Niemand ziet ’t kennelijk

Op een druilerige dag moet de onderbetaalde postbezorger onverminderd op pad om folders, brieven en andere onzin in onze brievenbus te gooien. Vandaag zit er een brief van de huisarts bij: “U komt in aanmerking voor een griepprik. Aan deze griepprik zijn voor u geen kosten verbonden. Wanneer u op de aangegeven datum niet komt of geen griepprik wilt hebben, vernemen wij dat graag van U”.

Ik heb maar een email verstuurd aan die club met de boodschap dat ik van deze speciale seizoenaanbieding geen gebruik zal maken. Met dank voor de charmante en attente moeite uiteraard. Bij de apotheek werkt het idem dito: wanneer de pillen klaarliggen, krijg ik bericht via de app of een email. Zeg nu zelf: is dat attent of is dat niet attent? Het is simpelweg geweldig als je niet meer zelf de voorraad pillen hoeft te inventariseren, uittellen, berekenen, etcetera, enzovoorts. Fantastisch, wat een gaaf land zijn we toch. Herstel: wat zijn we een ongelooflijk goed land.[1]

Maar nu de realiteit:
Onze huisarts gaat echt niet al zijn patiënten een gratis griepprik geven. Een gemiddelde huisartsenpraktijk heeft rond de 2100 patiënten waarvan er ongeveer 25% in aanmerking komt voor de jacht op griepcenten door de huisarts. De vergoeding vanuit het Rijksvaccinatieprogramma bedraagt circa € 25,= terwijl de vaccinkosten tussen de 10 en 12 euro liggen. Een gemiddelde huisarts kan dus, als iedereen in diens praktijk in de anti-griep-reclame trapt, aan ongeveer 525 klanten ten minste 13 euro bruto verdienen. Dat is dus € 6825,=. Maar niet iedereen wil een griepprik hebben, want je wordt er natuurlijk wel gewoon ziek van.

De apotheker is ook zo’n slimmerik. U komt één keer per jaar bij de specialist in het ziekenhuis en die schrijft u jaarlijks een recept uit. Laten we zeggen: iedere dag twee pilletjes eten en u blijft op de been. Het recept gaat digitaal naar de apotheker en die schrijft dus een mail of een app aan u dat ‘de geneesmiddelen klaarliggen’. U gaat natuurlijk met kruiwagen of aanhanger achter de auto naar de apotheek om die enorme hoeveelheid pillen (356 x 2 is immers 712) op te halen. Eenmaal aangekomen kunt u de tas weer wegstoppen, want de apotheek heeft er, pak ‘m beet, 90 voor u klaarliggen en geen 712! Waarom is dat? Heel eenvoudig. De apotheek mag voor iedere keer dat u pillen komt halen, 6 euro in rekening brengen voor ‘uitleg’. Dus hoe vaker u terug komt, hoe vaker u 6 euro aftikt voor een boodschap: “Twee keer per dag in de mond stoppen, dus niet in de kont, en doorslikken met water”.

Nu mogen de dokter en de apotheker natuurlijk veel geld verdienen, heel veel zelfs. Maar het wordt gekker als dat uit de zak komt van mensen die klaarblijkelijk de vrije keus is ontzegd. Waar we overal elders zelf kiezen, bijvoorbeeld of u het gebak bij de HEMA of bij de plaatselijke banketbakker haalt, daar kan dat in de gezondheidszorg nagenoeg niet. Wie een griepprik wil hebben, die maakt maar een afspraak met de ‘eigen’ huisarts of gaat naar het spreekuur. De huisarts heeft een afspraak met de collega’s dat zij u niet stiekem behandelen. En de apotheker moet natuurlijk in het bovenstaande voorbeeld meteen alle 712 pillen leveren, want dat staat op het recept, maar naar de concurrent gaan? Nee, dat kan eigenlijk niet.

De politicus in de Tweede Kamer, die de wereld buiten de Kamer alleen kent uit de verhalen die opa vroeger op zondagmorgen vertelde, denkt dat we een ‘ongelooflijk goed land’ zijn. Maar de burger die zelf wel buiten het kennelijke genot van die Kamer rondloopt, ziet de realiteit. Die ziet in  de krant of op de (staats-) televisie dat de ‘kosten van gezondheidszorg explosief stijgen’ en die ziet ook wat de huisarts en de apotheker doen. En die heeft ook dondersgoed in de gaten dat er een heel systeem achter zit van mensen die elkaar precies op tijd ‘de bal aanspelen’.

Die gewone burger haalt opgelucht adem in het buitengebied tussen de boeren en mijdt de grote steden. Niet vanwege de stikstof of CO₂, dat probleem bestáát immers helemaal niet, maar vanwege een geheel ander soort klimaat. Vanwege het allochtone karakter van die grote steden en het teveel aan inwoners. De Randstad is eigenlijk één grote en levensgevaarlijke zone, waar veel te veel mensen wonen die ‘deze land wel eens even op de schop willen nemen’.

Ik zou zeggen, doe maar niet. Straks komt iemand op het idee om Westerbork weer op te starten met ietwat andere bewoners dan destijds…

[1] https://nos.nl/video/680741-emotionele-timmermans-wat-zijn-we-een-ongelofelijk-goed-land.html

.