Feest: Mugabe dood

Over het algemeen overheerst verdriet en teleurstelling bij een overlijden. Niet in het geval van Robert Mugabe, de voormalig dictator van Zimbabwe, het voormalig Rhodesië. Met blijdschap heb ik kennis genomen van het overlijden van deze morele en politieke miskleun, die in misdadigheid en kwaadaardigheid niet onderdeed voor moordenaars als Stalin, Hitler, Mao en Pol Pot. Misschien is het een aardig idee om zijn gebeente jaarlijks op te graven en de rotzooi het hele kerkhof over te trappen in een leerzaam schooltoernooi. Daar kan dan een Nationale Feestdag van gemaakt worden.

De ramp Mugabe ontstond op 21 februari 1924 in het toenmalige, redelijk welvarende, Rhodesië. Mugabe kreeg de gelegenheid te studeren, iets wat in het door hem geteisterde land nu amper nog mogelijk is. Hij raakte onder de indruk van toenmalig Ghanees president Nkrumah, die zijn land bevrijdde van de Britse overheersing, waarna de bevolking al snel massaal stierf aan honger wegens communisme.

In november 1965 riep Ian Smith, de premier van de blanke minderheidsregering van Zuid-Rhodesië, de onafhankelijkheid uit. Daarop begon onder leiding van Mugabe een guerrilla-oorlog, waarbij hij zich vooral op de boerderijen van blanken richtte. Het duurde niet lang of Mugabe werd gearresteerd in Portugees-Mozambique, van waaruit hij zijn geweld exploiteerde. Toen Mozambique de onafhankelijkheid verkreeg van Portugal, werd Mugabe weer vrijgelaten. Robert Mugabe zette meteen Sithole als voorzitter van de ZANU af en nam zelf het voorzitterschap op zich. Hij werd tevens commandant van de radicale ZANLA en Nkomo werd commandant van de ZIPRA (Zimbabwe Independent People’s Revolutionary Army). In 1976 gingen de ZANU van Mugabe en de ZAPU van Nkomo een bondgenootschap aan onder de naam Patriotic Front (PF). Wie zich overigens tegenwoordig als ‘patriot’ presenteert in onze streken, dient zich voor te bereiden op krijgsgehuil uit linkse kringen, die destijds nog als een blok voor deze gemankeerde rode moordenaar vielen.

In september 1979 begonnen de z.g. ‘Lancaster House-vergaderingen’ in Londen, die zouden leiden tot onafhankelijkheid na verkiezingen in 1980. Bij de verkiezingen van februari 1980 behaalde Zanu PF 57 zetels. Volgens Britse waarnemers was er sprake van ‘intimidatie in bepaalde gebieden’.[1] 20 zetels gingen naar de partij van Ian Smith. De oppositie bestond verder uit Nkomo’s partij ZAPU (met 20 zetels) en Muzorewa’s partij UANC (met drie zetels). Mugabe werd premier en voerde toen een gematigd socialistisch bewind, rekening houdend met de blanke minderheid, die natuurlijk wel de landbouwproductie op peil hield. Mugabe stuurde aan op een presidentieel stelsel en hij volgde hoogstpersoonlijk Canaan Banana als president op. Edoch: vanaf dat moment pas was Zimbabwe definitief een volbloed bananenrepubliek. De ‘graanschuur van Afrika’ werd in minder dan 25 jaar veranderd in één van de armste landen ter wereld met een chronisch tekort aan voedsel. Mugabe zelf werd door inkomsten uit ‘ontwikkelingsgelden’ en gelegaliseerde misdaad multimiljardair. Zijn nazaten zullen tot in het volgende millennium niet meer hoeven te werken voor hun geld.

De door Mugabe opgerichte ‘Vijfde Brigade’ was verantwoordelijk voor de geschatte 20.000 doden in Matabeleland. Deze moorden, die aanhielden tot 1985, worden nu algemeen erkend als een genocide. De Vijfde Brigade stond rechtstreeks onder het commando van Robert Mugabe en niet onder de leiding van het Zimbabwaanse leger. Mugabe was dus niet alleen een mens met een verwerpelijke moraal, maar ook een massamoordenaar in de traditie van andere socialisten, zoals Ché Guevara.

Hulp van Links Nederland & VARA

Mugabe heeft Zimbabwe letterlijk en figuurlijk, compleet ‘naar de kloten geholpen’. Het gebeurt eigenlijk nooit dat we een dergelijke banale kwalificatie op deze website toestaan, maar voor deze volidioot kunnen we niet anders dan een uitzondering maken. En wel in het bijzonder omdat Mugabe altijd kon rekenen op onvoorwaardelijke steun vanuit Nederland. Onze voormalige minister van Ontwikkelingssamenwerking, Jan Pronk beweert nu in het Algemeen Dagblad dat hij Mugabe vanaf begin jaren 80 als een meedogenloze dictator zag. In werkelijkheid noemde Pronk Zimbabwe eind jaren 80 nog een “modelstaat” en een “indrukwekkend leider.” In 1979 overigens, stond toenmalig PvdA-leider Joop den Uyl, samen met Marcus Bakker (toen CPN, wat thans GroenLinks is) op één podium met de misdadiger Mugabe. Pia Dijkstra (nu D66) ging na de massamoorden in Matabeleland namens het gesubsidieerde blad AABN eens rondkijken in het gebied, maar daar was volgens haar niet zoveel aan de hand. Vermoedelijk heeft ze daar inspiratie opgedaan voor haar huidige opvattingen rond het thema ‘voltooid leven’. PvdA-omroep VARA vervoerde indertijd campagnemateriaal van Mugabe naar Zimbabwe en voltooid subsidiecommunist Sietse Bosgra stak de vlag uit voor kameraad Mugabe, die juist bezig was de laatste lijken in Matabeleland onder de grond weg te moffelen, nog voordat Pia Dijkstra langskwam.

De EU kon er ook wat van: in 2015 stuurde het ongekozen gezelschap in Brussel maar liefst 234 miljoen Euro gratis geld naar ‘Zimbabwe’, wat in werkelijkheid natuurlijk linea recta naar de Zwitserse bankrekening van deze duivelse nageboorte ging.

Enzovoort, en zo verder…

Mugabe is dood. Dat al zijn Nederlandse fans dit goede voorbeeld maar snel mogen volgen.

[1] https://api.parliament.uk/historic-hansard/lords/1980/mar/04/rhodesia-elections-new-government

.