarily a Trump supporter. I didn’t vote for the guy. I am not a cheerleader for the guy, but basically I think the behavior of his antagonists has been much worse and much more dangerous for the nation and the American project as a long term matter. I really need to see some action to hold people responsible for the acts they have committed…
I am not an attorney, and I have never worked for the Department of Justice, but it seems to me that by naming the publishers and editors of these companies as unindicted co-conspirators that allows you to avoid the appearance of trying to shut down the press because you are not going to put them in jail, but you are going to put them in disrupt. That may prompt their boards of directors to fire a few people and maybe change the way they do business at these places.”
Wellicht blijft die inclusiviteit niet beperkt tot de media en wordt eindelijk de vraag beantwoord in hoeverre de voorganger van Trump direct betrokken is geweest bij de obstructie van Trumps verkiezingscampagne. Het lijkt er sterk op dat Clapper onlangs in een interview daarover zijn mond voorbij heeft gepraat: ‘we were just following orders’ from Obama…it’s kind of disconcerting now to be investigated for having done our duty and done what we were told to do by the president”. Die uitspraak ligt in het verlengde van de opmerking die Susan Rice[3] in haar januari 2017 memorandum had geschreven: “POTUS wants to know everything”. De obstructie beperkte zich niet tot de ontwikkelingen in en rond het Steele dossier, maar strekte zich ook uit tot unmasken[4]: het openbaar maken van namen van mensen die door de inlichtingen gemeenschap in de gaten werden gehouden. In april 2017 bleek dat Rice meerdere keren had gevraagd om de namen van personen openbaar te maken (Trump loyalisten) die gevolgd werden, Die verzoeken deed Rice in haar functie van Nationale Veiligheidsadviseur, als rechterhand van Obama.[5] Dan rijst de vraag of zij dat heeft gedaan op verzoek resp. in opdracht van Obama,
En in 2020?
Verwijzend naar de onderzoeken van Barr en Durham en in de verwachting dat Trump relatief ongeschonden uit het afzettingsverhaal komt, voorspelt Kunstler voor de komende verkiezingscampagne:
“there is probably going to be a lot of legal actions brought against the people who started this coup against him, and that’s going to be extremely disturbing to the Left….at the same time, I think one of the possibilities is we may not have a 2020 election. In some way or another, the country may be so disorderly that we can’t hold an election. There may be so much strife that we cannot handle the legal questions around holding the election, and it may be suspended. I don’t know what that means, but I am very impressed of the disorder that we are already in. It’s more of a kind of mental disorder between the parties, but it could turn into a lot of kinetic disorder on the ground and a lot of institutional failure”.
Het is een geluid dat niet te horen is in de straten van Washington noch in de traditionele westerse media. De ontwikkelingen eind 2019 en begin 2020 zullen aangeven in welke richting de Amerikaanse samenleving gaat bewegen.
Voor nu geldt nog steeds: “Fair treatment? Forget it!
[1] Een Oekraïens-Amerikaanse advocaat, activiste, en voormalige DNC medewerkster en pro-Hillary Clinton (HRC). Zij heeft functies bekleed bij de Clinton regering en diverse staffuncties bij Democraten georiënteerde advocaten firma´s vervuld. In 2016 heeft voor een groep Oekraïense overheidsfunctionarissen in het WH gelobbyd voor steun van de Obama regering aan de Oekraïne.
[2] Volgens de reporter van CNN die bij de hoorzitting aanwezig was, heeft Vindman niet kunnen weerleggen dat de tekstweergave van het 25 juli 2019 telefoongesprek tussen presidenten van twee bevriende naties niet correct was. Ook heeft hij niet kunnen aantonen dat Trump iets heeft gedaan of gezegd dat een afzettingsprocedure kan rechtvaardigen. Het enige wat hij heeft kunnen onderstrepen is dat in de tekstweergave een paar nutteloze details zouden ontbreken.
[3] Susan Rice is de voormalige Obama Ambassadeur bij de UN die bekend werd door haar hardnekkige bewering dat de aanslag op het Amerikaanse consulaat in Benghazi het gevolg was van een voor moslims beledigende video. Eind 2015 is vastgesteld dat de CIA Obama, Clinton en Rice al snel na de aanslag op de hoogte had gesteld dat het een terroristische aanslag van een aan Al Qaeda in the Maghreb (AQIM) gelieerde splinter groep was geweest.
[4] Het lijkt erop dat de Obama regering in het laatste jaar van diens regeerperiode de inlichtingengemeenschap in extenso heeft gebruikt/misbruikt heeft om leden van het Trump verkiezingsteam te bespioneren om vervolgens resultaten daarvan te lekken naar Obama persbronnen. De voormalige Obama UN ambassadeur, Susan Power, schijnt in de laatste maanden van Obama de namen van ruim260 personen openbaar te hebben gemaakt. Vermoedelijk om informatie te krijgen over het beleid van Trump na zijn inauguratie.
[5] Uit een brief van twee republikeinse senatoren blijkt dat de bekendgemaakte namen naar de National Security Council (NSC) werden gestuurd.
.