In “Alle koppen in het zand voor de hybride oorlog“ (29.06 jl.) beschreef ik de effectieve hybride oorlogvoering door Iran, die op 14 september resulteerde in de aanval met cruisemissiles en drones op de Khurais olievelden en de Abqaiq raffinaderij in Saudi Arabië. Iran staat nu om het hardst te roepen dat het daar niets mee te maken heeft en Donald Trump zegt nog steeds dat hij geen oorlog wil maar dat de Amerikaanse militaire macht ‘op scherp staat’, hangende het onderzoek.
Inmiddels is op 18.09 – volgens AFP en CBS na contact met de Amerikaanse regering – bekend geworden dat de cruisemissiles uit een basis in zuid Iran, via een omweg langs Koeweit om de Amerikaanse luchtverdediging in de Golf te ontwijken, zijn vertrokken. De Amerikanen hebben die basis al nauwkeurig vastgesteld. Amerikaanse radarbeelden en ooggetuigen in Koeweit bevestigen dit en in de woestijn, ten noorden van de getroffen raffinaderij, zijn resten van Iraanse neergestorte Kuds-1 cruisemissiles gevonden die al eerder door Iran op een show werden getoond. Mike Pompeo reist nu naar Saudi voor afronding en Trump sluit niet uit, naast de nieuwe sancties, dat er met gelijke munt terugbetaald gaat worden.
Iran gaat stug verder met het opvoeren der vijandelijkheden terwijl het om het hardst roept dat het onschuldig is, maar waar zijn de grenzen nu zij de olietoevoer voor de gehele vrije wereld en daarmee de wereldeconomie bedreigen? De ‘handige’ Iraanse zondebok zijn de Jemenitische Huthi rebellen, maar het is nu al duidelijk dat al het gebruikte wapentuig uit Iran afkomstig is en de inslag van de gebruikte wapens duidt ook aan dat deze uit noordelijke richting kwamen, dus niet uit Jemen, waar Shia-milities van Iraanse huurlingen naar Teheran’s pijpen dansen. Alles wijst op Iran, maar Trump heeft al eerder gedreigd en desondanks zijn vliegtuigen teruggeroepen om ‘collateral damage’ te voorkomen nadat Iran een drone neerschoot en ook jegens Korea sprak hij dreigende taal.
Ondertussen zien wijsneuzen uit Europa zoals Merkel en Macron die, uit eigen gewin, het loze Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA) van Obama overeind wilden houden hoe Iran hen nu uitlacht en vol inzet op gebruik van zware centrifuges om hun nucleaire programma te accelereren. Al doende leert men, maar als het écht spannend wordt mag Trump de kastanjes uit het vuur halen.
Trump is gekozen op de belofte van mindering van Amerikaanse troepen overzee, maar dit is de ernstigste provocatie en, hoewel het verschil in inzicht met de inmiddels ontslagen John Bolton juist hierover ging, kan hij niet voor de zoveelste keer over zich heen laten lopen. Zijn strategie van economische sancties doet Iran enorm pijn, vandaar dit soort wanhoopsdaden, maar heeft grenzen. Hij is op een punt gekomen dat verder escaleren niet meer effectief is en dan blijft er maar één alternatief om de wereld en Iran te tonen dat de ayatollahs, die wèl die mogelijkheid hebben, te tonen hoe de wereld in elkaar steekt.
De meer gematigde Iraanse president Rouhani leek, net als Trump, open te staan voor een gesprek, waarvoor hij zelfs naar de G7 top in Biarritz was gekomen, maar dit lijkt een provocatie van de ‘grote leider’ Ali Khamenei en zijn Revolutionaire Garde om die mogelijkheid tot toenadering te saboteren. Het lijkt erop dat in Teheran niet iedereen op dezelfde golflengte zit, maar dat maakt het gevaar voor een oorlog alleen maar groter want de kliek die nu de overhand heeft is volledig bereid om tot het uiterste te gaan en er desnoods voor ten onder te gaan.
De oliemarkt werd geconfronteerd met het plotselinge verlies van 60% van de Saudi productie, resulterend in een aanvankelijke prijsstijging van 20% die weer wegebde, maar de wereld olieproductie dipt slechts tijdelijk met 6% terwijl de USA al strategische olievoorraden ter beschikking stelt voor het geval dat. Saudi is de schade al, beetje bij beetje, aan het herstellen en hoopt binnen enkele weken weer op volledig productiecapaciteit te zitten, maar de oorlogsdreiging houdt de olieprijs ook onder druk, tot wij weten wat Trump gaat doen.
Een nieuwe oorlog in het Midden-Oosten is geen oplossing, maar enkele cruisemissiles op een paar Iraanse raffinaderijen zullen wellicht verhelderend werken op de dolle honden in Teheran.
.
Je bedoelt een basis in zuid Irak neem ik aan?
Vanuit zuid Iran over Koeweit is nogal een omweg…
Het bereik is geen probleem, die omweg was nodig om de aanslag vervolgens te kunnen ontkennen (zie: “Alle koppen in het zand voor de hybride oorlog“ (29.06 jl.).
Van Zuid Iran via Kuwait is ruim duizend kilometer, terwijl de kortste weg over zee slechts zo’n 450 km. bedraagt. Maar die voert vlak langs Bahrain waar de Amerikaanse 5e vloot prominent aanwezig is. Dat had mogelijk tot neerschieten van de drones en zelfs een directe vergelding op de lanceerbasis geleid, met onvoorzienbare gevolgen.
Iran kan ook sinds jaren Israel bereiken met geleide wapens en heeft, met noord Koreaanse hulp, al jaren geleden kernexplosies bij Hormuz getest. Iran heeft op 23 juni 2017 een digitale “Israel Doomsday Clock” gestart die terug telt naar de annihilatie van Israël in 2040 en de legerleider Ahmad Karimpour, zei al op 23 mei 2016 tegen de pers dat Iran over de middelen beschikt om Israël binnen acht minuten van de kaart te vegen, iets waarvoor de maniacale ayatollahs niet terugschrikken.
Daarom is het zo ontmoedigend dat politiek correcte idioten als Merkel en Macron zo’n gebrekkig geopolitiek inzicht hebben dat zij de ayatollahs blijven accomoderen, al was het alleen maar om Trump dwars te zitten; dat is de buitenlandse politiek van de EU!
Als je vanuit zuid Iran de Perzische Golf via Koeweit wil omzeilen verdriedubbel je de vluchtduur ten opzichte van eenzelfde aanvalsroute vanaf Iraanse bases net ten noorden van de Perzische Golf, om het even of dat deze nu in Zuid Irak of Iran zelf liggen.
Dat vertegenwoordigt gewoon een hoop extra risico op technisch falen, en detectie, zonder dat daar voordelen tegenover staan.
En een aanval vanaf deze locatie is niet meer of minder gemakkelijk te ontkennen als een aanval vanuit zuid Iran.
Verder mag je mij eens vertellen waar je dat “kernexplosies bij Hormuz getest“ vandaan haalt.
En dat “Israël binnen acht minuten van de kaart vegen” is (nog) grootspraak.
Dat zouden ze wel willen, maar over de daartoe benodigde middelen beschikken ze simpelweg nog niet.
Wat de aanvallen van afgelopen Zaterdag in ieder geval wel aantonen is dat het maar eens afgelopen moet wezen met het pappen en nathouden.
Dit is niet enkel een aanval op Saoedi Arabië, dit is een aanval op de wereldeconomie.
Tijd dat de Ayatollahs wat gezond respect wordt bijgebracht, middels de B-52 methode.