Kapitein Carola Rackete, de mensensmokkelaar van de SeaWatch.

De (Duitse) zieligheidsindustrie staat op zijn kop ‘omdat Carola mensen in nood redt’ en daarvoor in het Italiaanse cachot belandde. Ondanks internationale afspraken bleef Carola hardnekkig de mensensmokkelaars gelegenheid bieden om met hun vissersboot tientallen Afrikaanse gelukszoekers – letterlijk – in levensgevaar te brengen door hen op volle zee over te hevelen op een rubber vlot of een krakkemikkige oude sloep waar de helft van hen nog niet eens op zou mogen zitten gezien de veiligheidsvoorschriften.

Zodra het aantal der opvarenden van zo’n vlot zo groot is dat zij boven op elkaar gepropt zitten en elkaar goed moeten vasthouden om niet van het aan alle kanten als een ‘cake-walk- doorbuigende en rollende gevaarte in zee te vallen, is er al feitelijk sprake van absoluut ‘levensgevaar’, zelfs bij goed weer, maar draait de ‘visser’ schielijk om naar Libië omdat hun portemonnaie goed gevuld is, in de wetenschap dat Carola voor de afronding van hun mensensmokkel zorgt. Voor de onscrupuleuze Carola speelt er geen verschil tussen feitelijk en juridisch levensgevaar, dat past niet in haar kraam! De geitenharensokkenbrigade steunt haar daarbij moreel en financieel, in de afgelopen week is al ruim € 1,35 Mln. opgehaald in Duitsland om Carola in staat te stellen alle komende boetes te betalen en de draad weer fris op te pakken.

Zoals gebruikelijk heeft een rationele discussie met deze lieden geen zin want deze zelfdestructieve fanatici erkennen God noch gebod maar hebben hun zinnen nu eenmaal gezet op ongecontroleerde Afrikaanse invasie van Europa. Zij acteren vanuit hun veilige, anonieme collectiviteit terwijl Carola voor hen de kooltjes uit het vuur haalt en schreeuwen nu moord en brand.

Volkenrechtelijk zou er eventueel een antwoord op hun criminele activiteiten geboden kunnen worden, waartoe de in Zürich docerende professor Oliver Diggelman een poging doet. In een interview met de Neue Zürcher Zeitung borduurt hij hierop voort omdat Carola pretendeert in nood te acteren en zo het zeerecht aan haar zijde te hebben maar een oplossing biedt hij ook niet, noch juridisch noch praktisch.

Zoals ik hierboven al stelde is zij zèlf schuldig respectievelijk medeplichtig aan het willens en wetens creëren en in stand houden van die ‘noodsituatie’, dus instrumenteel in die criminele activiteiten en schendt daarmee ook nog eens het soevereine rechtskader waarmee Italië de deur dichtgooit.

Italië verwijt haar nu geweld jegens een kustwachtvaartuig en het bevorderen van illegale immigratie, zoals ik al stelde. Zodra ‘studeerkamer geleerden’ zich hiermee gaan bemoeien, gaat de discussie de mist in, omdat Diggelmann niet door de SJW ‘argumenten’ heenprikt, maar er een intellectuele discussie van maakt die op zich interessant genoeg is om in grote lijn te volgen, ook al gaan wij daarmee de mist in.

Het zeerecht stelt een ‘plicht tot redding van zeevarenden in nood’, waarop Carola zich beroept, maar uiteraard is die niet in het leven geroepen voor situaties waarin duizenden zich vrijwillig in dat levensgevaar begeven op niet zeewaardige vaartuigen, want zolang zij veilig zijn op hun vaartuigen hoeft Italië deze gelukszoekers niet toe te laten. Daarmee spitst de discussie toe op de interpretatie van ‘veilig’. Het wordt algemeen geaccepteerd dat de vlag van het volkenrecht deze lading van de enkele reis naar Lampedusa niet dekt. Deel van het probleem is dat de spelregels geschreven werden terwijl deze tak van sport nog niet bestond, dus er komt veel interpretatie, extrapolatie en gewoon gezond verstand aan te pas, waarbij een begrip als ‘goede trouw’ heel belangrijk is want daaraan wil het in principe ontbreken bij de politiek correcte brigade.

Om te beginnen zijn de landen van herkomst der gelukszoekers (bijna) zonder uitzondering in handen van kleptomane tirannen die het wel goed vinden als er dankzij deze economische vluchtelingen een nieuwe cashflow op gang komt in harde valuta terwijl door hen privé veroorzaakte gaten in hun begroting op hemeltergende wijze worden aangevuld door het onbenul Sigrid Kaag: haar ontwikkelingshulp kan zij geven in de vorm van constructieve, gecontroleerde steun voor projecten die economisch toegevoegde waarde creëren voor een land (iets waarvan zij uiteraard geen of weinig verstand heeft). Maar natuurlijk NOOIT in de vorm van Kaag’s onvoorstelbare ‘begrotings-steun’, want dat baar geld zonder enige bestemming kunnen wij dan ook rechtstreeks naar de banken in Cyprus en andere discrete plaatsen transfereren op naam van de kleptomane gangsters. Een gans als Kaag houdt daarmee deze ellende juist in stand, ook door kennelijk nooit een balletje op te gooien over geboortebeperking in het Afrikaanse continent!

Los van de juridische aspecten speelt de feitelijke vraag: hoeveel meer van deze ellende kan Italië aan? Wij zijn in feite in juridisch ‘terra incognita’ waarin iedereen maar wat zingt, maar vooral de valse tonen van Marx en Coudenhove Kalergi de dissonanten in dit koor opleveren zonder de minste aandacht voor het Italiaanse, soevereine juridische kader. Italië kent een wet die stipuleert dat schepen met migranten niet langer zonder toestemming in hun territoriale wateren mogen varen.

Professor Oliver Diggelman vraagt zich af of dit strijdt met het volkenrecht. Dat kent het principe van ‘vreedzame passage’ door territoriale wateren maar expliciet géén recht om havens binnen te varen. In geval van levensgevaar krijgen specifieke wetten (‘lex specialis’) voorrang boven algemene rechtsprincipes (‘lex generalis’), maar zolang die eventuele nood aan boord verholpen kan worden bestaat er geen recht tot binnenvaren van een haven. Waar Dingelman niet aan toekomt, is de hamvraag of ‘vreedzame passage’ geen geweld wordt aangedaan door Carola’s ‘intentie’ die niets te maken heeft met ‘vreedzame passage’ maar 100% doelgericht op Lampedusa aanstuurt.

Dat soort ‘doorvaart’ kan en mag Italië natuurlijk verbieden omdat de eerder gerefereerde ‘goede trouw’, typisch, ten enenmale ontbreekt en zelfs bewust aanstuurt op schending van de immigratie wetgeving. Als Carola dan ook nog een boot van de kustwacht ramt is de beer los en heeft Italië het volste recht om het schip aan de ketting te leggen en Carola de bak in te slingeren. Minister Salvini verwijt haar en andere privé ‘hulporganisaties’ als slepers te werken en daarbij zich schuldig – of in ieder geval medeplichtig – te maken aan strafbare feiten, zoals de schending der immigratie wetten. De feiten spreken voor zich: wie in vreemde kustwateren bewust op zoek gaat naar bootvluchtelingen met de bedoeling die, in strijd met de Italiaanse wet, in Lampedusa aan land te zetten, is medeplichtig aan de verkrachting van de wet. Hij/zij wordt slechts vrijgepleit door een ‘hoger rechtsgoed’ te dienen, maar de SeaWatch had bijna een vaste dienstregeling voor hun pendeldienst. Dit temeer omdat de EU en Libië een overeenkomst hebben gesloten die stipuleert dat de Libische kustwacht migranten dient op te vangen, hetgeen het aantal potentieel gevaarlijke oversteken al drastisch verminderde. Mensenrechten en volkenrecht in Libië zijn net zo bedreigd als onze vrijheid van meningsuiting in handen van Ollongren, maar ik geef volmondig toe dat de situatie in de Libische vluchtelingenkampen beestachtig is en het (linkse) verhaal wil dat een teruggestuurde Somaliër bloot staat aan foltering, hetgeen Italië daaraan medeplichtig zou maken….

Een argumentum ‘ad absurdum’ om een EU lid verantwoordelijk te stellen voor wantoestanden in landen die in de UN slechts tegen de westerse democratieën stemmen omdat wij de lokale tirannen aan de kaak stellen. Kortom ‘veel gespin maar weinig wol’ in het gebruikelijke SJW mensenrechten gekrakeel dat niet in staat noch bereid is het kwaad bij de wortel, ter plekke, aan te pakken…

De logica wil dat Italië’s afschrikwekkende weigering om mee te doen aan Carola’s spelletjes waarschijnlijk al veel mensenlevens gered zal hebben, terwijl Europa ook meer afstand neemt omdat veel lidstaten niet zitten te wachten op een overloop vanuit Italië, dat het niet meer alleen aankan. Ook commerciële vaart en privéjachten die drenkelingen oppikken krijgen de instructie die in Libië af te zetten, hetgeen ook een ‘vergrijp tegen het internationale recht’ zou zijn?! Nogal ver gezocht.

Salvini vergroot zo de druk op Brussel om Rome meer te steunen in deze Sisyphus arbeid, want het is nu eenmaal veeleer een praktisch probleem dan een juridisch probleem. Maar zoals altijd zijn het de geitenharensokken brigades onder leiding van de brallerige Timmermans die eerst hun emotionele gelijk denken te hebben en luidkeels doordrammen om vervolgens te proberen via de rechter hun gelijk te halen. Daarbij spelen op de achtergrond uiteraard hun ideologische intenties, die nauwelijks verhuld blijven en daar mogen wij best onze volle aandacht aan geven, want een Europese vluchtelingenwetgeving komt er toch nooit van omdat een aantal EU lidstaten in principe niet meedoet aan die linkse intriges om de stroom der Afrikaanse gelukszoekers ‘eerlijk te verdelen’. Zij hebben groot gelijk want zolang wij dat probleem niet bij de wortels in hun thuislanden aanpakken, sterker noch wanneer naïeve salonsocialisten als Sigrid Kaag daar niet gecontroleerd honderden miljoenen Euro’s ‘ à fonds perdu ’ in pompen, komt hier nooit een einde aan.

Merkel en Timmermans zouden de hand eens in eigen boezem moeten steken want zij hebben wederom een ‘groot maatschappelijk probleem’ geïdentificeerd dat zij zelf gecultiveerd hebben en daarom ook geenszins willen oplossen, want dit past volledig in hun globalistische kraam.

.